Η στιγμή που σου κόβεται η μιλιά.
Γιατί δεν βρίσκεις κάτι να πεις.
Γιατί δεν μπορείς να περιγράψεις μέσα σε λίγες λέξεις πόσο χάλια νιώθεις.
Γιατί δεν θες να μιλήσεις για να μην στεναχωρήσεις τον άλλον.
Γιατί ότι και να πεις φαντάζει μάταιο.
Μάταιο.
Τίποτα δεν αλλάζει πια.
Πνίγομαι...
Και να που τα ταξίδια
μείναν μόνο όνειρα
Και να που οι φωνές
και τα τραγούδια σώπασαν
Και να που η ζωή
τώρα κυλάει πιο γρήγορα
Και να που τα παιδιά
και τα παιχνίδια χάθηκαν
Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω
Χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος
Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Φταίει η ζωή που είναι μικρή
Ράγισαν τα φεγγάρια
που'χε φέρει η άνοιξη
Μαρμάρωσε το φως
στο τελευταίο νύχτωμα
Φτιασίδι ερωτικό
που θα φοράει το αύριο
Στις πιάτσες της βροχής
που θα πουλιέται Σάββατο
9 σχόλια:
1ον, λατρεύω το τραγούδι..
2ον, κράτα γερά.. τίποτα δεν είναι τόσο μάταιο όσο φαίνεται.. και όσο κλασσικό κι αν ακουστεί όλα γίνονται για κάποιον σκοπό! στο λέω εγώ που πριν 3 χρόνια ήδη την ζωή μου να χάνεται και τελικά είμαι ακόμα εδώ!
σε φιλώ γλυκά!
martha μου καταλαβαίνω.
Προσπαθώ να ανταπεξέλθω σε ότι συμβαίνει αλλά δν είναι πολύ εύκολο.:/
Φιλακια πολλά :* :)
Και να που οι φωνές
και τα τραγούδια σώπασαν...
όχι, αυτά υπάρχουν ακόμα και απόδειξη το κειμενό σου. Ότι και να συμβαίνει πάντα υπάρχει τρόπος να το εκφράζεις :) Χαιρετώ!
σωστό αυτό.:)
Ναι όντως...
Φιλάκια Μάγια μου! :) :*
Γειτόνισσα;;;; :-)))
Απίστευτο ε;;;;;;
Στείλε μου ένα μειλ στο sakka.martha@gmail.com
Είμαι απο κινητό και δεν μπορω να βρω το δικό σου!
Να συναντηθούμε!!
τιποτα δεν αλλαζει και ομως ολα διορθωνονται;
δεν ξερω...
Ξερω οτι με νιωθεις και σε νιωθω ..
ξερω οτι επικοινωνουμε..
Ξερω οτι αγαπας , οτι ζεις και οτι αναπνευεις σε ολες αυτες τις στιγμες που περνανε απο αυτο το τρενακι που λεγεται ζωη.. και απλα να ελπιζεις..
γιατι μερικες φορες τα δρομολογια..
γινονται παραπανω απο μια φορες
με καρδιες αγκαλιασμενες για μια ζωη.
Σε φιλω
χαχχα Μάρθα μου είδες?
Θα σου στείλωω! :)
Siner Girl,πολύ ωραίο αυτό που έγραψες.Ξεχωριστό το σχολιό σου,φιλιά.:)
Διαβολεμένο συναίσθημα. Όλοι το'χουμε νιώσει. Πονάει... αλλά περνάει. Όπως όλα περνάνε.
Υ.Γ. Σημείωσε ότι κάποια πράγματα δεν τα λες όχι από φόβο, όχι γιατί φοβάσαι τη ματαιότητα της κουβέντας σου αλλά γιατί μέσα σου ξέρεις, ξέρεις ότι δεν αξίζει καμιά φορά να ανοίγουμε την καρδιά μας απέναντι σε ορισμένους ανθρώπους υπό συνθήκες.
Αχα ακριβώς...
Πόσο σωστό το υστερογραφό σου,θα συμφωνήσω.
Δημοσίευση σχολίου