And who do you think you are?

22 (ή 23;) Οκτωβρίου γύρω στις 2:15 το πρωί. (Πάλι 22...)

Γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και κοίταξα έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Μπροστά μας , μέσα από μερικούς θάμνους του Υμμητου , διακρίνονταν ξεκάθαρα τα φώτα της νυχτερινής Αθήνας. Μπορούσα να διακρίνω από μακρία την Πεντέλη. Τα φώτα της Μεσογείου και ίσως και της Κηφισσίας...Σχεδόν μπορούσα να νιώσω τον χτύπο της διασκέδασης στον οποίο κινούνταν οι άνθρωποι της όμορφης νυχτερινής Αθήνας.

"Είναι πραγματικά πολύ όμορφα."
"Σε πειράζει;" με ρώτησε. Γύρισα και είδα πως είχε βγάλει ένα τσιγάρο. "Έαν σε πειράζει και κρυώνεις μπορώ να βγω έξω να καπνίσω."
"Όχι δεν υπάρχει θέμα." του απάντησα και γύρισα πάλι να κοιτάξω την θέα.

Άνοιξε το παράθυρο. Μέσα μπήκε ένα ελαφρύ αεράκι. Σχεδόν λυτρωτικό.
Προσπάθησα να διακρίνω το Χαλάνδρι. Εκείνη την στιγμή ένιωσα ένα κενό. Αναρωτήθηκα τι να έκανε ο Γ. Που να βρισκόταν αυτή την ώρα. Αν ήταν καλά. Έμαθα χώρισε με την άλλη...Τον άφησε αυτή για κάποιον άλλον. 
Μου το είχε πει η Ε. Όταν όλα έρχονται ακριβώς όπως τα θες πάντα κάτι χαλάει. Μου το είχε πει. Θα δεις.
Και ύστερα πιάστηκα και εγώ από αυτό. Και μου ψιθύριζα για να μην κλαίω πως μόνο τα αληθινά πράγματα κρατάνε σ'αυτή την ζωή. Μόνο τα αληθινά.
Αλήθεια πως μπόρεσε και τον άφησε; Άραγε να ήταν καλά; Να κοιμόταν; Να διασκέδαζε;

"Eίπες ο πρώην σου έφυγε στην Αγγλία ε;"
"Nαι..." Τι στο καλό; Άκουσε την σκέψη μου; Τόσο κενό ήταν το βλέμμα μου που κατάλαβε τι σκεφτόμουν;
"Άσχημο αυτό. Όταν φεύγει ο άλλος. Σε κάνει να νιώθεις ανήμπορος. Πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα." μου είπε ήρεμα λες και συνέχιζε να διαβάζει την σκέψη μου.
"Ισχύει..."
"Εγώ ευτυχώς με την πρώην μου χωρίσαμε ένα μήνα πριν φύγει για Αγγλία. Για άσχετο λόγο."
"Αχά..."
Ρούφηξε άλλο λίγο από το τσιγάρο.
"Ξέρεις όταν δύο άνθρωποι είναι μέσα στο αμάξι και ο αέρας ζεσταίνεται τα τζάμια θολώνουν. Γι'αυτό άρχισα να βήχω."
"Χαχ το άσθμα ε;"
"Ναι."

Στην διαδρομή για το σπίτι δεν μίλαγα. Με έπιασε μια νύστα. Μία κούραση. Ίσως συνέχιζα να νιώθω και το κενό που είχα πριν. Μου έλεγε για τα φανάρια. Πως το βράδυ καμία φορά δεν τα κοιτάζει. Δεν είμαι σίγουρη. Δεν έδωσα πολύ σημασία.

Φτάσαμε έξω από το σπίτι. Με φίλησε. Έκανα να φύγω όμως τα χείλη του δεν με άφησαν.
"Πρέπει να φύγω..." μου ψιθύρισε συνειδητοποιώντας πως δεν ήθελα ούτε εγώ να φύγει ακόμα.
"Το ξέρω. Πες μου να φύγω εγώ..."
"Δεν θέλω να σου πω να φύγεις. Ξέρω όμως πως πρέπει να φύγω εγώ..." Είχε στήσει μερικούς φίλους του ήδη 3 ώρες.
"Μμμμ..." Σήκωσα το χέρι μου ανάμεσα μας και χαίδεψα πρώτα το μούσι του και έπειτα τα χείλη του. Κοίταξα για μια στιγμή τα γαλαζοπράσινα μάτια του. Αυτά τα μάτια του που τα ήξερα δυο χρόνια τώρα. Πολύ πριν τον Γ. Αυτά τα μάτια που ήξερα πως ποτέ δεν θα ήταν δικά μου. Ούτε καν εκείνη την νύχτα δεν ήταν δικά μου. Ούτε καν εκείνη την στιγμή.

"Πρέπει να φύγεις."ψιθύρισα. "Καληνύχτα"
"Καληνύχτα. Μιλάμε." μου απάντησε γλυκά.
Βγήκα από το αμάξι. Με είδε να μπαίνω μέσα στο σπίτι και έφυγε.

Ξαπλώνοντας ένιωσα μια γλύκα. Μια χαρά. Μια μικρή δικαίωση που έπειτα μετά από δύο χρόνια ζούσα κάτι μαζί του. Και έπειτα πάλι αυτό το κενό...
Φύγε. Φύγε...
Έτσι και αλλιώς όλοι φεύγουν. Το ξέρω από πρώτο χέρι. Δεν θα ήσουν ο πρώτος λοιπόν.
Φύγε και εσύ. Το ξέρω πως θες.
Έτσι είναι καλύτερα για όλους. Δεν υπάρχει ποτέ πόνος για κανέναν.
Φύγε όπως όλοι.
Οι άνθρωποι φτιάχτηκαν για να φεύγουν.
Ίσως να ξανα γυρίσουν...Σίγουρα θα ξανά γυρίσουν κάποιοι,αλλά θυμίσου μόνο οι αληθινοί θα μείνουν...Τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να λέω στον εαυτό μου.

Και μετά πάλι αυτό το κενό...Μάτια μου...Αν υπάρξει κάποια μέρα που αναλωθώ και εγώ σε κάτι ψεύτικο...Αν υπάρξει κάποια μέρα που δεν χαρίσω αλλά δανείσω τα φιλιά μου...Αν υπάρξει κάποια μέρα που το πάθος του έρωτα είναι παραπάνω από το πάθος της ψυχής μου...Σε παρακαλώ έλα πίσω.
Έλα μόνο γι'αυτό τον λόγο.
Έλα να μου θυμίσεις τι πάει να πει να δίνεις πράγματα από την ψυχή σου.
Έλα να μου θυμίσεις τι πάει να πει να χαμογελάω.
Έλα να μου θυμίσεις τι πάει να πει να χτυπάει δυνατά η καρδιά μου.
Έλα να μου θυμίσεις τι πάει να πει να ανησυχώ για κάποιον.
Έλα να μου θυμίσεις τι πάει να πει να σε νοιάζονται.
Έλα να μου θυμίσεις τι πάει να πει να είμαι στ'αλήθεια ευτυχισμένη.

Μερικά πράγματα τελικά γίνονται την στιγμή ακριβώς που πρέπει να γίνονται. Ούτε πιο πριν. Ούτε πιο μετά.
Όντως ίσως να πρέπει να έχουμε λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη στο σύμπαν. Ξέρει πολύ καλά πότε θα σου εμφανίσει ξανά κάποιον στην ζωή σου και ποιον.
Και τότε θα μάθεις μόνος σου όλα τα  γιατί  και όλα τα  πως.

ΥΓ1.:Παράξενο αλλά έχουν ακόμα μια απίστευτη ηρεμία τα γαλαζοπράσινα μάτια του.
ΥΓ2: Η ανάρτηση αυτή είναι σαν ξαφνικά να είναι η συνέχεια αλλά μετά από καιρό της ανάρτησης "Night all my lights are on,this useless helpless feeling"  Δεκέμβριος 2013. 

ΥΓ3: Αν πραγματικά είμαι μέρος του μύθου σου,μάτια μου, θα επιστρέψεις μια μέρα. Πάουλο Κοέλο.

ΥΓ4:Υπάρχουν στιγμές που ηχούν ακόμα εκείνα τα λόγια σου μέσα μου. Με στοιχειώνουν ακόμα.
"Ίσως αν βρεις ένα καλύτερο παιδί εδώ..."
"Δεν θέλω καλό παιδί εσένα θέλω..."

Kάνω αυτό που μου είπες λοιπόν. Ψάχνω αυτό το κάτι καλύτερο που υποτίθεται θα βρω και θα με κάνει ευτυχισμένη. Όμως δεν το βρίσκω. Και αναλώνομαι. Και αν το βρω...Ξέρω πως δεν θα σου μοιάζει.
Όμως με υπεριφάνεια σου λέω...Πως κάνω ότι μου είπες.
Είσαι ευχαριστημένος;

ΥΓ5:
Σταματήστε πια αυτήν την άθλια τραγωδία. 
Όλα είναι λάθος, τα πρόσωπα, ο τόπος, ο χρόνος. 
Ποιός μοίρασε τους ρόλους;

Τάσος Λειβαδίτης

I know I can't take one more step towards you

'Cause all that's waiting is regret

Don't you know I'm not your ghost anymore

You lost the love I loved the most

I learned to live half alive

And now you want me one more time

And who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

And tearing love apart

You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

So don't come back for me

Who do you think you are?

I hear you're asking all around

If I am anywhere to be found

But I have grown too strong

To ever fall back in your arms

And I've learned to live half alive

And now you want me one more time

And who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

And tearing love apart

You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

So don't come back for me

Who do you think you are?

And it took so long just to feel alright

Remember how to put back the light in my eyes

I wish I had missed the first time that we kissed

'Cause you broke all your promises

And now you're back

You don't get to get me back

And who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

And tearing love apart

You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

So don't come back for me

Don't come back at all

And who do you think you are?

Runnin' 'round leaving scars

Collecting your jar of hearts

Tearing love apart

You're gonna catch a cold

From the ice inside your soul

Don't come back for me

Don't come back at all

Who do you think you are?