Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Όταν η τύχη σου χαμογελά.

Γειά σας!
Ομολογουμένως έχω χαθεί ελάχιστα από την μπλογκόσφαιρα λόγω των διαβασμάτων μου.Βασικά όχι από το δικό μου μπλογκ,γιατί εγώ πάντα 2-3 αναρτήσεις κάνω τον μήνα,αλλά από τα δικά σας μπλογκ.:P Υπόσχομαι όμως όταν θα βρω λίγο χρόνο να περάσω μια βόλτα απ'άλλους.:P

Πριν μπω στο τελείως ψητό του θέματος θέλω να πω κάτι.:P
Δεν μπορώ να μετρήσω την αγάπη.Έτσι δεν μπορώ και να πω ότι αγαπώ κάποιον από κάποιον άλλον περισσότερο ή λιγότερο.Αγαπώ τον καθένα απλά με διαφορετικό τρόπο.Αναλόγως το τι μου βγάζει ο κάθε άνθρωπος.;)
Έτσι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι,στους οποίους μου βγαίνει να μιλήσω ανοιχτά για ότι με απασχολεί,ενώ υπάρχουν άλλοι που απλά δεν μου βγαίνει.:P Είναι θέμα ανθρώπου.



Την Κυριακή που λέτε,είχαμε meiting με τα παιδιά του HW.^_^
Και εκεί που θέλω να καταλήξω τέλος πάντων είναι πως η Ν. μου βγάζει αυτό το να θέλω να της μιλήσω για ότι πρόβλημα σκέφτομαι.:P
Αφού λοιπόν ήρθε δίπλα παρέα με την Ελ.,και μου έπιασε το χέρι άρχισα να της λέω για το πρόβλημα που με απασχολεί τους τελευταίους μήνες.
"Να μην στεναχωριέσαι.Και θέλω να είσαι καλά.Βασικά είναι πολύ μεγάλο αυτό που κάνεις.Και πέρα από αυτό,δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο άσχημο που μπορεί να σου συμβεί."
"Ναι δεν είναι βέβαια πολύ εύκολο...Είναι δύσκολο."
"Όχι να μην σε επηρεάζει.Και θα δεις το καλοκαίρι θα βγαίνουμε όλες μαζί,και θα πάμε και στην Θεσσαλονίκη!"
"Αχ τι καλά!Κάνε με τώρα μια αγκαλίτσα"απαντάω και η Ν. με αγκαλιάζει γλυκά.



Να ρε παιδί μου,κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι το hw.^_^
Και τώρα που το σκέφτομαι στην Ν. και στην Ελ. είπα τόσα,όσο δεν έχω πει ακόμα σε καμία άλλη φίλη μου.Ίσως γιατί απλά δυσκολεύομαι και εγώ να συνειδητοποιήσω ότι συνέβει.;)

Και μετά από αυτά να μπω στο ψητό.
Στο τέλος της βραδιάς παραμείναμε εγώ,η Ελ.,ο Ν. και η Εμ.:P
Παρέμεινα πιστεύοντας ότι θα αργούσαμε αρκετά να το διαλύσουμε.:P

Τελικά καθώς συζητάγαμε σε ένα-ταβερνάκι ήταν? ουζερί ήταν?- στο Ψυρρί ο Ν. και Ελ. μου είπαν ότι θα το διαλύσουμε πιο νωρίς.Ο Ν. θα έφευγε με ταξί και η Ελ. με νυχτερινό τρόλευ.:P

Στην δική μου περιοχή όμως μετά της 12 το βράδυ δεν έρχεται τίποτα.Όλα τα λεωφορεία όπως και το μετρό ξεκινάνε στης 5 το πρωί.

Αφού πληρώσαμε,φύγαμε σκεπτόμενοι για κάποιον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να γυρίσω σπίτι μου.
Το ταξί αποκλειόταν.Θα μου έπαιρνε υπερβολικά πολλά λεφτά.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από το μοναστηράκι πηγαίνοντας προς το Σύνταγμα για να ρωτήσουμε οποιονδήποτε που μπορούσε να ξέρει κάποιο μέσο που φτάνει πιο κοντά στην περιοχή μου.
Παράλληλα ρίξαμε γέλιο,καθώς δυο σκυλιά μας είχαν πάρει από πίσω και η Ελ. φοβόταν.:P

Τρομακτική,ήσυχη αλλά και πολύ όμορφη η Αθήνα το βράδυ.Πρώτη φορά έβλεπα να μην κυκλοφορεί ψυχή.

Φτάσαμε στην πλατεία συντάγματος και ρώτησα έναν περιπτερά,ο οποιος όμως μου είπε για ένα λεοφωρείο που πάει Κηφισιά.-.-
Η Ελ. μου πρότεινε να πάρω το ίδιο τρόλευ μαζί της μέχρι τα Άνω Πατήσια και να πάρω από εκεί ταξί.Αλλά πάλι θα μου έπαιρνε πολλά λεφτά.Εξάλλου οι γονείς μου είχαν της πεποίθηση ότι θα γυρίσω με μετρό.:P



Ξαφνικά μου ήρθε μια αναλαμπή ότι το μοναδικό νυχτερινό λεωφορείο που περνάει από την περιοχή μου είναι το Χ95,που πάει αεροδρόμιο.Δυστηχώς όμως δεν είχα ιδέα σε πια σημεία της Αθήνας υπάρχουν στάσεις του.Το μόνο που θυμόμουν είναι ότι πάει κέντρο.
Επιπλέον για να μπω μέσα θα έπρεπε να έχω ειδικό εισητήριο,που είναι πολύ πιο ακριβό από το κανονικό(σημείωση:πάνω μου είχα μόνο 1 ευρώ.) ή να έχω ειδική κάρτα του λεωφορείου του αεροδρομίου.

Περπατήσαμε την πλατεία Συντάγματος και ανεβήκαμε τα σκαλιά,έχοντας απέναντι μας την Βουλή.
Έστρεψα το κεφάλι μου δεξιά,και ξαφνικά σαν θαύμα είδα μακριά σ'ένα φανάρι σταματημένο το Χ95!!!
"ΤΟ Χ95!!"φώναξα στον Ν. και την Ελ. και έτρεξα κατευθείαν εκεί που ήταν σταματημένο.

Μόλις έφτασα είδα ότι οι πόρτες του είναι κλειστές,και πως ήταν έτοιμο να φύγει.
Του έκανα σήμα με το χέρι και μου άνοιξε τις πόρτες.

"Συγνώμη,να σας ρωτήσω κάτι?"είπα στον οδηγό.
"Μπες,μπες μέσα!"
Μπαίνω μέσα και με ρωτάει"Που πας?".Του απάντησα το όνομα της περιοχής μου και μετά με ρώτησε δείχνοντας την Ελ. και τον Ν."Τα παιδιά?"
"Φίλοι μου.Μόνο εγώ πάω εκεί."

Αφού του είπα αυτό έκλεισε γρήγορα τις πόρτες και εγώ έκατσα σε μια θέση όσο πιο κοντά γινόταν στον οδηγό.Απέξω είδα την Ελ. να μου κάνει σήμα αν όλα είναι Οκ.Της έκανα και εγώ σήμα πως οκ και το λεωφορείο ξεκίνησε.

Μετά από 5' λεπτά ο οδηγός με φώναξε δίπλα του.
"Για πες μου,ακριβώς που πας."
Του ξαναλέω την περιοχή εξηγώντας του που θέλω να με αφήσει.
"Στη εκκλησία μπροστά"
"Α,οκ κατάλαβα.Και τώρα να σε ρωτήσω κάτι.Ήξερες ότι το λεωφορείο δεν κάνεις στάσεις για να κατέβουν οι επιβάτες?"
"Η αλήθεια είναι πως όχι."απαντάω.Παρόλ'αυτά μετά από λίγο θυμήθηκα ότι όντως το Χ95 κάνει στάσεις ΜΟΝΟ για να ανέβουν επιβάτες.Όχι για να κατέβουν,αφού υποτίθεται ότι όποιος ανεβαίνει πάει αεροδρόμιο.
"Έχεις μήπως εισητήριο?"με ρωτάει.
"Όχι...Γι'αυτό ήθελα να περιμένετε λίγο πριν κλείσετε τις πόρτες,μήπως μου έδεινα λεφτά οι φίλοι μου να αγόραζα."
"Τελικά σου έδωσαν?"μου λέει και γελάει.
"Όχι"απαντάω και γελάω και εγώ."Δεν ξέρω βέβαια αν κάνει η κάρτα μου..."
"Τι κάρτα είναι?"
"Των 10 ευρώ,μειωμένη."
"Όχι αποκλείεται δεν κάνει."μου απαντάει"Ωραία τότε θα κάνουμε μια μικρή βόλτα..."




*Σ'αυτό το σημείο σκέφτομαι πανικόβλητη-Στο αστυνομικό τμήμα?Γιατί τι έκανα?Επειδή δεν είχα εισητήριο.Δεν φταίω γι'αυτή μου την σκέψη.Έχω προιστορία με τους ελενκτες λεωφορείων*:P :P

"...μέχρι το αεροδρόμιο και θα σε αφήσω στην επιστροφή."
"Οκ ότι θέλετε"απαντάω
"Όχι δεν είμαι τόσο κακός."μου λέει χαμογελώντας και μετά από αυτό πήγα και έκατσα στην θέση μου.

Ανυπομονούσα να φτάσω όσο πιο γρήγορα γινόταν σπίτι μου.:P

Όταν πλέον άρχισαν να βλέπω γνώριμα μέρη ησύχασα και ο οδηγός με ξανά φώναξε κοντά του.
"Εδώ,να σε βλέπω.Μην σε ξεχάσω κιόλας."μου είπε χτυπώντας το χέρι του στο μεγάλο κάθισμά του,ώστε να πάω πιο δίπλα του.
"Από εκεί που θα σε αφήσω είναι μακριά το σπίτι σου?"
"Όχι,το πολύ 5' λεπτά"του απάντησα χαμογελαστά.
"Οι γονείς σπίτι?"
"Χαχα,ναι."
"Κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου ε? χαχαχ"
"Χαχχα ναι"απαντάω γελώντας.
"Που είχατε πάει?"
"Εκεί,Σύνταγμα,Μοναστηράκι,Ψυρρί.:P"
"Να προσέχετε εκεί του κλέφτες.Όλο βουτάνε."
"Το ξέρω."




"Πως το ξέρεις?"με ρωτάει ξαφνιασμένος.
"Ο ένας φίλος μου από την παρέα..."
"Ποιος αυτός που ήταν ζευγάρι με την άλλη?"με ρωτάει.
"Χχαχχα όχι φίλοι είναι."απαντάω γελώντας πιο δυνατά.
"ααα,φίλοι.Και?"
"Ο φίλος μου λοιπόν είχε χάσει το τσαντάκι του."
"Που το είχε?"
"Κρεμασμένο σε καρέκλα."
"ααα,καλά άντε γεια τότε."μου απαντάει.
"Τι είχε μέσα?"
"Εε,κλειδιά.Λεφτά.Πάσο κλ."
"Χχαχ,κατάλαβα.Ναι να προσέχετε από εκεί.Τυχερή ήσουνα.Έλα λεπτό αργότερα να είχες έρθει θα είχα φύγει."
Χαμογελάω.
"Για δες,εκεί θα σε αφήσω?"
"Ναι,ευχαριστώ πολύ πάντως."
"Τίποτα.:)"

Με την κουβέντα ούτε που κατάλαβα πότε φτάσαμε.

"Εδώ έτσι?"
"Ναι εδώ.Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ"του ξαναλέω.
"Τίποτα,να προσέχεις."μου απάντησε,έκλεισε τις πόρτες και έφυγε.

Αφού βγήκα από το λεωφορείο άρχισα να χαζογελάω μόνη μου.
Πόσο τυχερή παίζει να ήμουν?Πόσο καλός ο οδηγός?Τον κατασυμπάθησα.:P

Για να καταλάβετε η χαρά μου ήταν τέτοια εκείνη την στιγμή γιατί πριν από λίγα λεπτά ένιωθα κάτι σαν"εγκλωβισμένη" στο κέντρο της Αθήνας.Πίστευα ότι θα πλήρωνα χρυσά κάποιο ταξί ή ότι θα περίμενα δυο ολόκληρες ώρες μέχρι να ανοίξει το μετρό.



Και αντί γι'αυτό έφτασα σπίτι μου χωρίς καμία κούραση και χωρίς να πληρώσω τίποτα.Μα πόσο τέλειο?:P

Μόλις μπήκα στο δωμάτιο μου ένιωσα ακόμα μεγαλύτερη ανακούφιση και βρήκα την αδερφή μου ξύπνια.Άρχισα να της λέω περήφανη πως γύρισα με το Χ95 και να χαζογελάω.:P

Ήταν τέλειο συναίσθημα να νιώθεις για λίγο πως η τύχη σ'αγαπά.:P

Αυτά είχα να πω.:P
Καληνύχτα σας.:)

Αυτό γιατί έχεις τόσο υπέροχη μουσική και είναι τόσο υπέροχο και μελαγχολικό:


Και αυτό γιατί αγαπώ τους στίχους του και τον ρυθμό του:



Πάνω απ' όλα εσύ του κεφιού μου κρασί
Στου ουρανού το πατάρι ασημένιο φεγγάρι

Μια στιγμούλα σοφός άσε λίγο το φως
Στου κορμιού σου τα βάθη να ξεχνώ έχω μάθει

Θα ‘μαι μαζί σου όπου κι αν πας
Μες τα τραγούδια που αγαπάς
θα ζω θα ζω

Πάνω από όλα εμείς κι απ το χθες μας κανείς
Σπάσε αυτό το ρολόι που τις ώρες μας τρώει



ΥΓ:Χρόνια πολλά στην Ελ. εχθές για τα γενέλθιά της.Και χρόνια πολλά σήμερα στην Κ. μου!!:D