The first day of 2016.

Αλλαγή του χρόνου.

00:01 1 Ιανουαρίου του 2016.

Η καινούργια χρονιά με βρίσκει σ'ένα μεζεδοπωλείο στα Πετράλωνα να πίνω κρασί και να τρώω μαζί με την γιαγιά μου και άλλες 6 κυρίες μεγάλης ηλικίας. Ήταν μια πρωτότυπη Πρωτοχρονιά ομολογώ.

Με βλέπαν όλες που ήμουν η μικρή και η νέα της παρέας και μου χαμογέλαγαν.

Κατά της 2μιση ήρθε να με πάρει ο Σ. να πάμε σ'ένα ρεμπετάδικο με τους φίλους του. Πράγμα παράξενο αλλά είμαι ακόμα μαζί με τον Σ. Και όχι μόνο αυτό αλλά πλέον είμαι και η κοπέλα του. Γιατί όταν όλοι οι υπόλοιποι μου έλεγαν να κάνω πέρα μήπως πληγωθώ εγώ είχα πεισμώσει και πίστεψα σ'εμένα. Και είπα όχι ρε γαμώτο γιατί τι μου λείπει για να μην με δει σοβαρά;

Κάπως έτσι βρεθήκαμε να μου κρατά το χέρι μπροστά στους φίλους του. Να κάνουμε πλάκες. Να γελάμε. Και εγώ να χαμογελάω. Και μετά από καιρό να νιώθω γεμάτη. Πως όλα είναι όμορφα στην ζωή μου. Πως όλα είναι καλά. Πως είμαι τυχερή.

Γύρω στις 7 το πρωί πέσαμε για ύπνο. Ο Σ. με έπιασε και με έσφιξε στην αγκαλιά του. Πράγμα παράξενο αλλά τις τελευταίες δυο εβδομάδες είναι άλλος άνθρωπος.

Κάπου στις 10 το πρωί σηκώθηκα πήγα στο μπάνιο και ξανά γύρισα στο κρεβάτι. Μ'έψαξε πάλι με τα χέρια του και με αγκάλιασε. Χαμογέλασα. Άλλες φορές δεν το έκανε αυτό.

Κοιμήθηκα λοιπόν τόσο όμορφα εκείνο το πρωινό.

Ξυπνήσαμε μεσημέρι. Γύρω στις 2. Μόλις είδε πως άνοιξα τα μάτια μου με τράβηξε με το χέρι του και με φίλησε.

Μας έφερε αγρότερα φαγητό. Με πήρε αγκαλιά πολλές φορές. Με φίλησε πολλές φορές.

Όμως όλα ήταν διαφορετικά από άλλες φορές.

Ήταν όλα πιο όμορφα.

Πιο ζεστά.

Ακόμα και ο τρόπος που με κοιτούσε ή που με φίλαγε ήταν διαφορετικός.

"Πάλι περάσαμε σχεδόν όλη την ημέρα παρέα ε;" μου είπε γλυκά όταν με πήγε το απόγευμα στο μετρό.

"Χαχ ναι...Εντωμεταξύ παίζει μόλις ξαπλώσαμε σε δύο λεπτά να σε πήρε ο ύπνος."του είπα.

"Αλήθεια;;" με ρώτησε.

"Ναι...Θα πρέπει να ήσουν πολύ κουρασμένος."

"Χμ ναι ήμουν. Και σε άφησα δηλαδή μόνη σου;"

"Χαχα δεν πειράζει."

Συνήθως μόλις με αφήνει στο μετρό μου δίνει ένα πεταχτό φιλί και φεύγω. Αυτή την φορά με φίλησε 3 φορές πριν φύγω.

Πράγμα παράξενο αλλά ηρέμισα και εγώ. Στις αρχές προσπαθούσα να δείχνω πως δεν με νοιάζει όλο αυτό. Όμως όλο μ'έτρωγε και καιγόμουν πότε θα με πάρει τηλέφωνο,πότε θα μου στείλει μύνημα. Και κάθε φορά που δεν απάνταγε έλεγα από μέσα μου εντάξει μπορεί και να θέλει να το τελειώσει.

Όμως όχι μόνο δεν το τελείωσε αλλά άλλαξε. Πράγμα που νομίζω πως το κατάφερα με την πίστη μου σ'εμένα. Του έδειξα πως είμαι ανεξάρτητη. Είναι ωραίος. Είναι πολύ ωραίος ο Σ. Μπορεί αντικειμενικά να έχει όποια θέλει. Και όμως εγώ του έδειξα πως άμα θέλει ας έχει όποια θέλει. Πως εγώ δεν θα τρέξω από πίσω του.

Παρόλο που ήμουν μέσα στις ανασφάλειες για όλο αυτό, δεν άφησα στιγμή να φανεί κάτι.

Και έτσι ίσως για πρώτη φορά ένιωσα ασφάλεια μαζί του εχθές. Επιτέλους ένιωσα ασφάλεια. Επιτέλους ένιωσα ζεστασιά. Ένιωσα σιγουριά για εκείνον προς εμένα. Και είναι όμορφο αυτό. Γιατί επιτέλους είμαι ήρεμη. Ίσως και πιο ήρεμη από εκείνον που άμα δεν του απαντήσω σ'ενα μύνημα μου παραπονιέται και μου κάνει πείσματα.

Η μαγεία υπάρχει ακόμα.

Οι μαγικές αυτές στιγμές υπάρχουν ακόμα.

Ίσως κάτι που θα έπρεπε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας είναι πως το καλό με την ζωή είναι πως έτσι όπως της φέρεσαι έτσι ακριβώς σου φέρεται.

Και μην ξεχνάτε η ζωή ξέρει. Η ζωή πάντα ξέρει. "Η ζωή ξέρει καλύτερα για εσάς" όπως είχε πει κάποτε η κυρία Μ.

Τέλος το σύμπαν είναι σχεδόν πάντα δίκαιο. Όσο λύπη σου δίνει μετά στην ξεχρεώνει με χαρά.

Και όταν σου παίρνει έναν άνθρωπο σου φέρνει κάποιον άλλον. Σ'αυτό το σημείο μιλάω για τον πατέρα μου. Τον μπαμπάκα μου. Ο οποίος θα φύγει 15 Ιανουαρίου για δουλειά στην Αγγλία. Ναι στην Αγγλία... Χαχ.....Τι ειρωνεία Θέε μου.

Τώρα πια αυτή η χώρα θα έχει δύο άτομα της καρδιάς μου. Δίνω κομμάτια του εαυτού μου...

"Ξέρεις πρώτη φορά τυχαίνει και είμαι μαζί με μια κοπέλα έτσι πιο καλή."

"Ααα ναι;"

"Ναι. Οι προηγούμενες έβγαζαν μια κακία. Μια ζήλια. Μια πονηριά."

"Χαχ...Εκτιμησέ το λοιπόν."

"Α ναιι;;"

"Ναι."

Γιατί πιστεύω σ'εμένα. Και δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω σ'εμένα. Και ξέρω πως είμαι ένα άτομο που αξίζει.

Και όχι μόνο που αξίζει,αλλά και που δεν μου αξίζει κάτι λιγότερο από το μέτριο και το χλυαρό.

Μόνο το τέλειο.

Και δεν είναι εγωισμός αυτό. Ούτε υπερβολική αυτοπεποίθηση. Απλά ίσως υψηλή περιφάνια και αξιοπρέπεια.  ^_^

Καλή χρονιά σ'όλους.

Με αγάπη,χαμόγελο και υγεία πάνω απ'όλα.

Και μην ξεχνάτε να πιστεύεται στον εαυτό σας.

Ακόμα και όταν κανένας άλλος δεν πιστεύει...εσείς να πιστεύετε!

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιάΝα κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, ΠρωτοχρονιάΝα με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτάεκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύΚι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφεράΔεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικόςΓια να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί

Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβούαπ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενάσυναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, ΠρωτοχρονιάΝα μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί....