Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Εκείνη την αλησμόνητη μέρα...

"... Όμως, το ίδιο γίνεται με κάθε ζωή. Φαντάσου να διαγραφεί απ'αυτή μια επιλεγμένη μέρα και σκέψου πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία της. Στάσου,εσύ που διαβάζεις, και σκέψου λίγο τη μακριά αλυσίδα από σίδερο ή από χρυσάφι,από αγκάθια ή από άνθη,που δεν θα σε είχε δέσει ποτέ,αν δεν σχηματιζόταν εκείνος ο πρώτος κρίκος, εκείνη την αλησμόνητη μέρα." Τσαρλς Ντίκενς



Μ. Τρίτη 15 Απριλίου 2014.

Είμαι μια ξέγνοιαστη Μαρία. Η εξεταστική έχει μόλις τελειώσει εδώ και δύο μέρες. Έχω βγει με τους συμφοιτητές της αδερφής μου για καφέ. Την επόμενη έχω κανονίσει καφέ-ραντεβού μ'έναν φίλο μιας συμφοιτήτριας της αδερφής μου. Δεν είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα αλλά δεν βαριέσαι.

Όλα γύρω μου αποπνέουν την μυρωδιά μιας γλυκιάς άνοιξης στην Αθήνα. Κατά της 8 το βραδάκι πάμε για ποτό σ'ένα μπαράκι με θέα την Ακρόπολη με δύο φίλες μου την Ν. και την Ε. Θα είχαμε φύγει από το μαγαζί αυτό. Έτυχε όμως να είναι εκεί ένας γνωστός στης αδερφής μου και καθώς μίλαγα μαζί του άδειασε ένα τραπέζι.  Το μαγαζί βρίσκεται 5' λεπτά από το σταθμό του μετρό.
Κατά της 9 μίση είπαν να φύγουμε αλλά τους είπα πως αφού είμαστε κοντά στο μετρό ας κάτσουμε λίγο ακόμα. Εξάλλου ήθελα να προλάβω από Νομισματοκοπείο το λεωφορείο των 10:10 προς το σπίτι μου οπότε είχαμε λίγο χρόνο ακόμα.

Κατά της 10 παρά αποχωριστήκαμε έξω από το μετρό. Κατέβηκα τις πρώτες κυλιόμενες του σταθμού στο Μοναστηράκι. Ύστερα τις δεύτερες. Εκεί στις δεύτερες... Εγώ να τις κατεβαίνω. Εκείνος δίπλα μου να τις ανεβαίνει. Ένα πρόσωπο γνώριμο. Ένα όμορφο πρόσωπο. Με μεγάλα σοκολατί μάτια. Πολύ μελαχρινά μαλλιά. Και μεγάλα μαύρα γυαλιά. Εσύ είσαι. Εσύ που σ'είχα βρει μέσω της Ρ. από το φροντιστήριο και σ'είχα κάνει αντ στο fb γιατί με τράβηξε το χαμόγελό σου. Με είδε; Άραγε με είδε; Αυτός ήταν. Σίγουρα ήταν αυτός.

Τελικά έχασα το λεωφορείο των 10:10.

autumn, spring, and summer εικόνα



Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016. (πάλι 22...)

"Μ'ακους;" ακούω την φωνή του Γ. από τα ακουστικά μου. Είχα να τον ακούσω στα ακουστικά μου στο skype από το καλοκαίρι του '14... 

Μισό να φτιάξω το μικρόφωνο. του πληκρολογώ. Φτιάχνω το μικρόφωνο. Ανοίγω την κάμερα.
"Ωπ γεια" μου λέει ο Γ.
"Γειαα" λέω και εγώ. Μπροστά μου βρίσκεται αυτό το όμορφο πρόσωπο. Μελαχρινά μαλλιά και μούσια. Μεγάλα μαύρα γυαλιά. Και σοκολατί μάτια. Ζεστό χαμόγελο. Φοράει ένα μωβ πουλόβερ και από μέσα ένα μπλε πουκάμισο.
"Πω έχουμε πολύ καιρό να μιλήσουμε ε;" μου λέει.
"Ισχύει. Τι κάνεις;"

Η συζήτηση ξεκινά από ένα συγνώμη που δεν βρεθήκαμε τα Χριστούγεννα. Ύστερα από ένα καλή χρονιά που του έστειλα εγώ αλλά δεν παραδόθηκε ποτέ το μήνυμά μου γιατί είχε φύγει ήδη στην Αγγλία. Μέτα από ένα μήνυμά που μου έστειλε στο σκαιπ αρχές Φεβρουαρίου όμως εγώ δεν το είχα δει γιατί είχε χαλάσει ο υπολογιστής. Και τέλος μια μικρή συζήτηση κατά την οποία μου πρότεινε να μιλήσουμε άμα θέλω μέσω κλήσης να τα πούμε καλύτερα.

Μιλάγαμε 2 ώρες ασταμάτητα. Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Ήταν τόσα τα νέα μου που δεν ήξερe και τόσα τα δικά του που μιλάγαμε και μιλάγαμε.
Είπαμε για τις σχολές μας. Τις εξεταστικές. Τα μεταπτυχιακά. Για δουλειές. Θέλει να κάνει εκεί άλλον έναν χρόνο για μάστερ. Ίσως μετά θέλει να τον πάρει εδώ στην Ελλάδα η αραβική εταιρεία που είχε δουλέψει τότε το καλοκαίρι. Του είπα για τον μπαμπά μου που είχε έρθει Αγγλία. Του είπα πως ανέβηκα σε αεροπλάνο τον Νοέμβριο. Μου είπε ότι ήρθε στην Πανεπιστημιούπολη τα Χριστούγεννα για να πάρει από το Γεωλογικό ένα βιβλίο για ανεμογεννήτριες. Μου έλεγε για το Μπράιτον. Του έλεγε για το Χαλάνδρι και το κέντρο που βγαίνω. Είπε δεν θα γυρίσει για το Πάσχα. Έχει να παραδώσει την πτυχιακή. Μου είπες πως είναι αρχηγός μιας ομάδας ποδοσφαίρου η οποία εκεί είναι 4η στις 14. Του είπα μπράβο και χαμογέλαγα. Του έκανα πλάκα για την σοκολάτα.
"Μα πως την τρως την σοκολάτα ιου;" μου είπε.
"Εγώ και άλλοι τόσοι"απάντησα.
"Ναι δυστυχώς είστε πολλοί." είπε πειραχτικά.

love, distance, and boy εικόνα

Μου είπε για τους κολλητούς του. Θυμόμουν τα ονόματά τους. Πως τα θυμάσαι με ρώτησε. Αφού έχω πολύ καλή μνήμη του απάντησα. Με ρώτησε τι κάνει η Κ. που είχε γνωρίσει. Του είπα για την μητέρα της...Ρώτησα για την αδερφή του. Ρώτησε και εκείνος για την αδερφή μου. Του είπα για την δουλειά στην προωθητική. Μου είπε για τις παρουσιάσεις και τα τεστ που έχει να κάνει. Πως δεν κοιμάται καλά τις τελευταίες μέρες λόγο πίεσης. Πως σαν την παρέα στην Κύπρο που είχε δεν έχει. Του είπα πως έχουμε Εράσμους στην Κύπρο. Στο University of Nicosia. Σ'αυτό έκανα ένα χρόνο,μου είπε χαμογελαστά. Του είπα πως στην εξεταστική μου τον θυμήθηκα. Διάβαζα για το international baccalaureate. Το έγραψα στις εξετάσεις. Έγραψα και για την κριτική του. Ναι μου είπε,αυτό είχα κάνει. Το ξέρω του είπα,είχε στην ύλη μας από κάτω και τα ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας που παρέχουν αυτό το δίπλωμα. 
Τον κοίταγα καθώς μου μίλαγε. Νιώθω πολύ οικεία όταν του μιλάω. Σαν να μιλάγαμε και εχθές μαζί. Το χαμόγελο του τόσο γνώριμο. Ακόμα και αυτό το ανασήκωμα στο φρύδι του το θυμάμαι τόσο καλά. 

Σε κάποια στιγμή χαμήλωσε τα μάτια. Χαμογέλασε ελαφρά. Θα με ρωτήσει. Τώρα θα με ρωτήσει.
"Εμ...είδα στο facebook...Βρήκες αγόρι;"
"Εε..ναι."απάντησα λίγο αμήχανα.
"αα ωραιά μπράβο. Πως τα πάτε;"
"Kαλά μια χαρά. Στη αρχή δεν τα πηγαίναμε καλά."
"Γιατί;"
"Ε γιατί μου έλεγε κάτι βλακείες του τύπου δεν θέλω σχέση. Δεν μπορώ μεγάλες δεσμεύσεις."
"Τι βλακείες..."
"Χαχ ναι...Αλλά εντάξει ο καθένας θέλει τον χρόνο του μέχρι να ανοιχτεί. Και εγώ του έδειξα πως δεν είμαι καμία τρελή που να τον ψάχνω όλη μέρα στο τηλέφωνο. Οπότε όσο πάει τώρα γίνεται και καλύτερο όλο αυτό." απάντησα ήρεμα.
"Ωραία. Είστε καιρό;"
"Εεε είναι 4 μήνες."
"Ωραία."
"Εσύ;" τον ρώτησα.
"Εγω..μπα τίποτα δεν παίζει κάτι."
"Κάτσε εγώ σε είχα αφήσει που τα είχες με μία κοπέλα."
"Ναι θυμάσαι τότε που είχαμε βγει; Ε μια εβδομάδα μετά χωρίσαμε. " (Να λοιπόν που όταν μου έλεγε ότι εντάξει χαλάρα θα δούμε εγώ δεν τον είχα πολύ πιστέψει και όμως από μεριάς του μου έλεγε αλήθεια.) 
"Γιατί όμως;"
"Εεε φαινόταν. Δηλαδή περισσότερο από εμένα. Βασικά κάναμε από την αρχή πολλά μαζί και περάσαμε πολύ χρόνο...Δηλαδή πήγαμε για μια εβδομάδα διακοπές στο εξοχικό της. Μετά εκείνη μου έλεγε ότι θέλει να με βλέπει κάθε μέρα. Ενώ εγώ δεν ένιωθα τόσα πολλά. Και έμενε και Ελευσίνα και δεν βοηθούσε αυτό. Είχα πάει και εκεί να μείνω μαζί της 3 μέρες...Μου γνώρισε τους γονείς της."
"Τι όντως; Κανονισμένο δηλαδή;"
"χαχα ναι. Την γιαγιά της. 20 φίλους της."
"αα ωραία".
"Ναι μετά μου έκανε σκηνές άμα δεν βρισκόμασταν μια μέρα."
"Πω αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να το έκανα ποτέ."του είπα με ειλικρίνεια."Δηλαδή μέσα σε μια σχέση πρέπει να νιώθετε και οι δύο ελεύθεροι. Να έχει ο καθένας τον δικό του χώρο." είπα ήρεμα.
"Ναι ναι αυτό ισχύει...Ε δεν ξέρω και μετά εγώ ξενέρωσα,έγινα πιο απόμακρος και αυτό."
 "Αχά...Εγώ πιστεύω μετράει πολύ και η εμπειρία από πρώην. Δηλαδή με το παιδί που είμαι τώρα...Η πρώην του ήταν πολύ τρελή. Τον πίεζα πάρα πολύ. Γι'αυτό είχε δει και με άσχημο μάτι την σχέση."
"Ε εμείς είμαστε μικρά αθώα παιδάκια και μας εκμεταλεύεστε χαχα "
"ιιι χαχχαχαχα εγώ ποτέ οι άλλες." Γελάσαμε και οι δύο για λίγο.
"Και τώρα τίποτε άλλο;" τον ρώτησα με θάρρος.
"Μπαα όχι. Δηλαδή κάτι παιζόταν. Αλλά είμαι στην φάση που θέλω κάτι μόνιμο. Δηλαδή πάντα κάτι μόνιμο ήθελα...άσχετα με το πως το έφερναν οι συνθήκες." σ'αυτό το σημείο σοβάρεψε. Κοίταξα για λίγο το πρόσωπο του. Κοίταζε αλλού. Αυτό πήγαινε ξεκάθαρα για εμάς. Ήταν ξεκάθαρη σπόντα. Έπρεπε να σπάσω την αμηχανία κάπως.
"Ναι και εγώ είμαι πολύ κορίτσι της σχέσης. Γιατί εντάξει...Το περιστασιακό δεν έχει και κάποιο νόημα."
"Ναι όντως δεν έχει...Το παιδί,έχει σπουδάσει κάτι;"
"Όχι όχι δουλεύει. Κομμωτής. Αυτό ήθελε. Απλά δουλεύει πάρα πολλές ώρες. Αλλά εντάξει αφού του αρέσει αυτό που κάνει είναι καλό."
"Άντε θα σε κουρέψει κιόλας." μου είπε γελαστά.
"Χαχα ναι."
"Είναι καλό παιδί;"
Χαμήλωσα τα μάτια. "Είναι...Είναι πολύ καλό παιδί." 
"Ωραία" μου είπε ήρεμα.

Θυμήθηκα τα λόγια μας.
Ήχησαν μέσα μου σαν μεγάλες καμπάνες τόσο δυνατά.
"Ίσως εάν ψάξεις να βρεις ένα καλό παιδί εδώ..."
"Δεν θέλω καλό παιδί. Εσένα θέλω."
"Κάποιον που θα είναι συνέχεια μαζί σου και θα σε κάνει ευτυχισμένη."
"Σταμάτα σπανίζουν τα παιδιά σαν και εσένα..."




Σταματήσαμε την κουβέντα για τις σχέσεις. Λέγαμε για ταξίδια.
"Είχα πάει με τα λεφτά από την δουλειά Πάτρα και Θεσσαλονίκη."
"Όπαα" τόσο δική του έκφραση.
"Ναι! Βέβαια εντάξει και στα δύο είχα την διαμονή. Αλλά ήταν πολύ ωραία."
"Ωραία λοιπόν επόμενος προορισμός Μπράιτον." μου είπε χαμογελαστά. Έμεινα λίγο όταν άκουσα αυτή την πρόταση. Προσπάθησα να το γυρίσω στην πλάκα.
"Μπα θα με φιλοξενήσεις;"
"Εμ τι θα κάνω θα σε αφήσω στον δρόμο; χαχχα"
"Χαχχα ξέρω'γω μήπως μου κλείσεις κανένα ξενοδοχείο χαχα."
"Όχι άμα το ψάξεις από νωρίς έχει φτηνά εισιτήρια." το έλεγε όντως σοβαρά.
"Λες να έρθω το καλοκαίρι να κάνω μπάνια που έχετε και θάλασσα;"
"Χαχα ναι άμα είμαι εδώ ή πιο πριν." Τώρα σοβαρολογούσε;;

Πιάσαμε κουβέντα για τα γυαλιά του. Μου είπε ότι πήγε στο Χαλάνδρι να δει καινούργια να αλλάξει αυτά που φοράει. Μου είπε το όνομα του μαγαζιού.
"Κάτσε εκεί δουλεύει η θεία μου."
"Όντως;"
"Ναι η Μαρία."
"ααα ναι αυτή με εξυπηρέτησε."
"Πω όντως τώρα;;" ρώτησα έκπληκτη.
"Ναι ναι. Κατάγονται και από το ίδιο νησί με την μητέρα μου. Πάμε χρόνια σ'εκείνη."
"Ουάου" είπα. Τα περίεργα πράγματα που με συνδέουν μαζί του συνεχίζουν να συμβαίνουν...
"Αλλα μωρέ όσα και να μου έδειξε η θεία σου,δεν μου άρεσε τίποτα."
"Α ναι;"
"Ε ναι."
"Δεν είχε σαν το δικό σου στυλ,έτσι τέτοια μεγάλα. Αυτά που φοράς τώρα πχ μοιάζουν λες και φτιάχτηκα για εσένα." του είπα γελαστά.
"Όχι γαμώτο δεν είχε."
"Χμ κρίμα γιατί εσύ έχεις και πιο πως να το πω πιο έτσι μακρουλό πρόσωπο. Οπότε θα σου πάνε αυτά,"
"ααα πολύ ωραία. Σ'ευχαριστώ Μαρία χαχα"
"χαχχα όχι βρεεε εγώ εννοούσα ότι έχεις ωραίο πρόσωπο χαχα"
"Καλά τώρα δεν το σώζεις χαχα. Τελικά ίσως να αποσύρω την πρόταση για Αγγλία. χαχα" τελικά το εννοούσε όντως;;

brighton, fun, and wheel εικόνα


Είπαμε και άλλα. Γελάσαμε. Μου έδειξε εκεί το σπίτι. Έκανε εκεί μια γύρα την κάμερα. Όπως μου έκανε παλιά.
"Σε πειράζει να σε κλείσω γιατί ήρθε η αδερφή μου;" Τον ρώτησα.
"Όχι...Χάρηκα που μιλήσαμε."
"Και εγώ χάρηκα. Θα τα πούμε."
"Ναι μιλάμε,στέλνε μου."
"Οκ καληνύχτα."
"Γεια."

Eίτε υπήρξαν μαζί βδομάδες, μήνες, χρόνια είτε νοητά για λίγα δευτερόλεπτα, όσο και αν απομακρυνθούν, σε όποιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος κι αν βρεθούν με κάποιον ανεξήγητο τρόπο θα ξανασυναντηθούν. Κάποιοι το αποκαλούν τηλεπάθεια. Εγώ απλώς προτιμώ την εξής εκδοχή: το σύμπαν δεν μπορεί τους ανοιχτούς λογαριασμούς. Είτε για το τελευταίο και οριστικό αντίο που χρωστάνε, είτε για να είναι και πάλι μαζί και να πολεμάνε κάθε μέρα μαζί τους δαίμονές τους. Και αν δεν είναι σ’ αυτή τη ζωή, τότε στην επόμενη. Είναι σαν το κρατούμενο στον πολλαπλασιασμό, μεταφέρεται μέχρι να αθροιστεί. Κάποιος μου είπε ότι η αγάπη είναι ενέργεια, άρα τίποτα δε χάνεται. Αυτό συνεπάγεται ότι μπορεί να έχουμε κληρονομήσει μια αγάπη που έμεινε στη μέση αιώνες πριν, με στόχο να κλείσει ο κύκλος της μέσα από το δικό μας βίωμα


Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Eίμαι μαζί με την Κ. περιμένοντας κάποιο λεωφορείο για να πάμε στην Πανεπιστημιούπολη. Θα ερχόταν μαζί μου στην σχολή να γραφτώ για παρέα.
"ααα ωραία έρχεται το 608. Ας μπούμε." μου λέει η Κ.
"Μας πάει κατευθείαν αυτό τώρα;" την ρωτάω.
"Ε κάνει έναν μικρό κύκλο και συνήθως μου την δίνει και δεν το παίρνω αλλά δε βαριέσαι."

"Συγνώμη να ρωτήσω κάτι." Γυρνάω το κεφάλι μου, Μια κοπέλα λίγο πιο κοντή από εμένα,με καστανά μαλλιά,μεγάλα χείλι και μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια."Αυτό πάει Φιλοσοφική;"
"Ναι ναι"της απαντάει η Κ.
"αα ωραία,πάτε και εσείς εκεί ε;"
"Ναι πάμε για να γραφτώ" της χαμογέλασα.
"αα σε ποιο τμήμα;"
"Στο ΦΠΨ."
"αα και εγώ εκεί πάω να γραφτώ."
"Αλήθεια; Μαρία χάρηκα." της είπα.
"Νώρα" μου απάντησε.

Ανταλλάξαμε αριθμούς μετά τις εγγραφές. Δεν ήμουν σίγουρη εάν θα ταιριάζαμε σαν παρέα. Αλλά καλό ήταν που γνώρισα ένα άτομο.


Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Καθόμαστε κάπου σε κάτι βραχάκια κοντά στην Ακρόπολη εγώ η Ν. και η Μ. από την σχολή. Η Ν. πλέον είναι μια από τις καλύτερες και ποιο κοντινές μου φίλες.
Λέμε για διάφορα. Βραδιάζει γλυκά. Ένα γλυκό βράδυ καλοκαιριού.
Κάτι λέμε για αγόρια. Γελάμε.

"ααα Μαρία για δες αυτόν." μου δείχνει η Ν. ένα ξανθό αγόρι. Με σκουλαρίκι στο αυτί και μούσι.
"χμμ μπα πως είναι έτσι,σαν καγκούρι."
"Είναι φίλος του αγοριού μου."
"Α ναι; Μπα δεν μου αρέσει μωρέ. Κοίτα στυλ. Άσε που μοιάζει ψώνιο."
"Καλά."
"Λοιπόν θα κανονίσουμε για μπάνιο μια από αυτές τι μέρες;"πετάγεται η Μ.
"ΑΑ ναι ναι" λέμε μαζί με την Ν. ενθουσιασμένες "Να πάμε."

girl, summer, and friends εικόνα

Ιούλιος 2015.

"Το αγόρι μου σ'έδειξε σ'έναν φίλο του και του άρεσες." μου στέλνει μήνυμα η Ν. στο βαίμπερ.
"Σε ποιον;"
"Τον είχες πει καγκούρι."
"αχχα όντως δεν θυμάμαι. Το ξανά συζητάω πάντως."
"χαχα καλά κάτσε να γυρίσω από Πάτρα και θα γίνουν πράγματα και θάματα."
"χαχα αμεε."

Σεπτέμβριος 2015.

"Χωρίσατε ε;"
"Nαι...Τον στεναχώρησα πολύ και λυπάμαι. Πάντως πρέπει να βρούμε ακόμα τρόπο να γνωρίσεις τον Σ."
"Λες; Είναι καλό παιδί;"
"Ναι εμένα πολύ καλό παιδί μου είχε φανεί όταν τον είχα γνωρίσει."
"Χμμ μάλιστα"
"Γιατί δεν τον κάνεις αντ στο facebook;"
"Λες;"ρωτάω την Ν."Δεν θα φανεί πολύ κάπως;"
"Όχι μωρέ σιγά. Δεν θα του μιλήσεις κιόλας."
"Εντάξει λοιπόν. Δεν έχω κάτι να χάσω."

decision, life, and mind εικόνα

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Βρίσκομαι στο Γκάζι γύρω στις 9 παρά το βράδυ και περιμένω το Σ. να φανεί. Με πήρε τηλέφωνο. Μου είπε έξω από ποια καφετέρια βρίσκεται. Περπάτησα λίγο. Ήταν εκεί απέξω.
Ξανθός. Λίγο πιο ψηλός από εμένα. Σχετικά μυώδης. Με τζιν,μαύρα μποτάκια,μια χακί μπλούζα και άσπρη ζακέτα. Στο λαιμό του διάφορα κολιέ. Στο αυτί του ένα σκουλαρίκι.
Πλησιάζω.
"Γεια" μου λέει και με φιλάει ζεστά στα μάγουλα.



Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016. 

Βρίσκομαι στην αγκαλιά του. Σ. Φοράω την ζακέτα του ενώ ταυτόχρονα τουρτουρίζω. Έχω ανεβάσει πυρετό για κάποιο λόγο. Με κρατάει σφιχτά να μην κρυώνω. Ο κολλητός του( αυτός που τα είχε με την Ν.) φροντίζει να μου φέρει μαζί μ'ένα άλλο παιδί μια κουβέρτα.
Κοιτάζω λίγο τον κολλητό του. Θυμάμαι την συζήτηση που είχαμε κάνει πριν λίγες εβδομάδες με τον Σ.

"Εγώ σε είχα κάνει αντ."του έλεγα γελώντας.
"Εγώ σου είχα μιλήσει πρώτος όμως."
"Μπα τι λες. Εγώ πήρα όμως την πρωτοβουλία."
"Μπα τι λες χαχα."
"Βασικά εάν δεν ήταν ο κολλητός σου και η Ν. δεν θα είχαμε γνωριστεί."
"Ναι εντάξει μεσολάβησαν λίγο αλλά εμείς πήραμε την πρωτοβουλία."
"Ναι όντως."
"Καλύτερα έτσι."
"Ναι όντως καλύτερα." 

love, couple, and kiss εικόνα

"Πάμε σπίτι;"με ρωτάει ο Σ.
"Ναι...Έχετε σίγουρα παναντολ σπίτι;"
"Ναι έχουμε."
 Βγαίνουμε έξω. Ψιχαλίζει. ο Σ. μένει μ'ενα κοντομάνικο μπλουζάκι ενώ εγώ φοράω την ζακέτα του.
Τον κοιτάζω τρυφερά...


Μία πράξη που έκανες στο παρελθόν θα έχει επίπτωση στο μέλλον.

Μερικές φορές το αποτέλεσμα είναι άμεσο. Όπως το να ρίξεις μια πέτρα μέσα στο νερό και να δεις να αναπηδούν στην επιφάνεια φυσαλίδες

Αιτία και αποτέλεσμα.

Ή αλλιώς δράση και αντίδραση.

Λέγεται κάρμα.

Ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.

Η ποιότητα του καρπού εξαρτάται από την ποιότητα του σπόρου. Οι καλές σκέψεις οδηγούν σε καλές πράξεις οι οποίες βοηθούν τους άλλους καθώς και τον εαυτό.

Με άλλα λόγια, οτιδήποτε συναισθήματα δημιουργήσω στον άλλον τελικά γίνονται οι δικές μου εμπειρίες.

Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε καταστάσεις αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή - οτιδήποτε με εξαναγκάζει ή με απωθεί και οτιδήποτε νοιώθω  είναι το αποτέλεσμα των δικών μου προηγούμενων σκέψεων, αποφάσεων και πράξεων. Η  κατανόηση του Νόμου του Κάρμα δίνει βαθιά σπουδαιότητα στην έννοια της υπευθυνότητας και της δικαιοσύνης.

Είτε καλό είτε κακό το κάρμα, η απραξία είναι χειρότερη Ενώ με μια δράση θα δημιουργήσει πάντα μια αντίδραση.

Πρόσεχε τις πράξεις σου. Θα σε βρουν στο μέλλον σου.

karma εικόνα

You get what you give.



I remember it now, it takes me back to when it all first started
But I've only got myself to blame for it, and I accept it now
It's time to let it go, go out and start again
But it's not that easy

But I've got high hopes, it takes me back to when we started
High hopes, when you let it go, go out and start again
High hopes, when it all comes to an end
But the world keeps spinning around

And in my dreams, I meet the ghosts of all the people who have come and gone...



Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Όταν οι άνθρωποι φεύγουν...

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου περίπου 5μιση το απόγευμα.

Χτυπάει το κινητό μου και είναι η Κ. Επιτέλους σκέφτομαι. Την ψάχνω στο τηλέφωνο για μέρες.
"Ελα πως είσαι;"
"Μμμ...εεε χάλια." που απαντάει και βάζει τα κλάματα.
"Αχ γιατί βρε Κ. μου;"
"Ε γιατί μάλλον η μαμά μου θα πάει εις ειρήνην..."
"Όχι όχι γιατί το λες αυτό; Τι σας είπαν οι γιατρί;"
"Τι να μας πουν. Δεν τρώει. Δεν μπορεί να σηκωθεί λόγο του κατάγματος. Άμα κάνει και άλλη χημειοθεραπέια θα την σκωτώσει. Ούτε καν με κοιτάει όταν μπαίνω στο δωμάτιο.."
"Στο νοσοκομείο είσαι τώρα;"την ρωτάω ήρεμα.
"Ναι..."
"Η μαμά σου τι λεει;"
"Δεν λέει τίποτα. Δεν μιλάει. Ακούω να λέει μονάχα μέσα στον ύπνο της Ωχ μάνα μου..."
"Μάλιστα...Έλα όχι μην απελπίζεσαι."της είπα ήρεμα.
"Αχ τι θα κάνω; Ξέρεις πόση αδυναμία έχω στην μανούλα μου. Η Ε. πως τα κατάφερε;"
"Η Ε. έχει πολύ μεγάλη δύναμη..." της είπα ενθυμούμενη τα περσινά γεγονότα.

beautiful, girl, and cry εικόνα

Ότι και να έλεγα όμως ξέρω και εγώ από μόνη μου πως δεν θα βοήθαγε. Η μαμά της αγαπημένης μου Κ. διαγνώστηκε με καρκίνο μόλις τέλη Νοεμβρίου. Μόλις το άκουσα δεν ήμουν ιδιαίτερα αισιόδοξη. Παλιο αρρώστια. Παλιό αρρώστια.....


Την ίδια ημέρα γύρω στις 11μιση το βράδυ.

Είμαι ξαπλωμένη στα πόδια του Σ. πάνω στον καναπέ του. Πάνω στο μικρό τραπέζι του υμιπογείου του είναι απλωμένες οι σημειώσεις μου για το μάθημα της Ιστορίας μου.
Σ'ένα χαρτί αγνοφαίνονται μια ζωγραφιά που μου έκανε,το όνομά του,και οι υπογραφές μας. (ο ένας προσπαθούσε να μιμηθεί την υπογραφή του άλλου.)

Ο Σ. με τραβάει πιο κοντά του.
"Βοήθεια με βιάζει."λέω για πλάκα.
"Για ηρέμισε μικρή. Αλλιώς δεν έχει φιλί."
"Α ναι; Και εσύ δεν έχεις χάδια μετά."
"Για ηρέμισε. Μην τσαντιστώ και σε χωρίσω μια μέρα."
"χαχχα η αλήθεια είναι πως είσαι λίγο οξύθυμος."
"χαχαχχα" γελάει και εκείνος και μου δίνει ένα φιλί. "Το ξέρεις αυτό;" μου λέει καθώς σηκώνει το χέρι του στο πρόσωπό του.
"Ποιο;"ρωτάω με περιέργεια όπως τον κοίταζω ξαπλωμένη στα πόδια του.
"Λένε πως όσο είναι η παλάμη σου είναι και όλο σου το πρόσωπο."
"Α ναι;"ρωτάω με περιέργεια και βάζω την παλάμη μου μπροστά από το πρόσωπό μου. Τότε ξαφνικά με ελαφρά δύναμη ρίχνει το χέρι του πάνω στο δικό μου με αποτέλεσμα να αυτοχτυπηθώ ελαφρά.
"Εειιιιιιιιιιι"φωνάζω.
"χαχχαχχαχαχα όλοι την πατάνε"λέει γελώντας.
Γελάω δυνατά και εγώ. Του πιάνω τα δυο χέρια και τα σφίγγω."Ζήτα συγνώμηηη."
¨"Συγνώμηηηηη" μου λέει με κωμικοτραγική φωνή.
"Χαχαχ ωραία." λέω και του αφήνω πάλι τα χέρια.

love, couple, and boy εικόνα

Γύρω στις 1μιση το βράδυ ξαπλώσαμε. Επιτέλους είχε έρθει το κρεβάτι που παρείγγειλε. Το στρώμα ήταν τόσο όμορφο. Αφού κουκουλωθήκαμε με το πάπλωμα έβαλε στο λάπτοπ να δούμε μια ταινία. Το Χάτσικο. Με φίλησε στο κεφάλι. Η ταινία ξεκίνησε. Σε μισή ώρα τον είχε πάρει ο ύπνος. Πόσο κουρασμένος ήταν πάλι ο καημένος από την δουλειά.
Αναρωτήθηκα τι να έκανε η Κ. Στην κοινή συνομιλία είχε γράψει ότι φοβόταν και ότι ένιωθε να πονά η καρδιά της...


Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 8μιση το πρωί.

Το ξυπνητήρι στο κινητό χτυπάει επίμονα. και ο Σ. το κλείνει. Αχ γιατί να δουλεύει τόσο πρωί;
Έρχεται στην αγκαλιά μου και χώνεται εκεί.
"Δεν χόρτασα ύπνο.."μου λέει σιγανά.
"Μμμ ούτε εγώ χόρτασα..."
"Μμμ σκεφτόμουν...Θες να μείνεις εδώ να κοιμηθείς;"
"Εδώ; Και μετά πως θα φύγω;"
"Έχει στάση λεοφωρείου εδώ απέξω και σε πάει στο μετρό."
"Α ναι; Και τα κλειδιά σου;" ρωτάω έκπληκτη.
"Θα τα πάρεις μαζί σου. Έχω εγώ άλλα."
"μμμ ναι αμέ οκ."
"Ωραια σ'αφήνω να πάω πάνω να αλλάξω και ξανά έρχομαι."

cold, days, and mornig εικόνα

Εντυπωσιάστηκα από αυτή την κίνηση του. Αυτό έδειχνε ότι με εμπιστεύεται. Και είχα κοιμηθεί και άλλες φορές εκεί. Ήταν η 1η φορά που μου πρότεινε να μείνω...Είναι ένας άλλος άνθρωπος από τον Δεκέμβρη και μετά.
Γύρισε. Μου είπε ότι φεύγει. Μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί. Και έφυγε.

Έκλεισα τα μάτια μου χαρούμενη. Ναι...Ήμουν ξανά χαρούμενη.


Την ίδια ημέρα γύρω στις 5 το απόγευμα.

"Η Κ. δεν έχει μπει όλη μέρα. Είχαμε κανένα νεότερο;" γράφει η Α.Μ. στην κοινή συνομιλία μας στο fb.
"Της έστειλα μύνημα αλλά δεν απάντησε." έγραψε η Σ.

"Η κηδεία θα γίνει το Σάββατο το πρωί γύρω στις 12. Έαν θέλετε ελάτε." έγραψε άξαφνα η Κ. στην κοινή συνομιλία.

Α ρε γαμώτο....Ακολούθησαν μυνήματα του τύπου κουράγιο,σ'αγαπάμε εμείς κτλ αλλά πως να απαλυνθεί τέτοιος πόνος;

Το ίδιο βράδυ κατά της 11μιση.

Πήγαμε και βρήκαμε την Κ. κάτω από το σπίτι της. Εκεί στην πλατεία. Εγώ,η αδερφή μου,η Α.Μ. η Σ. δυο άλλες φίλες της Κ. και δύο φίλες της Σ. που τον τελευταίο χρόνο κάνουν πολύ παρέα με την Κ.

Παράξενο αλλά η Κ. δεν έκλαιγε. Ήταν ψύχραιμη πολύ. Συζητούσε κιόλας για το θέμα. Την κάναμε όλες μαζί μια μεγάλη αγκαλιά. Κάποια έφερε κονιάκ. Ήπιαμε λίγο.

Την ίδια ώρα πήρε τηλέφωνο ο μπαμπάς την αδερφή μου στο βάιμπερ. Την επόμενη το πρωί θα έφευγε για την Αγγλία. Είχε βρει εκεί μια δουλειά. Ήθελα να πάει να δει πως είναι. Μήπως και κάνει μια καινούργια αρχή εκεί με την γυναίκα του και το παιδί τους. Ακουγόταν όμως αγχωμένος. Ίσως και στεναχωρημένος.

Το ίδιο βράδυ όταν έπεσα για ύπνο αναρωτήθηκα...Αναρωτήθηκα εάν ήταν περίεργο που γύρω μου άλλαζαν πράγματα και συνθήκες,που άνθρωποι έφευγαν,όμως εγώ παρολ'αυτά ήμουν χαρούμενη. Και εάν όχι χαρούμενη μπορώ να πω ήρεμη.
Ήρεμη σ'όλα.
Πρώτη φορά τόσο ήρεμη.

black, grunge, and candle εικόνα

Μέσα σ'ολα τα άσχημα εγώ ήμουν ήρεμη.


Σάββατο 16 Ιανουαρίου 11μιση το πρωί.

Πράγμα πολύ παράξενο αλλά η Κ. ήταν ήρεμη. "Ευτυχώς που ήρθατε." μας είπε όταν μας είδε στην εκκλησία εμένα,την αδερφή μου,την Α.Μ και την Σ.

Μαζευτήκαμε όλες οι φίλες της μαζί σε μια γωνιά μέσα στην εκκλησία. Τι άδικο να φεύγουν έτσι άνθρωποι...Την συμπαθούσα πολύ την μαμά της. Της έστελνα χαιρετίσματα μέσω της Κ. , με ρώταγε πως πάει η σχολή μου...

Εκεί που ίσως λυγίσαμε όλες ήταν όταν η αδερφή της Κ. διάβασε ένα πολύ συγκινητικό κείμενο. Έλεγα να δείχνουμε κάθε μέρα σ'αυτούς που αγαπάμε πόσο τους αγαπάμε. Να μην το αφήνουμε για την επόμενη μέρα.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τα λόγια της να λένε"Εάν ήξερα πως θα σε δω εκείνη την μέρα τελευταία φορά θα σου έδινα δύο φιλιά και θα σε αγκάλιαζα διπλά."

Στην καφετέρια πιάσαμε όλοι οι φίλοι της Κ. ένα τραπέζι. Ήμασταν περίπου 14 άτομα. Συζητάγαμε για διάφορα. Σε κάποια στιγμή κοίταξα προς το τραπέζι όπου καθόταν η Κ. μαζί με τον μπαμπά της και την αδερφή της. Το βλέμμα μου συνάντησε το δικό της. Μου έκλεισε το μάτι πονηρά. Της χαμογέλασα. Ήταν λες και εκείνη προσπαθούσε να παρηγορήσει εμένα όχι εγώ εκείνη. Αυτή ήταν η Κ. που ήξερα. Ψύχραιμη όπως πάντα.

Όταν διαλύθηκε ο κόσμος πήγαμε κοντά της. Κάποια πρότεινε να πάμε σπίτι της ή να μαζευτούμε σε άλλο σπίτι. Χωριστήκαμε σε δυο γκρουπ. Αυτοί που έμεναν μακριά θα πήγαιναν εκείνη την ώρα σπίτι της,εμείς που μέναμε κοντά της θα συναντιόμασταν μαζί της το βράδυ.

"Εσύ σε ποιο γκρουπ είσαι;" με ρώτησε χαμογελαστά καθώς την αγκάλιαζα για να την χαιρετήσω.
"Χμ..δεν θυμάμαι. Νομίζω στο δεύτερο." της απάντησα.
"Αα ωραία χαχα."

bff and friends εικόνα


Το βράδυ μαζευτήκαμε όντως στο σπίτι της Α.Μ. Ήταν πολύ ευχάριστη η ατμόσφαιρα. Φέραμε τυροπιτάκια,πατατάκια,σοκολάτες. Συζητάγαμε, γελάγαμε, λέγαμε γεγονότα από διακοπές.


19 Φεβρουαρίου 2016.

Άργησα να κάνω αυτή την ανάρτηση γιατί μου είχε χαλάσει ο υπολογιστής.

Ένα μήνα μετά η Κ. δεν μου λέει τίποτα όσον αφορά την μαμά της. Μιλάμε,αλλά δεν μου λέει πως αισθάνεται,εάν το σκέφτεται ή όχι. Είναι η Κ. που ήξερα πάντοτε.

Ο Σ. πλέον μ'εμπιστεύεται σταθερά και έχω αρχίσει και εγώ να νιώθω ακόμα πιο σιγουριά μαζί του και ασφάλεια. Πλέον κοιμάμαι εκεί όταν συναντιόμαστε,το πρωί φεύγει για την δουλεία,και εγώ του αφήνω αργότερα τα κλειδιά σε κάποιο κρυφό σημείο. Ορισμένες φορές μου έρχεται να ουρλιάξω από την χαρά μου. Οι μέρες που ξυπνάμε μαζί,και χώνεται στην αγκαλιά μου είναι τόσο γλυκές
.

Παράλληλα μου έστειλε και ένα μήνυμα ο Γ. να ρωτήσει τι κάνω αφού εγώ πρώτα του είχα στείλει καλή χρονιά...(Τον είχα δει και στο όνειρό μου κάπου μέσα του μήνα...) Ο Γ. που έχω αφιερώσει τόσες αναρτήσεις για εκείνον....Που μου είχε δώσει τόση αγάπη,χαρά και πολύ πόνο ταυτόχρονα. Δεν νομίζω πως μπορώ να αγνοήσω το μήνυμά του. Και να θέλω δηλαδή είναι ο Γ. Δεν γίνεται...Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Εξάλλου εκείνος ποτέ δεν με αγνόησε όταν εγώ του έστελνα πέρσι.
Μακάρι να είναι καλά εκεί στην Αγγλία. Και να είναι χαρούμενος...


love, grunge, and light εικόνα


Και αυτό που μου θυμίζει τον Σ. και τα όμορφα βράδια μαζί του: