26 Νοεμβρίου γύρω στις 3 το πρωί.
"Τι λες για το friends with benefits;" με ρώτησε καθώς με τράβηξε στην αγκαλιά του και εγώ χώθηκα εκεί ξαπλωμένη δίπλα του. Μύριζε τόσο όμορφα.
"Αυτοί δεν συναντιούνται μόνο για το ερωτικό κομμάτι; Δεν βγαίνουν βόλτα όπως εμείς."
"Όχι κάνει λάθος. Βγαίνουν κιόλας."
"Είσαι σίγουρος;"
"Ναι σου λέω γι'αυτό λέγονται και friends. Αφού είναι φίλοι."
Δεν μίλησα για λίγο. Γύρω μας είχε σκοτάδι και εγώ ήμουν σκεπασμένη με μια λεπτή κουβέρτα.
"Δεν ξέρω νομίζω άλλος είναι ο ορισμός."είπα σιγανά.
"Αυτός είναι."
"Ίσως,δε ξέρω. Να το ψάξουμε να το βρούμε. Ίσως το μπερδεύω με το one night stand" γέλασα ελαφριά. Του γύρισα την πλάτη μου και με πήρε αγκαλιά..
"Ωχ.."
"Τι;"
"Ξέχασα να βάλω ξυπνητήρι. Μισό."
Διέκρινα την φιγούρα του να κουνιέται. Ύστερα πλησίασε σ'ένα πιάτο πάνω στο τραπέζι.
"Καλά πες μου ότι τρως τα μπιφτέκια."
"χαχαχ ναι,ενώ πριν δεν ήθελα. Νομίζω είμαι κυκλοθιμικός."
"Είσαι." του απάντησα με πλήρης σοβαρότητα.
Βρισκόμουν σ'ένα μικρό σαλόνι. Ημιυπόγειο χωρίς παράθυρα. Με λίγη ψύχρα. Δυο καναπέδες. Έναν διάδρομο για γυμναστική. Έναν μεγάλο καθρέφτη και μπροστά του μια καρέκλα. Το μικρό κρεβάτι ή αλλιως ράζτο που κοιμόμασταν. Και μια μεγάλη τηλεόραση. Πιο μέσα το μπάνιο και ένα άδειο υπνοδωμάτιο που περιμένει ακόμα να φτιαχτεί.
Ήταν η 3η φορά που βρισκόμουν μέσα σ'αυτό το μικρό ημιυπόγειο. Και για άλλη μια φορά με πήρε ο ύπνος με μελαγχολία. Ούτε την προηγούμενη φορά είχα κοιμηθεί χαρούμενη. Την πρώτη φορά ίσως και να ήθελα να κλάψω.
Αυτή την φορά ήταν καλύτερα.
"Ο Στράτος σ'έδειξε σ'ένα φίλο του και το άρεσες." μου είχε πει η Ν. η φίλη μου από την σχολή.
Κάπως έτσι ξεκίνησε όλο αυτό με τον Σ. Πολύ ελπιδοφόρα στην αρχή. Πιο ρευστά τα πράγματα στην συνέχεια. Μυνήματα. Τηλέφωνα. Έξοδοι.
"Δεν είμαι σε φάση για σχέση αυτή την περίοδο...΄Μπορεί σ'ένα μήνα να θέλω. Δεν ξέρω. Τώρα μου αρέσει μαζί σου. Αλλά μπορεί σ'ενα μήνα να μην το θέλω άλλο. Το θέμα είναι τι θες εσύ. Μπορεί να θες κάτι πάρα πολύ σοβαρό..." Και κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτηση εκείνο το βράδυ. Πιο πριν είχαμε πάει σινεμά. Είχα περάσει πολύ όμορφα. Γελάγαμε. Μιλαγαμε. Μου κράταγε το χέρι.
"Τουλάχιστον είσαι ξεκάθαρος." Πήρα μια βαθιά ανάσα."Εγω...." Τι να πω εγώ;;; Πως είμαι αρκετά πληγωμένη για να πέσω σε κάποιον που δεν θέλει κάτι σοβαρό μαζί μου; Πως μπλέκω έτσι; Γιατί τα τελευταία αγόρια που έχω γνωρίσει δεν με βλέπουν σαν κάτι σοβαρό; Γιατί μπλέκω με τέτοια άτομα; Γιατί δεν μπορώ να πέσω στο φυσιολογικό;
"Βγάζεις στους άλλους να σ'εμπιστευτούν. Φαίνεται ότι δίνεις το 100% σου." Έτσι μου είχε πει. Και αφού όλοι το βλέπουν ότι είμαι τέτοιο άτομο γιατί σκατά ψάχνουν το περιστασιακό μαζί μου;
Εγω...Να πω ότι εγώ θέλω κάποιον να με αγαπάει; Κάποιον να με εκτιμάει; Κάποιον να είναι δίπλα μου; Κάποιον να μοιραστώ επιτέλους πράγματα; Να κάνω ότι δεν έχω κάνει ποτέ μου;
Κυκλοθιμικέ. Κυκλοθιμικέ. Παλιο κυκλοθιμικέ. Την προηγούμενη εβδομάδα μου έλεγες ότι μαζί μου θες σχέση μάλλον. Παλιο Κυκλοθιμικέ.
"Ξέρεις δεν είναι η έννοια της ταμπέλας...Σχέση ή όχι. Είναι να βλέπεις ένα άτομο και να θες να προσπαθήσεις γι'αυτό."΄του είπα τελικά.
"Όχι δεν έχει να κάνει μ'εσένα."
"Μ'εμένα έχει να κάνει."
"Εντάξει μάλλον έχουμε διαφορετική οπτική γωνία."
"Μάλλον ναι."απάντησα.
Το σκέφτηκα λίγο ακόμα.
"Εγώ αυτό που θέλω είναι κάποιον να με κάνει να χαμογελάω." είπα. Και ήταν τόσο αλήθεια. Δεν με νοιάζει καμία ταμπέλα. Θέλω να χαμογελάω. Ότι και αν είναι αυτό. Όπως και αν λέγεται. "Κάποιον να περνάμε όμορφα,να ζήσουμε πράγματα...Και βλέπουμε στην πορεία πως πάει."
"Τότε θέλουμε το ίδιο." μου απάντησε.
"Μάλλον ναι." είπα σκεφτική.
"Έλα τότε εδώ. Έλα να σε πάρω μια αγκαλιά..." μου είπε καθώς ξάπλωνε. Πήγα κάπως απρόθυμα. Μέσα μου σχεδόν ήξερα πως δεν θέλουμε το ίδιο ακριβώς πράγμα.
"Απλά...κουράζουμε πολύ την κατάσταση και θα χαλάσει. Όλο εσύ το σκέφτεσαι και το αναλύεις όλο αυτό. Το έχεις προσέξει;"
"Ναι έχεις δίκιο." μου απάντησε.
"Ωραία χαλάρωσε,και βλέπουμε."
Μάλλον τον καθησύχασα με αυτά που είπα. Γιατί είχε κέφια μετά. Και την επόμενη το πρωί.
Από την πρώτη στιγμή που είδα τον Σ. ήξερα πως δεν θα ταιριάζαμε 100%. Είναι πιο μάγκας. Πιο αλήτης. Δεν είναι το καλό παιδί. Είναι κάτι πολύ διαφορετικό από εμένα. Άλλο στυλ. Άλλη νοοτροπία. Άλλη ζωή.
Την 2η φορά που τον είδα μου ψυθίριζα πως θα φύγει κάποια στιγμή. Πως δεν είναι για πάντα. Πως σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Το ξέρω από μόνη μου πολύ καλά. Ίσως να τράφηκα για λίγο με ψεύτικες ελπίδες.
Σ'ένα άτομο είχα δει την λάμψη του για πάντα. Στον Γ. Όποιον βρίσκω ακόμα τον συγκρίνω μαζί του. Και όσους περισσότερους γνωρίζω τόσο πιο πολύ σιγουρεύομαι πως ο Γ. ήταν το τέλειο για μένα. Δεν φάνταζε. Ήταν.
Νιώθω κάτι μέσα μου να με τράβάει τόσο πολύ στον Γ. Λες και κάτι μ'εχει δεσμεύσει και ξέρω πως οποιαδήποτε σχέση και αν προσπαθήσω δεν θα επιτύχει. Γιατί για εμένα πρέπει να είναι ο Γ. Και το ίδιο να πρέπει να ίσχύει και για εκείνον. Να είμαι εγώ.
Τις προάλλες βρήκα κάτι φωτογραφίες στο προφίλ του στο fb. Όμορφος..Τόσο όμορφος. Για άλλη μια φορά μόλις είδα το πρόσωπό του ένιωσα σαν να ξέρω την μορφή του χρόνια. Σαν από πάντα. Θα του στείλω μύνημα σκέφτηκα.Θα του στείλω να δω τι κάνει.
Εχθές που γύρισα σπίτι κάθισα και βρήκα τις παλιές συνομιλίες μου με τον Γ. Τις διάβασα χωρίς κάποιο πόνο ή μελαγχολία. Απλά τις διάβασα για να μου θυμίσω πως αξίζω μια φυσιολογική σχέση με αγάπη. Κάτι που να με κάνει στ'αλήθεια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη.
Αχ πόσο γέλαγα όταν μίλαγα με τον Γ. Πόσο μου λείπει ώρες ώρες.
Την Δευτέρα είχα πάρει μια σοκολάτα λάκτα. Σκεφτόμουν την κατάσταση με τον Σ. και έκλαιγα μόνη μου. Αναρωτήθηκα μήπως συμβιβάζομαι. Μήπως κάνω εκπτώσεις στα θέλω μου. Πάντα μου έλεγα ότι δεν συμβιβάζομαι με κάτι λιγότερο από το τέλειο.
Δύο επιλογές έχω.
Ή να το συνεχίσω αυτό το πράγμα με τον Σ. Γιατί μου αρέσει όταν περνάμε όμορφα. Μου αρέσει να βγαίνουμε. Μου αρέσει να κάνουμε πλάκες και να γελάμε και να κοιμόμαστε παρέα.
Να το συνεχίσω όλο αυτό με κίνδυνο όμως να φάω τα μούτρα μου. Γιατί ξέρω πως πληγώνομαι εύκολα. Και πως δένομαι εύκολα.Εκτός αν ο Σ. το δει κάπως πιο σοβαρά μαζί μου...
Ή να το κόψω μαχαίρι. Να το τελειώσω. Για δικό μου καλό να σκεφτώ την μετέπειτα ψυχολογία μου.
Από την άλλη μια ζωή την έχουμε...Λες και ο Γ. στο Μπράιτον θα έχει μονάσει και δεν θα έχει βγει με κοπέλες.
Αχ δεν ξέρω.
Πρώτη φορά πρέπει να επιλέξω αν θέλω μια κατάσταση ή όχι. Και πρώτη φορά πρέπει να είμαι πλήρως συνειδητοποιημένη για τα όποια αποτελέσματα.
Πάντα όμως είναι ο εαυτός μας. Ο εαυτός μας είναι πάντα η ευτυχία μας. Εγώ αυτό έχω καταλάβει. Ούτε καν οι φίλοι. Εσύ είσαι η δυναμή σου. Εσύ τα οριά σου. Εσύ η πηγή του καλού και του κακού σου. Ότι και να γίνει εσύ και ο εαυτός σου.
Και αφού πάντα θα είμαι εγώ...Πρέπει να τα βρω μ'εμένα. Και αν είναι να φάω τα μούτρα μου...Να πω ότι τουλάχιστον το έζησα. Ίσως...
Μάλλον είμαι έτοιμη να φάω τα μούτρα μου.
Γιατί...Μια ζωή την έχουμε και αν δεν την γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε τι θα καταντήσουμε..λαλαλλαλα.
Αχ δεν είμαι καλά. Αυτά...δεν ξέρω. Θα συσκεφτώ για εκατοστή όγδοή φορά με τον εαυτό μου και θα απαντήσω στο μύνημα του Σ., φωναζωντάς μου ταυτόχρονια από μέσα μου πως ίσως δεν είναι αυτός ο άνθρωπος που θέλω...
ΥΓ1: Ο Σ. έχει τέσσερις ημέρες μετά γενέθλια από τον Γ. Καρμικό;; Παλιοκυκλοθιμικοί και οι δύο.
ΥΓ2:Χαίρομαι τουλάχιστον που αυτή την περίοδο τα προβληματά μου είναι μόνο τα προσωπικά μου και δεν έχουν να κάνουν σε σχέση με θανάτους,αρρώστιες κτλ όπως έχω συνηθίσει.
"Τι λες για το friends with benefits;" με ρώτησε καθώς με τράβηξε στην αγκαλιά του και εγώ χώθηκα εκεί ξαπλωμένη δίπλα του. Μύριζε τόσο όμορφα.
"Αυτοί δεν συναντιούνται μόνο για το ερωτικό κομμάτι; Δεν βγαίνουν βόλτα όπως εμείς."
"Όχι κάνει λάθος. Βγαίνουν κιόλας."
"Είσαι σίγουρος;"
"Ναι σου λέω γι'αυτό λέγονται και friends. Αφού είναι φίλοι."
Δεν μίλησα για λίγο. Γύρω μας είχε σκοτάδι και εγώ ήμουν σκεπασμένη με μια λεπτή κουβέρτα.
"Δεν ξέρω νομίζω άλλος είναι ο ορισμός."είπα σιγανά.
"Αυτός είναι."
"Ίσως,δε ξέρω. Να το ψάξουμε να το βρούμε. Ίσως το μπερδεύω με το one night stand" γέλασα ελαφριά. Του γύρισα την πλάτη μου και με πήρε αγκαλιά..
"Ωχ.."
"Τι;"
"Ξέχασα να βάλω ξυπνητήρι. Μισό."
Διέκρινα την φιγούρα του να κουνιέται. Ύστερα πλησίασε σ'ένα πιάτο πάνω στο τραπέζι.
"Καλά πες μου ότι τρως τα μπιφτέκια."
"χαχαχ ναι,ενώ πριν δεν ήθελα. Νομίζω είμαι κυκλοθιμικός."
"Είσαι." του απάντησα με πλήρης σοβαρότητα.
Βρισκόμουν σ'ένα μικρό σαλόνι. Ημιυπόγειο χωρίς παράθυρα. Με λίγη ψύχρα. Δυο καναπέδες. Έναν διάδρομο για γυμναστική. Έναν μεγάλο καθρέφτη και μπροστά του μια καρέκλα. Το μικρό κρεβάτι ή αλλιως ράζτο που κοιμόμασταν. Και μια μεγάλη τηλεόραση. Πιο μέσα το μπάνιο και ένα άδειο υπνοδωμάτιο που περιμένει ακόμα να φτιαχτεί.
Ήταν η 3η φορά που βρισκόμουν μέσα σ'αυτό το μικρό ημιυπόγειο. Και για άλλη μια φορά με πήρε ο ύπνος με μελαγχολία. Ούτε την προηγούμενη φορά είχα κοιμηθεί χαρούμενη. Την πρώτη φορά ίσως και να ήθελα να κλάψω.
Αυτή την φορά ήταν καλύτερα.
"Ο Στράτος σ'έδειξε σ'ένα φίλο του και το άρεσες." μου είχε πει η Ν. η φίλη μου από την σχολή.
Κάπως έτσι ξεκίνησε όλο αυτό με τον Σ. Πολύ ελπιδοφόρα στην αρχή. Πιο ρευστά τα πράγματα στην συνέχεια. Μυνήματα. Τηλέφωνα. Έξοδοι.
"Δεν είμαι σε φάση για σχέση αυτή την περίοδο...΄Μπορεί σ'ένα μήνα να θέλω. Δεν ξέρω. Τώρα μου αρέσει μαζί σου. Αλλά μπορεί σ'ενα μήνα να μην το θέλω άλλο. Το θέμα είναι τι θες εσύ. Μπορεί να θες κάτι πάρα πολύ σοβαρό..." Και κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτηση εκείνο το βράδυ. Πιο πριν είχαμε πάει σινεμά. Είχα περάσει πολύ όμορφα. Γελάγαμε. Μιλαγαμε. Μου κράταγε το χέρι.
"Τουλάχιστον είσαι ξεκάθαρος." Πήρα μια βαθιά ανάσα."Εγω...." Τι να πω εγώ;;; Πως είμαι αρκετά πληγωμένη για να πέσω σε κάποιον που δεν θέλει κάτι σοβαρό μαζί μου; Πως μπλέκω έτσι; Γιατί τα τελευταία αγόρια που έχω γνωρίσει δεν με βλέπουν σαν κάτι σοβαρό; Γιατί μπλέκω με τέτοια άτομα; Γιατί δεν μπορώ να πέσω στο φυσιολογικό;
"Βγάζεις στους άλλους να σ'εμπιστευτούν. Φαίνεται ότι δίνεις το 100% σου." Έτσι μου είχε πει. Και αφού όλοι το βλέπουν ότι είμαι τέτοιο άτομο γιατί σκατά ψάχνουν το περιστασιακό μαζί μου;
Εγω...Να πω ότι εγώ θέλω κάποιον να με αγαπάει; Κάποιον να με εκτιμάει; Κάποιον να είναι δίπλα μου; Κάποιον να μοιραστώ επιτέλους πράγματα; Να κάνω ότι δεν έχω κάνει ποτέ μου;
Κυκλοθιμικέ. Κυκλοθιμικέ. Παλιο κυκλοθιμικέ. Την προηγούμενη εβδομάδα μου έλεγες ότι μαζί μου θες σχέση μάλλον. Παλιο Κυκλοθιμικέ.
"Ξέρεις δεν είναι η έννοια της ταμπέλας...Σχέση ή όχι. Είναι να βλέπεις ένα άτομο και να θες να προσπαθήσεις γι'αυτό."΄του είπα τελικά.
"Όχι δεν έχει να κάνει μ'εσένα."
"Μ'εμένα έχει να κάνει."
"Εντάξει μάλλον έχουμε διαφορετική οπτική γωνία."
"Μάλλον ναι."απάντησα.
Το σκέφτηκα λίγο ακόμα.
"Εγώ αυτό που θέλω είναι κάποιον να με κάνει να χαμογελάω." είπα. Και ήταν τόσο αλήθεια. Δεν με νοιάζει καμία ταμπέλα. Θέλω να χαμογελάω. Ότι και αν είναι αυτό. Όπως και αν λέγεται. "Κάποιον να περνάμε όμορφα,να ζήσουμε πράγματα...Και βλέπουμε στην πορεία πως πάει."
"Τότε θέλουμε το ίδιο." μου απάντησε.
"Μάλλον ναι." είπα σκεφτική.
"Έλα τότε εδώ. Έλα να σε πάρω μια αγκαλιά..." μου είπε καθώς ξάπλωνε. Πήγα κάπως απρόθυμα. Μέσα μου σχεδόν ήξερα πως δεν θέλουμε το ίδιο ακριβώς πράγμα.
"Απλά...κουράζουμε πολύ την κατάσταση και θα χαλάσει. Όλο εσύ το σκέφτεσαι και το αναλύεις όλο αυτό. Το έχεις προσέξει;"
"Ναι έχεις δίκιο." μου απάντησε.
"Ωραία χαλάρωσε,και βλέπουμε."
Μάλλον τον καθησύχασα με αυτά που είπα. Γιατί είχε κέφια μετά. Και την επόμενη το πρωί.
Από την πρώτη στιγμή που είδα τον Σ. ήξερα πως δεν θα ταιριάζαμε 100%. Είναι πιο μάγκας. Πιο αλήτης. Δεν είναι το καλό παιδί. Είναι κάτι πολύ διαφορετικό από εμένα. Άλλο στυλ. Άλλη νοοτροπία. Άλλη ζωή.
Την 2η φορά που τον είδα μου ψυθίριζα πως θα φύγει κάποια στιγμή. Πως δεν είναι για πάντα. Πως σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Το ξέρω από μόνη μου πολύ καλά. Ίσως να τράφηκα για λίγο με ψεύτικες ελπίδες.
Σ'ένα άτομο είχα δει την λάμψη του για πάντα. Στον Γ. Όποιον βρίσκω ακόμα τον συγκρίνω μαζί του. Και όσους περισσότερους γνωρίζω τόσο πιο πολύ σιγουρεύομαι πως ο Γ. ήταν το τέλειο για μένα. Δεν φάνταζε. Ήταν.
Νιώθω κάτι μέσα μου να με τράβάει τόσο πολύ στον Γ. Λες και κάτι μ'εχει δεσμεύσει και ξέρω πως οποιαδήποτε σχέση και αν προσπαθήσω δεν θα επιτύχει. Γιατί για εμένα πρέπει να είναι ο Γ. Και το ίδιο να πρέπει να ίσχύει και για εκείνον. Να είμαι εγώ.
Τις προάλλες βρήκα κάτι φωτογραφίες στο προφίλ του στο fb. Όμορφος..Τόσο όμορφος. Για άλλη μια φορά μόλις είδα το πρόσωπό του ένιωσα σαν να ξέρω την μορφή του χρόνια. Σαν από πάντα. Θα του στείλω μύνημα σκέφτηκα.Θα του στείλω να δω τι κάνει.
Εχθές που γύρισα σπίτι κάθισα και βρήκα τις παλιές συνομιλίες μου με τον Γ. Τις διάβασα χωρίς κάποιο πόνο ή μελαγχολία. Απλά τις διάβασα για να μου θυμίσω πως αξίζω μια φυσιολογική σχέση με αγάπη. Κάτι που να με κάνει στ'αλήθεια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη.
Αχ πόσο γέλαγα όταν μίλαγα με τον Γ. Πόσο μου λείπει ώρες ώρες.
Την Δευτέρα είχα πάρει μια σοκολάτα λάκτα. Σκεφτόμουν την κατάσταση με τον Σ. και έκλαιγα μόνη μου. Αναρωτήθηκα μήπως συμβιβάζομαι. Μήπως κάνω εκπτώσεις στα θέλω μου. Πάντα μου έλεγα ότι δεν συμβιβάζομαι με κάτι λιγότερο από το τέλειο.
Δύο επιλογές έχω.
Ή να το συνεχίσω αυτό το πράγμα με τον Σ. Γιατί μου αρέσει όταν περνάμε όμορφα. Μου αρέσει να βγαίνουμε. Μου αρέσει να κάνουμε πλάκες και να γελάμε και να κοιμόμαστε παρέα.
Να το συνεχίσω όλο αυτό με κίνδυνο όμως να φάω τα μούτρα μου. Γιατί ξέρω πως πληγώνομαι εύκολα. Και πως δένομαι εύκολα.Εκτός αν ο Σ. το δει κάπως πιο σοβαρά μαζί μου...
Ή να το κόψω μαχαίρι. Να το τελειώσω. Για δικό μου καλό να σκεφτώ την μετέπειτα ψυχολογία μου.
Από την άλλη μια ζωή την έχουμε...Λες και ο Γ. στο Μπράιτον θα έχει μονάσει και δεν θα έχει βγει με κοπέλες.
Αχ δεν ξέρω.
Πρώτη φορά πρέπει να επιλέξω αν θέλω μια κατάσταση ή όχι. Και πρώτη φορά πρέπει να είμαι πλήρως συνειδητοποιημένη για τα όποια αποτελέσματα.
Πάντα όμως είναι ο εαυτός μας. Ο εαυτός μας είναι πάντα η ευτυχία μας. Εγώ αυτό έχω καταλάβει. Ούτε καν οι φίλοι. Εσύ είσαι η δυναμή σου. Εσύ τα οριά σου. Εσύ η πηγή του καλού και του κακού σου. Ότι και να γίνει εσύ και ο εαυτός σου.
Και αφού πάντα θα είμαι εγώ...Πρέπει να τα βρω μ'εμένα. Και αν είναι να φάω τα μούτρα μου...Να πω ότι τουλάχιστον το έζησα. Ίσως...
Μάλλον είμαι έτοιμη να φάω τα μούτρα μου.
Γιατί...Μια ζωή την έχουμε και αν δεν την γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε τι θα καταντήσουμε..λαλαλλαλα.
Αχ δεν είμαι καλά. Αυτά...δεν ξέρω. Θα συσκεφτώ για εκατοστή όγδοή φορά με τον εαυτό μου και θα απαντήσω στο μύνημα του Σ., φωναζωντάς μου ταυτόχρονια από μέσα μου πως ίσως δεν είναι αυτός ο άνθρωπος που θέλω...
ΥΓ1: Ο Σ. έχει τέσσερις ημέρες μετά γενέθλια από τον Γ. Καρμικό;; Παλιοκυκλοθιμικοί και οι δύο.
ΥΓ2:Χαίρομαι τουλάχιστον που αυτή την περίοδο τα προβληματά μου είναι μόνο τα προσωπικά μου και δεν έχουν να κάνουν σε σχέση με θανάτους,αρρώστιες κτλ όπως έχω συνηθίσει.
I've been here before
But always hit the floor
I've spent a lifetime running
And I always get away
But with you I'm feeling something
That makes me want to stay
I'm prepared for this
I never shoot to miss
But I feel like a storm is coming
If I'm gonna make it through the day
Then there's no use in running
This is something I gotta face
If I risk it all
Could you break my fall?
How do I live? How do I breathe?
When you're not here I'm suffocating
I want to feel love, run through my blood
Tell me is this where I give it all up?
For you I have to risk it all
Cause the writing's on the wall
A million shards of glass
That haunt me from my past
As the stars begin to gather
And the light begins to fade
When all hope begins to shatter
Know that I won't be afraid
If I risk it all
Could you break my fall?
How do I live? How do I breathe?
When you're not here I'm suffocating
I want to feel love, run through my blood
Tell me is this where I give it all up?
For you I have to risk it all
Cause the writing's on the wall
4 σχόλια:
Αν θες μια συμβουλή...Σταμάτα να σκέφτεσαι και ξεκίνα να ζεις!!!
Μην ασχολείσαι με πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί ή να συμβούν στο μέλλον, κοίτα απλά σήμερα να είσαι δίπλα σε ανθρώπους που κρατούν το χαμόγελο στα χείλη σου σταθερό :)
Καλή σου μέρα!
Aχα κρατάω την συμβουλή σου.
Φιλια! :)
Περασα μετα απο πολυ καιρο για να σου ευχηθω Υγεια πανω απ ολα!!!!Ζησε το τωρα αφου σου δινει ευτυχια.Δεν ξερεις η ζωη πιο κατω τι θα μας φερει!!!!
Εύχομαι η μαγεία των Χριστουγέννων να μας αγγίξει όλους και να μας δώσει το χαμόγελο και καθετι που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι στη δύσκολη καθημερινότητα αυτής της εποχής.
˛.°★。˛ΟΜΟΡΦΑ ��˛ ΜΑΓΙΚΑ ��˛ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ°.★* *
˛°_██_*。*./ \ .˛* .˛.*.★* *★ 。**
˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ~`˛_Π_____. * ˛*
.°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*../______/~＼*.
*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.｜田田 ｜門｜╬╬╬-
Αχ πάντα με κάνουν και χαμογελάω τα σχολιά σου Skroutzako! Χαίρομια που βλέπω σχολιό σου μετά από καιρό!
Φιλιά πολλά!
Εύχομαι να έχεις ότι μα ότι επιθυμείς τις γιορτές! Καλά Χριστούγεννα!
Δημοσίευση σχολίου