Θέλω να περάσει...

Θέλω να περάσει ο καιρός. Να περάσουν οι μήνες. Να σπρώξω μπροστά τον χρόνο.

Θέλω να περάσει και να μην σε θυμίζει τίποτα πια. Όλα να είναι μια παλιά ξεθωριασμένη και όμορφη ανάμνηση.

Θέλω να περάσει ο χρόνος και να χαλάσουν αυτά τα μαύρα παππούτσια που φοράω, να ξεφτίσουν και να μην θυμάμαι που είχες πει "ωραία παππούτσια, μου αρέσουν μωρό μου."

Θέλω να περάσει ο χρόνος να χαλάσει και αυτό το μαγιό που μου πήρες. Να ξεθωριάσει το χρώμα του,να ξεσκιστεί,να μην φοριέται πια. Αυτό το μαγιό που μου πήρες μια μέρα πριν την Μήλο,και γελάγαμε παρέα που μαζί πήραμε και πετσέτες καινούργιες και παντόφλες και έλεγες ότι κάνουμε σαν να μην έχουμε ξανά πάει θάλασσα. Και την επόμενη στην Μήλο σου είχα πει γεμάτη χαρά να βάλουμε να καινούργια μας μαγιό να πάμε για μπάνιο.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να τελειώσει και αυτό το κραγιόν. Να λιγοστέψει το χρώμα του. Αυτό το ωραίο το μπορντώ. Να το πετάξω. Να μην μου θυμίζει ότι μου το πήρες δώρο στην γιορτή μου. Να μην μου θυμίζει που κάθε φορά το φόραγα και σε φίλαγα.

Θέλω να περάσουν τα χρόνια και να χαλάσει και το κινητό που έχω. Να κολλήσει,να μην μπορεί να ανάψει πια,να του σπάσει η οθόνη,να εξαφανιστούν μηνύματα και συνομιλιές. Να μην θυμάμαι πια ότι μου το πήρες ένα βράδυ που ήμουν χάλια και πόναγε το σώμα μου. Και μόλις το είδα άρχισα να κλαίω από την χαρά μου.

Θέλω να περάσει ο καιρός και τα αλλαχτούν όλα μου τα ρούχα στην ντουλάπα. Όλα.Να μην θυμάμαι τι φόραγα σε κάθε βόλτα μας. Να ξεσκιστεί και αυτό το κολάν που φόραγα το βράδυ όταν κοιμόμουν μαζί σου. Να πετάξω και αυτά τα μαύρα πουλόβερ που  φόραγα όταν χουχουλιάζαμε στο υπόγειο.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην θυμάμαι καν τι φόραγα στο πρώτο ραντεβού μαζί σου. Όμως έχω τόσο καλή μνήμη που πάντα θα θυμάμαι και τι φόραγα εγώ και τι φόραγες εσύ.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να έχω ξεχάσει πως είναι να βλέπεις μια ταινία. Ώστε να μπορέσω μετά από περιέργια να ξανά δω πάλι. Έβλεπα τουλάχιστον 3 ταινίες μαζί σου την εβδομάδα.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να πάρω το πτυχίο μου. Και να μην θυμάμαι πια ότι όταν σε γνώρισα ήμουν μια φοιτήτρια. Θέλω να φυλαχτούν και τα βιβλία μου. Να γεμίσουν σκόνη και βρώμα. Και να μην θυμάμαι πια ότι καμία φορά τα έπαιρνα μαζί μου και διάβαζα κάτω στο υπόγειο μας (μας; δεν ειναι μας. Είναι υπόγειό σου. Πάντα ήταν. Εγώ φιλοξενούμενη ήμουν εκεί.) Να μην θυμάμαι ότι μου έλεγες " φέρε και τα μαθηματάκια σου μωράκι μου να διαβάσεις,θέλω να κάνουμε πράγματα παρέα.." Να μην σε θυμάμαι εκεί απέναντι με το τάμπλετ και εκείνο το σοβαρό σου ύφος. Αυτό το ύφος που μου καθήλωνε κάθε αίσθηση και προσπαθούσα να καταλάβω τι σκέφτεσαι.

Θέλω να περάσει ο καιρός και αν γίνεται να εξαφανιστούν όλα τα ροτβάιλερ της γης. Ώστε να μην θυμάμαι πια ότι κάποτε είχες και εσύ ένα ροτβάιλερ. Την Λούσι. Να μην θυμάμαι ότι την πηγαίναμε βόλτα παρέα. Ότι την χαιδεύαμε παρέα. Ότι η Λούσι κάποια πρωινά μας ξύπναγε μπαίνοντας στο δωμάτιο και μας έγλυφε. Να μην θυμάμαι πια εκείνη την φορά που με είχες κουκουλώσει με τα σκεπάσματα και σαν μικρό παιδί μου είχες πει να κρυφτούμε μην μας δει. Γέλαγες σαν μικρο παιδί και τα μάτια σου έλαμπαν από έξαψη. Όμως η Λούσι μας βρήκε και έχωσε την μούρη της κάτω από τα σκεπάσματα. "Κοπεεελααα μου" της έλεγες και μετά μου έλεγες ότι αγαπάς πολύ αυτό το σκυλί και αναρωτιόμουν αν με αγαπάς και εμένα. Δεν θέλω να θυμάμαι πως την Λούσι την έμαθα από κουτάβι και την είδα να μεγαλώνει μέχρι να γίνει ένα όμορφο σκυλί. Ούτε να θυμάμαι πως την είχαμε πάρει μαζί μας στην Σαλαμίνα. Και έλεγες ότι μπροστά κάθεται ένα ωραίο μωρό και πίσω άλλο ένα. Να μην θυμάμαι και εκείνες τις φωτογραφίες που βγάλαμε με την Λούσι, χαρούμενοι παρέα και οι τρεις.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην σημαίνει τίποτα για εμένα το όνομά σου. Να μην θυμάμαι καν πότε γιορτάζεις.

Θέλω να περάσει ο καιρός και ότι σειρά είδαμε παρέα να ξεχαστεί στο παρελθόν. Να μην βγαίνουν πια καινούργια επισόδεια από τις σειρές που βλέπαμε αγκαλιά, Οι πρωταγωνιστές να μεγαλώσουν και να ξεχαστούν.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην χτυπάει πια δυνατά η καρδιά μου όταν ακούω την λέξη "Αιγάλεω" και "Περιστέρι". Εχω αποφασίσει να μην ξανά πατήσω σε αυτά τα μέρη για τον επόμενο έναν χρόνο.

Θέλω να περάσει ο καιρός να φιλήσω άλλα χείλη και να βρεθώ και με άλλα σώματα. Να μην θυμάμαι την δική σου γεύση και μυρωδιά πια. Να έρθει κάτι άλλο να την σκεπάσει. Να την κουκουλώσει.  Να μην θυμάμαι πια το κορμί σου. Την υφή του. Εκείνη την μεγάλη ελιά που είχες στην πλάτη σου. Τα μπράτσα σου που τα έπιανα και τα χαιρόμουνα και γέλαγες. Να μην θυμάμαι πια ούτε το χρώμα των μαλλιών σου ούτε των ματιών σου. Να προσπαθώ να θυμηθώ εάν είχες τελικά καφέ, μελί ή πράσινα μάτια.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην θυμάμαι τα ρούχα σου. Την ντουλάπα σου. Το σπίτι σου. Το μπάνιο σου. Το πάπλωμά σου. Να μην θυμάμαι την κάθε λεπτομέρεια τόσο καλά.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην θυμάμαι πια τα ψαλίδια σου. Να μην νιώθω μια απειλή πια όταν ακούω ότι κάποιος είναι κομμωτής, Να μην ξέρω πια τι πάει να πει ωραίο σβήσιμο. Να ξεθωριάσει μέσα μου ακόμα και ο ήχος της ξυριστικής σου μηχανής. Τον ακούω τόσο καθαρά στα αυτιά μου. Θέλω να τον ξεχάσω.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην παίζουν στο ραδιόφωνο πια τα τραγούδια που ακούγαμε παρέα. Να γίνουν παλιά τραγούδια. Να μην τα θυμάται πια κανείς. Να μεγαλώσουν και οι τραγουδιστές του. Και κάποτε όλοι να λένε..."ααα ναι θυμάσαι εκείνο το τραγούδι;"

Θέλω να περάσει ο καιρός να μην έχουμε πια 2017. Να μην θυμάμαι πως την πρώτη νύχτα του '17 κοιμήθηκα μαζί σου,όταν μου έκανες έκπληξη και ήρθες να με πάρεις. Τότε που έκαιγες από πυρετό και εγώ συνέχεια σε χαίδευα.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην θυμάμαι πια ούτε την φωνή σου. Να κάνω προσπάθεια για να θυμάμω την χροιά σου.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να αντέξω να ξανά δω μια φωτογραφία σου. Όχι για να σε θυμηθώ αλλά για να μου επιβεβαιώσω ότι δεν πονάει πια. Ότι δεν αισθάνομαι πια καμία απειλή στην θέα του προσώπου σου.

Θέλω να περάσει ο καιρός να μην θυμάμαι τους δυο υπέροχες χειμώνες που πέρασα μαζί σου. Να προχωρήσει ο χρόνος και οι χειμώνες να μην έχουν πια την θύμησή σου. Να πάρω άλλο παλτό, να μην φοράω πια εκείνο όταν σε συναντούσα. Να πάρω άλλα μποτάκια να μην θυμάμαι ότι όταν τα φόραγα σε έφτανα σε ύψος και σε πείραζα πως είσαι κοντός.

Θέλω να περάσει ο χρόνος και να μπορώ να ξανά πάω δυνατή στην Σαλαμίνα στον μπαμπά μου. Να μην θυμάμαι τις τόσες φορές που πήγαμε παρέα με το αμάξι. Να μην θυμάμαι το προηγούμενο καλοκαίρι που κάθε σαββατοκύριακο ήμασταν εκεί. Να μην θυμάμαι εκείνο το υπέροχο χουχουλιάρικο δωμάτιο στο σπίτι σου. Που ανάβαμε αιρ κοντίσιον και κοιμόμασταν τόσο ήρεμοι. Θέλω να ξεχάσω ότι έχεις και εσύ εξοχικό εκεί. Θα ήθελα εάν γινόταν να εξαφανιστεί και το νησί ολόκληρο. Να βουλιάξει. Να μην υπάρχει καν στο χάρτι η Σαλαμίνα. Όπως και η Μήλος. Θέε μου τι υπέροχα που ήταν στην Μήλο. Σαν όνειρο ήταν όλα. Και θέλω να μην θυμάμαι ότι αργότερα μετά από μήνες ανοίγαμε το gps και βλέπαμε ότι είχε μείνει στην Μήλο, και λέγαμε ας το αφήσουμε εκεί να μείνει,και τελικά δεν το χρησιμοποιούσαμε.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην σε βλέπω κάθε βράδυ στο όνειρό μου. Να ξεχαστούν τα όνειρα με εσένα. Να θαφτούν κάπου. Να πάψουν να ζωντανεύουν στο κεφάλι μου.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην χτυπάει δυνατά η καρδιά μου κάθε φορά που βλέπω ένα Σιρόκο να διασχίζει τον δρόμο. Και να μην κοιτάζω πια τις πινακίδες που να ψάχνω τον αριθμό 3235. Θέλω εάν γίνει να πάψει να πουλιέται και αυτό το αμάξι στην αγορά. Να περάσουν τόσα χρόνια που κανείς δεν θα θέλει πια ένα τέτοιο μοντέλο. Δεν θα κυκλοφορούν πια Σιρόκο της Φοξβαγιεν. Θα κυκλοφορούν άλλα μοντέλα. Πιο καινούργια.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να τελειώσει και εκείνο το άρωμα με τα λουλούδια. Να αδιάσει στο μπουκαλάκι του. Να στραγγιστεί και η τελευταία του σταγόνα. Και να το πετάξω το μπουκαλάκι. Να μην θυμάμαι καν πως είχα τέτοιο άρωμα κάποτε. Να μην θυμάμαι ότι αυτό το άρωμα το αγόρασα μαζί σου στην έκθεση αισθητικής που είχαμε πάει παρέα.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να ξανά ερωτευτώ. Να είμαι δυνατή και να μην θυμάμαι πια πως είναι να πονάς. Να θέλω να εξερευνήσω πάλι τον έρωτα. Την γεύση του...

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην θυμάμαι καν την μαμά σου. Να ξεχάσω τελειώς το πρόσωπό της... Την αγαπούσα πολύ την μαμά σου. Θέλω να την ξεχάσω. Και τα φαγητά που μας έφτιαχνε. Και να έρθει κάποτε η μέρα που δεν θα θυμάμαι τελικά τι φαγητά μας έφτιαχνε. Θα προσπαθώ να θυμηθώ την γεύση τους και θα αδυνατώ να την θυμηθώ.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην θυμάμαι τίποτα από τα λόγια σου. Να ξεχάσω τις εκφράσεις σου. Τον τρόπο που χαμογέλαγες,που νύσταζες,που σηκωνόσουν,που χαιρόσουν,που θύμωνες. Να ξεθωριάσουν όλα και μια μέρα να λέω πως δεν θυμάμαι πως ήσουν όταν κοιμόσουν. Δεν θυμάμαι καν την αναπνοή σου. Δεν θυμάμαι καν τα μάτια σου κλειστά.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να ξανά νιώσω πως είμαι δυνατή μόνη μου. Πως είμαι μόνη μου ένα ολοκληρωμένο άτομο και όχι κάτι μισό που ψάχνω ένα άλλο μισό.

Θέλω να περάσει ο καιρός και να μην πονάνε πια τα σωθικά μου. Να μην τυλίγω γύρω μου τα χέρια μου νιώθοντας πως κάτι με τρώει μέσα μου. Πως κάτι σαπίζει. Σαπίζει ναι...Σαπίζει η αγάπη που σου είχα. Λιώνει. Γίνεται κομμάτια. Και τρώει όλα μου τα τοιχώματα. Διαπερνά κάθε μου αίσθηση. Και θέλω να λιώσει τόσο ώστε να εξαφανιστεί. Να μην απειλεί πια το μέσα μου και την καρδιά μου.

Και θέλω κάποτε να περάσει ο καιρός και να σε ξανά δω. Να σε ξανά δω για να σε κοιτάξω στα μάτια με δύναμη. Και να ξέρω ότι μου έχει τελειώσει. Ότι έφυγε κάθε πόνος,κάθε έρωτας. Και να σου πω μέσα από την καρδιά μου να'σαι καλά. Και να περνάς καλά. Να στο πω και να το εννοώ με κάθε έννοια. Να περνάς καλά χωρίς εμένα. Χωρίς εμένα. Να γελάς χωρίς εμένα. Και να μην με πειράζει που θα το κάνεις χωρίς εμένα.

Θέλω να περάσει ο καιρός και κάποτε να τα θυμάμαι όλα αυτά και να τα διαβάζω χωρίς πόνο. Και να γελάω και να λέω τι χαζή που ήμουν τελικά...Όλα πήρα τον δρόμο τους. Όλα είναι καλά.

Θέλω να περάσει τόσο ώστε κανείς να μην θυμάται πως υπήρχα κάποτε μαζί σου. Να λένε "αα που τον θυμήθηκες αυτόν;"

Ας περάσει. Πρέπει να περάσει.

Θέλω να περάσει. Ας περάσει. Πρέπει να περάσει. Κάντε το να περάσει... Πονάει πολύ.

Πονάει πολύ.

Πονάει...

Σ'αγαπώ...

Σ'αγαπώ πολύ...

I still remember the look on your face
Lit through the darkness at 1:58
The words that you whispered
For just us to know
You told me you loved me
So why did you go away?
Away

I do recall now the smell of the rain
Fresh on the pavement
I ran off the plane
That July 9th
The beat of your heart
It jumps through your shirt
I can still feel your arms

But now I'll go sit on the floor
Wearing your clothes
All that I know is
I don't know how to be something you miss
I never thought we'd have a last kiss
Never imagined we'd end like this
Your name, forever the name on my lips

I do remember the swing of your step
The life of the party, you're showing off again
And I roll my eyes and then
You pull me in
I'm not much for dancing
But for you I did

Because I love your handshake, meeting my father
I love how you walk with your hands in your pockets
How you kissed me when I was in the middle of saying something
There's not a day I don't miss those rude interruptions

And I'll go sit on the floor
Wearing your clothes
All that I know is
I don't know how to be something you miss
Never thought we'd have a last kiss
Never imagined we'd end like this
Your name, forever the name on my lips

So I'll watch your life in pictures like I used to watch you sleep
And I feel you forget me like I used to feel you breathe
And I keep up with our old friends just to ask them how you are
Hope it's nice where you are

And I hope the sun shines
And it's a beautiful day
And something reminds you
You wish you had stayed
You can plan for a change in weather and time
But I never planned on you changing your mind

So I'll go sit on the floor
Wearing your clothes
All that I know is
I don't know how to be something you miss
Never thought we'd have a last kiss
Never imagined we'd end like this
Your name, forever the name on my lips

Just like our last kiss
Forever the name on my lips
Forever the name on my lips

Just like our last...

 ΥΓ1: Πονάω πάρα πολύ. Νιώθω απελπισμένη. Αβοήθητη. Νιώθω χαμένη στο παρελθόν και ότι έζησα μαζί του. Νιώθω να θέλω να μείνω εκεί μέσα. Στην ασφάλεια που ένιωθα. Πάνε σχεδόν δύο μήνες από την τελευταία φορά που κοιμηθήκαμε παρέα και εγώ συνεχίζω να κλαίω κάθε μέρα. Τον βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ένας χωρισμός θα πόναγε τόσο πολύ. Θέλω να τον δω και ταυτόχρονα δεν θέλω να τον ξανά δω στην ζωή μου. Πονάει τόσο που νιώθω ότι όλα γύρω μου είναι μαύρα... Χωρίς ουσία. Χωρίς νόημα να προσπαθήσω να τα αλλάξω. Βουλιάζω στον πάτο και δεν ξέρω τι να κάνω. Για πρώτη φορά στην ζωή μου φοβάμαι πάρα μα πάρα πολύ...

ΥΓ2: Την Παρασκευή έγινα 24. Δεν μου έστειλες μήνυμα. Λογικά το ξέχασες. Όπως ξέχναγες πάντα τις ημερομηνίες. Πόσο στεναχωρημένη ήμουν. Ήθελα να κλαίω όλη μέρα. Μπήκα στην διαδικασία και απάντησε σε χρόνια πολλά της αδερφής σου,του ξαδέρφου σου,του κολλητού σου,της κοπέλας του κολητού,της κοπέλας του ξαδέρφου...και όμως...πουθενά κανένα δικό σου μήνυμα.... Θυμόμουν πέρσι που είχαμε βγει. Είχαμε πάει για κρασί. Ένιωθα τέτοια ευγνωμοσύνη που ήμουν χαρούμενη. Είχα βάλει το μαύρο μου φόρεμα. Είχαμε ακόμα το Aygo και όχι το Sirocco... Με φίλισες. Σου είπα να μην πάμε αύριο για δουλειά. Να μείνουμε εκεί όλη νύχτα πίνοντας μοσχάτο ντάστι. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το κρασί. (Μου είχες πάρει έναν τέτοιο ίδιο κρασί και στις 14 Φεβρουαρίου φέτος...το θυμόσουν.) Είχαμε κοιμηθεί κάτω στο αγαπημένο μου διπλό κρεβάτι. Εμένα η θέση μου αριστερά εσένα δεξιά. Πόσο τρόμαζα στην μέρα που θα ερχόταν που δεν θα λέγαμε καληνύχτα μεταξύ μας. Πόσο πονάω Θέε μου.