Τις τελευταίες μέρες...

Τις τελευταίες μέρες νιώθω να με πνίγει το σπίτι.
Τις τελευταίες μέρες γκρινιάζω πιο πολύ από ποτέ.
Τις τελευταίες μέρες αποζητώ συνέχεια στιγμές γέλιου.
Τις τελευταίες μέρες έχω ένα κόμπο στον λαιμό.
Τις τελευταίες μέρες όλα μου φταίνε.

Ναι,τις τελευταίες μέρες πνίγομαι.



Γιατί ζω χωρίς αυτά που αγάπησα όλη την χρονιά.
Γιατί παίρνω βαθιές ανάσες για να συνέλθω.
Γιατί είναι τόσο εύκολο να βάλω τα κλάματα.Μόνο μια μικρή αφορμή χρειάζομαι.
Γιατί σκέψεις με βασανίζουν.
Γιατί εφιάλτες με στοιχιώνουν .
Γιατί βαριέμαι.
Γιατί τελικά είναι κουραστικό να μην έχεις πια έναν στόχο.Να είσαι στην αβεβαιότητα.
Γιατί είμαι πιο ανασφαλής από ποτέ.

«Κάποιοι έχουν ένα όνειρο και προσπαθούν να κάνουν τα πάντα γι’αυτό ώστε να το πετύχουν.Ενώ κάποιοι πάνε με ότι τους φέρει η ζωή»λέει ενώ κοιτάμε τα αστέρια,
«Εγώ ποτέ δεν είχα κάποιο μεγάλο όνειρο.Πάω όπως με πάει η ζωή.»
«Ναι ε? Ίσως να είναι καλύτερα έτσι.»
«Ίσως»συμφωνώ.

Γιατί στην τελική…φοβάμαι.

«Φοβάμαι…»
«Το ξέρω…»
«Και δεν μου αρέσει να φοβάμαι…»
«Ούτε εμένα…Να σου μάθω ένα κόλπο για να μην φοβάσαι?»
«Τι κόλπο?»
«Ένα κόλπο που το έμαθα όταν ήμουν μικρή.Όταν με κλείδωνε η μάνα μου για ώρες στην αποθήκη.»
«Και γιατί σε κλείδωνε?»
«εε…θα’χε τους λόγους της.Αλλά εγώ πάντα το έσκαγα.Πάντοτε.»
«Πως?»
«Κλείσε τα μάτια.Κλείστα.Σκέψου ένα μέρος που θα ήθελες να είσαι τώρα.Και σκέψου και πως θα ήθελες να’σαι.Και πάρε μαζί σου όποιον θες έσυ για παρέα.»
«Εσάς…»
«Εμάς!Μπράβο!Ξέχνα που είσαι στα αλήθεια.Και φτιάξε μια αστεία ιστορία.Με τον τόπο,τον χρόνο και τα πρόσωπα που διάλεξες.Μπορείς να το κάνεις?»

Παρά 5,επισόδειο 30.

Κλείνω τα μάτια.

Πρωινό Σαββάτου.
Ε"Η Μαριά τώρα τελευταία έχει αποσανθρυθεί τελείως.:P"
Κυρ"Η Μαρία :O?"
Ε-Κ*Θα έχουμε και την μετάφραση?*
M"Μια ερώτηση έκανα.-.-"
Κυρ"Θέλει να περάσει το κορίτσι :P!"
Κ"Και για να περάσει πρέπει να μας βγάλει εμάς την πίστη :P?"
Ε"Χμ...η Μαρία πίνει ρακόμελλα Β)"
Κυρ"Η Μαρία :O?"
Κ"Και μετά τρώει και χότ ντογκ!:P"
Ε"Εγω φταίω που σας αγαπάω.-.-"
Κυρ"Το καημένο το Μαράκι.Το πιο γλυκό παιδί είναι.:P"
E"ωωω,μωρέ και εμείς σ'αγαπάμε"
Με κοιτάνε και οι τρεις τους γλυκά και γελάνε.Χαμογελάω και εγώ.:)

Τυχεροί όσοι γνωρίσατε την Μαρία αυτής της χρονιάς.Ήταν μια Μαρία που πάντα χαμογέλαγε.


I think…I’m losing myself.

Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
Τίποτα να μην πάθεις

Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς
Με το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά
Θα βλέπω απ' το φως σου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις

Κάθε που πνίγομαι σκυφτός
στα τρύπια όνειρά μου
Πιστεύω σαν ηθοποιός
πως βρίσκεσαι κοντά μου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις