"Θέλω να σου πω και κάτι"
Χμ,ναι κάπως έτσι ξεκινάνε όλες οι μεγάλες βόμβες που μου έχουν πει στην ζωή μου.Και το είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση,και στην παρά προηγούμενη.
Εμένα από το 2011 η ζωή μου δεν είναι σταθερή.Είναι γεμάτη ανατροπές.Άσχημες και ευχάριστες.Κυριαρχούν λίγο περισσότερο οι άσχημες.
Νομίζω καμιά μέρα θα γράψω καμία βιογραφία μου.Θα είναι τρομερά ενδιαφέρουσα.
Σου συνέβει κάτι καλό.Κάτι παρα πολύ καλό.Μια μοναδική ευκαιρία για εσένα.
Αλλά εγώ παρολ'αυτά νιώθω μια αδικία.
Μία τρομερή,άπληστη,και αδίστακτη αδικία του σύμπαντος προς εμένα.Ή της ζωής.
"Και εγώ με το που το είδα σκέφτηκα κατευθείαν εσένα"
Να χαρώ ή να κλάψω εγώ τώρα μάτια μου;
Είναι εγωιστικό συναίσθημα η αγάπη.Να κλάψω θα ήθελα.Χαχ βλακείες.Εγώ είμαι πάντα δυνατή.Και όντως δεν με λύγισε.
Απλά ένιωσα μια θλίψη.Μια αδικία.Ένα τεράστιο παράπονο
Να χαρώ ή να κλάψω που βρήκα κάτι από εμένα σ'εσένα;
Που σε περίμενα με ανυπομονησία;
Που κάναμε παρέα σχέδια;
20 μέρες έλεγα ακόμα....Χαχ...20 μέρες.
Τρομερή απειλή η απόσταση.Σε κάνει να μην ξέρεις τι θες
Από την μια ήμουν τελείως χαλαρή,και ναι οκ έλα μωρέ,θα περάσουν,και δεν πειράζει να είμαι και λίγο ελεύθερη.
Αλλά μου το έχω ξανά πει.Εγώ χρειάζομαι έστω κάτι μικρό για να κολλήσω.Χμ και μάλλον αυτό βρέθηκε.
Και γι'αυτό αντέδρασα έτσι.Που πήγε ξαφνικά αυτή η χαλαρή Μαρία; Αυτή που ούτε ένα"μου λείπεις" δεν ξεστόμιζε; Έτσι,γιατί δεν ήθελε να εξαρτάται από άλλους; Γιατί ήθελε να νιώθει ελεύθερη;
Που πήγε; Και γιατί στην θέση της ήρθε αυτή η Μαρία που θέλει μια αγκαλιά; Μια ωραία μεγάλη αγκαλιά; Και εκείνο το σφίξιμο στο χέρι; Και εκείνη η ασφάλεια;
"Το περίμενα ότι θα αντιδράσεις έτσι,αλλά έχεις δίκιο"
Και όμως και αν δεν στο ξεστόμιζα σε σκεφτόμουν κάθε μέρα.Και κρατιόμουν από εκείνες τις όμορφες ημέρες μας.
Τις θυμάσαι;
Χαχ τι ειρωνεία...ακριβώς ένα μήνα πριν.
Που σου ανοίχτηκα.Και δεν ανοίγομαι εύκολα σε κάποιον.Και που μου χαίδεψες το χέρι εκείνη την στιγμή.Εκείνη την τόσο σωστή στιγμή.
Εγώ όπως πάντα χαλαρή.Μετά από λίγο απομακρύνθηκα.Αλλά μετά πάλι έκανες το ίδιο.Έμπλεξες τα δαχτυλά σου ανάμεσα στα δικά μου και δεν άφησες το χέρι μου καθόλου.Παρά μόνο όταν χωριστήκαμε.
'
Και την επόμενη; Τι άγχος είχα Θέε μου.Ξέρεις εγώ δεν έχω άγχος.Είμαι αναίσθητη σε κάτι τέτοια.
Ένιωθα άγχος για όλα εκείνη την ημέρα.Και με ρώταγες συνέχεια αν περνάω καλά,καθώς δεν ήξερα κανέναν.Ένιωθα κάπως παράξενα η αλήθεια είναι.Μια άκυρη της παρέας με άγνωστα τελείως άτομα.Μόνο εσένα εμπιστευόμουν.Και κράταγα το χέρι σου σαν μια ασπίδα ασφαλείας.Συνέχεια.
"Αχ αυτό το χαμογελό σου με τρελαίνει"
Και την εκείνη την ημέρα; Πάντα τόσο χαλαρή έδειχνα εγώ.Αλλά και πάλι είχα τόσο άγχος.Οι πλάκες μας ανεκτίμητες.Και εγώ μαζεμένη.Ενώ μέσα μου έλιωνα.
Και όταν πήρες το χέρι μου μέσα στο δικό σου και το φίλησες...Δεν είχα αντέδρασει αλλά έλιωνα.
Τόσο χαλαρή.Τόσο προσγειωμένη.Και ξαφνικά σ'εμένα χρειάζεται μόνο αυτό το μικρο τσακ.Ήμουν ενθουσιασμένη αλλά δεν το έδειχνα.Και καλά έκανα δηλαδή.Φαντάσου να το έδειχνα κιόλας,πως θα αντιδρούσα τώρα.
Δεν έχω δεθεί μαζί σου.Πάλι καλά να λέμε και σ'αυτό.Να γιατί μου αρέσει να είμαι ελεύθερη.Θέλω την ψυχολογία μου να την καθορίζω μόνο εγώ.Που και πάλι το αδύνατο ζητάω γιατί την ψυχολογία μας την επηρεάζουν χιλιάδες πράγματα.
Τι έλεγα; Α ναι.Ότι σίγουρα το δέσιμο παίζει μεγάλο ρόλο.
Αλλά όταν κάνεις όνειρα με τον άλλο,και αυτό ένα είδος δεσίματος είναι.Γιατί μοιράζεστε τα ίδια ακριβώς όνειρα.
Δεν ξέρω τι νιώθω.Ένιωθα.Δεν ξέρω.Αλλά είχα περάσει πολύ όμορφα.Και γέλαγα.Και ένιωθα ασφάλεια κάτι που για εμένα είναι πολύ σημαντικό.
Ξέρει καλά,πολύ καλά,πάρα πολύ καλά το σύμπαν να μου παίρνει τα άτομα που θέλω στην ζωή μου.
Ειδικά τις σημαντικές αρσενικές παρουσίες της ζωής μου...που όσες αγαπούσα έφυγαν....
Τι ειρωνεία.Τι απίστευτη ειρωνεία.
Kαι σήμερα ήθελα γεμάτη χαρά να σου πω πως ο καιρός ήτανε τέλειος.Πως ο ήλιος έλαμπε,και μύριζε καλοκαίρι.Μύριζε το καλοκαίρι μας.Το δικό μας.Όπως το φανταζόμασταν.Παρέα με την θάλασσα και τα βιβλία μου.Και τα αστέρια και την μουσική.
Και πως πέρασε ακριβώς ένας μήνας.
Από εκείνη την γλυκιά ημέρα.
Και μύριζαν σήμερα οι γλυκές ημέρες που μου χρωστούσες.
Που μου χρωστάει η ζωή.
Που μου χρωστάει το σύμπαν.
Μύριζε ξεγνοιασιά.
Και χαμογέλαγα μάτια μου γιατί ήξερα ότι κάπου κάποιος με σκέφτεται.
Και όλο αυτό τον καιρό χαμογελάω μάτια μου.Και γελάω με το παραμικρό.
Ναι γελάω σχεδόν κάθε μέρα τόσο πολύ.
Είναι το γαμώτο.
Είναι το παράπονο.
Pleople always leave..
Ή ίσως λάθος θέση.Λάθος διατύπωση.Δεν φεύγουν.Η ζωή τους παίρνει.Όποιος φεύγει με την θελησή του καλώς,δεν με νοιάζει.
Αλλά όταν η ζωή διαμορφώνει έτσι τις περιστάσεις που δεν γίνεται αλλιώς,εκεί είναι το μεγάλο γαμώτο.
Πιστεύω πολύ στο "όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος"
Πιστεύω πολύ στην επιμονή και στην υπομονή των ανθρώπων.
Αλλά μετά από τα σημερινά,δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα πιστεύω.Γιατί μερικές φορές η ζωή ξεπερνάει τις δυνατοτητές μας.Ξεπερνάει τα θέλω μας.Δεν μας ρωτάει καν.Και αποφασίζει εκείνη.
Μπράβο θα έπρεπε να σου πω.Συγχαρητήρια μα δεν μου βγήκε.Ούτε εσύ ήξερες τι να πεις.Ούτε εγώ.
Πολύ απλά γιατί είχα χαρεί πως αυτό το καλοκαίρι θα είναι διαφορετικό από τα άλλα.
Πως θα είναι γεμάτο γλύκα,πλάκες,βόλτες,και αγκαλιές.
Γελάστηκα.
Όταν κάνεις σχέδια λένε ο Θεός γελάει.Χαχ...πόσσες φορές το έχω σκεφτεί αυτό.Και τις προάλλες που ήμουν για καφέ,ένιωθα χαρούμενη ειδικά όταν σκεφτόμουν εσένα,και μετά είπα άστο καλύτερα,όταν εγώ είμαι χαρούμενη πάντα κάτι συμβαίνει.
Και να που...
Δεν ξέρω τι θα γίνει.Δεν ξέρω τι θέλω.
Μάλλον θέλω να σε ξανά δω.Και από εκεί και πέρα δεν ξέρω.
Και να σου μιλάω που και που.Γιατί είσαι σπάνιο άτομο.
Και ένα άτομο που μου έδωσε τόσα,μου είπε τόσα, και ήθελε να κάνει τόσα για εμένα,χωρίς να έχει πάρει παρά την ελάχιστη ανταπόδοση από εμένα.
How long will I love you?
As long as stars are above you
And longer, if I can.
How long will I need you?
As long as the seasons need to
Follow their plan.
As long as stars are above you
And longer, if I can.
How long will I need you?
As long as the seasons need to
Follow their plan.
How long will I be with you?
As long as the sea is bound to
Wash
How long will I want you?
As long as you want me to
And longer by far.
How long will I hold you?
As long as your father told you,
As long as you can.
How long will I give to you?
As long as I live through you
However long you say.
How long will I love you?
As long as stars are above you
And longer, if I may.
As long as the sea is bound to
How long will I want you?
As long as you want me to
And longer by far.
How long will I hold you?
As long as your father told you,
As long as you can.
How long will I give to you?
As long as I live through you
However long you say.
How long will I love you?
As long as stars are above you
And longer, if I may.
ΥΓ1:Την προηγούμενη Δευτέρα γίναμε με την δίδυμη αδερφούλα μου 21!Περάσαμε πολύ όμορφα.Είχαμε καλέσει μερικές φίλες μας.Γελάσαμε πάρα πολύ,φάγαμε πάρα πολύ,ήπιαμε,παίξαμε.Πολύ όμορφη ημέρα.
ΥΓ2:Μου κρατάει παρέα ο αρκούδος που μου έστειλες.Λιγάκι χαζορομαντικό,αλλά έτσι είναι.
