Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

And after all, you're my wonderwall....

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019

Σε μια μπυραρία κάπου στην Αγία Παρασκευή.

Κάθεσαι απεναντί μου. Έχω παραγγείλει μια μαύρη μπύρα και εσύ ένα κοκτέιλ με ρούμι και μάνγκο.
Σου μιλάω για την ημέρα μου. Και εσύ για την δική σου. Έδωσες τα σήματα το πρωί ,τα πέρασες. Μου λες για μια εταιρεία που θέλει να σε δει στην Αγγλία. Έκλεισες εισητήρια αρχές Μαρτίου. 
Δεν θυμώνω. Δεν στεναχωριέμαι. Δεν αισθάνομαι τίποτα.

"Εμείς από πότε είμαστε μαζί;" με ρωτάς γλυκά.
"Από τέλη Νοεμβρίου" σου απαντάω επιφυλακτικά.
"Πρώτη φορά κρατάει τόσο ε; Βέβαια δεν ξέρω εάν μετρέται και τότε που ήμουν στο Τουμπάι."
"Ναι αλλά τότε είχαμε απόσταση"
"Ναι έχεις δίκιο." με κοιτάς γλυκά." Όταν είμαι καλά στην ζωή μου,μπορώ να είμαι καλά και μ'εσένα."
"Ναι αυτό όμως δεν μου αρέσει ακριβώς εμένα. Ήσουν ένα τσακ για να μην σου ξανά μιλήσω. Μόνο ένα τσακ"
"Σ'αυτή την φάτσα; Την δική μου φάτσα;"
"Έλα μην μου κάνεις γλύκες τώρα. Βασικά είναι και κάτι που δεν σου έχω πει." σου λέω με ακόμα μεγαλύτερη επιφύλαξη
"Όπααα,να σου φέρτε και άλλο ποτό να μιλήσει."
"χαχχα άκου κάπου τον Νοέμβριο έβγαινα με ένα άλλο παιδί. Ήταν καλό παιδί είχε πλάκα. Ένα βράδυ που είχα βγει μαζί του,δεν ξέρω τι είχα πάθει. Σε σκεφτόμουν... Αργότερα μόλις μπήκα στο μεσετζερ είδα ότι μου έχεις στείλει μήνυμα εσύ. Και λέω τι τηλεπάθεια είναι αυτή."
Σ'αυτό το σημείο πήρες ένα ύφος που χαιρόσουν.
"Εκείνες τις μέρες μπήκα σε πολλές σκέψεις για το εάν εσύ ή εκείνος αξίζει μια ευκαιρία από εμένα. Όμως για εσένα ένιωθα πράγματα. Με εκείνον δεν μου έβγαινε."
"Ναι αλλά αν σου είχε βγει παραπάνω με εκείνον,θα το συνέχιζες;"σε είδα προβληματισμένο. Μα γιατί μου το ρώταγες αυτό.
"Τι σημασία έχει το αν; Σημασία έχει τι τελικά έγινε."
"Ναι αλλά αν σου έβγαινε."
"Ναι αλλά δεν μου βγήκε,μαζί σου μου βγαίνει όμως."
"Δεν μου απαντάς."
"Μα γιατί ρωτάς;"
"Γιατί έτσι όπως το είπες ήταν σαν εγώ να ήμουν η καβάτζα σου." είπες με πειραγμένο ύφος.
"Όχι ομορφούλη μου." σ'αγκάλιασα επιτόπου. Σ'έσφιξα πάνω μου. Μακάρι να μπορούσες να καταλάβεις έστω και λίγο τι σημαίνεις για εμένα. Όχι τώρα. Αλλά εδώ και χρόνια."Είναι δυνατόν να πιστεύεις κάτι τέτοιο; Εάν κάποιος θα ήταν για καβάτζα θα ήταν εκείνος,δεν θα ήσουν εσύ."
Με σφίγγεις πάνω σου και με φιλάς. Με φιλάς τόσο ζεστά και με τόση θέρμη. Λες και θα με έχανες. Που εμένα δεν πρόκειται να με χάσεις ποτέ.

art, love, and couple εικόνα

"Αλλά το τελειώσα μαζί του πριν βγω μαζί σου. Γιατί σημασία έχει τελικά για ποιον αισθάνεσαι πράγματα."
"Εσύ τι αισθάνεσαι για εμένα;" Eρώτηση ξαφνική. Που δεν την περίμενα. Τι να πω; Ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου; Να τολμήσω να το πω;
Τα χέρια μου είναι περασμένα πίσω από τον λαιμό του. Τον κοιτάζω και γελάω. Τα χάνω.
"Εγώ....Εγώ...Δεν ξέρω,είναι τόσα πολλά πράγματα...."
"ααα ωραία δεν ξέρεις." λες και γελάς και εσύ μαζί μου.
"Εγώ αισθάνομαι πολλά πράγματα..."
"Μήπως να σου φέρω καλύτερα ένα χαρτί να τα γράψεις;" 
"χαχα σταμάτα,μάλλον πρέπει να το συγκεκριμενοποιήσω κάπως ε;"
"Ναι χαχα"
"Λοιπόν δεν είμαι καθόλου καλή στα λόγια αλλά...Όταν σε βλέπω δεν μπορώ να βρω κάτι που να μην μου αρέσει πάνω σου. Είναι τα μάτια σου,ο τρόπος που μου μιλάς,το χαμογελό σου,η φωνή σου..."
"χμμμ" με κοίταζες με μάτια μου έλαμπαν.
"Η επικοινωνία μας...Ο τρόπος που κάνουμε πλάκες. Μου αρέσουν όλα. Πέρα από αυτό,σε αισθάνομαι σαν κάτι πολύ δικό μου. Σαν έναν πολύ δικό μου άνθρωπο."
Χαμογελάς.
"Αισθάνομαι πως όλα μαζί σου θα πάνε καλά. Νιώθω ασφάλεια."
"Μα δεν θα άφηνα να μην το αισθάνεσαι αυτό." απαντάς
"Σειρά σου τώρα." σου λέω χαμογελαστά.
"Εεεεε δεν ξέρω είναι η φωνή σου,ο τρόπος που μιλάς."
"έλααα σταμάτα,δεν είμαι καλή στα λόγια."
"χαχα σε πειράζω φατσουλίνι μου" μου λες και με τραβάς. Σε φιλάω δυνατά. Ζεστά.
Τα χέρια μου συνεχίζουν να είναι περασμένα γύρω από τον λαιμό σου,ενώ τα δικά σου μου κρατάνε την μέση. Απομακρύνεις το πρόσωπό σου μερικά χιλιοστά από το δικό μου. Με κοιτάς στα μάτια. Κοιτάζω και εγώ βαθιά τα δικά σου.
"Σοβαρά;"με ρωτάς.
"Ναι σοβαρά." σου απαντάω.
"Αυτό που αισθάνομαι μαζί σου δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Είναι σαν να έχω μέσα μου μια σύνδεση μαζί σου. Είναι κάτι που δεν μπορώ να αποχωριστώ. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό για εμένα. Και ούτε που ξέρω εάν έχω νιώσει ποτέ ξανά έτσι στην ζωή μου. Βασικά ίσως μόνο άλλη μια,αλλά και πάλι δεν ήταν σε τόσο έντονο βαθμό όσο μαζί σου."
Κοιτάζω βαθιά τα μάτια σου. Και απλά σε φιλάω πάλι. Και με φιλάς. Με σφίγγεις. Και αισθάνομαι λες και φιλιόμαστε για πρώτη φορά στην ζωή μας. Και ορκίζομαι πως είμαι ευτυχισμένη. Πως μπορεί να έχω φιλήσει πολλά αγόρια,αλλά το δικό σου φιλί είναι το ωραιότερο με διαφορά απ'όλα. Που έχει ταιριάξει πιο καλά στα χείλη μου.

love, quotes, and aesthetic εικόνα

Ήταν όντως από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου.
Η στιγμή που παραδέχτηκες την αδυναμία σου σ'εμένα.
Έχω γράψει χιλιάδες φορές εδώ μέσα ότι μαζί του έχω μια σύνδεση,που αδυνατώ να την εξηγήσω με λόγια.
Το να ξεστομίζει αυτό το πράγμα και ο ίδιος,μου έδωσε μια τεράστια ικανοποίηση.
Μου έδωσε να καταλάβω ότι άξιζε. Ότι δεν ήμουν τρελή. Δεν ήμουν χαζή που πίστευα. Που ήλπιζα. Που ανέμενα. Που ένιωθα. Που περίμενα.
Πίστευα πάντα σ'εμάς. Και θα συνεχίσω να πιστεύω.

Αδυνατώ να το ορίσω με λέξεις,με λόγια.

Σημασία έχει που το ίδιο νιώθει και εκείνος...

Ξέρω τι θα μας συμβεί. Είμαι αυτή η τρελή που θα αποδεικνύεται συνέχεια σωστή.


Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2019

Εκείνα τα σοκολά μάτια...

Μόλις στην προηγούμενη ανάρτησή μου αναφερόμουν στον Γ.
Έλεγα πόσο με έχει ρίξει ψυχολογικά η σκέψη του,και κυρίως ότι είναι Αθήνα και δεν μιλάμε. Είχα πει πως κάπου ψεύτικα πιστεύω πως θα γυρίζει σ'εμένα. Και είχα πει,πως ίσως να είμαι μια τρελή που πιστεύω στα ενστικτά μου,αλλά είμαι μια τρελή που έχει αποδειχτεί σωστή για πάνω από 3 φορές.

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018.

Τελειώνω από την δουλειά στο μαγαζί,και βλέπω ότι έχω ένα μήνυμα στο κινητό μου από τον Γ.
"Τι κάνεις;"
Τα χέρια μου τρέμουν. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα του ξανά έστελνα εάν δεν έστελνε εκείνος πρώτος.
Μου γράφει ότι ήθελε να μάθει τι κάνω και εάν θέλω να μιλήσουμε πιο βράδυ. Του λέω εντάξει...

Ανυπομονώ να τον ακούσω. Έχω τόσα να σου πω.
Το κινητό μου χτυπά κατά της 10 το βράδυ
"Γεία,τι κάνεις;"του λέω.
"Καλά... Είδες που έλεγες ότι εγώ δεν ενδιαφέρομαι και δεν σου στέλνω; Ξέρεις Μαρία ήθελα να μάθω τι κάνεις. Δεν γίνεται. Kάτι θα γίνεται πάντα και θα θέλω για άλλη μια φορά να ξέρω τι κάνεις,πως είσαι. Θα θέλω να σου μιλήσω...Δεν μπορώ να μην σου μιλάω εσένα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Υπάρχει κάτι μεταξύ μας..."
"Ξέρεις Γ. και εγώ σε σκεφτόμουν πολύ αυτές τις μέρες. Μπορώ να καταλάβω απόλυτα τις λες γιατί το ίδιο ακριβώς νιώθω και εγώ. Ίσως δεν μπορέσει κανένας άλλος να καταλάβει τι λες. Αλλά εγώ καταλαβαίνω. Και συνέχεια σκεφτόμουν πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή μου και που θέλω να στα πω..."
"Με εσένα αισθάνομαι διαφορετικά. Δεν το έχω ξανά νιώσει αυτό. Δεν μου έχει τύχει με άλλη κοπέλα..."
"Χμμ καλά..."
"Όχι αλήθεια,πάρε το κινητό μου να δεις εάν έχω στείλει ποτέ ξανά μήνυμα σε πρώην μου"
"Τέλος πάντων,τι κάνεις;"

Μου λέει για το πόσο καλά πήγε η πτυχιακή του το καλοκαίρι. Μετά μου λέει ότι τον έχει προσλάβει με σύμβαση μια πολύ καλή εταιρεία πετρελαίου εδώ στην Αθήνα.
Μου φαίνεται απίστευτο που είναι Αθήνα μόνιμα..
Του λέω για την δική μου δουλειά. Για το πόσο καλά αισθάνομαι στο τωρινό περιβάλλον που βρίσκομαι. Χαίρεται που όλα στην ζωή μου είναι ήρεμα.

Την επόμενη μου ζητά να ξανά μιλήσουμε. Στην συνομιλία μας τον ρωτάω εάν μεσολάβησε κάτι ερωτικό στην ζωή του. Μου λέει ότι τα είχε με μια κοπέλα από τον Ιούλιο μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου,αλλά χώρισαν γιατί ήταν πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες.

miss, voice, and call εικόνα

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου. Ξυπνάω με κλάματα. Πολλά κλάματα. Νιώθω ότι είμαι η καβάτζα του. Ότι γυρνάει σ'εμένα μόνο και μόνο γιατί δεν βρίσκει κάτι άλλο. Και μετά μου λέω όχι. Γυρνάει σ΄εμένα γιατί η δική μας χημεία δεν μπορεί να βρεθεί αλλού. Ούτε εγώ έχω βρει άλλον με αυτή την χημεία ούτε εκείνος. Όμως κλαίω... Εδώ και χρόνια είναι από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους. Είναι ο άνθρωπος που κράταγα έστω μια μικρή επαφή μαζί του για να τον έχω έστω και λίγο στην ζωή μου. Ποτέ δεν του είπα πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί του. Ποτέ δεν του είπα πως θα χώριζα οποιονδήποτε άνθρωπο για να είμαι μαζί του. Τα κράτησα όλα μέσα μου. Όλα. Μήπως μια μέρα καταφέρω να τον έχω. Από δική του όμως επιλογή. Χωρίς καμία δική μου πίεση ή συναίσθημα.

 παρασκευή 26 Οκτωβρίου.
Μου στέλνει να ξανά μιλήσουμε στο τηλέφωνο.
Μιλάμε πάλι ασταμάτητα για δύο ώρες.
"Έλα πες μου,ποια φίλη σου μου έριξε το περισσότερο βρίσιμο."
"εεεε τώρα..."
Με τα πολλά καταλήγουμε στο ότι όλες μου οι φίλες τον έχουν βρίσει.
"Ωωω στεναχωρέθηκα τώρα." μου λέει.
"Αλήθεια;"
"Ναι τι νομίζεις; Εγώ στεναχωριέμαι διπλά άμα κάνω εσένα να στεναχωριέσαι. Και κοίτα δεν είμαι κάποιος που δεν ξέρει τι θέλει. Ξέρω ακριβώς τι θέλω. Αλλά δεν θέλω να πω πολλά πράγματα και να κατηγορηθώ πάλι ότι δεν τα τηρώ. Ας μην το αναλύσουμε πολύ..."
"Ναι δεν ξέρω... Εσύ πως θα ένιωθες στην θέση μου;"
"χμμ...προβληματισμένος..."
"Χμ προβληματισμένος... Σωστό... Και εσύ ας πούμε τι θα έλεγες σε κάποιον φίλο σου εάν σου διηγούταν μια τέτοια ιστορία"
"Ναι κοίτα...Δεν είμαι σωστός...Δεν είπα ότι είμαι...Αλλά δεν έχεις και άδικο..."
"Και τώρα ας πούμε που μιλάμε,σαν τι μιλάμε;" Με έκαιγε τόσο πολύ να του κάνω αυτή την ερώτηση. Αφού ξέρω ότι δεν μπορεί να με δει φιλικά.
"Καλά άστο,εάν σου πω βλέπω όλες σου τις φίλες  έξω από το σπίτι μου με καραμπίνα χαχα"
"Δηλαδή τι σημαίνει αυτό;"
"Κοίτα ποτέ δεν σου έχω πει ψέμματα. Ξέρω πως το καλοκαίρι δεν μου έβγαινε κάπως για δικούς μου λόγους...Δεν ήξερα καν εάν θα μείνω και Ελλάδα. Δεν θέλω όμως να σου δίνω ψεύτικες ελπίδες. Ξέρω τι θέλω μέσα μου,αλλά μαζί σου,το σκέφτομαι διπλά. Εάν ήταν οποιαδήποτε άλλη κοπέλα θα ήταν οκ,αλλά μαζί σου χρειάζεται σκέψη. Αλλά όντως δεν είναι ωραίο αυτό το φύγε,έλα στην ζωή σου...Δεν το κάνω επίτηδες όλο αυτό. Απλά υπάρχει μια περίεργη σύνδεση μεταξύ μας. Δεν θέλω να στεναχωριέσαι,δεν θέλω να γίνεσαι χάλια. Πες μου πόσο κράξιμο έχω φάει από τις φίλες σου;"
"χαχα η αλήθεια είναι ότι σε έχουν στην ίδια κατηγορία με τον πρώην μου τον Σ."
"Εσύ μ'έχεις;"
"Εάν σε είχα δεν θα σου μίλαγα τώρα...Απλά δεν ξέρω εάν μπορώ να σε εμπιστευτώ"
"Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ κάτι είναι η αλήθεια"
"Κάποιες φίλες μου λένε ότι με θες μόνο για το σεξ."
"Δεν με νοιάζει τι λένε,με στεναχωρεί όμως εάν αυτό το πιστεύεις και εσύ..."
"Εγώ...Εγώ ποτέ δεν το πίστεψα αυτό. Γιατί πολύ απλά εγώ σε ξέρω. Κανένας άλλος δεν σε ξέρει όσο εγώ. "
"ε ναι γιατί εάν ήταν έτσι θα σου έλεγα έλα από εδώ,μετά θα στο ξανά έλεγα. Βέβαια και ο κολλητός μου,μου έχει πει ότι δεν ήμουν σωστός απεναντί σου. Απλά δεν θέλω να σε κάνω να αισθάνεσαι άσχημα."
"Κοίτα,μπορεί να έχω αισθανθεί άσχημα,αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι όμορφα όταν σου μιλάω."
"Και εγώ αισθάνομαι όμορφα..."
"Όταν μου περιέγραφες αυτά που αισθανόσουν τις προάλλες καταλάβαινα ότι κανένας δεν θα μπορούσε να καταλάβει τι εννοείς. Μόνο εγώ...Γιατί ήταν σαν να διάβαζες το μυαλό μου..."

quotes, grunge, and sad εικόνα

Κάπως έτσι έκλεισε εκείνη την μέρα εκείνη η συζήτηση. Και κατάλαβα πως σκεφτόταν σοβαρά το μεταξύ μας.
Οι μέρες όμως πέρασαν... Ήθελα να μάθω τι σκέφτεται. Τι αισθάνεται μέσα του για εμένα. Του είχα στείλει ένα μήνυμα και μου είχε πει ότι θα με πάρει τηλέφωνο την επόμενη. Όμως δεν το έκανε...

Και οι μέρες πέρναγαν. Και εγώ θύμωνα. Θύμωνα,γιατί όποιος θέλει να είναι μαζί μου θέλω να με διεκδικεί.
Και σαν κλασσική Μαρία έκανα αυτό που κάνω πάντα. Γέμιζα τις μέρες μου με δουλειά και φίλους.

~~~~~~~~~

Όμως τα πράγματα στην ζωή μου άρχισαν να αλλάζουν. Οι δύο κολλητές μου από την σχολή,η Μ. και η Ν.,τα άτομα που αγαπώ όσο τίποτα,που έχουν σταθεί δίπλα μου στα πάντα,διαφώνησαν έντονα για την επαφή μου με τον Γ.

Μου είπαν ότι ξέρω την γνώμη τους. Ότι πρέπει να βάλω την λογική μου μπροστά. Ότι κουράστηκαν να ακούνε τους εαυτούς τους να λένε τα ίδια.. Ότι τις απογοητεύω, ότι είναι σαν να τις ακυρώνω επειδή δεν ακούω τις συμβουλές τους. Πληγώθηκα τόσο πολύ. Τόσο πολύ. Που τους είπα ότι ήταν λάθος μου να είμαι τόσο ανοιχτή. Πως αφού είμαι κάτι που κουράζω δεν θα ξανά ενοχλήσω και δεν πρόκειται να ξανά μάθουν κάτι για την προσωπική μου ζωή.
Ειδικά από την Ν. είχα απογοητευτεί καιρό πριν... Της έλεγα ότι δεν μου στέλνει συχνά να δει τι κάνω. Αισθανόμουν πως από τότε που τα είχε βρει με το αγόρι της εμένα με είχε ξεχάσει τελείως. Άρχισα να μαθαίνω πράγματα για την ζωή της μόνο από κοντά όταν βρισκόμασταν... Της είχα προτείνει μάλιστα να πάμε και ένα ταξίδι παρέα,και ενώ μου είχε πει ναι,όταν της έστειλα να της πω ότι θα πάρω άδεια,μου είπε ότι είχε ήδη κλείσει με το αγόρι της.
Αισθάνθηκα μόνη. Χωρίς φίλους. Χωρίς αγάπη.
Την σκέφτομαι κάθε μέρα. Σαν ένας μικρός χωρισμός. Σκέφτομαι πράγματα που θα ήθελα να της πω. Σκέφτομαι πως θα ήθελα να βγούμε. Να της λέω εγώ βλακείες και εκείνη να γελάει... Όταν πιάνω το θέμα αυτό με άλλο άτομο βάζω τα κλάματα. Δεν συνειδητοποιώ πως χωρίς να κάνω τίποτα κακό δέχθηκα τέτοια κριτική. Και μετά λέω ότι δεν θέλω να με λυπάται κανείς. Γιατί δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο με ρωτάνε. Γιατί θα δείξω πως νοιάζομαι για τον άλλον,αλλά ποτέ δεν θα του πω 100% τι νιώθω. Δεν θέλω να δείχνω ευάλωτη σε κανέναν. Δεν θέλω κανείς να είναι δίπλα μου από λύπηση. Μόνο άμα το θέλει....

Τα πράγματα άλλαξαν και στο μαγαζί. Απολύθηκε μια φίλη μου. Μέσα στο Δεκέμβριο απολύθηκαν άλλες δυο κοπέλες. Έμαθα από την υπεύθυνη ότι ήμουν και εγώ στο τσακ. Τέλη Δεκεμβρίου απολύεται και ο υπεύθυνός μας. Ένας εξαίρετος άνθρωπος,που προσπάθουσε να δουλεύουμε σε ανθρώπινες συνθήκες. Που είχε τόσο χιούμορ και μας έφτιαχνε πάντα το κέφι. Που όσα λόγια και να γράψω για εκείνον είναι λίγα για να περιγράψω τι καταπληκτικό άτομο ήταν. Από εκεί που αισθανόμουν ασφάλεια αρχίζω και αισθάνομαι απειλή. Μόνη μου παρηγοριά τα κορίτσια στην δουλειά οι οποίες είναι όλες υπέροχες. Όμως αρχίζω και καταλαβαίνω πως πρέπει οπωσδήποτε να βρω μα καινούργια δουλειά,και κατά προτίμηση στο αντικείμενό μου.

~~~~~~~~~~~

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018.

Βγαίνω μ'ενα παιδί που μοιάζει να ενδιαφέρεται πολύ για εμένα. Ο Γ. εξαφανισμένος.
Έχει χιούμορ. Γελάω. Καθόμαστε μαζί μέχρι αργά το βράδυ. Όμως.... όμως το μέσα μου με τρώει για τον Γ.  Στο φιλί του παιδιού δεν αισθάνομαι τίποτα...η σκέψη μου ταξιδεύει αλλού.

Σχεδόν απογοητευμένη και στεναχωρημένη μπαίνω στο μετρό. Αρχίζω και πληκτρολογώ σε μήνυμα στην αδερφή μου ότι δεν μου βγαίνει. Μου λείπει ο Γ.
Την ώρα που γράφω αυτά έρχεται άλλο ένα μήνυμα.
Ο Γ.
Ζήταγε συγνώμη που δεν μου έστειλε πιο πριν. Ότι είχε υπερωρίες μέχρι αργά. Και ότι αλήθεια,με σκεφτόταν πολύ τις τελευταίες μέρες.

Διαβάζω το μήνυμα και τα χέρια μου τρέμουν. Δεν γίνεται λέω. Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτή η σύνδεση μεταξύ μας. Αρχίζω να κλαίω,να θυμώνω... Τι να απαντήσω; Τι; Θέλω να τον βρίσω και ταυτόχρονα να του πω τι αισθάνομαι. Αποφασίζω να μην απαντήσω τίποτα. Είναι η πρώτη φορά που δεν μου βγαίνει κάτι.

Την επόμενη δουλεύω κανονικά. Και συνέχεια σκέφτομαι τι σκατά να την κάνω την συγνώμη που μου ζητάει. Θυμώνω.

Καθώς φεύγω από το μαγαζί έρχεται άλλο ένα μήνυμα στο κινητό μου.
"Είσαι νευριασμένη μαζί μου;" 

Αποφασίζω να του γράψω την αλήθεια. Πως δεν είμαι νευριασμένη. Αλλά πρώτη φορά δεν ξέρω τι να του απαντήσω. Και πως θέλω να βρεθούμε από κοντά να μιλήσουμε. Μου λέει το ίδιο πράγμα. Πως θέλει και εκείνος πολύ να με δει από κοντά και να μου μιλήσει...

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, κείμενο

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018.

Έχουμε δώσει ραντεβού στο Χαλάνδρι. Είμαι αποφασισμένη αυτή την φορά να φανώ σκληρή. Και να πω τα πράγματα ως έχουν.

Και είναι εκεί. Έχει φτάσει πριν από εμένα. Όπως σχεδόν πάντα άλλωστε. Και τα ξεχνάω όλα. Το μόνο πράγμα που σκέφτομαι είναι πως είναι πανέμορφος. Πως δεν τον έχω ξανά δει στην ζωή μου να φοράει μπουφάν,όμως είναι όμορφος. Μελαχρινός πολύ,με δύο μεγάλα σοκολά μάτια. Καφέ γυαλιά. Ψηλός. Με ζεστό χαμόγελο.

Με φιλάει ζεστά στα μάγουλα. Με πάει σε μια πολύ όμορφη καφετέρια για ποτάκι.
Φοράει ένα υπέροχο μπορντώ πουκάμισο.
Τον βλέπω ζεστό απέναντί μου.
"Τι θες να πάρουμε;" με ρωτάει και κοιτάζω τον κατάλογο.
Βάζει το χέρι του πίσω από τους ώμους μου. Με κοιτάζει. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά πράγματα. Το μόνο που αισθάνομαι εκείνη την στιγμή είναι μια απίστευτη ζωντάνια μέσα μου. Σαν ξαφνικά να βρήκα λόγο ύπαρξης. Σαν να γύρισε πίσω το κομμάτι μου.

Μιλάμε...Λέμε για τις δουλειές μας. Για τα νέα μας. Και όπως πάντα ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα. Γελάμε,πειράζουμε ο ένας τον άλλον...

"Λοιπόν για πες μου,αυτά που ήθελες να μου πεις..." ξεκινάει πρώτος εκείνος.
"Πιστεύω ότι καλύτερα να ξεκινήσει εσύ." Και όντως το πιστεύω αυτό.
"Κοίτα...Ξέρεις ότι δεν σου έχω πει ποτέ ψέμματα. Το καλοκαίρι για κάποιο λόγο δεν μου έβγαινε,και ήθελα να σου πω την αλήθεια. Ίσως επειδή είχα την πτυχιακή. Δεν ήξερα και αν θα μείνω Ελλάδα."
"Εγώ δεν θυμάμαι να μου είπες αυτά. Θυμάμαι να μου είπες ότι δεν σου έχω κάνει το κλικ."
"Κοίτα είπα πράγματα που δεν εννοούσα. Δεν είναι έτσι... Αισθάνομαι πολλά πράγματα για εσένα."
"Και έναν μήνα τώρα γιατί εξαφανίστηκες;"
"Δεν εξαφανίστηκα...Είχα όντως πολύ δουλειά. Απλά θυμήθηκα την ερώτηση που μου είχες κάνει. Σαν τι μιλάμε. Και ήθελα όταν βρεθούμε να είμαι 100% σίγουρος τι αισθάνομαι απεναντί σου. Ξέρω ότι δεν αλλάζει το παρελθόν. Και παρόλο που έχω πιέσεις στην ζωή μου,θα προσπαθήσω να τις κάνω πέρα. Θέλω να σου δείξω στ'αλήθεια αυτά που νιώθω. Δεν ξέρω εσύ τι λες;"
"Αρχικά εμένα δεν μου άρεσε που βρήκες άλλη κοπέλα. Έστω και για λίγο. Πίστεψα ότι είμαι η καβάζτα σου. Δεύτερον και εγώ έχω πολύ δουλειά αλλά πάντα βρίσκω χρόνο για αυτούς που θέλω. Και τρίτον,η αλήθεια είναι πως με έφτασες στο σημείο να μην μπορώ να πιστέψω τίποτα. Δεν ξέρω εάν αυτά που λες είναι αλήθεια ή ψέμματα. Γιατί και άλλες φορές έχω ακούσει τόσα λόγια από εσένα,όμως δεν τα είδα στην πράξη. Οπότε με έφτασες σε αυτό το σημείο. Καλό θα μου πεις; Κακό; Δεν μπορώ να ξέρω τι ισχύει εάν δεν το δω στην πράξη. Γι'αυτό και δεν ήξερα τι να σου απαντήστω στο μήνυμα. Και αν δεν ξανά έστελνες μπορεί και να μην απάνταγα"
"Καταλαβαίνω...Έχεις δίκιο...Θα το δεις όμως...Βασικά δεν ξέρω.εσύ τι προτείνεις;" και τότε με κοίταξε απογοητευμένος με εκείνα τα μεγάλα του μάτια. Που η ίδια μου η ψυχή πονάει να μην τα βλέπει χαρούμενα. Και εκείνη την στιγμή αποφάσισα να πω ακριβώς τι νιώθω.
"Εγώ... Εγώ όταν βλέπω αυτό το όμορφο χαμόγελό σου...Αισθάνομαι τόσα πράγματα για εσένα."
"Άρα;"
"Άρα περιμένω να δω πράξεις."

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, κάθεται, ουρανός, υπαίθριες δραστηριότητες και νερό

Και κάπου εκεί,σε μια όμορφη καφετέρια με φωτάκια,και φυτά,πίνοντας ένα κόκκινο κρασί και εκείνος ένα κοκτέιλ με ρούμι,με τράβηξε και με φίλησε. Έχω φιλήσει αρκετά αγόρια στην ζωή μου. Αλλά για άλλη μια φορά πίστεψα πως δεν υπάρχει πιο ωραίο φιλί. Πιο ταιριαστό στα χείλη μου. Πιο ζεστό. Και ένιωσα ολοκληρωμένη. Ένιωσα ευτυχισμένη. Πως δεν μπορεί να με πειράξει τίποτα ξανά. Πως η καρδιά μου τώρα είναι ολόκληρη. Συμπληρωμένη. Και πως αυτή η μαγεία εκείνης την στιγμής,δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια... Και για άλλη μια φορά ήμουν τόσο σίγουρη για την επιλογή που έκανα.

"Τώρα όμως άμα χωρίσουμε μια μέρα οι φίλες σου θα λένε ότι στα λέγαμεε"
"χαχχα πόσο ισχύει"
"Άρα πρέπει να σε αποκαταστήσω,πρέπει να σε παντρευτώ. Για πες που θα μπει το δαχτυλίδί"
"Χχαχα εδώ,σ'αυτό το δάχτυλο."

Στην συνέχεια με φίλαγε πάλι.
"Το ξέρω πως δεν πιστεύεις τίποτα από αυτά που λέω."
"μμμ όντως δεν πιστεύω."
"Σου λέω αλήθεια" μου έλεγε και με φίλαγε.
"Δεν σε πιστεύω" του απάνταγα και τον φίλαγα και εγώ.

Στην συνέχεια με πήγε να βρω ταξί. Μου κράταγε σφιχτά του χέρι. Και θα ήθελα εκείνο το βράδυ να κράταγε για όλη μου την ζωή.
Σχεδόν δεν μπορούσα να πιστέψω ότι γινόταν. Ο Γ. εδώ,μόνιμα στην Αθήνα. Μαζί μ'εμένα.

Έκανα υπομονή 4 χρόνια. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια για αυτή την στιγμή.
Το όφειλα στον ίδιο μου τον εαυτό. Το περίμενα καρτερικά. Το ήξερα. Το ένιωθα. Το ήλπιζα. Το ονειρευόμουν. Μου είχα υποσχεθεί πως μια μέρα θα ζήσω μια σωστή  και ολοκληρωμένη σχέση με τον Γ.  Μου το είχα υποσχεθεί.

Θα πρέπει να ήμουν πολύ τρελή για να έλεγα όχι σε όλο αυτό. Θα μετάνιωνα μετά για όλη μου την ζωή. Έκανα την απόλυτη υπομονή τόσα χρόνια. Γιατί ναι,τον αγαπώ τόσο πολύ. Που όπως έλεγα και παλιά... Πάντα θα δίνω μια ολόκληρη ζωή για να τον δω και να τον ξανά φιλήσω.
Δεν λέω εύκολα λόγια. Αλλά άμα τα πω,τα εννοώ. Τα κάνω πράξη. Και τα δείχνω συνέχεια.

"How long will i love you? I long as the stars ara above you,and longer if i can."


love, couple, and kiss εικόνα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ημέρες με μαγεία.

Κάπως έτσι ο Δεκέμβριος ήταν ολόκληρος μία μαγεία.
Πήγαμε για brunch σ'ένα πολύ όμορφο μαγαζί στην Κηφισιά. Βγήκαμε για ποτό στο αγαπημένο μου μπαράκι και γνώρισε την αδερφή μου. Πήγαμε για φαγητό σ'ένα χουχουλιάρικο μαγαζί στο Χαλάνδρι. Ήρθε μαζί με την παρέα μου όταν κάναμε ανταλλαγή δώρων.

Όταν δεν ήμουν καλά ήρθε στο σπίτι μου, φάγαμε παρέα με την μητέρα μου και κοιμήθηκε εδώ. Μου έφερε γλυκά.
Πήγα σπίτι του,μου είχε παραγγείλει σούσι,και είχε ζεστάνει το υπνοδωμάτιο για εμένα που κρυώνω.
Είχε ανάψει το τζάκι. Βλέπαμε παρέα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Πήγαμε για διήμερο στην Καλαμάτα μαζί με τον κολλητό και την κοπέλα του. Αχ. Αχ. Δεν ξέρω πως να περιγράψω πόση μαγεία είχαν αυτές τις μέρες. Πόσο ολόκληρη ένιωσα. Πόση ασφάλεια. Πόση τρυφερότητα πήρα. Πόσο γέλασα.
Γνώρισα και κάτι συγγενείς του. Είχε πολύ πλάκα.


~~~~~~~~

31/12/18

Τελευταία ημέρα του χρόνο.
"Ομορφούλη,άκου θα προσπαθήσω να έρθω,αλλά δεν ξέρω εάν θα βρω ταξί."
"Θες να έρθω εγώ; Εγώ σίγουρα θα βρω πιο εύκολα από εδώ."
"Είσαι σίγουρος;"
"Φατσούλα,εγώ τι στην καλαμάτα,τι στο Χαλάνδρι,τι οπουδήποτε,εγώ μαζί σου θέλω να είμαι"
"Εντάξει εάν δεν βρω ταξί θα σου πω."


1/1/19
Πρώτες ώρες του 2019.
Η ώρα 1:45.
Βγαίνω έξω από το ταξί. Βρέχει καταρακτωδώς. Ο Γ. με περιμένει στην είσοδο μιας μεγάλης μονοκατικίας. Τρέχω για να μην βραχώ.
"Φατσουλινιι μου,καλή χρονιά,έλα γρήγορα μέσα μην κρυώσεις."
"Καλή χρόνια ομορφούλη μου."

Μπαίνουμε μέσα στην μονοκατοικία. Βγάζω το μπουφάν. Τον κοιτάζω. Φοράει ένα όμορφο μπορντώ πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι. Εγώ φοράω ένα μαύρο φόρεμα. Με φιλάει ζεστά.
Και εκείνη την στιγμή το μυαλό μου θολώνει. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πόσο όμορφος είναι. Πόσο καλός. Και πως αυτή την ψυχή του,την ξέρω εδώ και χρόνια απέξω και ανακατωτά.

Η μονοκατοικία είναι ενός φίλου του από το μπάσκετ. Έχει κόσμο,κυρίως αγόρια. Θα έλεγα μάλιστα ότι κάποιος θα μπορούσε να χαθεί και άνετα εκεί μέσα.
Είναι και ο κολλητός του με την κοπέλα του. Μιλάμε όλοι μαζί. Γελάμε. Κάνουμε πλάκες. Σε κάποιες στιγμές ο Γ. έρχεται δίπλα μου και με αγκαλιάζει. Με σφίγγει πάνω του...
"Είσαι πολύ γλυκούλα"
"Και εσύ είσαι ο πιο όμορφος από όλους εδώ μέσα."

Χαζά ρομαντικά λόγια. Που όμως τα λες με τόση σιγουριά όταν είσαι ερωτευμένος.

Κατά της 4 φεύγουμε,και γυρνάμε με ταξί σπίτι μου.
Ξαπλώνουμε,και χώνεται στην αγκαλιά μου. Επέμενε πως αυτό το βράδυ,αυτό το πρώτο βράδυ της χρονιάς,πρέπει να κοιμηθούμε μαζί. Κοιτάζω τα μεγάλα σοκολά του μάτια. Χαιδεύω τα μελαχρινά του μαλλιά. Ο Γ. μου,σκέφτομαι. Ο Γ. μου. Τον ξέρω τόσο καλά. Και τόσα χρόνια.
Και αισθάνομαι ευτυχισμένη μα και ταυτόχρονα φοβισμένη πολύ. Είναι τόσο μεγάλη η ευτυχία μου,μεγαλύτερη από κάθε τι έχω ζήσει,που όταν τελειώσει το κενό που θα νιώθω μέσα μου θα είναι απερίγραπτο.

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα κοιμούνται και άτομα κάθονται

Δεν χρειάζεται να με ρωτήσει κανένας πως και γιατί. Πάντα ήξερα ότι μια μέρα θα είμαστε μαζί. Το ένιωθα. Ήμουν σίγουρη. Έβαζα και το χέρι μου στην φωτιά. Ήξερα πως δεν ήταν μόνο αυτά που είχαμε να ζήσουμε. Πως έχουμε πολλά ακόμα. Είναι πολύ ρομαντικό αυτό που θα πω,αλλά πίστεύω  και πίστευα ότι οι μεγάλες έρωτες είναι πάντα αμοιβαίοι. Γι'αυτό ήμουν και σίγουρη πως όλο αυτό θα ξανά συνέβαινε. Έλεγα πάντα ότι εάν το αισθάνομαι τόσο μεγάλο μέσα μου,θα το αισθάνεσαι και εσύ,σίγουρα.
Είναι πολύ παράξενο ήξερα το μέλλον. Ούτε εγώ η ίδια δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Αλλά το ένιωθα μέσα μου. Δεν το ήλπιζα. Το ένιωθα. Πως αυτό ο άνθρωπος είναι για κάποιο λόγο ένα δικό μου κομμάτι.
Σαν δυο μεγάλοι μαγνήτες. Που μόλις βρεθούν για λίγο κοντά,θα τραβήξουν αμέσως ο ένας τον άλλον.

Θυμάμαι ακόμα που προσευχόμουν μια μέρα να τον ξανά έχω. 6 μήνες η ίδια προσευχή. Κάθε πρωί,και κάθε βράδυ. Δεν ήξερα εάν θα γινόταν. Αλλά εκείνα τα βράδια ένιωθα ήρεμη όταν το προσευχόμουν αυτό. Έλεγα εγώ θα κάνω ευχές. Ώσπου να κουραστώ. Ώσπου να δω ότι δεν βγαίνουν τα θαύματα αληθινά. Και μετά έλεγα,τα θαύματα βγαίνουν αληθινά. Το ξέρω. Η μαγεία υπάρχει.

Εάν με ρωτήσει κάποιος,ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι βρίσκεται στην Αθήνα. Και ότι είμαστε μαζί. Μετά από τόση υπομονή που έκανα. Από την άλλη όμως θα σου πω πως εγώ το ήξερα έτσι και αλλιώς πως θα συνέβαινε.

Εξάλλου μόλις στην προηγούμενη αναρτησή μου είχα γράψει αυτό : Μπορεί να έχω ένστικτο πως θα συμβούν κάποια πράγματα. Σαν να ξέρω για άλλη μια φορά. Αλλά σε ποιον να το πω και ποιος να με πιστέψει. Ή ίσως να είμαι απλά μια τρελή. Μια τρελή που αποδείχθηκε σωστή για πάνω από 3 φορές. Για να δούμε.



Ό,τι κάνουμε στο παρόν επηρεάζει το μέλλον ως συνέπεια και το παρελθόν ως λύτρωση. Paulo Coelho



Ο πολεμιστής του Φωτός πιστεύει. Επειδή πιστεύει στα θαύματα, τα θαύματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Επειδή έχει τη βεβαιότητα πως η σκέψη του μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή, η ζωή του αρχίζει ν΄αλλάζει. Επειδή είναι βέβαιος ότι θα συναντήσει την αγάπη, η αγάπη εμφανίζεται. Από καιρό σε καιρό νιώθει απογοήτευση. Μερικές φορές πονάει. Και τότε ακούει τα σχόλια: " Πόσο αφελής είναι"! Ο πολεμιστής όμως γνωρίζει πως αξίζει το τίμημα. Για κάθε ήττα, έχει δύο κατακτήσεις προς όφελος του. Όλοι όσοι το πιστεύουν το γνωρίζουν. Paulo Coelho




I don't know how I should say it
In my mind, it's every word
That they don't wanna hear
I don't know how they might take it
Maybe you can take the pressure
And make it disappear
Throw out the inhibition
You make me feel a feeling that I've never felt before
I don't know if they're gonna like it
But that only makes me want it more
'Cause I'm nobody's but yours
If it's me
And if it's you
And if our love is wrong
Then I don't ever wanna be right
I don't ever wanna be right
If it's real
And if it's true
And if our love is wrong
Then I don't ever wanna be right
I don't ever wanna be right
Oh oh, yeah yeah
Oh oh , yeah I just want you to be mine
Why would I need their permission
Skin and bones, I'm only human
It's in my DNA
Suffocating just to fit in
Why do I care what people say
'Cause I'm nobody's but yours
If it's me
And if it's you
And if our love is wrong
Then I don't ever wanna be right
I don't ever wanna be right
If it's real
And if it's true
And if our love is wrong
Then I don't ever wanna be right
I don't ever wanna be right
Oh oh, yeah yeah
I just want you to be mine
Oh oh, yeah yeah
I just want you to be mine

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018

About the love and the pain.


22/10/15
"Σήκωσα το χέρι μου ανάμεσα μας και χαίδεψα πρώτα το μούσι του και έπειτα τα χείλη του. Κοίταξα για μια στιγμή τα γαλαζοπράσινα μάτια του. Αυτά τα μάτια του που τα ήξερα δυο χρόνια τώρα. Πολύ πριν τον Γ. Αυτά τα μάτια που ήξερα πως ποτέ δεν θα ήταν δικά μου. Ούτε καν εκείνη την νύχτα δεν ήταν δικά μου. Ούτε καν εκείνη την στιγμή."


17/9/18 (3 χρόνια μέτα)
Δεν ξέρω πως να σου χαρακτηρίσω ακριβώς τα  βράδια του έρωτα και του πόνου.
Ίσως δεν υπάρχει συγκεκριμένος ορισμός.
Μα πάντα υπάρχει ένα κοινό μοτίβο.

Είναι άνθρωποι του παρελθόντος σου που εμφανίζονται ξανά και ξανά στο παρόν σου. Υπάρχει ηρεμία. Άγριος ενθουσιασμός και ταυτόχρονα ένα συναίσθημα άγριας ελευθερίας.
Τα φώτα της πόλης είναι δυνατά. Ίσως πιο δυνατά και από το φως των αστεριών που αντανακλούνται πάνω στα παράθυρα του αυτοκινήτου. Να δεις που κάπου μακριά φαίνονται και τα φώτα του αεροδρομίου...

art, drawing, and black line εικόνα


Ο έρωτας σε ξυπνάει. Σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Πως μπορείς να κυριαρχήσεις σε οτιδήποτε σου συμβεί. Σου καίει το μυαλό,και μετά στο θολώνει. Σε πλανεύει όσο και αν το αρνήσε. Σου ξυπνάει τα θέλω. Και ταυτόχρονα σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα κυνικά. Με τις αλήθειες του.
Είναι χημεία μιας γέννησης και ενός θανάτου.
Εκεί που τα χείλι σου ζητάνε το φιλί,τα χέρια σου αποφεύγουν κάθε άγγιγμα. Γιατί τα χέρια τείνουν να εκφράζουν τρυφερότητα. Να εκφράζουν ζεστασιά.
Και χαιδεύεις λίγο με τα χέρια σου το μούσι του. Τα ξανθά μαλλιά του.  Κοιτάς τα γαλαζοπράσινα μάτια του. Το χέρι σου διαγράφει μια γραμμή σε όλη την πλάτη του.
"Μπορείς να ξαπλώσεις πάνω μου εάν θες..."
"Η καρδία σου χτυπάει πολύ γρήγορα" σου ψιθυρίζει στο αυτί καθώς έχει ακουμπήσει το κεφάλι του πάνω σου.
Χαμογελάς και τον αγκαλιάζεις ελαφριά.
Με πόνο όμως.
Ο έρωτας πάντα έχει και λίγο πόνο μέσα του όταν δεν είναι αληθινός. Όταν δεν είναι ολοκληρωμένος και απλά σου προσφέρει σπασμένα κομμάτια του. Κομμάτια που εσύ πρέπει να πάρεις για να πορευτείς για τις επόμενες ημέρες. Παροδικά κομμάτια για πεις στον εαυτό σου πως δεν σε νοιάζει. Δεν σε νοιάζουν τα συναισθήματα. Δεν σε νοιάζει η τρυφερότητα. Δεν σε νοιάζει η αγάπη. Δεν σε νοιάζει το δέσιμο. Δεν σε νοιάζει το μοίρασμα της ελευθερίας.

Η ελευθερία είναι δική μου. Δεν την δίνω. Δεν την μοιράζομαι. Δεν την σπαταλάω. Δεν την ξεπουλάω. Δεν την διαπραγματεύομαι. Δεν την ξεφτιλίζω.
Έχω μεγάλη ιδέα για το αίσθημα της ελευθερίας.
Και η ελευθερία μου μοιράζεται μονάχα όταν δεν χρειάζεται καν να υπερασπιστώ για αυτή. Όταν δεν θυμάμαι ότι είμαι ελεύθερη,και όταν δεν αισθάνομαι πως είμαι φυλακισμένη. Όταν οι ανάσες μου γίνονται απλές,και όταν οι χτύποι της καρδιάς μου τρέχουν.
Άξιοι της μοίρας του όσοι ξεπουλάνε την ελευθερία τους εξαιτίας του φόβου της μοναξιάς.


moment εικόνα

Ίσως το φιλί σου να μοιράζεται πιο εύκολα. Αλλά μόνο σε ψυχές που έχουν εκείνο το μυστήριο. Εκείνο που ενώ ξέρεις τα πάντα πάλι δεν νομίζεις πως δεν ξέρεις τίποτα.
Σ'εκείνους που δεν φοβάσαι να ανοιχτείς. Γιατί έτσι και αλλιώς ξέρεις πως δεν θα σου προσφέρουν τίποτα παραπάνω. Δεν θα σου υποσχεθούν τίποτα. Και εσύ ποτέ σου δεν θα αναμένεις,δεν θα περιμένεις,ούτε και θα ζητήσεις τίποτα. Εκεί έγκειται και το συναίσθημα της ελευθερίας. Στην απόλυτη υπόσχεση ότι δεν θα υπάρξει κάποιος πόνος.

Δεν θα μπορέσω ποτέ να ορίσω τι μου είσαι. Εάν το δω κυνικά θα πω ότι μου είσαι καβάτζα,και το ίδιο είμαι και εγώ για εσένα. Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. Εάν το δω συναισθηματικά θα πω ότι μου θυμίζεις μια όμορφη περίοδο της ζωής μου που μου κράταγες παρέα. Εάν το δω ρομαντικά,θα πω ότι είσαι ένας μυστήριος άνθρωπος που θα τον ήθελα ολόκληρο,αλλά ξέρω πως δεν θα έπρεπε γιατί ποτέ σου δεν ήσουν ούτε θα ήσουν ικανός για κάτι τέτοιο. Εάν το δω απλά,θα πω ότι είσαι μια ευχάριστη νότα στην καθημερινότητά μου. Εάν το δω σοφά,θα πω πως κάτι έμαθα από εσένα,και εκτίμησα αργότερα τον ολοκληρωμένο έρωτα,αυτόν που δεν μου πρόσφερες ποτέ σου. Εάν το δω με θλίψη,θα αναρωτηθώ γιατί έλκομαι από άτομα που θέλουν μόνο να φεύγουν μακριά μου.

Δεν σκέφτομαι τίποτα... Απλά αφήνω τον χρόνο να περάσει. Με το να κάνεις ο καθένας της επιλογές του. Και εγώ ταυτόχρονα ψυχρή. Απόλυτη. Κάθετη. Και με παγωμένη καρδιά.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έχω καιρό να κάνω μια ανάρτηση. Και αυτό συνήθως δείχνει ένα πράγμα. Ότι είμαι καλά. Ναι είμαι καλά.
Μόλις έφυγα από την καφετέρια που ήμουν βρήκα δουλειά σ'ένα μαγαζί με ακριβά παππούτσια στο κέντρο. Με σύστησε μια πολύ καλή μου φίλη που δουλεύει έναν χρόνο εκεί.

Μαζί με εμένα ήρθαν και άλλες καινούργιες κοπέλες καθώς προοριστήκαμε για το καινούργιο μαγαζί ακριβώς στην καρδιά της Αθήνας.
Εντυπωσιάστηκα από το καλό κλίμα της δουλειάς. Ο υπεύθυνος,αλλά ακόμα και ο ίδιος ο εργοδότης δεν θέλει να πιέζουμε τους πελάτης.
Ο υπεύθυνος είναι το μέρος μας,και ποτέ με το μέρος του συνήθως "τρελού" πελάτη. Δεν χαρίζεται. Και πότε δεν παραπονιέται γιατί δεν πουλήσαμε. Ποτέ δεν μας κάνει παρατήρηση για τίποτα. Πέρα από την βιτρίνα που θέλει να είναι άθικτη.
Δουλεύοντας στο κέντρο,και ειδικά την περίοδο των εκπτώσεων συνάντησα είδη πελατών που δεν είχα ξανά συναντήσει ποτέ. Πελάτες που απαιτούν να ρίξεις την τιμή,αλλά αντίστοιχα και πελάτες που τους φαίνεται φτηνό κάτι που κάνει 130 ευρώ. Πελάτισσες που σε παιδεύουν δοκιμάζοντας 10 ζευγάρια παπούτσια χωρίς να πάρουν τελικά τίποτα. Πελάτισσες απλές χωρίς ιδιαίτερες προτιμήσεις. Πελάτισσες που κάνουν πολύ παράξενες ερωτήσεις. Πελάτισσες που δεν σε πιστεύουν ΄ότι αυτό που δοκιμάζουν είναι δέρμα. Αλλά και πελάτισσες ευγενέστατες που ήθελα να τις εξυπηρετώ με τις ώρες.

Όλως παραδόξως η δουλειά μου άρεσε. Χρειάζεται καλή μνήμη για να δουλεύεις σε μαγαζί με παπούτσια,γιατί μέσα στην τεράστια αποθήκη χρειάζεται να θυμάσαι που είναι το παπούτσι που σου ζήτησε η πελάτισσα. Η μνήμη μου είναι άριστη,κάτι που με βοήθησε να προσαρμοστώ αμέσως,και να καταφέρω να τα βγάλω πέρα έχοντας 3 πελάτες ταυτόχρονα και ζητώντας ο καθένας 4 διαφορετικά ζευγάρια. Οι εκπτώσεις η αλήθεια ήταν πως ήταν κόλαση. Δεν είχαμε βρει αρκετές κοπέλες. Έτσι δουλεύαμε μόνο 3 άτομα σε κάθε ωράριο(μαζί με τον υπεύθυνο ή την διευθύντρια που ερχόταν και εκείνη). Το αιρ κοντίσιον δεν έβγαζε ικανοποιητικό κρύο αέρα. Και η αποθήκη έχει σκάλα. Ένα ολόκληρο οχτώρο κάθε μέρα έτρεχα. Στην κυριολεξία. Πάνω κάτω. Ένιωθα το σώμα μου βαρύ σχεδόν κάθε μέρα. Το σώμα μου σαφώς γυμνάστηκε πάρα πολύ,ωστόσο νόμιζα πως θα πάθαινα υπερκόπωση και παρακάλαγα να βρούμε και άλλα άτομα.

Δεν πτοήθηκα παρολ'αυτά και στα ρεπό μου πήγαινα στην θάλασσα. Και στο διήμερο του 15Αυγουστου πήγα στην Ν. στην Πάτρα. (πέρασα τοοοσοοο όμορφαααα!)

Και κάπου εκεί μέσα στο 15Αυγουστο μου ανακοίνωσε ο υπεύθυνος,ότι ο εργοδότης μας θα μου κάνει αύξηση,γιατί έχω κουραστεί πολύ,και είμαι αρκετά γρήγορη. Έκανε σ'εμένα και σ'άλλες 3 κοπέλες,ενώ σύνολο ήμασταν 8 κοπέλες. Και όχι μόνο αυτό,ήμουν το μόνο άτομο που άφηναν να μπαίνει στο ταμείο και να το διαχειρίζεται.
Το έχετε ξανά ακούσει εσείς αυτό; Να σας κάνει αύξηση ο εργοδότης σας γιατί αναγνωρίζει μόνο μέσα σ'ένα μήνα μέτα την πρόσληψής σας τις δυνατότητές σας,την φιλοτιμία σας,και την δουλειά που κάνετε για εκείνον;

Και φυσικά δεν μιλάμε για έναν Έλληνα εργοδότη. Βασικά είναι Έλληνας,αλλά έχει μεγαλώσει στην Αμερική. Η νοοτροπία του είναι αλλιώς. Οι καλοί ανταμοίβονται παραπάνω. Πρώτη φορά μου αναγνώρισε κάποιος την γρηγοράδα μου,την ευγένια μου, την καλή μου μνήμη και την υπευθυνότητά μου. Όλοι οι υπόλοιποι εργοδότες με εβλεπάν σαν ένα πολύ εργατικό κορίτσι,ανίκανο όμως να έχει το θράσος που έχει μια πωλήτρια που απαιτούν ορισμένες επιχειρήσεις. Όμως εγώ δεν μεγάλωσα έτσι,δεν είμαι έτσι,ούτε μπορούσα να γίνω κάτι τέτοιο. Παρόλο που λατρεύω να μιλάω με τον κόσμο.
Και όμως η δική τους νοοτροπία είναι αλλιώς. Θέλει να πουλάμε αλλά χωρίς πίεση. Χωρίς φασαρίες. Έχει έρθει κάποιες φορές και μου έχει πει μ'αυτή την αμερικάνικη προφορά του"Μπράβο Μαρία,πολύ καλή,πολύ καλή."
Και αναρωτιέσαι,ποιος εργοδότης,κουστουμαρισμένος με πολλά λεφτά,έρχεται να σου πει αυτοπροσώπος μπράβο;

quotes, true, and be εικόνα

Και κάπως έτσι μου δίνει ένα ακόμα κίνητρο κάθε μέρα να προσπαθώ όλο και πιο πολύ για εκείνον. Και το μαγαζί. Ακόμα θυμάμαι που έδωσα ένα παπούτσι μια μέρα που δεν είχαμε πολύ κόσμο,έπεισα την κυρία να το αγοράσει με πολύ όμορφο και ευγενικό τρόπο. Μόλις το πήγα στο ταμείο άκουσα από την διευθύντρια ένα "Μπράβο ρε Μαρία."

Η υπεύθυνη για παράδειγμα στην Αττρατίβο ποτέ δεν αναγνώριζε τις πωλήσεις μας. Πάντα ήθελε και άλλο. Μ'έναν κυνικό τρόπο. Και όταν οι πελάτες δεν έπαιρναν,γιατί μπορεί να μην είχαν λεφτά,να μην τους άρεσε κάτι,σε ρώταγε γιατί δεν πούλησες. Σ'αυτό το μαγαζί ο υπεύθυνος έχει κατανόηση. Έχει πει και σε πελάτη ότι άμα θέλετε πηγαίνετε σ'άλλο μαγαζί που έχει καλύτερες τιμές. Και αναγνωρίζει ότι κάποιοι μας κουράζουν χωρίς λόγο.

Και όλως παραδόξως μου αρέσει η δουλειά. Μου αρέσει να μιλάω με τον κόσμο. Πάντα μου άρεσε. Μου αρέσει που δεν χρειάζεται να σκοτίζω το μυαλό μου με πολλά πράγματα,είτε τους κάνει το νούμερο,είτε όχι. Μου αρέσει που με εκτιμάνε. Επίσης έχω κάνει και κάποιες καλές φιλίες στην δουλεια. Όλες οι κοπέλες βασικά είναι πολύ καλές,και είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο στο μαγαζί και που το λέει κάθε κοπέλα:οτι υπάρχει πολύ καλό κλίμα στην δουλειά.

Ωστόσο δεν ξεχνάω αυτό που σπούδασα και κόπιασα 5 χρόνια. Έστειλα βιογραφικά τον Σεπτέμβριο. Με πήρανε τηλέφωνο κάποια κέντρα μελέτης όμως μου πρόσφεραν ελάχιστα χρήματα...Στεναχωρέθηκα πάρα πολύ όταν τους απέρριψα. Ο στόχος μου ωστόσο είναι να κρατήσω αυτή την δουλειά για να μαζέψω λεφτά για έναν μεταπτυχιακό(έχω βάλει ήδη κάποια στην άκρη),και μετά όταν θα κάνω το μεταπτυχιακό,να κάνω ιδιαίτερα να και να πάω σε κάποιο κέντρο μελέτης στο οποίο θα μπορώ να προσαρμόσω καλύτερα τις ώρες μου με βάση το μεταπτυχιακό και το διάβασμα.

Δυστυχώς εμένα οι γονείς μου δεν έχουν χρήματα να μου δώσουν όπως σ'άλλα παιδιά για ένα μεταπτυχιακό. Πρέπει να κάτσω να τα δουλέψω μόνη μου. Και ξέρω ότι στην Ελλάδα του σήμερα το πτυχίο έχει μικρή ανταπόκριση,οπότε ένα μεταπτυχιακό είναι απαραίτητο. Δεν ξέρω εάν θα μου βγει σαν σχέδιο. Και ξέρω πως δένομαι συναισθηματικά με το μαγαζί,με τους ανθρώπους. Ότι βολεύομαι έυκολα σε μια καθημερινότητα που μου προσφέρει ασφάλεια και δύσκολα την αλλάζω. Ωστόσο ξέρω ότι πρέπει να ρισκάρω την ασφαλειά μου,αλλά μόνο όταν θα μου δοθεί και μια καλύτερη ευκαιρία για να ανέβω λίγο επαγγελματικά.

girl, car, and hair εικόνα

Τις προάλλες μου ανακοίνωσαν ότι θα κάνω άνοιγμα στο μαγαζί στα ρεπό του υπεύθυνου και της συνυπεύθυνης. Μου έμαθαν και άλλα πράγματα στον υπολογιστή. Και για λίγες ώρες θα διαχειρίζομαι μόνο εγώ το ταμείο. Νιώθω τόση ευγνωμοσύνη που δουλεύω σ'ένα καλό περιβάλλον. ΄Ότι δουλειά και αν κάνεις σ'αυτή την γη,μετράει άπειρα πολύ να είσαι σ'ένα καλό περιβάλλον! Με καλούς ανθρώπους. Έτσι το 8ωρο περνάει χωρίς να το καταλάβεις. Και επιπλέον δεν νιώθεις πως έχεις σπαταλήσει ώρες από την ζωή σου,γιατί αντιθέτως ήσουν σ'ένα περιβάλλον που χαμογέλαγες. (τις προάλλες μας είχε πιάσει νευρικό με τα κορίτσια,πολύ γέλιο όμως,μετά από αυτό γύρισα σπίτι με τόσο ευχάριστη διάθεση.)

~~~~~~~~~~~~~~

Και κάπως έτσι θεώρησα τον εαυτό μου καλά. Μένοντας επιτέλους σε μια σταθερή δουλειά που με εκτιμάνε,και καταφέρνοντας επιτέλους να μαζεύω λεφτά στην άκρη.

Ωστόσο ένα πράγμα με ρίχνει ψυχολογικά κάποιες στιγμές.

Η σκέψη του Γ.
Είδα πως εδώ και έναν μήνα είναι στην Αθήνα,και τελείωσε το μεταπτυχιακό του. Δεν θέλω να βρίσκεται εδώ. Δεν έχω συνηθίσει στην ιδέα ότι είναι κοντά μου. Έχω συνηθίσει ότι είναι μακριά μου,και γι'αυτό δεν μιλάμε. Γιατί ο καθένας έχει άλλη ζωή. Και ζει σ'άλλη χώρα με άλλους ανθρώπους. Τώρα τον βλέπω να συχνάζει στα μέρη που συχνάζω εγώ. Και δεν το έχω συνηθίσει. Δεν μπορώ να ξέρω ότι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα και από επιλογή του δεν είμαστε μαζί.

Ναι από επιλογή του. Πρέπει να το χωνέψω επιτέλους. Εδώ και 4 χρόνια από επιλογή του δεν είμαστε μαζί. Έφυγε φύγει μακριά από εμένα 3 φορές από επιλογή του. Δεν μιλάμε από επιλογή του. Όχι λόγο συνθηκών.
Και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να μην αισθάνεται αυτά που αισθάνομαι. Όταν ξανά μιλάμε,μιλάμε με τις ώρες. Και έχουμε μια απίστευτη χημεία και οικειότητα. Δεν ξέρω όμως τι να πιστέψω πια από αυτόν τον άνθρωπο. Είπε ότι δεν αισθάνεται κάτι παραπάνω για εμένα ; Αλλά γιατί να το πιστέψω ; Εννοώ ότι ποτέ τα λόγια του δεν είναι αληθινά. Όταν έλεγε ότι αισθανόταν μετά τα άλλαζε,και εκεί που τα άλλαζε,μετά από καιρό μου ξανά έδειχνε ενδιαφέρον του. Λάθος του λέει. Ότι κάτι σήμαινε που δεν του βγήκε τις προηγούμενες φορές...

boy, lovers, and Oblivion εικόνα

Και σαν Μαρία αυτή την φορά έχω θυμώσει. Και ξέρω ότι για να αποδεσμευτώ τελειώς από την σκέψη του πρέπει να μην τον ξανά ψάξω. Όσο ολοκληρομένη και ευτυχισμένη εάν αισθάνομαι όταν μιλάω μαζί του.
Μου είχα υποσχεθεί κάποτε στον εαυτό μου να μην τον άφηνα. Γιατί ότι αφήνεις,σ'αφήνει. Όμως τώρα υπόσχομαι στον εαυτό μου να μην τον ξανά ψάξω,εάν δεν κάνει εκείνος κάποια κίνηση να με ψάξει. Πρέπει να βρω τον επόμενο έρωτα με δύναμη και όχι αδυναμία. Και είμαι σίγουρη τώρα πως εάν ήμουν ερωτευμένη,όπως είχα υπάρξει με τον Σ. δεν θα σκεφτόμουν τον Γ.

Κάθε μέρα κάνω πράγματα που σκεφτόμουν ότι εάν του τα έλεγα θα γελάγαμε παρέα. Η αδερφή μου παραξενεύεται. Ώστε δεν σου λείπε ο Σ. αλλά ο Γ. ε;
Ναι,μόνο ο Γ. Δεν τον ξεπέρασα ποτέ. Και δεν ξέρω εάν πρόκειται. Μόνο σ'εκείνον θέλω πάντα να μιλήσω. Πάντα αγαλιάζει την ψυχή μου. Και ακόμα δεν καταλαβαίνω πως έχει αυτή την επίδραση πάνω μου. Νόμιζα ότι την είχα και εγώ πάνω του...Δεν ξέρω...Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω ότι λέει ότι με νιώθει πολύ κοντά του,ενώ δεν κάνει τίποτα πρακτικώς γι'αυτό. Και αυτό που με εκνευρίζει πιο πολύ από όλα είναι ότι παραδέχεται τα λάθη του μετά από χρόνια. Ποτέ εκείνη την στιγμή. Ο Σ. θα με στεναχωρούσε,θα έλεγε συγνώμη υπήρξα μαλάκας. Την επόμενη κιόλας στιγμή θα το αναγνώριζε. Ο Γ. ποτέ. Μόνο μετά από καιρό,και κοιτώντας σε απόσταση το παρελθόν.
Μου λείπει πολύ να του μιλήσω...Πάρα πολύ.


friends, best friends, and remember εικόνα

Αλλά αυτή την φορά θα αφήσω πραγματικά τον χρόνο να κυλήσει. Ώστε ο καθένας να κάνει τις επιλογές και τα λάθη του.
Και να μου δώσει η ζωή κάποιο σημάδι ότι μου αξίζει κάποιος άλλος,κάτι άλλο.


"Και τέλος πάντων εμείς τι είμαστε; Φιλικά λες δεν μπορείς να με δεις. Ερωτικά δεν σου βγαίνει για παραπάνω,τι σκατά είμαστε;"
"...Δεν ξέρω,εάν επιμένεις να απαντήσω θα πω ότι είμαστε φίλοι."


Μερικές φορές πρέπει να τρέξεις για να δεις ποιος θα σε ακολουθήσει . Άλλες φορές πρέπει να ρίξεις λίγο τους τόνους , για να δεις ποιος θα σε ακούσει πραγματικά . Κάποιες φορές πάλι ίσως χρειαστεί να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις ποιος είναι ακόμα στο πλευρό σου . Ορισμένες φορές οφείλεις να παίρνεις λάθος αποφάσεις , για να δεις ποιος είναι μαζί σου , όταν τα πάντα καταρρέουν .... 

Paulo Coelho



ΥΓ:«Τη μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό!»

ΥΓ2: Έαν κάποτε ξανά γυρίσεις θα είναι πάλι από μόνος σου. Χωρίς κάποια πίεση. Χωρίς τίποτα. Μόνος σου. Όπως και αυτές τις φορές.


Μπορεί να έχω ένστικτο πως θα συμβούν κάποια πράγματα. Σαν να ξέρω για άλλη μια φορά. Αλλά σε ποιον να το πω και ποιος να με πιστέψει. Ή ίσως να είμαι απλά μια τρελή. Μια τρελή που αποδείχθηκε σωστή για πάνω από 3 φορές. Για να δούμε.



Cause here I am, I'm givin' all I can
But all you ever do is mess it up
Yeah, I'm right here, I'm tryin' to make it clear
That getting half of you just ain't enough




That's the price you pay
Leave behind your heartache, cast away
Just another product of today
Rather be the hunter than the prey