Summer moments...

Ξέγνοιαστα λένε πρέπει να είναι τα καλοκαίρια. Μετά από αρκετά καλοκαίρια νομίζω πως ένιωσα πάλι το ξέγνοιαστο. :) 

~

Ξανά μετά από καιρό. Βασιλικοί δεν υπήρχαν πια. Ούτε κληματαριές. Ούτε καν ντομάτες και αγγούρια φρέσκα στον κήπο. Όμως το σπίτι ήταν ίδιο. Ίδιο όπως το θυμάμαι από όταν ήμουν μικρή....πολύ μικρή. Απ'όταν θυμάμαι τον εαυτό μου.
Οι θάλασσες ίδιες. Ίδια και η αυλή. Αυτή η αυλή που φιλοξενεί εδώ και χρόνια τα γέλια παιδιών και μεγάλων. Μεγάλο τραπέζι. Φαγητά. 

Όλα θύμιζαν ένα ίδιο και απαράλλαχτο καλοκαίρι στην Κόρινθο...
Μονάχα εσύ έλειπες παππού.

Είναι παράξενος μερικές φορές πως οι ζωές μας αλλάζουν τόσο πολύ ενώ τα μέρη,τα συναισθήματα,οι αναμνήσεις...μένουν πάντα ίδιες.

~

Όταν σε κάνουν να νιώθεις σαν το σπίτι σου αλλά σ'ένα ξένο σπίτι νομίζω δεν υπάρχει καλύτερο.
Δεν ήθελα να φύγω. Εύβοια...Μαζί με συμφοιτήτριες της αδερφής μου. Όλη μέρα στην θάλασσα. Πολύ φαγητό. Όχι άγχοι. Όχι κούραση. Όχι σκοτούρες.
Μονάχα θάλασσα, φαγητό και παιχνίδια. 

~
Και μετά Πάτρα.
Όμορφη πόλη. Θύμιζε αρκετά την Αθήνα. Αλλά όμορφη.
Πάλι ένα φιλόξενο σπίτι.
Γέλια.
Ταινίες.
Θάλασσα.
Ταβερνάκια.
Βόλτες με το ποδήλατο. Ω,ναι...Βόλτες που τραγουδάγαμε "Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα."

Οι μπύρες...Αχ αυτές οι μπύρες που έπινα και γέλαγα με την καρδιά μου. Ας μην τελειώναν ποτέ αυτές οι μέρες. Αυτές που είμαι χαρούμενη δίπλα σε άτομα που αγαπώ. Αυτές οι μέρες που δεν πρέπει να σκέφτομαι τα μαθήματα. Τα οικονομικά του σπιτιού. Την δυσκολία στις ανθρώπινες σχέσεις. Τα γιατί και τα πως. 

Αυτές οι μέρες που είναι μόνο αγκαλιές γέλιο και θάλασσα.

Και όταν ο ήλιος βουτάει στην θάλασσα....θα αναλογιζόμαστε παρέα τις αρχές,τις αλήθειας και τα ψέμματα...Πως φτάσαμε ως εδώ και πόσα έχουμε ακόμα να ανακαλύψουμε. Μα στο τέλος αυτής της μέρας...Που θα έχει σκοτινιάει,που θα βλέπω για άλλη μια φορά τα αστέρια να πέφτουν απορώντας που είναι τα δικά μου,η ψυχή μου θα έχει γαληνέψει...Γιατί βρήκε παρηγοριά στα δικά μας καλοκαιρινά, αληθινά μα πάνω απ'όλα αθώα χαμόγελα.

12 Αυγούστου κάθε χρόνο που πέφτουν αστέρια. Πολλά αστέρια.
"Ήταν εκεί δεξιά το είδατε;"
"Να και αλλο."
"Ελατε να φάτε."
"Βλέπουμε αστέρια."
"Και δεν θα φάτε;"
"Τς φυσικά και θα φαμε. χαχα"

"Τι εντύπωση είχες σχηματίσει για εμένα όταν με είχες πρωτοδεί;"
"Ότι είσαι πολύ γλυκιά. Βγάζεις μια αθωότητα. Και ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα."
"Και εγώ ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα. Γι'αυτό σου είχα πει τότε να έρθεις και για ταινία."
"χαχχα...Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια ε;"
"Πάντως εγώ άνετα θα συμβιώνα μαζί σου.""
"χαχα μωρεεε..."
"Εσυ μαζί μου;"
"ααα θες και να το ακούσεις...χαχα κ εγω γλυκουλι μουυυυυ."

Πόσα κοινά βιώματα μπορούμε να βρούμε μεταξύ μας;

Ισως και όλη μας την ζωή.

"Μου έλειψε το γέλιο σου."
"Εμένα μου έλειψε να γελάω μαζί σας."

~~~~~~~~~~~

Whatever happens tomorrow we've had today.

And if we should bump into each other sometime in the future, well that's fine too, we'll be friends...

Βγες από τα ονειρά μου...Βγες από το υποσυνείδητό μου. 

Άραγε είσαι καλά;

Άραγε έφυγες όπως μου είχες πε μετά τις 10 Αυγούστου;

Άραγε σκέφτεσαι τίποτα για εμένα;

Άραγε σε κάνει η αλλή χαρούμενο;

Άραγε....

Μήπως τα μυθοποιώ πολύ στο μυαλό μου;