Αντίθετοι.

Ας μας λένε αντίθετους.

Μην τους δίνεις σημασία αγάπη μου. Ναι είμαστε αντίθετοι. Και πολύ αντίθετοι μάλιστα.
Όπως το φεγγάρι με τον ήλιο. Και όπως η γη με το νερό. Μα τα αντίθετα αλληλοσυμπληρώνονται. Το φεγγάρι διαδέχεται τον ήλιο. Και ο ήλιος το φεγγάρι.
Ξέρεις αγάπη μου ακόμα και η γη χρειάζεται το νερό για να είναι γόνιμη.


Μην τους δίνεις σημασία αγάπη μου. Εκείνοι δεν σε ξέρουν όπως εγώ. Δεν γνώρισαν ποτέ την αγκαλιά σου και δεν άκουσαν ποτέ την καρδιά σου να χτυπά δυνατά. Τι και αν ήμαστε αντίθετοι; Τι και αν εγώ ξέρω από λογοτεχνία και εσύ όχι; Η καληνύχτα σου είναι πάντα ίδια. Τόσο γλυκιά. Και η αγκαλιά σου. Το χαμόγελό σου. Το φιλί σου. Ακόμα και αυτά αγάπη μου δεν πρόκειται να αλλάξουν εάν διαβάσεις παραπάνω λογοτεχνία.


Με εκλύεις αγάπη μου. Από την πρώτη στιγμή. Προσπαθώ να αριθμήσω στα χέρια μου τις μέρες που συναντηθήκαμε αλλά δεν κοιμηθήκαμε μαζί αγκαλιά. Νομίζω μπορώ να μετρήσω μόνο τέσσερις. Σε ξέρω 5 μήνες και μόνο τέσσερις ημέρες από αυτές που βρεθήκαμε δεν καταλήξαμε στο ίδιο κρεβάτι. Να μοιραζόμαστε το ίδιο πάπλωμα. Και να ακούω την αναπνοή σου.


Σε κοιτάζω μερικές φορές αγάπη μου. Και το ξέρω και εγώ η ίδια. Η φωτιά μέσα μας πηγάζει από το πόσο διαφορετικοί ήμαστε. Μα πόσο διαφορετικοί μπορεί Θεέ μου να είναι οι άνθρωποι στον έρωτα; Όλοι είναι αδύναμοι στον έρωτα. Όλοι νιώθουν μια εξάρτηση από τον άλλον. Πόσο αδύναμη γινόμαστε όταν είμαστε μαζί άραγε; Να δεις...Το προδίδουν τα χέρια μας. Που πάντα είναι μπλεγμένα μεταξύ τους και δείχνουν πόσο καιγόμαστε έστω και για ένα άγγιγμα.

Οι αντίθετοι είναι πάντα οι κερδισμένοι ξέρεις αγάπη μου. Γι'αυτό μην τους ακούς όταν αναρωτιούνται πως ταιριάξαμε. Για να υπάρχει ισορροπία δεν γίνεται να γέρνουμε από την ίδια πλευρά. Είμαστε ήδη κερδισμένοι. Με έμαθες να βλέπω ταινίες και σειρές. Σε έμαθα να είσαι υπομονετικός και να προσπαθείς για τον άλλον. Με έμαθες τι πάει να πει η έννοια του δύο άτομα σαν ένα. Και εγώ σε έμαθα πόσο υπέροχη μπορεί να είναι η έννοια του "ένα".


Ξέρεις αγάπη μου,άσε τους να λένε. Ακόμα και αν χωρίσουμε μια μέρα, θα έχουμε μάθει τόσα που μόνο χαμένοι δεν θα μας πουν. Τι νόημα θα είχε εξάλλου μια σχέση με ίδιους χαρακτήρες; Όταν κοιτάζω τα μάτια σου και το χαμόγελό σου ξέρω πως είμαστε δυο άτομα που μπορεί να μαλώσουν. Και όμως μετά να τα ξανά βρουν εύκολα. Γιατί αγάπη μου σου είπα. Είμαστε αδύναμοι. Τι νόημα έχουν οι εγωισμοί; Ας παραδεχτούμε ότι είμαστε αδύναμοι. Εσύ σ'εμένα και εγώ σ'εσένα. Αδύναμη να σου αρνηθώ οτιδήποτε. Και εσύ αδύναμος να ζεις χωρίς εμένα. Ας μην γελιόμαστε. Σε πρόδωσε εκείνο το κουτάκι που σου είχα δώσει. Είναι ακόμα στην ίδια θέση. Το κρατάς εσύ. Ακόμα και τα λουλούδια σου σε πρόδωσαν. Με αγάπησαν τα λουλούδια σου. Έχουν ένα πάθος από εσένα. Όπως και η φωνή σου. Επιτακτική. Είναι σαν να με φωνάζει συνέχεια η χροιά σου. Πως με θες. Εκεί. Δίπλα σου. Κάθε βράδυ. Να χαιδεύω ασταμάτητα τα χέρια σου.


Άσε τους να λένε αγάπη μου. Οι πιο μεγάλοι έρωτες είναι οι πιο δύσκολοι. Αυτοί που αποδεικνύουν πως αντέχουν. Παρά τις αντιξοότητες. Τις διαφορές. Τα εμπόδια. Ξέρεις αυτό ήθελα πάντα. Κάποιον να προσπαθεί. Όπως εγώ. Δεν το βάζω κάτω εγώ. Και αγαπώ αυτούς που αγωνίζονται να κρατήσουν ζωντανό κάτι που αγαπάνε. Και εγώ ξέρω αγάπη μου πως αναπνοή στο "ένα" μας δίνεις εσύ πάντα. Πρώτος εσύ. Σαν να προσπαθείς κάθε μέρα να σώσεις κάποιον από βέβαιο πνιγμό. Έτσι θα μας ήθελαν. Πνιγμένους από την διαφορετικότητά μας. Μα ακόμα και αν πνιγούμε. Έλα να πνιγνούμε μαζί. Και να με κοιτάς με αυτό το σοβαρό σου βλέμμα που παίρνεις όταν σκέφτεσαι κάτι. Μονάχα τότε θα έχει νόημα ο πνιγμός μας.

Ξέρεις έκατσα και τις μέτρησα τις αντιθέσεις μας. Αυτές που μου τόνισαν οι άλλοι αγάπη μου. Μου μίλησαν για το διαφορετικό επίπεδο γνώσεών μας. Μου μίλησαν για τους διαφορετικούς χαρακτήρες μας. Μου μίλησαν για τις διαφορετικές συνήθειές μας και τα διαφορετικά χόμπι μας. Την διαφορετική νοοτροπία μας. Και τις διαφορετικές αντιλήψεις μας. Και ξέρεις αγάπη μου,δεν τους πολύ κατάλαβα να σου πω την αλήθεια. Όταν σε αγκαλιάζω και με αγκαλιάζεις σφιχτά ίδιοι μου φαινόμαστε. Όταν γελάμε μαζί,πάλι ίδιοι μου φαινόμαστε. Και όταν συζητάμε,ξέρεις με εκείνο το σοβαρό βλέμμα που παίρνεις,και εγώ επιχειρηματολογώ με εκείνο το πείσμα που έχω...πάλι ίδιοι μου φαινόμαστε.


Μονάχα να αγάπη μου...Φοβήθηκα λίγο όταν μου είπαν πως μπορεί να μας χωρίσουν οι διαφορές μας. Γιατί φοβήθηκα; Ποιες διαφορές; Έτσι τους είχα ρωτήσει. Και όμως κάποιος μου φύτεψε το συναίσθημα του φόβου. Αλλά χαμογέλασα. Αυτή η ζωή δεν θα είχε κανένα νόημα εάν δεν μαθαίναμε καινούργια πράγματα. Και διαφορετικό πάει να πει καινούργιο.

Χαίρομαι που θα είσαι η αιτία αργότερα να λέω πόσα διαφορετικά πράγματα έμαθα,από ένα πραγματικά διαφορετικό άτομο από εμένα.

Χαίρομαι που θα έχω δοκιμάσει μαζί σου τις αντοχές μου.

Χαίρομαι που θα λέω πως υπήρξα μαζί σου. Δεν υπήρξα με κάτι ίδιο μ'εμένα...Ναι. 

Έτσι και αλλιώς πάντα ιντριγκάρει περισσότερο μια ιστορία όταν λες,πως υπήρξες με κάποιον τελείως διαφορετικό από εσένα.

Και αν εγώ είμαι ο ήλιος εσύ είσαι το φεγγάρι.

Και αν εγώ είμαι η γη εσύ είσαι το νερό.

Και αν εγώ είμαι το μαύρο εσύ είσαι το άσπρο.

Ισορροπία μεταξύ αντίθετων δυνάμεων.

Εξάλλου πότε οι αντιθέσεις έγιναν μειονέκτημα;

Και πότε η ομοιότητα προτέρημα;

Και ποιος διάολε μπορεί τελικά να βάλει λογική στον έρωτα; Στην έλξη; Και στο πάθος;

Ποιος;