Καλό μήνα σας είπα;;
Δεν σας είπα!
Καλό Μήνα! Ο Μάιος είναι από τους αγαπημένους μου μήνες.Είναι λίγο πριν το καλοκαίρι,και έχει μια μεγάλη δόση άνοιξης.Είναι επίσης και τα γενέλθια εμένα και της αδερφής μου σε 3 μέρες!
Βέβαια είναι και ο τέλειος καιρός για να κρυώσεις.
Μια ζέστη την άλλη κρύο.Έτσι κρύωσα και εγώ σήμερα,και ενώ θα έβγαινα βόλτα,είμαι σπίτι με πονόλαιμο.
Στην προηγούμενη αναρτησή μου σας έλεγα κάτι για ανατροπές και απρόοπτα.
Πως η ζωή μου έχει πάψει τα τελευταία χρόνια να είναι βαρετή.
Εχθές ήτανε μια από αυτές τις μέρες.
Αρχικά εγώ,η Ν. και η Κ. συναντηθήκαμε Σύνταγμα για να πάρουμε ένα δώρο στην φίλη μας την Μ. που είχε την Δευτέρα γενέλθια και είχαμε κόψει τούρτα σπίτι της.Ωραία μέρα!
Της πήραμε τελικά ένα καλοκαιρινό ροδακινί πουκαμισάκι.
Όταν της το πήγαμε αμέσως μετά σπίτι της, και της δώσαμε χάρηκε πάρα πολύ.Της άρεσε πολύ και η καρτούλα που της γράψαμε.Το δοκίμασε κιόλας και της πήγαινε πάρα πολύ!
Κάπου σ'εκείνη την στιγμή η Ν. με κοίταξε μ'ένα βλέμμα που δεν με είχε ξανά κοιτάξει ποτέ ξανά,και μου είπε ότι θέλει να μου πει κάτι.Την ίδια Δευτέρα την είχα δει λίγο κάπως πάλι στο σπίτι της Μ. όταν κόβαμε την τούρτα.Την είχα ρωτήσει αν έχει κάτι.Μου είπε ότι όχι είναι καλά.Αλλά το έβλεπα ότι κάτι είχε.Βέβαια σκέφτηκα αν ήταν κάτι πολύ σοβαρό θα μου το έλεγε αμέσως,οπότε δεν ανησύχησα.
Το μόνο που με είχε ρωτήσει την Δευτέρα ήταν πως αν μάθαινα κάτι για ένα άτομο,κάτι διαφορετικό,πως θα αντιδρούσα.Νόμιζα ότι μου ζητάει συμβουλή για την σχέση της με κάποια φίλη της και της είπα ότι αν οκ αυτό το διαφορετικό δεν ήταν τελείως έξω από τα νερά της,δεν θα μου φαινόταν περίεργο.Αν από την άλλη ήταν κάτι πχ που δεν το υποστήριζε ποτέ της ενώ ξαφνικά άλλαξε γνώμη,τότε θα μου ξένιζε,και θα μου φαινόταν κάπως.Φάνηκε πως ίσως η απαντησή μου δεν την ικανοποιήεισε.Και εγώ δεν κατάλαβα ποτέ ότι η ερώτηση πήγαινε για εμένα.Και πως το όλο θέμα αναφερόταν σ'εκείνη.
"Θυμάσαι την συζήτηση που σου έκανα την Δευτέρα;;"
"Ναι..."
Ξαφνικά την είδα τόσο αγχωμένη."Θα αλλάξεις σχολή? Άρχισες το κάπνισμα?Θα μετακομίσεις σ'αλλη χώρα,τόπο? Έχεις θέμα υγείας?" "Όχι όχι"
"Εντάξει αφού δεν είναι κάτι από αυτά νομίζω μπορώ να αντέξω τα πάντα.:P " Προσπάθησα να ελαφρύνω το κλίμα,αλλά φαινόταν ότι δυσκολευόταν να μου μιλήσει.
Πρώτη φορά ήτανε έτσι μ'εμένα.Έτσι και εγώ αγχώθηκα.Άρχισα να κουνάω το πόδι μου νευρικά,και να της λέω"Τι βρε Ν. μου,πες μου τι?"
Η Μ. από δίπλα είχε φέρει πιο κοντά την καρέκλα και ήτανε ψύχραιμη.Γιατί τα ήξερε όλα από την Δευτέρα.Η Κ. δε τα ήξερε όλα από τον Δεκέμβριο.
"Πες της μην την αγχώνεις άλλο.Δες πως την έκανες."
"Ναι Ν. πες μου,τι είναι."
Μετά από αυτό τα μάτια της Ν. άρχισα να βουρκώνουν.Και μετά να κλάει.
"Έλα η Μαρία είναι,δεν πρόκειται να σου πει κάτι,φίλη σου είναι."της έλεγε η Κ χαμογελαστά.
"Θυμάσαι την συζήτηση που σου έκανα την Δευτέρα;"
"Ναι...Χμμμμ..."
"Μαρία μ'αγαπάς;;;"
Νομίζω δεν χρειαζόταν να μου πει άλλα.Ήξερα τι θέλει να μου πει πριν καν το πει.Σπάραζε η ψυχή μου να την βλέπω να κλαίει.
"Ελα εδώ."της είπα και την αγκάλιασα."Σ'αγαπάω Ν. μου,σε παρακαλώ σταμάτα να κλαις.Σ'αγαπώ,ότι και αν γίνει.Ότι και αν κάνεις.Ότι και αν θες.Όπου και αν είσαι.Σ'αγαπώ γι'αυτό που είσαι."της είπα ενώ παράλληλα βούρκωσαν και τα δικά μου μάτια.
Μου εξήγησε φυσικά.Μιλάγαμε για τουλάχιστον μια ώρα με την Κ. να προσπαθεί να ελαφρύνει το κλίμα και με την Μ. να συμμετέχει και αυτή χαλαρά στην συζήτηση.Υπήρχαν στιγμές που απλά δεν μίλαγε καμία μας.Και με άφηναν να σκεφτώ.Να σκεφτώ προσεχτικά την επόμενη ερωτησή μου.Να μου δώσουν χρόνο να καταλάβω .
To κατάλαβα που ήτανε δύσκολο να μου πει τι είχει συμβεί.Μου ξενίζουν ακόμα πολύ αυτά που μου είπε.Αλλά της το ξανά είπα και στο τέλος.Θα την αγαπώ ότι και να γίνει.Είναι μια από τις καλύτερες φίλες μου έχω.Είναι από τους πιο ζεστούς ανθρώπους που ξέρω.Είναι τόσο καλόκαρδη.Τόσο καλή φίλη.Τόσο φιλάνθρωπη.Με τόση ενέργεια και ψυχραιμια πάντα.Και μερικές φορές πιστεύω και στην μοίρα.Και πιστεύω πως εκείνη την μέρα δεν συναντηθήκαμε τυχαία στο λεοφωρείο για την σχολή.
Ίσως γι'αυτό να σπάραξε η ψυχή μου που την είδα έτσι.Την είχα συνηθίσει να είναι βράχος πάντα.Σ'ολα,σε ότι και αν συμβεί.2 Χρόνια τώρα που την ξέρω δεν την είχα δει ποτέ έτσι.
Δεν με πείραξε βέβαια που μου έκρυβε όλα αυτά εδώ και μισό χρόνο σχεδόν.Που νόμιζα ότι τα ήξερα όλα για εκείνη και τελικά όχι.Δεν με πείραξε που μου απέκρυπτε ένα μέρος της αλήθειας.Βασικά δεν με πείραξε τίποτα.Πρώτη φορά καταλαβαίνω κάποιον τόσο πολύ.Και εγώ αν ήμουν στην θέση της θα ένιωθα έτσι.Αλλά σίγουρα εγώ την Ν. θα την εμπιστευόμουν και με κλειστά μάτια.Βέβαια ίσως να μιλάω αυτή την στιγμή και εκ του ασφαλούς.Mόνο απλά θα ήθελα να έχει πιστέψει λίγο παραπάνω στην αγάπη που της έχω.
Αλλά και πάλι δεν με πειράζει.
Ήξερε ότι θα φρικάρω,και όντως αν και δεν το έδειξα πολύ,ψιλοφρίκαρα.
"Εγώ πίστευα ότι θα γουρλώσει τα μάτια της και θα πει όντως? χαχχα" είπε η Μ.
"Είπα όντως?"ρώτησα.
"Ναι το είπες χαχχα" μου είπε η Ν.
Σκεφτόμουν αυτά που μου είπε εχθές το βράδυ.Τα σκεφτόμουν και σήμερα.Θα τα σκέφτομαι συνέχεια μέχρι να χωνέψω αυτά που μου είπε.
"Ήθελα να στα πω την Δευτέρα,αλλά σ'έβλεπα τόσο γλυκούλα και έλεγα πως μπορώ να της πω κάτι τέτοιο?" μου είπε σε κάποια φάση.
"Πάντως εσύ και η Μ. καλά ήσασταν στην κοσμάρα σας.Ρωτήστε και εμένα τι τράβηξα που την έχω ζήσει όλη την ιστορία :P" είπε η Κ.
"Εσύ πότε τα έμαθες?"την ρώτησα.
"Στο πάρτι της Α. οταν ήμασταν στο δωμάτιο.Αλλά ήμουν τελείως χαλαρή,μόνο ααα οκκ ωραία της είπα."
"Πω καλά και εγώ και η Μαρία μέσα λέγαμε για άλλα και ήμασταν στην κοσμάρα μας."είπε η Μ.
Τώρα όλα συνδέονται.Όλο το παζλ συνδέεται.
Ποτέ βέβαια δεν θα την έκρινα για τίποτα.Είναι δύσκολο βέβαια να χωνέψεις μερικά πράγματα,αλλά δεν θα την έκρινα.
Είμαι νομίζω καλή φίλη.Αλλά σίγουρα όχι τόσο καλή όχι εκείνη.Γι'αυτό θα την αγαπώ.
Μετά από αυτά πήγαμε στην κουζίνα να φάμε.Εγώ έφτιαξα 2 αυγά μάτια με φετούλα και ψωμί.Η Κ. και η Μ. έφαγαν τοστ.Και μετά φάγαμες όλες μαζί μωσαικό.Το οποίο ήτανε υπέροχο και έφαγα δύο κομμάτια.Κάναμε και άλλη κουλή συζήτηση.Η οποία στο τέλος είχε ξεφύγει,και εγώ απλά είχα δακρύσει από τα γέλια.Δεν μπορούσα να σταματήσω.
"Μαρία ηρέμησε,ανάσες χαχαχ" μου έλεγε η Μ. ενώ προσπαθούσα να φάω την τελευταία μπουκιά από το αυγό μου.
"Πρώτη φορά σε βλέπω έτσι" μου είπε η Ν.
Όντως δεν σκάω τόσο εύκολα στα γέλια,αν και χαμογελάω συνέχεια.
"Αμάν βρε Ν.,την μια με κάνεις να κλαίω από συγκήνιση την άλλη από τα γέλια,θα με πεθάνεις σήμερα χαχχαχα"
Στην συνέχεια πήγαμε στο σαλόνι και παίξαμε ένα επιτραπέζιο που θύμιζει τις ιστορίες του Πεκίνου.Εγώ και η Κ. ήμασταν τέλειες ντεντέκτβ και βρήκαμε τον ένοχο σε σχέση με την Μ. και την Ν.
Μετά από αυτό βάλαμε το ράδιο τέρμα και χορέψαμε.Αφού έφυγε η Κ.,η Μ. μας έπαιξε στο πιάνο της μερικά κομμάτια,και εγώ παρέα με την Ν. τραγουδάγαμε.
Τέλος ήρθε και η κολλητή της Μ. και κάτσαμε στο καναπέ χαλαρά και λέγαμε βλακείες.
Ήταν μια παράξενη μέρα πραγματικά.Μου άλλαξε πολλά δεδομένα και με έκανε να σκεφτώ.
Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω είναι στο:να αγαπάτε τους φίλους σας.Το έχουν ανάγκη.Και μόνο στις δύσκολες καταστάσεις θα φανεί αν μπορείτε να τους αγαπήσετε στα αλήθεια.
Να τους αγαπάτε γι'αυτό που είναι.
Για ότι και αν πιστεύουν.
Ότι και αν κάνουν.
Όπως και αν είναι.
Έχετε δικαίωμα να τους πείτε την αποψή σας,αλλά όχι να τους επικρίνεται.Η επίκριση δεν χωράει στην φιλική αγάπη.
Γιατί έτσι είναι η σωστή φιλική αγάπη.
Ελεύθερη.Ανιδιοτελής.Ξεκάθαρη.Δυνατή.Παντοτινή.
Και αυτό το τραγούδι γιατί πραγματικά ταιριάζει πάρα πολύ:
Δεν σας είπα!
Καλό Μήνα! Ο Μάιος είναι από τους αγαπημένους μου μήνες.Είναι λίγο πριν το καλοκαίρι,και έχει μια μεγάλη δόση άνοιξης.Είναι επίσης και τα γενέλθια εμένα και της αδερφής μου σε 3 μέρες!
Βέβαια είναι και ο τέλειος καιρός για να κρυώσεις.
Μια ζέστη την άλλη κρύο.Έτσι κρύωσα και εγώ σήμερα,και ενώ θα έβγαινα βόλτα,είμαι σπίτι με πονόλαιμο.
Στην προηγούμενη αναρτησή μου σας έλεγα κάτι για ανατροπές και απρόοπτα.
Πως η ζωή μου έχει πάψει τα τελευταία χρόνια να είναι βαρετή.
Εχθές ήτανε μια από αυτές τις μέρες.
Αρχικά εγώ,η Ν. και η Κ. συναντηθήκαμε Σύνταγμα για να πάρουμε ένα δώρο στην φίλη μας την Μ. που είχε την Δευτέρα γενέλθια και είχαμε κόψει τούρτα σπίτι της.Ωραία μέρα!
Της πήραμε τελικά ένα καλοκαιρινό ροδακινί πουκαμισάκι.
Όταν της το πήγαμε αμέσως μετά σπίτι της, και της δώσαμε χάρηκε πάρα πολύ.Της άρεσε πολύ και η καρτούλα που της γράψαμε.Το δοκίμασε κιόλας και της πήγαινε πάρα πολύ!
Κάπου σ'εκείνη την στιγμή η Ν. με κοίταξε μ'ένα βλέμμα που δεν με είχε ξανά κοιτάξει ποτέ ξανά,και μου είπε ότι θέλει να μου πει κάτι.Την ίδια Δευτέρα την είχα δει λίγο κάπως πάλι στο σπίτι της Μ. όταν κόβαμε την τούρτα.Την είχα ρωτήσει αν έχει κάτι.Μου είπε ότι όχι είναι καλά.Αλλά το έβλεπα ότι κάτι είχε.Βέβαια σκέφτηκα αν ήταν κάτι πολύ σοβαρό θα μου το έλεγε αμέσως,οπότε δεν ανησύχησα.
Το μόνο που με είχε ρωτήσει την Δευτέρα ήταν πως αν μάθαινα κάτι για ένα άτομο,κάτι διαφορετικό,πως θα αντιδρούσα.Νόμιζα ότι μου ζητάει συμβουλή για την σχέση της με κάποια φίλη της και της είπα ότι αν οκ αυτό το διαφορετικό δεν ήταν τελείως έξω από τα νερά της,δεν θα μου φαινόταν περίεργο.Αν από την άλλη ήταν κάτι πχ που δεν το υποστήριζε ποτέ της ενώ ξαφνικά άλλαξε γνώμη,τότε θα μου ξένιζε,και θα μου φαινόταν κάπως.Φάνηκε πως ίσως η απαντησή μου δεν την ικανοποιήεισε.Και εγώ δεν κατάλαβα ποτέ ότι η ερώτηση πήγαινε για εμένα.Και πως το όλο θέμα αναφερόταν σ'εκείνη.
"Θυμάσαι την συζήτηση που σου έκανα την Δευτέρα;;"
"Ναι..."
Ξαφνικά την είδα τόσο αγχωμένη."Θα αλλάξεις σχολή? Άρχισες το κάπνισμα?Θα μετακομίσεις σ'αλλη χώρα,τόπο? Έχεις θέμα υγείας?" "Όχι όχι"
"Εντάξει αφού δεν είναι κάτι από αυτά νομίζω μπορώ να αντέξω τα πάντα.:P " Προσπάθησα να ελαφρύνω το κλίμα,αλλά φαινόταν ότι δυσκολευόταν να μου μιλήσει.
Πρώτη φορά ήτανε έτσι μ'εμένα.Έτσι και εγώ αγχώθηκα.Άρχισα να κουνάω το πόδι μου νευρικά,και να της λέω"Τι βρε Ν. μου,πες μου τι?"
Η Μ. από δίπλα είχε φέρει πιο κοντά την καρέκλα και ήτανε ψύχραιμη.Γιατί τα ήξερε όλα από την Δευτέρα.Η Κ. δε τα ήξερε όλα από τον Δεκέμβριο.
"Πες της μην την αγχώνεις άλλο.Δες πως την έκανες."
"Ναι Ν. πες μου,τι είναι."
Μετά από αυτό τα μάτια της Ν. άρχισα να βουρκώνουν.Και μετά να κλάει.
"Έλα η Μαρία είναι,δεν πρόκειται να σου πει κάτι,φίλη σου είναι."της έλεγε η Κ χαμογελαστά.
"Θυμάσαι την συζήτηση που σου έκανα την Δευτέρα;"
"Ναι...Χμμμμ..."
"Μαρία μ'αγαπάς;;;"
Νομίζω δεν χρειαζόταν να μου πει άλλα.Ήξερα τι θέλει να μου πει πριν καν το πει.Σπάραζε η ψυχή μου να την βλέπω να κλαίει.
"Ελα εδώ."της είπα και την αγκάλιασα."Σ'αγαπάω Ν. μου,σε παρακαλώ σταμάτα να κλαις.Σ'αγαπώ,ότι και αν γίνει.Ότι και αν κάνεις.Ότι και αν θες.Όπου και αν είσαι.Σ'αγαπώ γι'αυτό που είσαι."της είπα ενώ παράλληλα βούρκωσαν και τα δικά μου μάτια.
Μου εξήγησε φυσικά.Μιλάγαμε για τουλάχιστον μια ώρα με την Κ. να προσπαθεί να ελαφρύνει το κλίμα και με την Μ. να συμμετέχει και αυτή χαλαρά στην συζήτηση.Υπήρχαν στιγμές που απλά δεν μίλαγε καμία μας.Και με άφηναν να σκεφτώ.Να σκεφτώ προσεχτικά την επόμενη ερωτησή μου.Να μου δώσουν χρόνο να καταλάβω .
To κατάλαβα που ήτανε δύσκολο να μου πει τι είχει συμβεί.Μου ξενίζουν ακόμα πολύ αυτά που μου είπε.Αλλά της το ξανά είπα και στο τέλος.Θα την αγαπώ ότι και να γίνει.Είναι μια από τις καλύτερες φίλες μου έχω.Είναι από τους πιο ζεστούς ανθρώπους που ξέρω.Είναι τόσο καλόκαρδη.Τόσο καλή φίλη.Τόσο φιλάνθρωπη.Με τόση ενέργεια και ψυχραιμια πάντα.Και μερικές φορές πιστεύω και στην μοίρα.Και πιστεύω πως εκείνη την μέρα δεν συναντηθήκαμε τυχαία στο λεοφωρείο για την σχολή.
Ίσως γι'αυτό να σπάραξε η ψυχή μου που την είδα έτσι.Την είχα συνηθίσει να είναι βράχος πάντα.Σ'ολα,σε ότι και αν συμβεί.2 Χρόνια τώρα που την ξέρω δεν την είχα δει ποτέ έτσι.
Δεν με πείραξε βέβαια που μου έκρυβε όλα αυτά εδώ και μισό χρόνο σχεδόν.Που νόμιζα ότι τα ήξερα όλα για εκείνη και τελικά όχι.Δεν με πείραξε που μου απέκρυπτε ένα μέρος της αλήθειας.Βασικά δεν με πείραξε τίποτα.Πρώτη φορά καταλαβαίνω κάποιον τόσο πολύ.Και εγώ αν ήμουν στην θέση της θα ένιωθα έτσι.Αλλά σίγουρα εγώ την Ν. θα την εμπιστευόμουν και με κλειστά μάτια.Βέβαια ίσως να μιλάω αυτή την στιγμή και εκ του ασφαλούς.Mόνο απλά θα ήθελα να έχει πιστέψει λίγο παραπάνω στην αγάπη που της έχω.
Αλλά και πάλι δεν με πειράζει.
Ήξερε ότι θα φρικάρω,και όντως αν και δεν το έδειξα πολύ,ψιλοφρίκαρα.
"Εγώ πίστευα ότι θα γουρλώσει τα μάτια της και θα πει όντως? χαχχα" είπε η Μ.
"Είπα όντως?"ρώτησα.
"Ναι το είπες χαχχα" μου είπε η Ν.
Σκεφτόμουν αυτά που μου είπε εχθές το βράδυ.Τα σκεφτόμουν και σήμερα.Θα τα σκέφτομαι συνέχεια μέχρι να χωνέψω αυτά που μου είπε.
"Ήθελα να στα πω την Δευτέρα,αλλά σ'έβλεπα τόσο γλυκούλα και έλεγα πως μπορώ να της πω κάτι τέτοιο?" μου είπε σε κάποια φάση.
"Πάντως εσύ και η Μ. καλά ήσασταν στην κοσμάρα σας.Ρωτήστε και εμένα τι τράβηξα που την έχω ζήσει όλη την ιστορία :P" είπε η Κ.
"Εσύ πότε τα έμαθες?"την ρώτησα.
"Στο πάρτι της Α. οταν ήμασταν στο δωμάτιο.Αλλά ήμουν τελείως χαλαρή,μόνο ααα οκκ ωραία της είπα."
"Πω καλά και εγώ και η Μαρία μέσα λέγαμε για άλλα και ήμασταν στην κοσμάρα μας."είπε η Μ.
Τώρα όλα συνδέονται.Όλο το παζλ συνδέεται.
Ποτέ βέβαια δεν θα την έκρινα για τίποτα.Είναι δύσκολο βέβαια να χωνέψεις μερικά πράγματα,αλλά δεν θα την έκρινα.
Είμαι νομίζω καλή φίλη.Αλλά σίγουρα όχι τόσο καλή όχι εκείνη.Γι'αυτό θα την αγαπώ.
Μετά από αυτά πήγαμε στην κουζίνα να φάμε.Εγώ έφτιαξα 2 αυγά μάτια με φετούλα και ψωμί.Η Κ. και η Μ. έφαγαν τοστ.Και μετά φάγαμες όλες μαζί μωσαικό.Το οποίο ήτανε υπέροχο και έφαγα δύο κομμάτια.Κάναμε και άλλη κουλή συζήτηση.Η οποία στο τέλος είχε ξεφύγει,και εγώ απλά είχα δακρύσει από τα γέλια.Δεν μπορούσα να σταματήσω.
"Μαρία ηρέμησε,ανάσες χαχαχ" μου έλεγε η Μ. ενώ προσπαθούσα να φάω την τελευταία μπουκιά από το αυγό μου.
"Πρώτη φορά σε βλέπω έτσι" μου είπε η Ν.
Όντως δεν σκάω τόσο εύκολα στα γέλια,αν και χαμογελάω συνέχεια.
"Αμάν βρε Ν.,την μια με κάνεις να κλαίω από συγκήνιση την άλλη από τα γέλια,θα με πεθάνεις σήμερα χαχχαχα"
Στην συνέχεια πήγαμε στο σαλόνι και παίξαμε ένα επιτραπέζιο που θύμιζει τις ιστορίες του Πεκίνου.Εγώ και η Κ. ήμασταν τέλειες ντεντέκτβ και βρήκαμε τον ένοχο σε σχέση με την Μ. και την Ν.
Μετά από αυτό βάλαμε το ράδιο τέρμα και χορέψαμε.Αφού έφυγε η Κ.,η Μ. μας έπαιξε στο πιάνο της μερικά κομμάτια,και εγώ παρέα με την Ν. τραγουδάγαμε.
Τέλος ήρθε και η κολλητή της Μ. και κάτσαμε στο καναπέ χαλαρά και λέγαμε βλακείες.
Ήταν μια παράξενη μέρα πραγματικά.Μου άλλαξε πολλά δεδομένα και με έκανε να σκεφτώ.
Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω είναι στο:να αγαπάτε τους φίλους σας.Το έχουν ανάγκη.Και μόνο στις δύσκολες καταστάσεις θα φανεί αν μπορείτε να τους αγαπήσετε στα αλήθεια.
Να τους αγαπάτε γι'αυτό που είναι.
Για ότι και αν πιστεύουν.
Ότι και αν κάνουν.
Όπως και αν είναι.
Έχετε δικαίωμα να τους πείτε την αποψή σας,αλλά όχι να τους επικρίνεται.Η επίκριση δεν χωράει στην φιλική αγάπη.
Γιατί έτσι είναι η σωστή φιλική αγάπη.
Ελεύθερη.Ανιδιοτελής.Ξεκάθαρη.Δυνατή.Παντοτινή.
Και αυτό το τραγούδι γιατί πραγματικά ταιριάζει πάρα πολύ:
Των
φίλων τα σπίτια
τις
δύσκολες ώρες
γνωστά καταφύγια
φωλιά για δραπέτες
σε ονείρων κυνήγια
Των φίλων τα σπίτια
τις κρίσιμες ώρες
φωλιά για σπουργίτια
που θέλουν ξενύχτια
τις ζόρικες νύχτες
τις άγριες τις μπόρες
Τι θα `μασταν πες μου
χωρίς τα τραγούδια
που παίρνουν τον πόνο
στων φίλων τα σπίτια
Κι αν σου έχω κάνει κάτι τελευταία να το πεις
πολλές φορές σ’ έχω πληγώσει άθελά μου
Μονάχα ένα πράγμα απόψε μη μου αρνηθείς
να μείνω σπίτι σου κι εσύ εδώ κοντά μου
Να μοιραστούμε ως το πρωί τα βάσανά μου
Πού αλλού
μπορώ να εμπιστευτώ την μοναξιά μου;
Των φίλων τα σπίτια
και μέρες και νύχτες
κρυψώνα για λόγια
σκληρά και επιστήθια
του φόβου δραπέτες
Τι θα `μασταν πες μου
χωρίς τους καθρέφτες
που δείχνουν τον δρόμο
και διεύθυνση δίνουν
στων φίλων τα σπίτια
Κι αν σου
έχω κάνει κάτι τελευταία να το πεις
πολλές φορές σ’ έχω πληγώσει άθελά μου
Μονάχα ένα πράγμα απόψε μη μου αρνηθείς
να μείνω σπίτι σου, να μείνεις αγκαλιά μου
Να μοιραστούμε ως το πρωί τα βάσανά μου
Πού αλλού μπορώ να εμπιστευτώ την μοναξιά μου;
2 σχόλια:
Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε και αν εκείνοι δεν μπορούν να μας αποδεχτούν,όλα μοιάζουν μάταια και γκρι.. Σωστή,όμορφη και συγκινητική ανάρτηση και πάλι!
Μια άλλη Ν. χαχαχχαχαχχα κλαίω :P
Αχ αυτό ακριβώς!!
Τους φίλους μας του αγαπάμε ότι και αν γίνει.<3
Ευχαριστώ :)
Φιλάκια πολλά :*
Δημοσίευση σχολίου