Nightmares...

Όταν ήμουν μικρή άκουγα καμιά φορά τους γονείς μου να τσακώνονται. Ευχόμουν να μην χωρίσουν ποτέ. Ήταν ένας από τους εφιάλτες μου όταν ήμουν μικρή. Τελικά σε κάποια φάση έγινε πραγματικότητα.

Έλεγα πως από τους μεγαλύτερους φόβους μου είναι να πεθάνει κάποιος που αγαπώ. Αυτό πίστευα θα μου εμφανιζόταν και ως μποργκατ αν μιλήσουμε στην γλώσσα του Χάρι Πότερ. Τελικά το αντιμετώπισα και αυτό.

Κάπου Μάιο είχα δει ένα όνειρο. Είχα δει τον Γ. μαζί με άλλη. Είχα δει πως ήταν χαρούμενοι μαζί. Πως άλλαξε μετά και την φωτογραφία του στο fb και όλοι από κάτω τους γράφανε τι ωραίο ζευγάρι. Ξύπνησα με δυσφορία. Ήταν ένας εφιάλτης και είχε περάσει. Όμως συνέχιζε να είναι κάτι που φοβόμουν. Ευχήθηκα τότε να μην βρει άλλη... Γιατί θα ήταν κάτι που θα μου κομμάτιαζε την καρδιά. Ή ας έβρισκε αλλά να μην το μάθαινα εγώ... Τελικά και αυτό έγινε πραγματικότητα...Και νιώθω πως ζει εκείνη μαζί του ότι θα έπρεπε να έχω ζήσει εγώ.

Κάποιος μου είχε πει ότι τα λεφτά στα λεφτά πάνε. Βλέπεις εκείνη δεν έδωσε δυο φορές Πανελλήνιες για να περάσει κάπου. Πληρώνει και εκείνη έξω για να σπουδάσει. Βλέπεις εκείνη έχει κάνει πολλά ταξίδια. Βλ. Νέα Υόρκη. Εσύ και να ήθελες να πηγαίνεις πέρσι να τον βλέπεις λεφτά δεν είχες. Βλέπεις εκείνη είναι και μισή Αγγλίδα. Α το καλύτερο. Είναι και από την Κόρινθο. Τι μπορεί να έχει στερηθεί εκείνη που να αξίζει την χαρά που πάρθηκε από εσένα;;; Γιατί να χαμογελάει με το χαμόγελο που κάποτε για εσένα ήταν η ενεργειά σου;; Πόσο θα συνέχιζε να τον αγαπάει άμα βρισκόταν χώρες και ηπείρους μακριά της και δεν έμεναν στην ίδια πόλη;;

Κάποια στιγμή είτε το θέλουμε είτε όχι ερχόμαστε αντιμέτωποι πάντα με τους μεγαλύτερους εφιάλτες μας. Και πρέπει να μάθουμε να τους ξεπερνάμε. Αυτό που ποτέ μου όμως δεν κατάλαβα...είναι γιατί βγαίνουν κυρίως πραγματικότητα αυτά που φοβόμαστε και όχι αυτά που ονειρευόμαστε;; Και γιατί σε μερικούς ανθρώπους η ζωή δίνει τα πάντα και σε άλλους όχι; Δεν είναι λιγάκι άδικο;; Γιατί σε μερικούς τα πάντα έρχονται εύκολα ενώ σε άλλους όχι;

Κάτι έλεγα στην προηγούμενη ανάρτησή μου πως πράγμα παράξενο αλλά κυλάει ήρεμα το καλοκαίρι μου. Αμ δε...Η παράδοση με τα άσχημα καλοκαίρια συνεχίζεται.xD Νιώθω βέβαια πως δεν έχω δικαίωμα να αισθάνομαι έτσι. Πάει καιρός. Εκείνος ήξερε να βάλει μια τελεία. Εγώ είμαι η χαζή που δεν μπορεί να την βάλει. Για λόγους που δεν ξέρω...δεν το ελέγχω... Δεν έχω σχεδόν καν δικαίωμα να παραπονιέμαι. Αχ χαζοκαλοκαίρια. Θέλω να κάνω κάτι κάποια στιγμή. Να του στείλω ένα μεγάλο μύνημα. Να βγάλω από μέσα μου όλο τον πόνο και την απογοήτευσή μου. Το οφείλω νομίζω πρώτα απ'όλα στον εαυτό μου να του πω πως ένα χρόνο τώρα ήλπιζα. Ας το πάρει όπως θέλει...Δεν με νοιάζει.



Αυτό που με πληγώνει πολύ είναι που σιγά σιγά γίνεται ανάμνηση. Εγώ τουλάχιστον προσπάθησα.

Ίσως τελικά όλα αυτά να ήταν συμπτώσεις έτσι;
Ίσως τελικά η ζωή να ξέρει καλύτερα, και να μας ορίζει αλλιώς τα πράγματα.
Ίσως τελικά να μην είναι τίποτα γραμμένο. 
Και ίσως τελικά όλα τα άσχημα να γίνονται για κάποιο καλό.
Και ίσως όλα όσα νόμιζα πως με οδήγησαν τυχαία σ'εκείνον να ήταν απλά ένα λάθος του μυαλού μου και όλα τα ήταν αποτέλεσμα επιλογών μας.
Ίσως ακόμα και το όνειρο που είδα να μην ήταν καν προφητικό. Να ήταν επειδή το φοβόμουν πολύ.

Αυτό που ξέρω είναι πως ρόδα είναι και γυρίζει.
Απλά προς το παρόν πρώτη φορά νιώθω τόσο αδύναμη στην ιδέα της αγάπης. Νιώθω αδύναμη να ξανά αγαπήσω. Χαζομάρες θα μου πείτε. Αλλά τέλος πάντων....



Ας αφήσω την ζωή να αποφασίσει μόνη της.

Εγώ κουράστηκα να προσπαθώ.

 Ας κλείσει αυτό το κεφάλαιο...

ΥΓ: Σαν πέρσι τέτοια μέρα μου είχες ζητήσει συγνώμη που εξαφανίστικες. Μου έστελνες λουλούδια και καρδιές και εγώ γέλαγα. Και μετά μου έκανες γκριμάτσες. Και μου είπες πως σε λίγες μέρες γύρναγες. Και εγώ είχα χαρεί. Και εσύ είχες κέφια. Και με ρώταγες αν μου μιλάει κανένας πάλι...και ζήλευες...

Still wear the scars like it was yesterday
But you're long gone and moved on
Cause you're long gone 

Still talk about you like it was yesterday
But you're long gone and moved on

And its not me that you're with

Oh from this moment on
I'm changing the way I feel yeah

Cause I got no business knowing where you're at
No