Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Να ήταν η απόσταση γυαλί και ο χρόνος ψεύτης.




Ο τιτλος ειναι στιχος απο τραγουδι.<3

Το τελευταιο καιρο νιωθω κουρασμενη και πολύ αγχωμενη.
Δεν είναι καλο αυτό.

Την προηγουμενη εβδομαδα ειδα στο ονειρο μου τον Κ.Φουμη από την Ιστορια να κανει προεγκλογικη εκστρατεια διπλα στην θαλασσα.:P Γενικα συχνα ξυπναω αποτομα από ονειρα,που μετα δεν τα θυμαμαι κιολας.Την Κυριακη που ξυπνησα ημουν πληρως πεπεισμενη ότι επρεπε να σηκωθω για να παω να δωσω Εκθεση.Νομιζα πως αρχισαν οι Πανελληνιες.
Προσπαθω να αντιμετωπισω το αχγος λεγοντας στον εαυτο μου ότι αν τα ξερω καλα δεν υπαρχει λογος να αγχονομαι.Και θα τα ξερω μονο αν διαβασω πολύ.Ναι…διαβαζω πολύ.Και οσο πιο πολύ διαβαζω τοσο πιο πολύ απογοητευομαι…γιατι δεν αποδιδω πολλες φορες.:/
Όταν τα λενε αυτά αλλοι τους χαμογελαω και τους απανταω χαρουμενα ότι πρεπει να σκεφτομαστε θετικα και ετσι όλα θα πανε καλα.Ωστοσο κραταω και μια σταση επιφυλαξης…ποτε δεν ξερεις τι θα σου τυχει.



Ο χρονος δεν περναει απλα…ΤΡΕΧΕΙ.Πραγματικα μου μοιαζει σαν ο χρονος να τρεχει…και να τρεχει…προσπαθωντας να φτασει οσο πιο γρηγορα μπορει στον Μαιο.




Για μια μονο φορα θα ηθελα να ηξερα το μελλον.

Παρολ’αυτά δεν μπορω παρα να πω ευχαριστω καθως φετος ειδα γυρω μου με διαφορετικα ματια.Πολλα πραγματα τα ειδα αλλιως.Ειτε αυτά ηταν θετικα ειτε αρνητικα.

Ηταν το πρωτο καλοκαιρι το οποιο εζησα και περασε τοσο γρηγορα.
Το πρωτο καλοκαιρι το οποιο εκανα μαθηματα και διαβαζα.
Το πρωτο καλοκαιρι που εκτιμησα όλα τα προηγουμενα για τον ελευθερο χρονο που ειχα.
Το πρωτο καλοκαιρι που πηγα 5 μερες μονο διακοπες.

Και ηταν η πρωτη φορα που εκτιμησα τους μηνες Σεμπτεμβρη-Οκτωβρη-Νοεμβρη.
Παντα τους μισουσα γιατι επερναν την θεση του καλοκαιριου,Τωρα τους αγαπησα γιατι μου προσφεραν μια γλυκια καθημερινότητα…μια γλυκια ασφάλεια.

Ηταν η πρωτη φορα που αγαπησα το κρυο,την βροχη,το σκοταδι.Ποιος θα το φανταζοταν ε?Θελω να βρεχει για να ξερω πως ακομα εχουμε χειμωνα και πως αργει(που λεει ο λογος)ακομα ο Μαιος.Δεν θελω να μεγαλωσει η μερα…Ποτε δεν μπορουσα να φανταστω το ποσο υπεροχο είναι να περνεις το λεωφορειο στις 4:30 και να βλεπεις πως ο ηλιος αρχιζει να πεφτει.Ουτε ειχα φανταστει ποσο υπεροχο είναι να περπατας αργα το βραδυ στο κρυο,καθως μυριζει το βρεγμενο χωμα από την βροχη.

Ηταν η πρωτη φορα που αντιπαθησα την Πρωτοχρονια και δεν ενιωσα κανενα χριστουγεννιατικο πνευμα.Γιατι με την Πρωτοχρονια συνεπαγοταν η ληξη του πολυαγαπημενου 2010 και η εναρξη του 2011.Και η εναρξη του 2011 συνεπαγεται με τις Πανελληνιες.

Ηταν η πρωτη φορα που χαιρομουν στην ιδεα του σχολειο καθως τα Χριστουγεννα ειχα βαρεθει να διαβαζω ολη μερα σπιτι :P.

Ηταν η πρωτη φορα που εκτιμησα την εννοια της επαναληψης.Πραγματικα δεν ειχα ιδεα πως σημαντικη είναι.Ανακαλυπτεις τα κενα σου,ξαναθυμασαι και εμπεδωνεις πραγματα πολύ καλυτερα.

Ηταν η πρωτη φορα,μετα το Σεμπτεμβρη κυριως,που συνειδητοποιησα ποσο σημαντικο είναι το φροντιστηριο μου για εμενα.Οχι μονο από πλευρας διαβασματος…αλλα κυριως από πλευρας παρεας.Πρωτη φορα ρουφαω ετσι τις πληροφοριες από τις καθηγητριες μου…πρωτη φορα ρουφαω ετσι τις συζητησεις με τις φιλες.Χαχ…παντα ειμαι η πρωτη που φτανω στο μαθημα και η τελευταια που φευγω καθως περιφερομαι στο φροντιστηριο.Πρεπει να φυγω ε?:/ Λεω παραπονιαρικα.Εκει νιωθω σαν το σπιτι μου.<3 Οσο γλυκια μπορει να είναι μια σοκολατα,τοσο πιο γλυκες είναι οι αγκαλιες και οι στιγμες που μου προσφερουν.Γιατι εκει ειμαι ο ευατος μου.Μπορω να πω ελευθερα «σας λατρευω»,μπορω διχως φοβο να σας αγκαλιαζω,μπορω χωρις αμφιβολια να γελαω,μπορω διχως δισταγμο να δειχνω την θλιψη μου…
"Ειμαστε οικογενειακαααα!<3"
"Μαρακιι,αγκαλιτσαα?"
"Σκουαρακιι!Κοιτα το μωρε!"
"Μαρακι μου!Ολα καλα Μπουλιτσακι?Τι εχεις κουκλι μου?"
"Μαρακι σε λατρευωω!"
"Μεγεθος,επιτευγμα,Τρικουπης,αααχ τι γλυκο<3,στις μαχες!"

…You are a big part of my life.:) <3




Ηταν η πρωτη φορα που ειδα ποσσες ασκησεις Λατινικων μπορω να κανω σ’ένα διαλειμα,και ποσσες σειρες Ιστοριας προλαβαινω να μαθω :P.

Ηταν η πρωτη φορα που αντιπαθησα τον ηλιο.Που παραπακαλω να μην ερθει ποτε το καλοκαιρι…δεν μπορω τις αλλαγες ετσι και αλλιως;).


Ηταν η πρωτη φορα που κοιταξα γυρω μου στο σχολειο και ειπα"Η τελευταια μας χρονια.:)"


Ηταν η πρωτη φορα που προβληματιστικα.Και ακομη προβληματιζομαι γιατι και αν καταφερω να περασω εκει που θελω,δεν ξερω ποιο θα είναι το μελλον μου σ’αυτή την χωρα που ζουμε.


Ηταν η πρωτη φορα που αγαπησα την καθημερινοτητα και την ρουτινα.Αγαπω τις Δευτερες που καθομαι σπιτακι μου διαβαζοντας Ιστορια.Αγαπω τις Τριτες με τις ωρες της Πληροφορικης και τα απιστευτα μαθηματα Λογοτεχνιας.Αγαπω τις Τεταρτες γιατι απλα είναι Τεταρτες.(Βιολογια+Αρχαια+γελιο=Τεταρτες).Αγαπω τις Πεμπτες που καθομαι σπιτακι διαβαζοντας Αγνωστο και Εκθεση.ΑΓΑΠΩΩΩ,τις Παρασκευες που φευγω 4:30 και γυρναω από το φροντιστηριο γεματη ενεργεια στις 7:30 για να κανω Λατινικουλια.ΑΓΑΠΩΩΩΩ,τα πρωινα του Σαββατου με Εκθεση και Λατινικα.Και υστερα τα ησυχα βραδια του Σαββατου σπιτι ή τις βολτες που ξεσκας επιτελους.Αγαπω τις Κυριακες με τα διαγωνισματα στα οποια εντοπιζω τα κενα μου και τι φυσικα βλεπω τι ξερω καλυτερα.Αγαπωωω τα βριαδια που πεφτω κατω από τα παπλωματα,χαζευω στην τηλεοραση,λεω από μεσα μου μια παραγραφο Ιστοριας, θυμαμαι περιστατικα και γελαω…κοιμαμαι.


Όλα αυτά εχει η δικια μου 3η Λυκειου.:)

Και ειμαι χαρουμενη.:)

Και αντεχω αρκετα ακομα.;) Παρολο που γκρινιαζω πως δεν αντεχω,πως θελω να αυτοκτονησω,να πηδηξω απο το παραθυρο,να βαρεσω το κεφαλι μου στον τοιχο,να αυτοβιντιστω.κλ :P :P

Ο χρονος τρεχει.Αλλα το θεμα δεν είναι να τον νικησουμε.Αντιθετα να καταφερουμε να τον αντιμετωπίσουμε.;)


Ο χρονος περναει.Οι περιστασεις αλλαζουν.Ενα πραγμα δεν αλλαζει μονο.

Γιατί oι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι ακριβώς έκανες και είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθάνονται. (C.A. Beard)

Εξαλλου δεν υπαρχει ευτυχισμενη ζωη.Μονο ευτυχισμενες στιγμες.Και ευτυχως τετοιες εχω πολλες,χαρης καποια ατομα.:)




125. Δεν έχει σημασία πού σε πετυχαίνουν οι σημαντικές στιγμές της ζωής σου. Σημασία έχει με ποιους τις μοιράζεσαι.






Όμορφος κόσμος κανέλα και δυόσμος
ομορφαίνει τη μέρα μυρωδιά στον αέρα
μια σφαίρα που δεν σταματά
Θα σε ξυπνήσω θα τραγουδήσω
θα σου δείξω το βάθος για να ψάξεις το λάθος
όλα είναι απλά και διττά
Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και χαμογελάς
όμορφος κόσμος τι το θες τόσο στρες
μήπως ήσουν και χθες ευτυχισμένος
Όμορφος κόσμος είν' όλος εμπρός μας
μια τεράστια σφαίραμε νερό και αέρα
με χρυσάφι, πετρέλαιο, πλουτώνιο
Με παραβάτες, νόμιμους τρομοκράτες
ΜΜΕ δίχως θέση και άμα δεν σας αρέσει
κάνουμε κάτι άλλο..παρόμοιο
Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και δεν προσκυνάς
όμορφος κόσμος λέω πάψε να κλαις
μήπως ήσουν και χθες αδικημένος
Όμορφος κόσμος είναι όλος δικός μας
τα καμένα μας δάση, ψάρια που έχουν ξεβράσεικαι
μια βάση στην ανταρκτική
Λαοί στα μαχαίρια, παιδιά δίχως χέρια
κι ο μεγάλος στον θρόνο διαταγές δίνει μόνο
να πεθαίνει όποιος διαφωνεί
Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και έχεις να φας
όμορφος κόσμος λέω πάψε να κλαις
μήπως ήσουν και χθες εγκλωβισμένος

Γλυκες Παρασκευες.
Γλυκα Σαββατα.
Χαμογελω :).
Καληνυχτα.

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Τα φωτεινά και τα θολά αστέρια μου.

Ειναι μερικες φορες που βλεπεις τον ευατο σου να κοιτα τα αστερια.

Φωτεινα και λαμπερα πανω στον ουρανο.Μερικα απο αυτα τα αστερια ειναι ιδαιετερα λαμπερα.

Αλλα ομως ειναι πιο θολα...ξεθωριασμενα μπροστα στην μελαγχολικη ματια σου.


Τα θολα αστερια ηταν καποτε φωτεινα.Μπορουσες να τα φτασεις...να τ'αγγιξεις.Ενιωθες ομορφα διπλα τους.Ελεγες πως δεν θα φυγουν ποτε απο κοντα σου.Χαιροσουν βλεπωντας τα.

Βασικα βλεπωντας περισσοτερο ενα συγκεκριμενο αστερι.Εκεινο το αστερι που πρωτοειδες.Εκεινο που οταν δεν ενιωθες οικεια με κανενα αλλο αυτο ηταν διπλα σου.Εκεινο που πολλες φορες σε παραξενεψε η συμπεριφορα του αλλα παρολ'αυτα το αγαπουσες.Ηταν εκεινο...το πρωτο αστερι.Που μεχρι πριν 3 μηνες ενιωθες πως το αγγιζες.

Κοιτας τωρα το θολο αστερι μελαγχολικα.Δεν μπορεις να το αγγιξεις.Εφυγε...με την θεληση του.Συνεχιζεις να το κοιτα ελπιζωντας πως θα γυρισει.Αλλα καθε βραδυ σου αποδεικνυει πως εχει μετακινηθει ολο και πιο μακρια.Και πιο μακρια...και πιο μακρια.Για δες!Τωρα ειναι παρεα μ'ενα αλλο αστερι.Εσενα σ'εχει ξεχασει...Νιωθεις πονο.Νιωθεις σαν αορατη.Εδω ειμαι,δεν με βλεπεις? θες να φωναξεις.Οχι...δεν φωναζεις.Αν το αστερι δεν θελει να ξαναγυρισει δεν γινεται να το πιεσεις.Ειναι δικαιωμα του να βρισκεται διπλα σε οποιο αστερι θελει εκεινο.Ωστοσο δεν μπορεις να μην λυπασαι βλεποντας το καθε μερα να φευγει ολο και πιο μακρια.

Χαχ...αν σου ελεγαν πριν ενα χρονο οτι δεν θα μπορεις πια να αγγιξεις αυτο το αστερι θα γελαγες.

Αν σου ελεγαν οτι θα σου λεει ψεμματα θα τους εβγαζες τρελους.

Αν σου ελεγαν πως θα σε εκανε να νιωθεις πως βρισκεσαι σ'ενα αδιεξοδο θα τους διευψευσες.

Κραταω ολα τα ωραια απο εσενα αστερι μου.Αλλα ωστοσο δεν μπορω να κρυψω το ποσο μακρια σου νιωθω.Το ποσο μακρια μου εισαι.Ακομα ψαχνω το γιατι.Δεν ξερω αν θα το βρω.Μακαρι να με εμπιστευοσουν οπως αυτο το αστερι που στεκεται τωρα διπλα σου.Μακαρι να κοιταγες με τοση αγαπη και εμενα.Εγω παντως σου εδωσα χρυσοσκονη να λαμψεις...πολλες φορες.Κριμα που σ'αυτη την ζωη δεν περνεις οτι δινεις.


Κοιτας παλι τον ουρανο.Για δες...ενα,δυο,τρια,τεσσερα,πεντε αστερια...ααα και αλλο!!Εξι...!!

Αυτα τα αστερια σου χαμογελανε.Και ερχονται κοντα σου.Καθε βραδυ ειναι η μονιμη συντροφια σου.

Τα αγγιζεις και χαμογελας.Σου απορροφανε την θλιψη.Ειναι διπλα σου.Μελαγχολεις...Ελπιζεις τουλαχιστον αυτα τα αστερια να παραμεινουν για πολυ καιρο ακομα.Κατι σου λεει οτι θα μεινουν.Χαμογελας.

Και αντικριζεις τα αγνα τους προσωπα.Προσωπα γεματα αγαπη.Ματια που σε κοιτανε γλυκα.Χερια που ανοιγουν διπλατα καθε βραδυ και εσυ χωνεσαι με μεγαλη προθυμια στην ζεστη τους αγκαλια.Μια αγκαλια που δεν ειναι προσποιητη.Φιλια που ειναι αληθινα.Λογια που ειναι ζεστα.Βλεμματα που ειναι καθαρα.Συζητησεις που ειναι ομορφες.Γελια που πηγαζουν απο μεσα σας.

Λαμπεις οπως λαμπουν και εκεινα.Σου χαρισαν την λαμψη τους χωρις ανταλαγμα.Τους χαριζεις και εσυ την δικια σου.Και χαιρονται οσο χαιρεσαι και εσυ.Και λυπουνται οταν λυπασαι.Και σου δινουν και αλλη λαμψη για να χαμογελασεις και εσυ.Αυτα τα αστερια αξιζουν.<3

Ετσι...σ'ενα μαυρο ουρανο υπαρχουν χιλιαδες αστερια.Μερικα θα σε πληγωσουν,αλλα θα ειναι για παντα διπλα σου.Ολα ομως θα σε διδαξουν απο κατι.;)



Θα μεινω διπλα στ'αστερια που μ'αγαπανε και αγαπω.Ειναι ανωφελο να προσπαθω να κυνηγησω τ'αλλα.:)



Σας ευχαριστω οσο αστερια ειστε ακομα διπλα μου.:)





-Να σημειωθει πως τα αστερια αντιπροσωπευουν φιλους.;)





Ένα φως με τραβάει
απ'το βάθος του αιώνα
Ένα φως μ'οδηγάει
κάπου κάποιο χειμώνα

Κάποιος με κρατά αγκαλιά
Μνήμες μου 'ρχονται απ'τα παλιά
Ένα φως μια μουσική
Λες κι έχω ζήσει εκεί

Κάποιος με κρατά αγκαλιά
Μνήμες μου'ρχονται απ'τα παλιά
Ένας φως μια μουσική
Λες κι έχω ζήσει εκεί

Ένα φως μ'οδηγάει
Φτιάχνει ήχο κι εικόνα
Και η μνήμη γεννάει
Διαμαντένια σταγόνα

Ένα φως θα με πάει
Κάπου κάποιο χειμώνα