You got something I need...

Καλό μήνα!Γρήγορα πέρασε ο Ιούλιος ε; Αν και κατ'εμέ ηταν λίγο βασανιστικός μήνας.
Ως συνήθως μου συνέβησαν πάρα πολλά μέσα σ'ένα μόνο μήνα.Η διαθεσή μου πέρασε από τα πολύ χαμηλά στα πολύ ψηλά και μετά πάλι τα ίδια.
Είχα εξεταστική.Πήγα να δώσω 5 από τα 7,γιατί με τόσο ζέστη το διάβασμα δεν παλεύεται.Αφήστε που μας τα έβαλαν όλα μαζεμένα οπότε αναγκαστικά δεν τα προλάβαινα όλα.Ψυχοπαθολογία,και Μεθοδολογία Διδασκαλίας πέρασα με 6,και Μεσαιωνική Φιλοσοφία και Δραματική Ποίηση με 7.Περιμένω άλλο ένα που νομίζω πως και αυτό το πέρασα οπότε είμαστε μια χαρά.

Μέσα στον Ιούλιο παντρεύτηκε και ο μπαμπάς μου.Την συνήθισα πια και αυτή την σκέψη.Θετικά τα βλέπω πια τα πράγματα και σ'αυτόν τον τομέα.Τον αγαπώ τόσο που θέλω να είναι ευτυχισμένος όπως εκείνος θέλει.Ο μπέμπης του γλύκα,και η γυναίκα του πολύ συμπαθιτική.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Και οι μέρες κύλαγαν έχοντας για άλλη μια φορά στο μυαλό μου εσένα.
Αρχές Ιουλίου ήταν,στα γενελθιά σου,που έδωσες μια και τα δυέλισες όλα.Και θύμωσα,έκλαψα.Έκλαψα πάρα πολύ.Δεν μπορούσα να κοιμηθώ καλά τα βράδια.Δεν μπορούσα να φάω.Και αναρωτιόμουν γιατί στο καλό το κάνεις αυτό το πράγμα μέσω ιντερνετ,χωρίς καν να συζητήσουμε.Όχι ότι δεν το περίμενα.Είσαι πάρα πολύ κυκλοθιμικός και ας μης θες να το παραδεχτείς.Αχ οταν σε πιάνει αυτο το πράγμα και παγώνεις...Αχ όταν σε πιάνει αυτό.
Και μετά σου έδωσα πέντε μέρες να ηρεμίσεις.Να προσπαθήσω να καταλάβω και εγώ την δική σου πλευρά.Η αλήθεια είναι πως σε κατάλαβα.Έχεις την δουλειά,τα μαθηματά σου,την ευθύνη που θες να σταθείς μόνος σου οικονομικά.Είναι η απόσταση,έχεις τους φίλους σου.Και όλα αυτά ξαφνικά σε πίεσαν τόσο πολύ,που δεν μπόρεσες να βάλεις στο μυαλό σου πως καπου πρέπει να υπάρξει και μια σχέση.Το κακό βέβαια είναι πως πήρε η μπάλα και εμένα.Δηλαδή όσο και να σε καταλαβαίνω δεν μπορείς να αρνηθείς ότι εγώ βγαίνω η πληγωμένη.
Αλλά τουλάχιστον με άκουσες.Και σου έλειψα.Το ξέρω,πως σου έλειψα όπως μου έλειψες.
"Η αλήθεια είναι,πως δεν ξέρω,όταν μιλάω μαζί σου δεν μπορώ να σου αντισταθώ."
"Βλέπεις;Είναι αυτό το κάτι που υπάρχει αναμεσά μας,και είναι κρίμα να το αφήσουμε."

Και μετά για μια εβδομάδα ήσουν μέσα στις γλύκες.Δηλαδή δεν ήσουν όπως ήσουν τον Μάιο,αλλά ηρέμησες.Και μαζί σου ηρέμησα και εγώ.Ξανά βρήκα τον ύπνο μου.Ξανά βρήκα το κέφι μου.Την ορεξή μου.Αλλά και πάλι...Φοβάμαι.Θέε μου,πόσο φοβάμαι πως κάποια στιγμή μπορεί να ξανά έχεις την ίδια αντίδραση.Είμαι πια προετοιμασμένη για όλα.Και δεν είμαι πια ξέγνοιαστη.Πόσο μου λείπει ο παλιός σου εαυτός.Αυτός που δεν θα διανοούταν ποτέ να με στεναχωρήσει.Αυτός ο εαυτός σου μου που έδινε το 100% σου.Πόσο μου έχει λείψει να μου πεις ένα "καρδιά μου..." Πόσο μου έχει λείψει.



Αλλά κάπως έτσι κρατήσαμε την στοιχειώδη επαφή.Ούτε μέσα στις γλύκες,αλλά ούτε πολύ απομακρυσμένα ο ένας από τον άλλον.
Και τότε μου είπε πως θα γύρναγες 28 Ιουλίου από την δουλειά.Και χάρηκα.Χάρηκα τόσο πολύ Θέε μου.Αλλά μετά μου πήρες πίσω την χαρά.Για πρώτη φορά μετά από χρόνια το Πανεπιστημιό σου στην Αγγλία,έβγαλε ανακοίνωση πως όποιος χρωστάει μαθήματα δεν μπορεί να τα δώσει στην Ελλάδα,αλλά πρέπει να πάει Αγγλία.Και έτσι 20 Αυγούστου ξανά φεύγεις.Άρχισα να γελάω.Δεν μπορεί Θέε μου...Δεν μπορεί πια αυτή η ζωή να μας βάζει τόσα εμπόδια.Πόσο κρίμα δηλαδή.Γιατί μας το κάνει αυτό;;
"Θα προσπαθήσουμε."έτσι είπαμε.Θα προσπαθήσουμε,και όπου βγει στο τέλος.Αλλά το ξέρω πως ακόμα ο δισταγμός,ο φόβος της απόστασης υπάρχει μέσα σου.Το βλέπω,το νιώθω.Και εγώ απλά μου υποσχέθηκα να μην χαλάσω την διαθεσή μου.Να είμαι η χαρούμενη,ξέγνοιαστη και γλυκιά Μαρία που γνώρισες,και να περάσω όσο πιο όμορφα μπορώ μαζί σου αυτές τις μέρες.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τετάρτη 30 Ιουλίου.

Ήμουν χαρούμενη.Η ώρα ήταν κάπου 7παρά το πρωί και εγώ κράταγα ένα μικρό σακίδιο,και μια μωβ τσάντα στην πλάτη.Ανυπομονούσες να με δεις,όπως μου είχες πει.Και εγώ ανυπομονούσα να σε δω.Και επιτέλους.Ήσουν εκεί,κοντά στην παλιά μου στάση.Στην παλιά μου περιοχή.Φιληθήκαμε αλλά με την στοιχειώδη απόσταση.Από το αυτοκίνητο μας κοίταζε η μαμά σου.Βάλαμε τα πράγματα στο αμάξι και ξεκινήσαμε προς Ραφήνα.
Ήμουν χαρούμενη.Τόσο χαρούμενη.To αμάξι μικρό.Ίσα που χώραγα πίσω.Εσύ μπροστά.Σε κάποια στιγμή άπλωσες το χέρι σου πίσω από το κάθισμα περιμένοντας να πιάσεις το δικό μου.Και εγώ αμέσως ανταποκρίθηκα και κράτησα σφιχτά το χέρι σου χαιδευοντάς το.

8 παρά δέκα έφευγε το πλοίο μας.Αφού βγάλαμε τα εισητήρια κτλ και βρήκαμε θέσεις κάπου έξω,μετά χαλαρώσαμε.
"Μου έλειψες"μου είπες.
"Και εμένα μου έλειψες πολύ."
Ήπιαμε καφέ.Χαζεύαμε την θάλασσα.Γελάγαμε,κάναμε πλάκες.Πάντα κάνουμε πλάκες μεταξύ μας.Λέγαμε για τα μέρη απέναντι.Με φίλαγες ενώ ο αέρας έριχνε τα μαλλιά μου πάνω στο προσωπό σου."Αχ αυτό το βλέμμα που ξέρω οτι θέλει φιλάκι."μου είπες.
Ένιωσα για μερικές στιγμές πως ήσουν ο παλιός καλός σου εαυτός.Τόσο γλυκός και ορεξάτος."Αχ αυτό το χαμογελό σου."
"Tι τρελός που είσαι."σου είπα σε κάποια φάση αναφερόμενη σ'αυτό το ξαφνικό διημερό μας.
"Και εσύ πολύ γλυκιά"είπες και με φίλησες.

Άνδρος λοιπόν.Το βανάκι ηταν εκεί και μας περίμενε.Σε λιγότερο από 5' λεπτά μας πήγε στο ξενοδοχείο μας.
Όμορφο ξενοδοχείο.Δωμάτιο 106.Με θέα την θάλασσα και την πισίνα του ξενοδοχείου.
Αφού βολευτήκαμε πήγαμε για μια μικρή εξερεύνηση.Δεν σου άρεσε η παραλία του ξενοδοχείου.Παράξενε χαχ...Είχε κάτι βραχάκια.Εσύ ήθελες μονάχα άμμο.Ρωτήσαμε στην ρεσεψιόν.Μας σύστησε μια πολύ καλή παραλία,οργανωμένη.
Περπατήσαμε κανένα 20λεπτο αλλά δεν είχε σημασία.Ήμασταν μαζί,μου κράταγες το χέρι και η ώρα πέρναγε ευχάριστα.Βρήκαμε και ξαπλώστρες.Πήραμε και χυμούς.
Ίσως να ήταν το ωραιότερο μπάνιο που έχω κάνει ποτέ μάτια μου.Εγώ να τρέμω από κρύο και να σε σφίγγω τόσο πολύ πάνω μου,και εσύ να  με βουτάς σιγά σιγά προσπαθώντας να με κάνεις να συνηθίσω το νερό.Και να με φιλάς καθώς κολυμπάμε,και να σε κρατάω σφιχτά.
Και να πιστεύω πως μια τέτοια γεύση πρέπει να έχει η ευτυχία.
Να έχει γεύση ενός αλμυρού θαλασσινού φιλιού.

Είχαμε χαλαρώσει και οι δύο στις ξαπλώστρες.Τι όμορφα που ήταν. Να με έχεις αγκαλιά,να βλέπουμε την θάλασσα και να μην μας νοιάζει τίποτα.
Σε κάποια φάση πεινάσαμε.Βρήκαμε εκεί κοντά ένα μικρό σουβλατζίδικο.Για κάποιο λόγο παρόλο που φάγαμε λίγο είχαμε φουσκώσει στο φαί.Πλήρωσες πάλι.Πρέπει να κόψεις αυτή την κακή συνήθεια σου είπα,αλλά με είχε πιάσει τέτοια κούραση που δεν μπόρεσα να αντιδράσω και πολύ.
Η επιστροφή μου φάνηκε δύσκολη.Έκανε αφόρητη ζέστη.Αλλά και πάλι η ώρα πέρασε ευχάριστα.Γελάγαμε με τα λαικά τραγούδια που είχαμε ακούσει πριν στο σουβλατζίδικο.

Η ιδέα σου να αφήσουμε ανοιχτό το κλιματιστικό ήταν πάρα πολύ καλή.Το δωμάτιο ήταν τόσο δροσερό και μας ανακούφισε από αυτό το 20λεπτό περπάτημα κάτω από τον ήλιο.Μου είπες ότι κοκκίνησε η μύτη μου.Όντως σαν τον Ρούντολφ είχα γίνει.
Μετά μάτια μου νομίζω χάθηκα για άλλη μια φορά στα φιλιά σου.Στα χέρια σου.Στα μάτια σου.Στο χαμογελό σου.Και στις πλάκες σου.Πάντα να κάνουμε πλάκες και γελάμε.Εγώ να σου φτιάχνω τρελά χτενίσματα μέσα στο μπάνιο με το σαμπουάν,να γελάω,και εσύ να μου ρίχνεις νερό στην μούρη.Τι ξέγνοιαστες στιγμές.

Μετά αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε για λίγο.Μέχρι να πάει 6 η ώρα να πάμε για μπανάκι στην πισίνα.Προσπαθήσαμε να κοιμηθούμε αλλά δεν μας έπαιρνε ο ύπνος.Εσύ ως συνήθως μάτια μου με 3 ίσως και 4 μαξιλάρια γύρω σου.Στο έχω ξανά πει.Είσαι τόσο γλυκός όταν βγάζεις τα μαύρα σου γυαλιά και νυστάζεις.Τόσο μα τόσο γλυκός.Νόμιζα ότι σε είχε πάρει ο ύπνος.Αλλά σε αρκετές στιγμές παρόλο που είχες γυρήσει πλευρό μου άπλωνες το χέρι σου.Και εγώ πέρναγα τα δαχτυλά μου ανάμεσα στα δικά σου,και το κράταγα σφιχτά.Θα πρέπει να με πήρε ο ύπνος για λίγο,όταν με ξύπνησε το χέρι σου μου χαίδευε το δικό μου.Θυμάμαι μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα το προσωπό σου δεν είπα τίποτα.Ούτε εσύ.Απλά φιλιθήκαμε.Τι όμορφο να ανοίγω τα μάτια μου,και να βλέπω το προσωπό σου.

Η πισίνα δεν ήταν τόσο υπέροχη όσο θα την περίμενα.Ίσως μου φάνηκε λίγο χλυαρό το νερό.Αλλά και πάλι είχε πλάκα μάτια μου,που σε έπιανα από τους ώμους και με πήγαινες βόλτα στην πισίνα.Δεν κάτσαμε πολύ.Είπαμε να ετοιμαστούμε να βγούμε καμία βόλτα το βράδυ.
Κάναμε μπανάκι.Για άλλη μια φορά γέλαγα πολύ.Ειδικά όταν σου πέταγε ζεστό νερό και ήθελες να φύγεις.
Ετοιμαστήκαμε σχετικά γρήγορα.
"Τι όμορφος που είσαι."
"Εσύ είσαι πιο όμορφη."

Περπατήσαμε μέχρι το λιμανάκι.Όμως εμένα άρχισε για κάποιο λόγο να με πονάει η κοιλιά μου.Έτσι πήγαμε να πάρω να πιω κάτι.Και κάτσαμε για κανένα μισάωρο σ'ένα παγκάκι να ηρεμίσω.Είχες φαγωθεί μήπως να πάμε στο δωμάτιο αν δεν είμαι καλά.Μήπως κρυώνω.
"Τι καλός που είσαι."
Όταν ένιωσα καλύτερα σου είπα να περπατήσουμε.Πήγαμε βόλτα ανάμεσα στα στενά.Μου έλεγες πόσο όμορφα φαίνονται τα αστέρια.Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα το μπλογκ μου.Σου έχω πει πως έχω μπλογκ,και αναρωτιέσαι συνέχεια τι γράφω και πως λέγεται.Που να ήξερες...
Σε ρώτησα κιόλας αν γνωρίζεις ότι 12 Αυγούστου έχει πεφταστέρια.Φυσικά μου είπες τα ψάχνεις κάτι τέτοια.Αν και δεν το έδειξα,εντυπωσιάστηκα που ένα αγόρι γνώριζε κάτι τέτοιο.Κάτι που για εμάς και τις φίλες μου είναι ένα αγαπημένο μας έθιμο κάθε χρόνο.
Χαθήκαμε σε κάτι στενά.Εμένα το ενστικτό μου,μου έλεγε να πάμε δεξιά,από εκείνη την ταβέρνα,την Κάρλος.Εσύ επέμενες αριστερά.Ρωτήσαμε στην ταβέρνα.Τελικά δεξιά.Σου έκανα πάλι πλάκες.
"Είδες έχω τόσα ταλέντα!Έχω και πολύ καλό ένστικτο χαχα"
"Καλά καλά δεν μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω!"

Τελικά βρήκαμε εύκολα το ξενοδοχείο μας.Κάτσαμε να φάμε στο εστιατοριό του.Ένιωθα ότι η φάση ήταν πολύ ρομαντικό δείπνο και έτσι.Με στρωμένο τραπεζομάντηλο,ωραία πιάτα,θέα την θάλασσα,και να ακούγεται μια ιταλική μουσική.
Τι όμορφα που ήτανε.Ειδικά όταν προσπαθούσαμε να ερμηνεύσουμε τα φωτάκια απέναντι.Τι μπορεί να είναι.Γιατί μερικά αναβοσβήνουν πιο πολύ από τα άλλα.Γιατί υπάρχει ένα μοναχό του στο βουνό.
Και μετά η ιδέα σου.Να πάρουμε κρασί στο δωμάτιο.Πόσο όμορφη ιδέα.
Κάτσαμε λοιπόν στο μπαλκόνι με κρασάκι.Και γελάγαμε συνέχεια.Πάλι σχολιάζαμε τα φωτάκια.Και μετά σε πείραζα.Σου έλεγα ότι για μία νύχτα καλός είσαι,και εσύ μου έλεγες πως θα πας θα βρεις την σερβιτόρα της παραλίας.Και σε κοίταγα μάτια μου μετά με αυτό το βλέμμα μου που ξέρω πως δεν μπορείς να αντισταθείς.
"Όχι όχι μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα."έλεγες και κοίταζες αλλού.
"Σιγά που μπορείς να αντισταθείς."σου έλεγα,και αφού σε φίλαγα στον λαιμό μετά γύρναγες και με φίλαγες."Ήταν που μπορούσες να αντισταθείς."σου έλεγα και γέλαγα.

Αφού είπιαμε το κρασί είπαμε να κοιμηθούμε.Την προηγούμενη είχαμε κοιμηθεί και οι δύο το πολύ 3 ώρες.Σε φίλαγα,με φίλαγες.Σε αγκάλιαζα,με αγκάλιαζες.Και ήθελα να κρατήσει αυτή η νύχτα για πάντα.Να βρίσκεσαι για πάντα δίπλα μου.Χωμένος στην αγκαλιά μου.Και εγώ να γαργαλιέμαι όταν με φίλαγες στα πλευρά.Όταν σε κάποια στιγμή αποφασίσαμε να κλείσουμε τα φώτα,περίπου για καμία ώρα γελάγαμε και λέγαμε χαζομάρες.Εσύ να μου λες πως θα έρθει ένα φάντασμα το βράδυ να με στοιχιώσει.Ο φίλος μας ο ghost.Αλλά δεν τρόμαζα τόσο εύκολα.Και μετά πείσμωνα μάτια μου και σε άφηνα από την αγκαλιά μου.Όχι μου έλεγες γύρνα πίσω.Και μετά όλο και κάποια άλλη χαζομάρα λέγαμε και γελάγαμε.Και έτσι κάναμε καμία ώρα να κοιμηθούμε.

Είχα πάρα πολύ καιρό να κοιμηθώ τόσο όμορφα.Ίσως πάνω από μήνα.Το κλιματιστικό έβγαζε τέλεια δροσιά,και ένιωθα μεγάλη ασφάλεια που σε είχα δίπλα μου.
Ξυπνήσαμε κατά της 9 καθώς 1 έπρεπε να αφήσουμε το ξενοδοχείο.Το πρωινό κατ'εμε ήταν ανελπιστα νόστιμο.
Πήγαμε σε μια πιο κοντινή παραλία αυτή την φορά.Ήταν υπέροχα.Το νερό αυτή την φορά ήταν ιδανικό.Δεν κρύωνα.Ήταν τόσο δροσερό.Πόσο όμορφα για άλλη μια φορά,που με πήρες αγκαλιά βάζοντας με σιγά σιγά μέσα στο νερό.Και να καθόμαστε απλά αγκαλιά,και να μην λέμε για μερικές στιγμές τίποτα...Δεν είμαι σίγουρη γιατί δεν μιλάγαμε όταν ήμασταν αγκαλιά. Νομίζω πως και οι δύο σκεφτόμασταν κάτι για εμάς...

Σε έβλεπα πως κάτι είχες.Στο γυρισμό δεν μου κράταγες το χέρι.Ήσουν λίγο πεσμένος.Κάτσαμε να φάμε στην ταβέρνα του ξενοδοχείου.Και στο μεσημεριανό σαν να είχες ένα μικρό εκνευρισμό.
Και τότε ήταν που πήγες πάλι το θέμα στην απόσταση.Εγώ εδώ,εσύ Αγγλία.Πως θα γίνει.Δεν μπορείς την απόσταση.Σου φαίνεται μαρτύριο.Σου είπα πως ίσως εγώ απλά προτιμάω να σ'έχω έστω και λίγο από το να μην σ'έχω καθόλου.Εσύ δεν ξέρεις.Νιώθεις πως σου έχουν πέσει πολλά και δεν ξέρεις αν μπορείς να αφωσιοθείς σε μια σχέση από απόσταση.Κατ'εμε είναι όλα θέμα θέλησης. Σου είπα θα έρχομαι. Στο σημείο όμως αυτό δεν σου είπα πως στην πραγματικότητα δεν θα έχω λεφτά για να έρχομαι.
Ωστόσο πρώτη φορά βρήκα κάποιον που να με κάνει τόσο χαρούμενη.Τουλάχιστον μου είπες ότι και εσύ περνάς ωραία μαζί μου,και ειδικά συναισθηματικά.Σε ρώτησα ξεκάραθα αν θα άντεχες να μην μου μιλάς.Και είπες πως που και που θα μου μίλαγες. Βέβαια μπορεί να το έλεγες και έτσι...Δεν ξέρω. Είπαμε πως θα προσπαθήσουμε και θα δούμε.Αλλά από τότε που γυρήσαμε Αθήνα δεν σε βλέπω να προσπαθείς όσο εγώ.

Σταματήσαμε την συζήτηση και πήγαμε να κάτσουμε στο σαλόνι μέχρι να περιμένουμε να πάει 4 και κάτι καθώς 4μιση έφευγε το πλοίο μας.Αποφασίσαμε να παίξουμε ένα παιχνιδάκι.Μου έλεγες εσύ ομάδες που έπαιξαν ποδόσφαιρο και εγώ προσπαθούσα να μαντέψω ποια είχε κερδίσει.Πλάκα είχε.
"Δεν θέλω να σε αγχώσω αλλά εκείνο εκεί είναι το πλοίο μας."μου είπες δειχνοντάς μου προς την θάλασσα.Πήραμε τις βαλίτσες και πήγαμε στο λιμάνι.Ευτυχώς είχε πολύ κόσμο,και δεν είχε ξεκινήσει να μπαίνει κανείς όταν φτάσαμε.
Καταφέραμε να βρούμε θέσεις για άλλη μια φορά έξω.Κάναμε πλάκες με τις ανακοινώσεις του πλοίου.Έβλεπες σπίτια απέναντι σε διάφορα μέρη και μου έλεγες πως θα ήθελες ένα τέτοιο.Και εγώ σου έλεγα πως κάποτε θα το αποκτήσεις γιατί έχει άστρο.Και σου έλεγα εσύ θα είσαι διάσημο στέλεχος σ'εκείνη την εταιρεία που δούλευες και εγώ μια διάσημη συγγραφέας.
Δεν με φίλαγες πολύ.Αλλά όταν μου άπλωνες το χέρι και ήθελα χάδια,σου ζήταγα μετά φιλάκι.Τι όμορφα που ήταν μάτια μου όταν έπεσες για άλλη μια φορά πάνω μου και ήθελες αγκαλιά.. Oταν πέφτεις έτσι πάνω μου...αυτές τις στιγμές,αυτές τις ωραίες στιγμες,αισθάνομαι ότι χρειάζεσαι την αγάπη μου όπως και εγώ την δική σου.
"Πόσο μου αρέσει η μυρωδιά σου." σου έλεγα εγώ.Έχεις μια τόσο όμορφη χαρακτηριστική μυρωδιά.
"Πόσο μου αρέσει η επιδερμίδα σου."μου έλεγες εσύ.Ναι μου το είχες ξανα να πει αυτό μάτια μου,τουλάχιστον άλλες 3 φορές.

Φτάσαμε κάπου 7παρά στο λιμάνι της Ραφήνας.Η μαμά σου πάλι ήταν εκεί και μας περίμενε.Για άλλη μια φορά παρατήρησα ότι δεν μου κράτησες το χερι.Έπιασα συζήτηση με την μαμά σου.Πόσο την συμπαθώ την μαμά σου.Τι γλυκιά που είναι.Τι δουλευταρού.Τι ευχάριστη.
Με φέρατε μέχρι σπίτι.
"'Ωστε εδώ μένεις."
"Αχα ναι εδώ."
"Πέρασα πάρα πολύ όμορφα σου είπα.Ήταν πολύ καλή η ιδέα σου."
"Και εγώ πέρασα πολύ όμορφα."μου είπες.

Και μετά από την Πέμπτη και μετά τίποτα.Μόνο ένα τηλεφώνημα εχθές για ένα 5λεπτο.Και θέλω να σου φωνάξω δυνατά πως συμφωνήσαμε να προσπαθήσουμε.Και πως επιτέλους έχουμε χρόνο παρέα και πρέπει να το εκμεταλευτούμε.Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη ότι και να γίνει.Να μου πω πως ότι και να γίνει στο τέλος θα κρατήσω τις ωραίες στιγμές.Και να μου πω,πως ότι και να γίνει εμείς οι δύο δεν θα χαθούμε.Δεν μπορεί να μπήκες στην ζωή μου μόνο για τόσο λίγο.Πιστεύω στην μοίρα.Και πιστεύω στις επιλογές μου.Εμείς δεν τελειώνουμε θέλω να πιστεύω.Εμείς τώρα αρχίζουμε.

Και κάπως έτσι αυτό το διήμερο με έκανες να νιώσω πράγματα που δεν είχα ξανά νιώσει.
Με έκανες να δω τι όμορφο που είναι να κοιμάσαι με κάποιον που σου αρέσει.
Τι όμορφο που είναι να είσαι όλη μέρα με κάποιον που σου αρέσει.

Απλά μου την δίνει μερικές φορές τόσο πολύ η κυκλοθιμία σου.Την μία να μου λες ότι σου έλειψα πολύ,ότι ανυπομονείς να με δεις,και την άλλη να εξαφανίζεσαι.Δεν είναι σωστή η συμπεριφορά σου.Την μια να είσαι δοτικός σ'έμενα και την άλλη όχι.Δεν είσαι σωστός.Αυτό μου σπάει τα νεύρα.Και εκνευριζομαι κιόλας γιατί εσύ με πλησίασες πρώτος.Ήξερες το θέμα της απόστασης και όμως με πλησίασες.Μάλλον δεν ξέρεις να κάνεις σωστές επιλογές,και μετά δεν ξέρεις να διαχειρίζεσαι σωστά τις συνεπειές τους.

Τέλος πάντων.Ξέρω ότι δέθηκα ακόμα πιο πολύ μαζί σου αυτό το διήμερο.

Αλλά αν όλα αυτά είναι ένα μεγάλο λάθος που έκανα και κάνω...τότε είσαι το καλυτερό μου λάθος που μου συνέβει ποτέ.
Και θα ήθελα να ζήσω αυτό το λάθος στο έπαρκο.

Σ'εχω μέσα στην καρδιά μου.Σαν ένα πολύ ξεχωριστό άτομο.Γιατί σαν άνθρωπο σ'αγαπώ κάθε μέρα πιο πολύ.

Πρώτη φορά βλέπω κάποιον και χτυπάει τόσο δυνατά η καρδιά μου.Αχ ναι η καρδιά μου...Να την άκουγες μόνο πόσο δυνατά χτύπαγε κάθε φορά που σε έβλεπα.Και χαμογέλαγα.Αχ να ήξερες πόσο καιρό έχω να νιώσω τέτοια χαρά,τέτοια ξεγνοιασιά.Δεν θυμάμαι...Από το '11;

Πάνε τρία χρόνια.Γιατί μετά το '11 όλα άλλαξαν στην ζωή μου.

Τι έλεγα;Α ναι ότι με κάνεις χαρούμενη.Τόσο χαρούμενη.Μόνο μια γλυκιά σου λέξη και γίνομαι παιδί.Και θέλω να χαθώ στο βλέμμα σου.Και θέλω να ξανά γευτώ το φιλί σου.Μονο μια σου λέξη και ο κόσμος μου μοιάζει ξαφνικά πιο φωτεινός.

Ναι πιο φωτεινός.Και όταν μου κρατάς το χέρι.Θέε μου πόσο καιρό είχα να νιώσω τέτοια ασφάλεια;Δεν θα βαρεθώ πότε να περνάς τα δαχτυλά σου ανάμεσα στα δικά μου και να περπατάμε έτσι.Θέε μου,αλήθεια…δεν θα το βαρεθώ ποτέ.

Δεν συνταντηθήκαμε τυχαία μάτια μου για να ζήσουμε μόνο αυτά που ζήσαμε.Εγώ δεν το πιστεύω.Και πάω κόντρα στην ζωή.Έλα να της πάμε παρέα.
Έλα να ξανά ερωτευτούμε παρέα.Να ξανά φιληθούμε.Και να ξανά χαθούμε ο ένας στον άλλον.
Το ξέρω πως θες όσο θέλω και εγώ. Νομίζω...

Το ξέρω.
Το νιώθω.
Το πιστεύω.


Και σ'αυτό ελπίζω κάθε μέρα.

ΥΓ:Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην Ν. που με ακούει σ'όλα αυτά που τραβάω με αυτή την κατάσταση.