And I hope the sun shines and something reminds you...

Είναι μια μέρα του καλοκαιριού. Συνηθισμένη μέρα μην φανταστείς και πολλά. Ο ήλιος είναι πολύ ζεστός. Τα τζιτζίκια ακούγονται από κάθε δέντρο. Τα μεσημέρια ο ήλιος δυναμώνει. Άνθρωποι ξαποστένουν κάτω από δέντρα για λίγη δροσιά. Νυχτώνει...Το φως γίνεται γλυκό. Ο ουρανός παίρνει ένα όμορφο ροζ χρώμα. Ο αέρας γίνεται πιο δροσερός. Και ύστερα τα αστέρια...Φαίνονται να λάμπουν ψηλά. Όπως κάθε νύχτα


Για άλλη μια φορά αναλογίζομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός.
Όμορφος ο Μάιος. Πολύ όμορφος. Είχα συνέχεια πάρτι και γενέθλια κάθε Σάββατο. Φοιτητικά πάρτι συνέχεια. Δούλεψα πάλι.
Έγινα και εγώ 22. Μεγάλωσα ένα χρόνο πιο πολύ και εγώ. Δεν νιώθω να έχω αλλάξει πολύ από πέρυσι. Ίσως για άλλη μια φορά έγινα πιο...πιο σκληρή να το πω; Πιο άνιωθη; Αλλά μην καλή έννοια. Αυτή που δεν σε αγγίζουν μικροπράγματα παρά μόνο πολυυ σοβαρά πράγματα. Και αν κατάφερα να πραγματοποιήσω κάτι από πέρσι σε σχέση με φέτος αυτό είναι τα εθελοντικά μαθήματα που έκανα. Τα παιδάκια μου μου στέλνουν μυνήματα στο fb και μου λένε πως του λείπω και πως δεν θέλουν να με χάσουν. Τι όμορφο...!!



Ούτε ο Ιούνιος για να πούμε την αλήθεια κατάλαβα πως πέρασε. Στην εξεταστική μου πήγα πολύ καλά. Γενικά το 3ο έτος,ήταν το έτος μου. Έχω πάει καλά φέτος. Βγήκα και βόλτες μετά το τέλος της εξεταστικής.
Και ξάφνου μπήκε και ο Ιούλιος. Με δημοψίφισμα,με νέα μέτρα και μ'εμένα να αναρωτιέμαι τι στο καλό κάνω σ'αυτή την χώρα. Έχω μέλλον εδώ; Εδώ που μέχρι και τα εγγόνια μου θα χρωστάνε; Εδώ που κάθε όνειρο μας βουλιάζει;

Πήγα και στην Κόρινθο για ένα τριήμερο. Πολύ χάρηκα. Είχα να πάω από το '13. Ήταν πολύ οικογενειακή φάση. Μου έλειπε βέβαια που δεν ήταν εκεί ο παππούς... Αλλά είχα καιρό να νιώσω τόσο ζεστά. Με τις ξαδέρφες παρέα να ρίχνουμε πολύ γέλιο.Πηγαμε και μια μικρη μονοήμερη σε μια παραλία πιο μακριά που είχα να πάω χροοοοοοονια. Και ήταν πανέμορφα. Φάγαμε και εκεί. Λογικά θα ξανά πάμε και το επόμενο ΣΚ.
Θα πάω κάποια στιγμή κ στον μπαμπά να κάνουμε κ εκεί μπάνια. Μας έχει καλέσει και μια φίλη της αδερφής μου στην Εύβοια.
Και γενικά προσπαθώ να περάσω όσο καλύτερα μπορώ αυτό το καλοκαίρι καθώς έχω να περάσω ένα ήσυχο και νορμάλ καλοκαίρι από το ΄10.

Να προσθέσω πως τον τελευταίο καιρό περνάω υπέροχα και με τα μέλη από το hw. Είναι μερικές φορές ρε γαμώτο που δεν θα μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τα άτομα που έχω γνωρίσει στο harryworld. Ειλικρινά θα ήταν πιο μουντή να το πω η ζωή μου;;

                                                                ~~~~~~~~~~~

Παραθέτω ένα ας πούμε λυρικό κειμενάκι που έγραψα τον Μαίο. Τα αγαπημένα μου σημεία βασικά.

Είχες κάτι από το χρώμα της άνοιξης. Την μυρωδιά των πεύκων. Και εκείνου του γλυκού απογεύματος που τα παιδιά παίζουν στις παιδικές χαρές.

Και ήρθαν και μπλέχτηκαν όλα μαζί. Εκεί που ο ήλιος διαπέρασε την φωτεινή μας λάμψη. Και έσκισε το γκρίζο. Και το χαμόγελο φωτίστηκε. Ήρθε και μπλέχτηκε μια γλυκιά μυρωδιά. Και μια όμορφη ζάλη κρασιού. Ασφάλεια δίπλα στο γλυκό καφέ. Αυτό της σοκολάτας.

Και σαν να πήραν μια βαθιά ανάσα όλα τα δέντρα.

Και μύρισε φρεσκάδα και ζωντάνια.

Και ο ήλιος ύστερα έπεσε γλυκά μέχρι που σκοτείνιασε.

Και έδωσε την θέση του στα φώτα της πλατείας. Δυο χείλι ψιθύρισαν καληνύχτα.

Και ένα ζευγάρι χείλι. Απαλά όμορφα χείλι. Που άγγιξαν. Ανατρίχιασαν. Είχαν κάτι από το πάθος της θάλασσας. Κάτι από την αλμύρα του νερού. Και κάτι από την ζεστασιά του ήλιου.

Σε έπνιξαν, σε μέθυσαν, σε πλάνεψαν, σε μάγεψαν, σου ψιθύρισαν. Και εσύ τα εμπιστεύτηκες. Εμπιστεύτηκες και την αχτίδα του ήλιου. Και τα γαλαζοπράσινα χρώματα του ουρανού.

Σαν το στόμα μου να ποτίστηκε με το αίμα σου.

Σαν τα μάτια μου να έβλεπαν μέσα από τα δικά σου.

Σαν τα φαντάσματα και οι ψυχές να ξύπνησαν. Να ξύπνησαν σ'εκείνο το ανατρίχιασμα.

Και πάνω από του τάφους έκλαψαν. Και εγώ έχυσα δάκρυα. Και εσύ είχες χύσει. Και υποσχέθηκαν οι ψυχές πως θα αφήσουν την αλμύρα να μας αγγίξει. Έστω και για λίγο.

Και σαν να έκοψα κομμάτια από εμένα. Και να τα έδωσα σ'εσένα.

Όταν ξανά βράδιασε… Τότε που χάθηκα. Που χαθήκαμε…

Και οι δρόμοι μας ήταν τόσο γνωστοί μεταξύ τους όσο και άγνωστοι. Και πήρα και ήπια από τις σταγόνες σου. Αυτές που κύλαγαν στο μέτωπό σου. Στο σώμα σου. Και γεύτηκα έτσι για λίγο την ευτυχία. Αναστενάζοντας γλυκά.

Και εισχώρησαν μέσα στις σκέψεις μας...Σαν αράχνες οι εφιάλτες. Εκεί που έσφιγγα το χέρι σου. Και παρακάλαγα να μην φύγει η αναπνοή μου. Γιατί θα πνιγόμουν.

Κάπου βράδυ ήταν.

Νυχτολούλουδο κάπου μύριζε. Και μπλέχτηκε κάπου και η μυρωδιά του πεύκου. Πάλι πεύκα.

Βλέμματα ζωντανά. Που γέμισαν σαν θαρρείς τα αστέρια. Εκείνα τα αστέρια...

Αχ μάτια μου, θυμάσαι εκείνα τ'αστέρια ;

Που μπλέχτηκαν και αυτά;

Tι έφταιξαν και αυτά και μάτωσαν;

Μάτωσε η ψυχή μου. Μάτωσαν και τ'αστέρια.

Βάφτηκε ένα ολόκληρο φεγγάρι κόκκινο.

Έτσι θα είναι κάθε φορά που φεύγεις.

Το φεγγάρι θα γίνεται κόκκινο. Τα πεύκα θα θρηνούν. Η θάλασσα θα γίνεται γκρίζα. Τα πουλιά θα σταματάν να κελαηδάνε. Και η ψυχή μου θα αιμορραγεί. Θα αιμορραγεί μαζί με τις άλλες τις ψυχές. Αυτές που άγγιξαν το αιώνιo και μετά το άφησαν.

Και κάπου ήρθαν κάτι κλάματα. Σαν να έπεσαν από τα μάτια μου στο στόμα σου. Και έπεσε ένα κεραυνός. Σαν να σκίστηκε η γη στα δυο. Σαν να σκίστηκα στα δυο.

Και έψαξα την ζεστασιά. Την ασφάλεια. Τον ήλιο που μου χαμογέλαγε. Μα δεν βρήκα παρά γκρίζες μορφές, αντίγραφα της δικής σου ομορφιάς.

μπλέχτηκε κάπου και η μυρωδιά του πεύκου. Πάλι πεύκα.

Είχε μια γλυκιά γεύση εκείνο το φιλί. Τα χείλι σου με πίεζαν σαν να ρούφαγαν την καρδιά μου. Και σου έδινα μαζί και το αίμα μου. Την αγάπη μου. Την ενέργειά μου. Τις αλήθειες μου. Τους φόβους μου. Τις απαρνήσεις μου. Τα όνειρά μου.

Όλα μου τα ρούφηξες.

Και από κάτω μας η θάλασσα αγρίευε. Και η αλμύρα έμπλεξε τα γαλαζοπράσινα νερά. Αυτά τα νερά που αντανακλούνταν οι καθρέφτες σου..

Δεν πάγωσαν ποτέ εκείνα τα νερά.

Μονάχα ήταν κρύα όταν σ'έσφιξα.

Όπως ένα παιδί το αρκουδάκι του.

Σ'έσφιξα τόσο πολύ. Που σαν θαρρείς και η θάλασσα τρόμαξε πως θα σε πνίξω.

Και τα χέρια σου μπλέχτηκαν.

Οι άκρες των δαχτύλων σου ανακατεύτηκαν στην αλμύρα.

Άγγιξαν απαλά τα κύματα. Και ύστερα σχεδίασαν πάνω στο κορμί μου τα ονόματά μας.

Η άμμος κόλλησε στους ώμους σου. Σαν η σκόνη να παντρεύτηκε την σκιά. Και η σκιά σου έγινε το χαμόγελό σου. Το χαμόγελό μου.

Και τα χείλι σου αυτή την φορά έσυραν το πάθος. Κόκκινο πάλι. Σαν να με πλήγωσες. Με τα χείλι σου μονάχα. Μπερδεύτηκε και η μυρωδιά της καρύδας. Να έχει ποτιστεί το σώμα σου καρύδα. Όπως και το στόμα μου. Πέρασαν μέσα οι αχτίνες του ήλιου. Χα.ιδεψαν τα σώματά μας.

 Σαν να πάγωσαν τα χείλι σου. Βρέθηκαν να πιέζουν τα δικά μου λυτρωτικά απαλά. Καθώς το νερό μας έπνιγε.

Σχεδίασα το χαμόγελο σου. Πάνω στο νερό. Πάνω στα μάτια σου. Πάνω στα χείλι σου.

Και ύστερα το φύλαξα μέσα στην καρδιά μου.

Όπως είχα κάνει και το σ'αγαπώ σου.

Φύλαξα έτσι και το άγγιγμά σου.

Και υποσχέθηκα στις ψυχές να μην κλαίνε που δεν υπάρχει το αιώνιο.

Και φώναξα, ώσπου να με ακούσει όλος ο ωκεανός πως δεν πειράζει.

Και ύστερα τ'αστέρια...Αχ, σ'αυτά δεν μπόρεσα να πω ψέματα.

Ξεχύθηκε από μέσα μας ο πόνος και η αγάπη. Τόσο πολύ ξεχείλισαν πως μας κατάλαβαν μάτια μου.

Αναγνωρίζουν τ'αστέρια τον πόθο.

Λάμπουν για την ματαιότητα.

Και ζουν για τα πληγωμένα βλέμματα.

Τροφοδοτούνται από εμάς κατάλαβες;

Εμάς που τα μετράγαμε με υπομονή.

Εμάς που τα εμπιστευόμασταν.

Εμάς που τα χαζεύαμε.

Εμάς που τους χαρίσαμε το φιλί μας.

Έτσι μας πρόδωσαν και αυτά. Και γέλασαν μαζί μας.

Και έτσι έφυγες και εσύ. Σε ξεγέλασαν και εσένα.

Μα δεν πειράζει.

Η άπνοια που είχε τα βράδια πρόδιδε την σκέψη σου.

Και έτσι έφυγες. Και μάτωσαν όλα.

Μαράθηκαν βλέπεις εκείνες οι μαργαρίτες.

Και τα νυχτολούλουδα που άκουγαν στα ονόματά μας.

Μου είπαν ότι ακόμα και ο θάνατος έκλαψε.

Γιατί σκότωσες πρώτος εσύ το φιλί μας και όχι εκείνος.

Μου είπαν πως ακόμα τα μολύβια που είχα για να σου γράφω, εξαφανίστηκαν

Αγάπησα τον ουρανό μετά.

Και τις νύχτες.

Και έγινα ένα με το κρύο του χειμώνα.

Και την ψύχρα της νύχτας.

Και της ορκίστηκα πως η ψυχή μου σου ανήκει.

Ας την πάρει. Η νύχτα. Η θάλασσα.

Λίγη σημασία έχει ποιος θα πάρει πια την ψυχή μου.

Αφού δεν την ήθελες εσύ. Ας την πάρει όποιος θέλει όπου θέλει.

Μα εγώ προτίμησα τις σκιές.

Να την θάψω εκεί.

Όλα εκεί.

Όλα εκεί που ζωντανεύουν πάλι.

Και ν'αγκαλιάσω με τα ματωμένα μου χέρια την ψυχή μου.

Αυτή την ψυχή που είχε ακόμα την μυρωδιά σου.

Και να της ψιθυρίσω να χαμογελάσει.

Γιατί η ψυχή μου είναι ακόμα στην καρδιά σου.

Τα πεύκα ηρέμισαν. Αγκάλιασε και ο ουρανός. Όλα τα όνειρα μπλέχτηκαν μεταξύ τους.

Και έκλαψα από χαρά.

Μου κόπηκε η ανάσα.

Ο ήλιος ήρθε πιο κοντά για να δει.

Τα λουλούδια ξεριζώθηκαν για να σε φτάσουν.

Να σε δουν που ξανά ήρθες σ'εμένα.

Ξανά ήρθες.

Για να πάρεις την καρδιά σου πίσω. Και να ζήσεις.

Πήρες την καρδιά σου. Που μέσα ήταν η ψυχή μου.

Και πλέον δεν μ'ένοιαξε που θα πεθάνω.

Και θα κυλήσουν τα δάκρυα της θάλασσας και σ'εμένα.

Δεν μ'ένοιαξε που εγώ δεν θα αναπνέω πια την δροσιά της βραδινής νύχτας.

Εκείνου του καλοκαιριού. Του καλοκαιριού μας.

Όχι.

Γιατί η ψυχή μου ήταν στην καρδιά σου τώρα πια.

Και ας ξανά έφυγες.

Γύρισες για να την πάρεις και αυτό ήταν που ζήλεψαν τ'αστέρια.

Και αυτό ήταν που τραγούδησαν οι σκιές.

Γύρισες για την καρδιά σου. Που είχε μέσα την ψυχή μας.

Καλά άκουσες μάτια μου.

Έτσι είπαν αργότερα τα πουλιά.

Έτσι θα λένε τα βιβλία.

Έτσι θα τραγουδάνε οι τροβαδούροι.

Έτσι θα γράφουν οι τάφοι.

Έτσι θα υπόσχονται από εδώ και πέρα τα φιλιά.

Έτσι θα δίνει λάμψη ο ήλιος.

Λέγοντας από εδώ και πέρα : στην ψυχή μας.

Στο μαζί μας.

Στο εμείς.

Στο ένα και όχι στο δυο.

Στον ερώτα μας.

Στην ζωή μας.

Και στο θάνατό μας.

Ώσπου το άπειρο να ζηλέψει που εμείς έχουμε αρχή και τέλος.

Ενώ εκείνο όχι.

Αυτό γιατί το άκουγα πολύ τον Μάιο.

Και αυτό....που δεν θα μπορούσε να μ'εκφράζει περισσότερο.

I still remember the look on your face

Lit through the darkness at 1:58

The words that you whispered

For just us to know

You told me you loved me

So why did you go away?

Away

That July 9th

The beat of your heart

It jumps through your shirt

I can still feel your arms

I don't know how to be something you miss

I never thought we'd have a last kiss

Never imagined we'd end like this

Your name, forever the name on my lips

I love how you walk with your hands in your pockets

How you kissed me when I was in the middle of saying something

There's not a day I don't miss those rude interruptions

So I'll watch your life in pictures like I used to watch you sleep
And I feel you forget me like I used to feel you breathe
And I keep up with our old friends just to ask them how you are

Hope it's nice where you are

And I hope the sun shines

And it's a beautiful day

And something reminds you

You wish you had stayed

You can plan for a change in weather and time

But I never planned on you changing your mind

Just like our last kiss
Forever the name on my lips

ΥΓ:Μου φαίνεται περίεργο που αυτό το καλοκαίρι κυλάει ήρεμα χωρίς μέχρι στιγμής να μου έχει συμβεί κάτι. :P

ΥΓ2:Ακόμα σε ψάχνω στιγμές στιγμές. Ειδικά τώρα που αυτή η εποχή σε θυμίζει. Και όταν λέω σε ψάχνω το εννοώ και κυριολεκτικά. Που στο καλό είσαι άραγε....; Που εξαφανίστηκες....; Σε καμία άλλη ήπειρο πάλι....;;; Που;; Και μετά από όλα αυτά που έγιναν στην χώρα τον τελευταίο μήνα εγώ τι να σου έλεγα; Μείνε. Καλά έκανες και έφυγες. Καλά έκανες. Ποτέ δεν σου είπα μείνε....