Τα πεφταστέρια του Αυγούστου!

Εδώ και μια εβδομάδα ήθελα να κάνω αυτή την ανάρτηση αλλά συνέχεια νύσταζα.:P

Που λέτε,πριν μια εβδομάδα έπεφταν αστέρια.<3

12 Αυγούστου.
Γυρήσαμε με τον προαστιακό από την όμορφη Κόρινθο και πήγαμε κατευθείαν στην ταράτσα της φίλης μας.
Τα πράγματα ήταν όλα έτοιμα.
Ένα κρεβάτι για να ξαπλώσουμε και οι τέσσερις,πατάκια με κόκα κόλα,κουβερτούλες γιατί έκανε ψύχρα και καλή μουσική.
Όπως ήταν αναμενόμενο περάσαμε υπέροχα και σκάσαμε στα γέλια.:P



Πλάκα είχε όταν τραγουδάγαμε.
Όταν ουρλιάζαμε ενθουσιασμένες"ΝΑ ΤΟ!ΕΠΕΣΕ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ!ΤΟ ΕΙΔΑΤΕ?"
Όταν αναλύσαμε γιατί το κουνούπι του Νείλου ονομάστηκε έτσι.:P
Όταν τραβάγαμε τις κουβέρτες προσπαθώντας να σκεπαστούμε.(Ήμουν η πιο αδικημένη.Ήμουν στην άκρη και δεν έφτανε όλη η κουβέρτα με αποτέλεσμα το δεξί μου πόδι να κρυώνει.:P)
Όταν τρέχαμε κάτω στο σπίτι για κάλτσες.:P
Όταν προσπαθούσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες.




Γενικά ήταν ένα απίστευτο βράδυ.:D
Είδα γύρω στα 13 αστέρια,η αδερφή μου 11,η Ε. 17 και η Αν. 8.

Και να σημειωθεί πως είδα το πιο ΥΠΕΡΤΕΛΕΙΟ αστέρι.
Ήταν σαν μετεωρήτης.Τεράστιο!Και μεγάλο!Και λαμπερό!Με μεγάλη ουρά!
Το πιο αγαπημένο μου στα 3 χρόνια που έχω δει.:P <3
Να σαν και αυτό ήταν:



Σας έχω συνηθίσει στις μεγάλες αναρτήσεις αλλά αυτά ήθελα να πω.:P

Ελπίζω να είδατε και εσείς κανένα.:)




Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί


ΥΓ1:Την Τρίτη πάω στα Καμένα Βούρλα στην Κ. μου μαζί με την Ε.!<3 Και αν είμαι τυχερή μπορεί να είναι εκεί και η κυρία Μ.:D ΥΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΗ!:D
ΥΓ2:Ποιος είπε ότι το καλοκαίρι τελείωσε? :P
ΥΓ3:Καλή συνέχεια διακοπών σ'όλους.;)