Another day without you...

Πάνε δύο μήνες από την τελευταία μου ανάρτηση και όμως,εγώ νομίζω πως την έκανα μόλις εχθές.

Δεν έχουν αλλάξει τραγικά τα πράγματα από τότε.Πάντως με σιγουριά μπορώ να πω ότι ο Σεπτέμβρης ήταν ένας περίεργος μήνας.
Αρχίκα ο Αύγουστος πέρασε πολύ γρήγορα κατ'εμε.Την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου διάβαζα για την εξεταστική μου.Έδωσα 4 μαθήμα από τα 10 που χρωστάω.Πήγα καλά.Αν και βασανιζόμουν πολύ...Πιεζόμουν.Το μυαλό μου έφευγε συνέχεια.Αυτά τα 4 που έδωσα ήταν τα πιο εύκολα...

Μέσα στο Σεπέμβρη είχαμε τα γενέλθια της αγαπημένης μου Ν. από την σχολή.Ωραία περάσαμε!
Επίσης ας πούμε τσακώθηκα με φίλη μου.Μ'εκανε να αναθεωρήσω μερικά πράγματα για εκείνη.Ξέρετε...όταν λες στον άλλον δεν είμαι και πολύ καλά,δεν έχω όρεξη,και πως μου έχουν πέσει πολλά...και δεν το κατανοεί...Λες...είναι παράξενο,πόσο φίλος σου είναι;

Τέλη Σεπτέμβρη ορκίστηκε και η κολλητή μας η Ε.Ήταν τόσο όμορφα!Ένιωσα τόση περιφάνια για εκείνη!Στα 4 χρόνια νταν την έβγαλε την σχολή της.Βγάλαμε φωτογραφίες,φάγαμε γλυκά,τραγουδήσαμε,γελάσαμε.Υπέροχη μέρα!
Όμως να...όσο προχωράνε οι μέρες ανυσηχώ όλο και πιο πολύ για την Ε. Η μαμά της είναι άρρωστη...και δεν πάει καθόλου καλά.Για την Ε. το στηριγμά της ήταν από πάντα η μαμά της.Κάθε μέρα την σκέφτομαι,και κάθε μέρα εύχομαι να έχει δύναμη και εκείνη και η μαμά της.
Τελικά το "ΧΕΜΑ" όπως λεγόμαστε μεταξύ μας,εμείς οι 4 κολλητές φίλες,είμαστε μια πολύ ιδιόμορφη μικρή παρέα.Μας τα φέρνει πολύ παράξενα η ζωή.Μας βάζει εμπόδια.Μας βάζει δυσκολίες.Το καλό είναι,ότι είμαστε πάντα εκεί η μια για την άλλη.Κάνουμε πολλά όνειρα παρέα και αυτό είναι που αγαπώ σ'εμάς.Εξάλλου ειδικά η φιλία μας με την Ε. έχει αντέξει 10 χρόνια...Σίγουρα θα είναι για πολύ καιρό ακόμα και στην ζωή μου και στα μελλοντικά ονειρά μου.Απλά να,όλο αυτό με την μαμά της μ'έχει στεναχωρήσει.Νιώθω μερικές στιγμές πόσο άδικη είναι η ζωή για κάποιους,και πόσο γεναιόδωρη για κάποιους άλλους.

Μέσα στο Σεπτέμβρη προσπάθησα να βγω και αρκετές βόλτες.Να μην μένω μέσα.Είδα άτομα που είχα καιρό να δω και χάρηκα πολύ.
Μέσα σ'αυτούς και την Ρ. Την κοπέλα μέσω της οποίας ας πούμε γνώρισα τον ομορφούλη μου...Εκείνη με θυμήθηκε.Αλλά πάντα την σκεφτόμουν.Ότι και να γίνει με αυτή την κοπέλα,όσο καιρό και αν χαθούμε πιστεύω πάντα θα βρισκόμαστε κατά καιρούς να τα λέμε.Είχε πολύ πλάκα η συζήτηση...Όταν με ρώτησε αν έχω κάτι ερωτικό στην ζωή μου,και της είπα με σοβαρό ύφος"Είχα.Και Ρ. μου,τον ξέρεις." χαχαχ Άρχισε να μου λέει ονόματα,να ψάχνει.Τελικά της είπα το ονομά του."Αααα στο καλό.Τ'οτι θα σου έκανα και προξενιό χωρίς να το ξέρω..χαχχα"
4 χρόνια τον ήξερε.Την ρώτησα πως ήταν πιο παλιά."Καλό παιδί.Πολύ καλό παιδί.Και μετρημένο,και σωστό...Ούτε από αυτούς τους ψευτομάγκες,ήσυχος,αλλά ταυτόχρονα και μέσα στην πλάκα."Χαμογέλασα σ'αυτά τα λόγια.Χάρηκα πάρα πολύ.Νιώθω πως πάντα ξέρω τι άτομα επιλέγω στην ζωή μου.Πως πάντα ξέρω να ψυχολογώ τον άλλο καλά.Μπορώ να καταλάβω το κατά πόσο σωστή ψυχή έχει,το κατά πόσο επικοινωνούμε.Δεν κάνω σχεδόν ποτέ λάθος κρίση.Γι'αυτό και ότι άτομο έχω διαλέξει στην ζωή μου έχει μείνει.Ποτέ δεν είχα λάθος εκτίμηση για κάποιον.
Επίσης λένε πως ο έρωτας είναι τυφλός.Να λοιπόν που χαμογέλασα,που δεν φάνταζε καλό παιδί μόνο στα δικά μου μάτια.Και εγώ τον ήξερα και λίγο καιρό...Όχι σαν την Ρ.,που τον ήξερε 4 χρόνια.Κα ίσως να ένιωσα και μια δικαιώση,για την κρίση μιας φίλης μου που τον είχε βρίσει,και μου είχε πει ότι δεν άξιζε σαν άτομο.Όχι δεν τον ήξερες.Όχι και πάλι...Εγώ ξέρω να επιλέγω.
Κάποια από τις μέρες του Σεπτεμβρίου πήγα σπίτι της.Μου έδειξε και μια φωτογραφία του όταν ήταν μικρός...Πόσο θα ήθελα να του το πω αυτό...Η Ρ. είναι η μόνη που επειδή τον ξέρει με παρακινεί εδώ και καιρό να του στείλω μύνημα.Να δω τι κάνει.Μάλλον δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα...Θέλω απελπισμένα πολύ να μάθω αν είναι καλά και να του μιλήσω.

29 Σεπτεμβρίου αρχίσαμε και σχολή.Έχω ενθουσιαστεί με τα μαθηματά μου!Έχω τα μαθήματα του κορμού βέβαια,αλλά τουλάχιστον 4 είναι επιλογής ψυχολογίας.Είναι τόσο όμορφα μαθήματα.Με την Ν. και την Μ. από την σχολή το έχουμε πάρει ζεστά το εξάμηνο και πηγαίνουμε που και που και στην βιβλιοθήκη και διαβάζουμε.Καλά όχι ότι εγώ θέλω πολύ πίεση για να δεχτώ μια τέτοια πρόταση...Πλέον λέω ναι σε οποιαδήποτε πρόταση αρκεί να μην είμαι σπίτι και να μην σκέφτομαι...

Γι'αυτό τον λόγο γράφτηκα και Κρητικούς χορούς.Παλιά έκανα 7 χρόνια παραδοσιακούς,οπότε σχετικά έχω τον ρυθμό κτλ. Επίσης θα πηγαίνω και ιππασία.Βρήκα φτηνά μαθήματα μέσω του Πανεπιστημίου,και κατά χάρηκα!Έχω ενθουσιαστεί για την ακρίβεια!Ήταν ένα από τα ονειρά μου να μάθω ιππασία.Βέβαια άντε να κάνω το πολύ 3 μαθήματα το μήνα,αλλά και πάλι χαίρομαι τόσο πολύ!Σήμερα έκανα και το 1ο μου μάθημα!Ήταν απλά τέλειο,και απίστευτο!Έμαθα πως να προχωράω με το άλογο,πως να το σταματάω,να ανεβαίνω και να κατεβαίνω,να πηγαίνει γενικά όπου θέλω,να το κάνω να τρέχει.Ήταν πολύ ωραίααα!!

Τις τελευταίες μέρες,έχω καταφέρει να είμαι συνέχεια έξω.Από το πρωί μέχρι το βράδυ.Εχθές ήμουν στο Γεωπονικό,στο Πανεπιστήμιο της αδερφής μου,και παρακολούθησα μάθημα από της 12 μέχρι της 6.Δεν μπορώ να μένω μέσα...μελαγχολώ γιατί φεύγει συνέχεια το μυαλό μου σ'εκείνον."Αν μπορούσες να γραφτείς και καράτε θα το έκανες χαχα" μου είπε εχθές η αδερφή μου και εγώ γέλασα χαχαχ.Έχει ένα δίκιο.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι μέρες ομορφούλη μου χωρίς εσένα έχουν δύο μορφές.Πέρνάνε απίστευτα γρήγορα,και ταυτόχρονα βασανιστηκά αργά.

Οι μέρες ομορφούλη μου,είναι μουντές.Σε σκέφτομαι συνέχεια χωρίς να το θέλω.Ορίζεις την σκέψη μου συνέχεια.Έρχεται ξαφνικά η μορφή σου στο μυαλό μου.

Οι μέρες ομορφούλη μου είναι βαμμένες από την δική σου απουσία.Μου λείπουν οι συζητήσεις μας,οι πλάκες μας.Η ασφάλεια που ένιωθα μαζί σου.

Οι μέρες ομορφούλη μου έχουν μια μελαγχολία.Μου λείπει η ξεγνοιασιά που ένιωθα μαζί σου.Η ευτυχία...ναι,μετά από 2 χρόνια ξανά ένιωθα ευτυχισμένη,και το ένιωθα αυτό μαζί σου.

Οι μέρες ομορφούλη μου,είναι άδειες.Ένιωθα γεμάτη,τόσο γεμάτη μαζί σου.Τώρα νιώθω άδεια.

Οι μέρες ομορφούλη μου,μου μοιάζουν μισές.Σαν να λείπει κάθε μέρα από τον γαλάζιο ουρανό ο ήλιος.Έτσι αισθάνομαι.Σαν έναν ουρανό χωρίς ήλιο.Νιώθω μισή.

Οι μέρες ομορφούλη μου,σου μοιάζουν πολύ ακόμα και αν δεν το ξέρεις.Περνάω κάθε μέρα από την πλατεία που καθόμασταν και θυμάμαι τα λόγια σου."Θα μπορούσα να μείνω έτσι εδώ μαζί σου,να σε φιλάω,όλο το βράδυ.""Και εγώ το ίδιο" σου είχα πει."Χαχα...πιο skype...είναι τόσο διαφορετικό από κοντά.""Πιο skype..."είχες προσθέσει και εσύ.

Οι μέρες ομορφούλη μου χωρίς εσένα μ'έκαναν να αγαπώ αλλά ταυτόχρονα και να μισώ τα μέρη που είχαμε βρεθεί μαζί.Κάθε μέρα κατεβαίνω στο Νομισματοκοπείο.Και καθέ φορά,θυμάμαι εκείνη την ηλιόλουστη μέρα.Που με περίμενεις με απλωμένα τα χέρια,με τόση γλύκα.Και που όταν έφευγε το λεοφωρείο δεν με άφηνες και μου έλεγες"Ένα φιλί ακόμα,άλλο ένα,άλλο εεενα!"

Οι μέρες ομορφούλη μου θυμίζουν εσένα.Ξαπλώνω και βλέπω πάνω στο γραφείο μου τον όμορφο αρκούδο που μου είχες στείλει από την Αγγλία."Να ξέρεις,δεν θα είσαι μόνη σου από εδώ και πέρα,κάποιος θα σου κάνει παρέα."Έτσι μου είχες πει.Μου είχες πει ότι δεν θα είμαι μόνη μου.Χαμογελάω μερικές φορές στον υπέροχο αρκούδο μου.Αλλά αλίμονο,δεν μπορεί να αντικαταστήσει το δικό σου κενό.Αλίμονο...νιώθω μόνη μερικές στιγμές.Έχω και την αγγλική λίρα στο πορτοφόλι μου.Τότε που πήραμε πίτσα,και σου είχα πει θα με αφήσεις να κεράσω εγώ.Μου έδωσες ένα δυνατό φιλί και μου είπες γλυκά "εντάξει." Αλλά έλα που μου έλειπαν 10 λεπτά.Άνοιξεις το πορτοφόλι σου και τα έδωσες εσύ.Και μαζί έβγαλες και μια ασημένια,μικρή αγγλική λίρα."Την θες; Πάρε να την έχεις" μου είπες και την έβαλες στο πορτοφόλι μου.

Οι μέρες ομορφούλη μου χωρίς εσένα με έκαναν να μισώ και να ζηλεύω όποιο ζευγάρι βλέπω μπροστά μου.Παλιά δεν το είχα αυτό.Όταν έβλεπα ζευγάρια απλά σκεφτόμουν τι ωραίοι που είναι μαζί.Τώρα νομίζω πως δεν το αντέχω.Είναι βασανιστικό...Και σκέφτομαι πως είναι ευλογία να έχεις αυτόν που θες κοντά σου.Μαζί σου.Δίπλα σου.Ίσως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία.Οταν είχες φύγει για την δουλειά,εκεί μακρία...είχα νιώσει πως η ζωή με κομμάτιαζε.Πως με το έτσι θέλω με έκοβε στα δύο.Θυμάσαι; "Πω πω αύριο φεύγω ε;" Μου είχες πει."Αχ κάνε με μια αγκαλιά" σου είχα πει,και με έσφιξες επάνω σου.Ήθελα να σε νιώσω πάνω μου.Να σε νιώσω για λίγο δικό μου,πριν φύγεις.

Οι μέρες ομορφούλη μου χωρίς εσένα είναι δύσκολες.Πιο δύσκολο είναι όταν σε βλέπω να μπαίνεις skype.Θυμάμαι εκείνες τις μέρες που έλειπες...Και ήμουν εκεί κάθε βράδυ για εσένα.Και ήσουν εκεί να με περιμένεις,κάθε βράδυ,για εμένα.Τώρα δα σε είδα στο skype...Που να ήξερες ότι γράφω για εσένα.

Οι μέρες ομορφούλη μου χωρίς εσένα είναι τόσο εξευτελιστικά ίδιες..Πάντα έλεγα πως άμα είχα κάποιον δίπλα μου,κάποιον να με γεμίζει πολύ,θα ήταν όλα διαφορετικά.Πως οι δυσκολίες της ζωής μου θα φάνταζαν μικρότερες.Και τώρα,που μερικές μέρες μοιάζουν λίγο δύσκολες...πόσο σε χρειάζομαι.Θυμάμαι μια μέρα που σου είχα πει ότι έκλαιγα...."Οχιιιι μην κλαις." μου είχες πει.Και την επόμενη μου είχες πει,πως δεν ξέρεις τι είχες πάθει,αλλά επειδή σου είπα αυτό με σκεφτόσουν συνέχεια,και ήθελες να μ'εχεις δίπλα σου και να μου δώσεις πολλά φιλιά και αγκαλιές μέχρι να σκάσω.

Οι μέρες ομορφούλη μου είναι μονότονες.Ίσως και αυτό να είναι το μεγαλύτερο γαμώτο μου.Που είμαι πάλι μια ίδια Μαρία.Μια ίδια και μονότονη Μαρία.Μια Μαρία που έχει την σχολή,τους φίλους την οικογενειά της.Ευτυχώς την υγεία μου.Απλά να...τελικά το αλατοπίπερο στην ζωή είναι ο έρωτας.

Οι μέρες ομορφούλη μου περνάνε χωρίς να μου λέει κάποιος κάθε μέρα πόσο όμορφο χαμόγελο έχω.Και βλέμμα...Όταν μου είχες πει για το χαμογελό μου,σου είχα πει ότι μου το έχουν πει πολλοί.Ήθελα κάποιος μια φορά να προσέξει και τα μάτια μου...Το βλέμμα μου.Και να που εσύ το πρόσεξες."Πόσο μου αρέσει αυτό σου το βλέμα,είναι...είναι,έχει ένα κάτι!"Και μετά με φίλαγες.Δεν ξέρω η αλήθεια είναι πως ακριβώς σε κοίταζα.Σίγουρα πάντως γλυκά.Και σίγουρα διαφορετικά απ'ότι κοιτάζω όλο τον υπόλοιπο κόσμο.Το μόνο που ξέρω,είναι πως σε κοίταζα στα βαθιά στα μάτια.Σπάνια κοιτάζουμε τους άλλους στα μάτια,το έχετε προσέξει;Όπως και εγώ,σπάνια.Και έτσι είχε αρχίσει αυτό μας το παιχνίδι."Μην με κοιτάζεις με αυτό το βλέμμα.""Αφού δεν μπορείς να αντισταθείς."

Οι μέρες ομορφούλη μου,είναι γεμάτες από πράγματα που θέλω να σου πω.Συνέχεια σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να σου πω και εκείνο,και το άλλο,και το άλλο...Τελικά τα λέω σε φίλους.Αλλά δεν είναι το ίδιο.

Οι μέρες ομορφούλη μου έχουν μια χαρακτηρηστική καθημερινότητα από την οποία λείπεις εσύ.Και σχεδόν μισώ που δεν βρίσκεσαι στην καθημερινοτητά μου.Που δεν ακούω πια την όμορφη φωνή σου.Που δεν βλέπω αυτό το πανέμορφο προσωπό σου.Που δεν γελάμε πια παρέα.

Οι μέρες μου γενικά ομορφούλη έχουν μια μεγάλη έλειψη από την δική σου αναπνοή.Λείπεις.Μου λείπεις.Πολύ.Πάρα πολύ.Όσο δεν μου έχει λείψει ποτέ κανένα άλλο άτομο στην ζωή μου...Άραγε σου λείπω εγώ καθόλου;Πάντα σου έλειπα.Μέχρι και τελευταία στιγμή πάντα σου έλειπα.Και μου έλεγες"Εμένα πιο πολύ!".

Οι μέρες ομορφούλη μου είναι παράξενες.Μερικές στιγμές κάνω σαν να μην σε είχα γνωρίσει καν.Για να μου είναι εύκολο.Δεν κοιτάζω φωτογραφίες σου.Ή τα πράγματα που έχω από εσένα.Αμα κοιτάξω φωτογραφίες σου στεναχωριέμαι...νιώθω σαν να μπαίνει ένα μαχαίρι στην καρδιά μου.Στεναχωριέμαι που πια δεν μου ανήκει το χαμογελό σου,τα μάτια σου,τα όλα σου τέλος πάντων.Άλλες όμως μέρες με λέω χαζή...πιο το νόημα να προσπαθώ να ξεχάσω;Ήσουν από τα καλύτερα πράγματα που μου έχει φέρει η ζωή μέχρι στιγμής.

Οι μέρες ομορφούλη μου έχουν μια γεύση από τα ονειρά μας.Θυμάμαι που έβλεπα τον Μάιο μπαράκια,και έλεγα από μέσα μου,θα σε πάω και εκεί,και θα πάμε και εκεί,και εκεί.Και περίμενα από εσένα να με πας στην Κηφισιά ή στην Πεντέλη,που έχω χρόνια να πάω.

Οι μέρες ομορφούλη μου δεν είναι τελικά τόσο δύσκολες όσο οι νύχτες.Γιατί τις νύχτες σε βλέπω στα ονειρά μου.Την προηγούμενη εβδομάδα σε είδα 3 συνεχόμενες νύχτες.Σε φώναζα.Φώναζα δυνατά το ονομά σου.Και εσύ είχες έρθει.

Οι μέρες ομορφούλη μου μακριά σου με κάνουν να συνειδητοποιώ κάθε μέρα πόσο άδικη είναι αυτή η ζωή.Το ήξερα σε πολλούς τομείς της ζωής μου.Δεν περίμενα να είναι και εδώ...Αλλά να...είναι τα  χιλιόμετρα,και κυρίως τα εμπόδια που δεν μας άφησαν να χαρούμε να καλοκαίρι μας και με κάνουν κάθε μέρα να αναρωτιέμαι γιατί να είναι τόσο άδικη η αυτή η ζωή.

Έτσι οι μέρες ομορφούλη μου με κάνουν να μισώ που μένω σχετικά κοντά στο αεροδρόμιο.Kαι βλέπω τα αεροπλάνα.Και τα μισώ γιατί ένα από αυτά σε πήρε όχι μια,αλλά 3 φορές μακρία μου.Και το μισώ που δεν έχω λεφτά,για να έρθω να σε βρω,να σε δω για λίγο.Έστω και από μακριά.

Οι μέρες ομορφούλη μου μερικές στιγμές είναι γεμάτες από φόβο.Φοβάμαι μην γνωρίσεις κάποια άλλη.Κάποια στιγμή βέβαια δεν μπορεί...όλο και κάπου αλλού θα αναλωθείς.Αλλά σκίζεται η καρδιά μου στα δύο όσο σκέφτομαι κάτι τέτοιο."Δεν μπορώ,ούτε και θέλω να σε φανταστώ με άλλη."Έτσι σου είχα πει.Και μετά πείθω τον εαυτό μου ότι τα ψεύτικα πράγματα δεν κρατάνε.Μόνο τα αληθινά..Και ξέρω πως την τελευταία χρονιά ήμουν ότι πιο αληθινό είχες."Και αυτά μόνο σ'εσένα όχι σ'άλλες κοπέλες να ξέρεις.""Ξέρεις...δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να σου μιλάω καθημερινά αν πίστευα πως δεν οδηγεί πουθενά,θα το έπαιζα πιο σκληρός.""Και να ξέρεις,πως μερικά πράγματα που έζησα μαζί σου δεν τα έχω ζήσει με καμία άλλη." Αυτά τα λόγια σου με στοιχειώνουν αλλά ταυτόχρονα με ανακουφίζουν και τόσο πολύ τις μέρες που φοβάμαι.

Οι μέρες ομορφούλη μου ηχούν τελικά συχνά από τα λόγια σου.Μερικά λόγια σου θέλω να τα ξεχάσω.Προσπαθώ να θυμάμαι μόνο αυτά που με έκαναν να χαμογελάσω.Ένα πράγμα ηχεί όμως συνέχεια στο μυαλό μου"Σε λατρεύω γλυκούλα μου."-"Και εγώ ομορφούλη μου."Θα έπρεπε να σου είχα φωνάξει την τελευταία φορά,δυνατά και καθαρά,πως γίνεται να αφήνεις κάποιον που λατρεύεις;Και όχι ότι δεν το εννοούσες.Ξέρω πως το εννοούσες.Απλά είσαι από τους ανθρώπους που αντιδράνε πρώτα με το συναίσθημα...και όταν συνειδητοποιήσουν τις δυσκολίες μετά με την λογική.

Οι μέρες ομορφούλη μου είναι στιγματισμένες από εσένα.Στιγματισμένες από την λιγοστή δόση που κατάφερα να πάρω από τα φιλιά σου.Αν σε είχα χορτάσει ίσως να έλεγα ότι τουλάχιστον το έζησα.Αλλά δεν σε χόρτασα ποτέ μου.Δεν σε απόλαυσα ποτέ μου.Και μου έχει μείνει το παράπονο,η αδικία....ένα μεγάλο άχτι...ένα μεγάλο γιατί.

Οι μέρες ομορφούλη μου νομίζω πως έχουν την μυρωδιά σου.Ακόμα νομίζω θυμάμαι την μυρωδιά σου.Αυτή την χαρακτηριστική μυρωδιά που σου είχα πει ότι έχεις.Και μύριζες τόσο όμορφα.Στιγμές στιγμές νομίζω ότι θυμάμαι ακόμα και την γεύση του φιλιού σου.

Οι μέρες ομορφούλη μου μακριά σου μ'έκαναν να μισώ την μυρωδιά της καρύδας και της ακακίας.Πάντα έβαζα καρύδα πριν συναντηθώ μαζί σου.Μύριζα καρύδα.Και εκείνη την μέρα...Στην Άνδρο...Ακακία και καρύδα.Να μυρίζουν οι ώμοι σου ακακία και καρύδα.Και μετά να έχει το στόμα μου γεύση από καρύδα και ακακία..

Οι μέρες ομορφούλη μου μοιάζουν μακριά σου δύσκολες.Χαίρομαι που καταφέρνει ακόμα η αδερφή μου και οι δύο πιο κοντινές μου φίλες να με ανέχονται ακόμα.Γιατί είναι πολλές εκείνες οι στιγμές που σε αναφέρω.Που λέω ααα αυτό θυμίζει εσένα.Ή αααα αυτό θυμίζει εμάς.Ή αααα και εσύ είχες πει το τάδε.

Οι μέρες ομορφούλη μου περνάνε,και θα έρθουν κάποια στιγμή τα Χριστούγεννα.Και είναι η 1η φορά που δεν θέλω να έρθουν τα Χριστούγεννα.Γιατί θα ξέρω πως θα είμαστε επιτέλους τόσο κοντά,αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά.

Οι μέρες ομορφούλη μου περνάνε,και δεν αντέχω άλλο χωρίς εσένα.Σε θέλω.Θυμάσαι;Πάντα εσύ μου έλεγες κάτι τέτοιο.Εγώ ποτέ.Δεν ξεστόμιζα τόσο έντονα αυτά που νιώθω.Υπήρχαν και στιγμές που νόμιζα ότι ήσουν και πολύ πιο δοτικός από εμένα.Σου είχα τυφλή εμπιστοσύνη,γιατί εσύ εξωτερίκευες πολύ έντονα από εμένα αυτά που ένιωθες.Ωστόσο εγώ ήμουν σταθερή και στο έδειχνα παραάπανω με πράξεις.

Οι μέρες ομορφούλη μου περνάνε,και με όποιο καινούργιο αρσενικό τυχαίνει να βρεθώ κοντά του,τον συγκρίνω αθελά μου μαζί σου.Λάτρευα τρελά την φατσούλα σου όταν ζήλευες.Ζήλευες συχνά...Και τι δεν θα έδινα για να σου έλεγα πως μετά από καιρό με ξανά πολιορκεί ο εαακίτης από την Φιλολογία.Έπερνες ένα τόσο γλυκό ύφος...Και είχες άχτι όποιον μου την έπεφτε.Αλλά ζήλευα και εγώ αρκετά.Το ωραίο ήταν πως ζηλεύαμε και οι δύο,σε λογικά πλαίσια,αλλά τόσο όσο να κρατάμε μια σπίθα αναμμένη,όχι ότι αυτό περιμέναμε βέβαια,αλλά και πάλι.

Οι μέρες ομορφούλη μου φαντάζουν άδειες,τόσο άδειες όσο η άδεια μου αγκαλιά.Και τι δεν θα έδινα Θέε μου για ένα ακόμα φιλί σου.Για μια αγκαλιά σου.Και για εκείνη την υπέροχη στιγμή που έμπλεκες τα δαχτυλά σου ανάμεσα στα δικά μου και μου κράταγες σφιχτά το χέρι.Δεν το βαριόμουν ποτέ αυτό.Και αναρωτιέμαι και αν υπάρχει ωραίοτερο πράγμα στην γη από αυτό...το να βρίσκει το χέρι σου ένα άλλο χέρι που να "κουμπώνει" μαζί του τόσο ταιριαστά.

Εν τέλη οι μέρες περνάνε ομορφούλη μου,και όλα αυτά που συμβαίνουν στο κεφάλι μου αναρωτιέμαι πόσο λογικά είναι.Δεν μου έχει ξανά συμβεί κάτι τέτοιο.Δεν έχω ξανά νιώσει κάπως έτσι.Και δεν ένιωθα έτσι μόνο τώρα.Αλλά από την πρώτη στιγμή που σε είδα.Ήταν σαν να με τράβηξες σαν μαγνήτης.Ίσως και να μην το παραδέχομαι στον εαυτό μου,αλλά μάλλον σε λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που σε είδα.Μίλαγα και έκανα πλάκες μαζί σου σαν να σε ήξερα από πάντα.Ανοιχτήκαμε ο ένας στον άλλος σαν να ήμασταν κάποιοι που απλά χάθηκαν,και μετά από καιρό ξανά βρέθηκαν.

Ένιωθα σαν να σε ήξερα από πάντα.Ένιωθα τόσο οικεία.Τόσο όμορφα.Λες και η καρδιά μου,είχε βρει επιτέλους ένα κομμάτι της που έψαχνε.

"Και εγώ μαζί σου ένιωθα διαφορετικά.Δεν το είχα ξανά νιώσει αυτό."

Έτσι είχες πει.Ότι και αν μου έλεγες στο τέλος,έτσι είχες πει τότε.Λογικά θα το έχεις ξεχάσει αλλά εγώ το θυμάμαι.Θα το θυμάμαι.

Δεν συναντήθηκα εγώ και εσύ.Συναντήθηκαν οι ψυχές μας.Και χαμογέλασαν τόσο ζεστά η μια στην άλλη.Γι'αυτό νιώσαμε και οι δύο όμορφα.Δεν ερωτεύτηκαν τα σωματά μας.Αλλά οι ψυχές μας.Που θέλανε και οι δύο αγάπη.

Η επικοινωνία μας ήταν από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή απίστευτη.Οι ώρες πέρναγαν και για τους δύο χωρίς να το καταλαβαίνουμε.Αυτό για εμένα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως μεταξύ μας υπήρχε κάτι ιδιαίτερο.Γιατί καταφέραμε μαζί να κάνουμε τον χρόνο να τρέξει.

Μου έλειπες σου έλειπα.Ήθελα να σε βλέπω και ήθελες και εσύ.Θέλαμε να μοιραστούμε παρέα όνειρα.Στιγμές.

Θυμάμαι ακόμα εκείνη την νύχτα,σαν τις ταινίες.Δεν μπορούσα να σου κλείσω το τηλέφωνο.Ούτε εσύ σ'εμένα.Νόμιζα παλιά πως κάτι τέτοια είναι βλακείες.Αλλά να που συμβαίνουν."Καληνύχτα""Καληνύχτα""Καληνύχτα"Τελικά κατέληξες σ'αυτή την κλισέ φράση"Κλείσε εσύ πρώτη." Ή τότε που μιλάγαμε με μυνήματα.Και σου είπα πως θα σ'αφήσω να δεις με την ησυχία την ταινία σου.Νόμιζες ότι το είπα ειρωνικά ενώ το είπα τελειώς μέσα από την καρδιά μου.Και με πήρες αμέσως τηλέφωνο.Δεν είδες τελικά ποτέ την ταινία...Μιλάγαμε για καμία ώρα.

Οι μέρες περνάνε ομορφούλη μου,και δεν αντέχω άλλο.Θα σου στείλω μύνημα και ότι γίνει.Θέλω να πάρω μια μικρή δόση από εσένα.

Εν τέλη οι μέρες μου περνάνε και συνειδητοποιώ κάθε μέρα πως ήμουν και είμαι ερωτευμένη μαζί σου.Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αλλιώς όλο αυτό.

Τελικά δεν πειράζει ομορφούλη μου.Δεν πειράζει.Γιατί ήμουν τυχερή.Αγαπήθηκα από ένα κατ'εμέ πάρα πολύ σπάνιο και υπέροχο άτομο.Δεν πειράζει ομορφούλη μου...Εγώ ξέρω πως καμία άλλη δεν θα ήταν ικανή να κάνει για εσένα όσα εγώ ήμουν πρόθυμη.Τελικά και εσύ υπήρξες τυχερός.

Τελικά ήμουν και είμαι ερωτευμένη μαζί σου.Ναι.Και δεν φοβάμαι να το πω.Ούτε φοβάμαι πως δεν θα καταφέρω να το ξεπεράσω.Αν ήταν δυνατό όντως θα μείνει.Και θα ξανά γεννηθεί.Αν δεν ήταν...τότε θα νιώσω κάποια στιγμή κάτι πιο δυνατό.Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να συμβιβαστώ ποτέ με κάτι λιγότερο από αυτό που αξίζει σ'εμένα.

Οι μέρες ομορφούλη μου είναι ΕΣΥ.Είναι κάθε μέρα ΕΣΥ.

Και ούτε που με νοιάζει αν ακόμα και μετά από δύο μήνες που χωρίσαμε,όλος μου ο κόσμος είσαι ακόμα εσύ.Ούτε που με νοιάζει.

Η καρδιά μου είχε βρει ένα κομμάτι της.Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό;

Τουλάχιστον η καρδιά μου ξέρει πως αυτό το κομμάτι της είναι καλά.

Ξέρει και που βρίσκεται.

Και όσο η δική σου καρδιά χτυπά,δυνατά,καθαρά,όπως την άκουγα όταν σε αγκάλιαζα,έτσι θα συνεχίσει να χτυπά και η δική μου καρδιά κάθε μέρα, σιωπηλά και όμορφα για εσένα.

Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ σμίξαμε.
Ἕνας αἰῶνας
κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα.
Τί νὰ τὰ κάνω τ᾿ ἄστρα
ἀφοῦ λείπεις;
Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ αἵματος
εἶμαι.
Εἶμαι γιὰ σένα.

Θα κοιτάμε τα ίδια αστέρια,θα κρατάμε διαφορετικά χέρια.



~Mόνο που υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω που δυστηχώς είναι μόνοι τους.Και όχι επειδή φταίνε αυτοί.Δεν φταίνε οι άνθρωπο για τα πάντα.Aπλώς καμία φορά η μοίρα ή η τύχη τα φέρνει έτσι που καταλήγουν μόνοι τους.Χάρης αυτούς βρίσκομαι απόψε εδώ.Γιατί τους ξέρω.Τους έχω δει.Τους έχω γνωρίσει.Και τους έχω αγαπήσει.Ξέρω ότι υπάρχουν.~
Παρά 5

Aυτό για εσένα.Παράξενο ε;Ανακάλυψα άθελα μου,τελείως τυχαία αυτό το τραγούδι το Σάββατο.Με χαρακτηρίζει τόσο πολύ.Το παράξενο είναι πως το τραγουδάει η ίδια που τραγούδαγε εκείνο το όμορφο τραγούδι που μου είχες αφιερώσει.Και εγώ το είχα ταυτίσει μ'εμάς.Και όχι μόνο αυτό...αλλά είναι και cover από τους Kodaline...Ένα από τα συγκροτήματα που σ'άρεσαν.Το πρώτο συγκρότημα που μου είχες βάλει να ακούσω σπίτι σου.Το πρώτο τραγούδι που μου έβαλες να ακούσουμε παρέα ήταν από εκείνους.Και την επόμενη σου είχα πει ότι μου άρεσε πολύ,και μου το είχες στείλει να το έχω.Έχω ταυτίσει την γνωριμία μας με τους Kodaline.Θα έψαχνα κανονικά να ακούσω και άλλα τραγούδια τους...Αλλά δεν μπορώ...Η χροιά της φωνής τους μου θυμίζει την γνωριμία μας.
Και έτσι απλά συνδέονται σ'ενα τραγούδι,μια φωνή και ένα συγκρότημα που είναι εσύ,που είναι εμείς.



All I want is nothing more
Than to hear you knocking at my door
'Cause if I could see your face once more
I could die a happy woman I'm sure

When you said your last goodbye
I died a little bit inside
I lay in tears in bed all night
Alone without you by my side

But If you loved me
Why'd you leave me?
Take my body
Take my body
All I want is
And all I need is
To find somebody
I'll find somebody like you

So you brought out the best of me
A part of me I've never seen
You took my soul and wiped it clean
Our love was made for movie screens

But If you loved me
Why'd you leave me?
Take my body
Take my body
All I want is
And all I need is
To find somebody
I'll find somebody

If you loved me
Why'd you leave me?
Take my body
Take my body
All I want is
All I need is
To find somebody
I'll find somebody like you

ΥΓ:Σε σκέφτομαι ακόμα.Αλλά τι και αν σε λάτρευα; Η μοίρα όρισε αλλού τον έναν και αλλού τον άλλο.