Γλυκόπικρο μου 2011!

Αχ,τελευταία ανάρτηση για το 2011.


Άμα γυρίσει κανείς πίσω στις αναρτήσεις μου θα δει ότι χαρακτήριζα το 2010 γλυκό.Το 2011 ξεκάθαρα γλυκόπικρο.

Αφήστε με λοιπόν να ταξιδέψω πίσω για λίγο στις αναμνήσεις του 2011.Να θυμηθώ μερικά περιστατικά που αξίζει να αναφερθούν.Γιατί πολύ απλά οι στιγμές φεύγουν και δεν ξανά έρχονται.Και όταν οι στιγμές αυτές γίνονται γλυκές αναμνήσεις,μου αρέσει να τις θυμάμαι.

Ιανουάριος 2011

Ξεκίνησε απλά ΥΠΕΡΟΧΑ.Οκ,η πρωτοχρονιά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.Αλλά ακόμα θυμάμαι πως στης 4/1 πήγα με τέτοια όρεξη στο φροντ.Είχα ανοίξει βιαστικά την πόρτα φωνάζοντας"ΤΣΑ!"και αμέσως οι δύο φίλες μου έτρεξαν και με αγκάλιασιαν.Θυμάμαι και την γλυκιά αγκαλιά της κυριά Μ.Φόραγε εκείνο το ωραίο μαλακό γούνικο παλτό.Την επόμενη 5/1 μας πήγαν στα μπουζούκια.B)Ναι το ρίξαμε έξω.Απλά εκείνο το βράδυ ήμουν ευτυχισμένη,καθώς συνειδητοποίησα πιο καθαρά από ποτέ ότι σημασία δεν έχει το μέρος,αλλά η παρέα με την οποία βρίσκεσαι.:)("Γιατί όλα τα ωραία πρέπει να τελειώνουν όταν βρίσκονται στην κορυφή") Από την Ιανουάριο ακόμα θα μου μείνει η παρακολούθηση της παράστασης"Το αμάρτημα της μητρός μου".Όχι δεν μου άρεσε,αλλά πάω σπάνια θέατρο.Επίσης η βόλτα στο Αττικό Πάρκο,το 38.9 που είχα ανεβάσει,η παρακολούθηση μια ταινίας στο σπίτι της παιδική φίλης και μία όμορφη βόλτα για κινέζικο(μιάμι!)

Απόψε είσαι τα παγάκια στο ποτό
Μ’ έχεις τρελάνει κι έχω χάσει το μυαλό

Για μια καρδιά να καίγομαι
Να σ’ αγαπώ δεσμεύομαι
Και συ για το χατίρι μου
Θα λιώνεις στο ποτήρι μου

Απόψε είσαι τα παγάκια στο ποτό μου

Απόψε φόρα τα καλά σου
και για αγάπη ετοιμάσου
γιατί όπως φαίνεται θα γίνει μπέρδεμα

Φεβρουάριος 2011

Αχ,γλυκός Φεβρουάριος.Δεν ξέρω για την αρκίβρεια γιατί μου άρεσε τόσο.Αλλά έχω να θυμάμαι μια ωραία μάζωξη σπίτι μου.Θυμάμαι εμένα να τρέχω να προλάβω 6 διαγωνίσματα σε μια εβδομάδα.Και ταυτόχρονα με θυμάμαι με ολοένα και ανεβασμένη αυτοπεποίθηση.20 στην Ιστορία,18 σε τεστ με ανώμαλα,15.8 σε Έκθεση.Θυμάμαι επίσης πολλά ΝΕΥΡΑ.Ένα ολόκληρο σκηνικό με την Ιστορικού(εγώ να τσιρίζω και να κλαίω σπίτι) κατά το οποίο στιγματήστηκε με την φιλική προσφορά της κυρία Μ. να με πάρει παράμερα από τους άλλους,να με ρωτήσει τι ακριβώς πρόβλημα είχα εγώ και να μεσολαβήσει στην διευθύντρια για να γίνει το καλύτερο δυνατό.Θυμάμαι ακόμα πόσα νεύρα είχα με μια φίλη μου.Αλλά whatever...Γέλιο μαζί με την Κ. κάθε Παρασκευή στο τηλέφωνο για να κάνουμε ασκήσεις λατινικών.Τον κύριο Σ. και τις ακάτες του.Την Δ. να κάνουμε επανάληψη μαζί το σπροσφυγικό.Βροχή.Αχ,γλυκός Φεβρουάριος.

Όμορφος κόσμος κανέλα και δυόσμος
ομορφαίνει τη μέρα μυρωδιά στον αέρα
μια σφαίρα που δεν σταματά
Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και χαμογελάς
όμορφος κόσμος τι το θες τόσο στρες
μήπως ήσουν και χθες ευτυχισμένος

Μάρτιος 2011

Χμ,ο Μάρτιος μου έχει μείνει στο μυαλό λίγο ξινός ως μήνας.Η μέρα μεγάλωνε και δεν ήθελα.Αρχικά τότε μου έβγαινε όλη η κούραση και όλο το άγχος.Όλοι ήμασταν εκείνη την περίοδο τόσο ήσυχοι.Τόσο τσιτωμένοι και αγχωμένοι.Ακόμα και οι καθηγήτριές μας.Με εξαίρεση φυσικά την υπερενεργιτική κυρία Ν.:* Τον Μάρτιο κατάφερα να γράψω ένα 17.4 στην Ιστορικού!ΧΑ!Για πάντα θα το θυμάμαι αυτό.:P Επίσης τον Μάρτιο το δεξί μου χέρι τα έφτυσε με όλη την σημασία της λέξης.:P Πόναγε ολόκληρο,ήμουν μια εβδομάδα με την βολταρεν,με 3 επισκέψεις σε γιατρούς με χάπια και άλλες δυο σε φυσικοθεραπευτή.Θυμάμαι ακόμα τον πονόλαιμο μου.Τις αξέχαστες απόκριες στο φροντ. καθώς όλοι είχαμε ντυθεί και βγάζαμε ομοδικές φωτό με σταρ την κυριά των αρχαίων μας με μία αγελάδα-καπέλο στο κεφάλι.χαχ :) Το Μαρτάκι που μας έφτιαξε σ'όλους η Ειρ. από το φροντ. και το φόραγα μέχρι να τελειώσουν οι Πανελλήνιες.Μια χιονισμένη Τρίτη.Ο καφές που άρχισα να πίνω.Τα μπισκοτάκια κανέλας.Τις όμορφες Τετάρτες.Τις αγκαλιές της κυριά Μ. και της Κ. μου.Τα ρακόμελλα στο γραφικό play.Γλυκόξινος Μάρτιος.:)

I close my eyes
only for a moment
and the moment's gone
all my dreams
pass before my eyes a curiosity
dust in the wind
all we are is dust in the wind

nothing last forever

Απρίλιος 2011

Όμορφος Απρίλιος.Ένας μήνας πριν τις Πανελλήνιες.Ξεκίνησε παράξενα με τις δύο πιο χειρότερες πλάκες που μου έχουν κάνει ποτέ πρωταπριλιά.- :P Συνέχισε όμορφα με πάλι ρακόμελλα στο play.Θυμάμαι εκείνη την υπέροχη Τετάρτη που φάγαμε κρέπα μετά το μάθημα με την Κ.Θυμάμαι πως άχνιζε η σοκολάτα ενώ εμείς τουρτουρίζαμε.Θυμάμαι απίστευτο γέλιο.Χαμόγελα.Θυμάμαι ακόμα πιο εντατικό διάβασμα και συνεχείς επαναλήψεις.Θυμάμαι εκείνες τις αξέχαστες ώρες που περνούσα μαζί την Κ. σε βίντεο κλίσεις.Θυμάμαι το καινούργια μας σκυλάκι,η Έμυ μας.Θυμάμαι να φωνάζω πως εγώ δεν σπαταλάω 2 ώρες να κάθομαι την Κυριακή του Πάσχα.(ναι διάβαζα ιστορία. xD :P)Θυμάμαι ένα παράξενο όνειρο.Θυμάμαι κούραση.Άγχος.Ήλιος.Οι μέρες να περνάνε γρήγορα...

Ένα κορίτσι χορεύει στον ουρανό, στο δωμάτιο,
το δρόμο, τη δουλειά, το σχολείο
Μια ψυχή, κι άλλη μία, και μια συνομιλία,
μόνο μάτια και λέξη καμία

Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ’ ουρανού την καρδιά

Μάιος 2011

Περίεργος.Ο Μάιος πέρασε τόσο απίστευτα γρήγορα.Τι να θυμηθώ?Αρχικά θυμάμαι το άχγος.Θυμάμαι εκείνα τα τελευταία μαθήματα στο φροντ. που σηκωνόμασταν και αγκαλιαζόμασταν ομαδικά.Το κλάμα και τις γλυκιές αγκαλιές τις κυρίας Μ. Πως μπορείς να δεθείς τόσο πολύ με κάποιον δυο χρόνια ε? 12 Μαίου,τα γενελθιά μου και αρχίζουν οι Πανελλήνιες.Τελικά ήταν καλό δώρο.16.3 Έκθεση!!Θυμάμαι πως είχα απογοητεύτει πολύ στο δεύτερο μάθημα.Εμένα να μου έχει κοπεί η όρεξη για πέντε μέρες και να ανεβάζω δέκατα από το άγχος.Υπερευχαριστώ τον κύριο Σ. που με έκανε να λιώσω στα γέλια και που με πήρε να χορέψουμε.:P Μετά γύρισα σπίτι με όρεξη και συνέχισα μέχρις της 23 Μαίου με όρεξη.Μετά ενδοσχολικές εξετάσεις αλλά δεν με ένοιαζε τίποτα.Είχα τελειώσει Πανελλήνιες και ήμουν καλά.B)

Σ΄αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω

Χωρίς κουράγιο κι αγκαλιά,ζωή που΄ναι στη δύση

Χιλιάδες χρώματα θαμπά,απόχρωση του γκρίζου
μέρες βαμμένες μοναξιά και νύχτες που δακρύζουν
περιοχές του πουθενά και σκόνη στον αέρα
όλα τελειώνουν τώρα πια δεν πέρασε μια μέρα

Και να πω κάπου εδώ πως οι μήνες Ιανουάριος με Μάιο έχουν την πιο γλυκιά μυρωδιά.Είναι μυρωδιά hypnotic poison,hypnose lancome,καφέ,λιποζάν φράουλα(ααααχ!!),παλτό,ένα μαύρο κολάν και ένα ζεστό φούτερ,βροχή,φυλλάδια και τέλος η χαρακτηριστική μυρωδιά του φροντ.

Ιούνιος 2011

Ο ΠΙΟ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟΣ ΜΗΝΣΑ ΙΣΩΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.:P Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση όρεξη είχα.Άρχισα να ξανά ποστάρω με μανία στο HW.Είχα διαβάσει τουλάχιστον 3-4 βιβλία.Είχα κάνει 3 σχέδια.Είχα γεμίσει το mp3 με καινούργια τραγούδια τα οποία άκουγα τα ήσυχα βράδια του καλοκαιριού.Και επίσης ΒΟΛΤΕΣ,ΒΟΛΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΒΟΛΤΕΣ.Μπορούσα να ευχαριστηθώ το γεγονός ότι έβγαινα πια χωρίς να σκέφτομαι"ωχ έχω διάβασμα".:P Και έρχεται το τέλος του μήνα με τα αποτελέσματα και τα 15.574 μόρια μου που ήμουν χαρούμενη αλλά που δεν έκαναν για αυτό που ήθελα στην Αθήνα.Που δεν υπάρχει πρόβλεψη για δύδιμα.Που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε την πτώση των βάσεων,που μπαίνουν και τα οικονομικά θέματα στην μέση κλκλ.:/

Όπου και να πάω
πάντα εδώ γυρίζω χάνομαι
όπου και να πάω
πάντα εδώ

Ιούλιος 2011

Ξινός.Βαρετός.Είχε βέβαια και τα ωραία του.Θυμάμαι εκείνο το εκπληκτικό μύτινγκ με τα παιδιά του HW όταν βγήκε η τελευταία ταινία του Χάρι Πότερ στο Mall.Γενέλθια μιας φίλης.(τι υπέροχη μέρα!)Θυμάμαι βόλτες στην θάλασσα.Θυμάμαι απογεύματα με γέλιο με δύο αγαπημένες φίλες μου.Θυμάμαι τον μπαμπά μου να αναχωρεί για 3 ολόκληρους μήνες...Τέλος θυμάμαι όμορφες διακοπές στην Κόρινθο.Χαζομάρες για τρεις μέρες με την ξαδέρφη!

Να ζώ και να ξεχνάω το άρωμά σου
θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ
να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή
να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτεί
να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά

Αύγουστος 2011

Γλυκόξινος.Δεν ξεκίνησε καθόλου καλά.Δεν είχα όρεξη.Ένιωθα χάλια για μια περίοδο.Μόνο πια οι βόλτες με τις φίλες και οι τρέλες στην ταράτσα με ευχαριστούσαν.Οι πάστες που τρώγαμε.Το uno και game που παίζαμε.Τα ψώνια στο Lidl.Αλλά γενικά χάλια...Ώσπου ξανά φεύγουμε για Κόρινθο και γυρνάμε στα όμορφα πεφταστέρια του Αυγούστου.Και ξαφνικά μια γλυκιά πρόταση:Πρόσκληση στο εξοχικό της αγαπημένης Κ. μαζί με την Ε. στα Καμένα Βούρλα!!Αυτές οι διακοπές έχουν άρωμα από τσίχλα,αλάτι θάλασσας,πεύκα και γεύση από παγωτό νουτέλα και disaronno.Έχουν τρελο κάψιμο στο τίτσου.Έχουν γέλιο μέχρι δακρύων!!:)

I I follow, I follow you deep sea baby
I follow you
You're my river running high, run deep run wild
I, I follow, I follow you deep sea baby,
I follow you

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Είμαι μυστήριο τρένο
Δεν θέλω να έχω επιβάτη
Ότι έχω αγαπημένο
αποδεικνύεται απάτη

Σεπτέμβριος 2011

Χάλια.Με μία λέξη.Βγήκαν οι βάσεις.Η αναπόφευκτη απόφαση να ξαναδώσουμε.(Πάλι καλά που έχω συμπαράσταση και άλλες 2 φίλες που ξανάδινουν xD)Ψάξιμο για καινούργιο φροντ. αφού το παλιό έκλεισε.:( Πολλά νεύρα με τους γονείς μου.Πολλά όμως.Και κυρίως κλάμα.Πολύ κλάμα.Κλάμα στο μετρό.Κλάμα σε καφετέρεια.Κλάμα μπροστά σε φίλες.Κλάμα στο τηλέφωνο.Δεν με αναγνώριζα...Πάλι καλά είχα και μια ωραία γνωριμία,την κοπέλα που είμαστε μαζί τώρα στο καινούργιο φροντ.Πόσο την συμπαθώ!:D

When you try your best, but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need
When you feel so tired, but you can't sleep
Could it be worse?

But if you never try you'll never know
Just what you're worth

I promise you I will learn from my mistakes

Οκτώβριος 2011

Η επιστροφή του μπαμπά σπίτι δεν έφερε τίποτα καλό.Και άλλο κλάμα.Πολύ κλάμα.Θυμάμαι εμένα να ψήνομαι σε 38.8 πυρετό.Αλλά τον Οκτώβριο όλα πήραν μια σειρά.Μαθήματα,πρόγραμμα.Αυτό ακριβώς που ήθελα.Έτσι έχω να θυμάμαι και μερικές όμορφες εξόδους.(Τίτσουυυ!)Και φυσικά το αξέχαστο Halloween :D.Τι χορό ρίξαμε!

Μα δε πειράζει, δε πειράζει
καινούργια μέρα πιο καλή, αύριο πάντα θα χαράζει
δε πειράζει, δε πειράζει
έχει τα πάνω και τα κάτω η ζωή!
μαζεύτηκαν προβλήματα σωρό
και λύση δεν νομίζω πως θα βρω.

Νοέμβριος 2011

Αχ υπέροχος.Δεν ξεκίνησε η αλήθεια είναι τόσο καλά.Αλλά πάλι καλά ήταν ήρεμος.Διάβασμα,μαθήματα.Και ουάου είτε το πιστεύεται είτε όχι δεν ήμουν(όυτε είμαι) αγχωμένη.Δεν ξέρω ακριβώς γιατί.Ίσως γιατί τα έχουν ξανακάνει.Ίσως πάλι γιατί συνειδητοποίησα αυτό που είχε πει η κυριά Μ. στο τελευταίο μάθημα.Πως υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τις Πανελλήνιες,και πως να ευχόμαστε όλα μας τα προβλήματα να ήταν σας τις Πανελλήνιες.Το συνειδητοποίησα και το κατάλαβα όσο ποτέ.Καφές με την κυριά των αγγλικών μου!Φίλες που είχα καιρό να δω!24 Νοεμβρίου και φύγαμε για Θεσσαλονίκη για να πάμε να δούμε την Ε. μας!ΤΙ ΤΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ!ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.Καφές,τίτσου,χορός στο minibar,βόλτα στο λευκό πύργο,μονόπολη στο σπιτάκι,βόλτα στο ΑΤΕΙ,χαζομάρες και πολύ γέλιο,εγώ πάλι άρρωστη,βόλτα στα σοκάκια της Θεσσαλονίκης,τρίγωνα πανοράματος,σουβλάκι-πίτσα-σουβλάκι-πίτσα,ένα μυτινγκ,κουπέεε,πολλές γνωριμίες.Όμορφες και γλυκές αναμνήσεις.:)

Ώ! όμορφη Θεσσαλονίκη
ώ! τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ
κι' αν ζω στην ξελογιάστρα την Αθήνα
για σένα τραγουδώ κάθε βραδιά

Μην ρωτάς πως περνάω
ούτε ξέρω που πάω στους δρόμους περπατάω

Τώρα ρωτάς πως περνάω
τώρα που πάω από το καλό στο καλύτερο

Δεκέμβριος 2011

Τα διαβάσματα συνεχίζουν.Σινεμά,βόλτα,διάβασμα,ένα γλυκό μύτινγκ,πάλι βόλτα,διάβασμα.Αλλά τα ωραία έρχονται καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.Όλοι γυρνάνε Αθήνα,wiii!!Υπερτέλεια παραμονή Χριστουγέννων με τα παιδιά από το HW και άλλο ένα όμορφο απόγευμα μαζί τους.:) 6 ώρες στο play παίζοντας τίτσου.Βόλτα με φίλη που είχα να δω μήνες!!Βαρετά Χριστούγεννια.Ξεσσαλωτική Πρωτοχρονιά με μια φίλη.(Χορό που τον ρίξαμε πάλι :P :D ) και αλλαγή του χρόνου.;)

Yeah you and me we can ride on a star
If you stay with me girl
We can rule the world

All the stars are coming out tonight
They're lighting up the sky tonight
For you

Αυτά για το γλυκόπικρο 2011.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2012.
Να έχετε όλοι ότι πραγματικά ποθείτε.Να ονειρεύεστε και να χαμογελάτε.:D
Καληνύχτα.:)


ΥΓ:Οι στίχοι που έβαλα από κάτω έχουν σημασία,γιατί δηλώνουν πιο τραγούδι εκφράζει περισσότερο κάθε μήνα μου.:P ;)

Παραμονή Χριστουγέννων :)

Παραμονή Χριστουγέννων με μια πολύ γλυκιά παρέα.

Έχω φίλες.Και αρκετές μάλιστα που αγαπώ.Αλλά η μεγαλύτερη παρέα που είχα ποτέ ήταν μέχρι 7-8 άτομα.

Την Παραμονή των Χριστουγέννων μαζευτήκαμε 11!:D

Μελομακάρονα.Κουραμπιέδες.Φερρέρο ροσέ.Ποπ κορν.Κουλουράκια.Πατατάκια.
Ανταλλαγή δώρων.

Χαμόγελα.Αγκαλιές.Πειράγματα.Γέλια.

Βάλαμε την ταινία να παίξει.Φυσικά και δεν μπορέσαμε να την δούμε όλη.Μιλάγαμε υπερβολικά πολύ μεταξύ μας.:P
Κουνιόμασταν μαζί στον ρυθμό του sountrack.

Ένα μεγάλο τραπέζι.Όλοι γύρω γύρω.Ζεστά βλέμματα.
"Χρόνια πολλά!"
"Καλά Χριστούγεννα!"
"To the boy who lived!"χαχχα

Φωτογραφίες.

Ζεστές σοκολάτες.
Συζητήσεις.
Γέλια.
Πάλι αγκαλιές.

Νομίζω αλήθεια πως ήταν η καλύτερη παραμονή Χριστουγέννων που έχω περάσει.;)
Και νομίζω πως είμαστε η ΤΡΑΝΤΑΧΤΗ απόδειξη πως ο Χάρι Πότερ σε συνδιασμό με το internet ενώνουν τους ανθρώπους.:P
Γιατί όταν λέμε σε κάποιους πως έχουμε φτιάξει αληθινές φιλίες μέσω ένος φόρουμ μας περνάνε για τρελούς -.-?
Και όμως γίνεται!

Σημασία δεν έχει που γνωρίζεις τον άλλον.Σημασία έχει αν επικοινωνείς και περνάς όμορφα μαζί του.

Και πάνω απ'όλα "Σημασία δεν έχει τι ζεις.Αλλά πως το ζεις."Παρά 5,επισόδειο 46.

"Hogwarts will always be there to welcome you home."





Dan_Liza"Γενικά, ευχαριστώ πολύ παιδιά για αυτή την καταπληκτική μέρα."

Cassandra Black"Για μένα, ήταν η μοναδική φορά που ένιωσα πως είναι πραγματικά Χριστούγεννα."

Imperio"Σας ευχαριστω που ηρθατε!Απλα σας ευχαριστω."

Hecate"Ήταν τόσο οικογενειακή και ζεστή ατμόσφαιρα!"

Amelia Blackfoot"Εντυπώσεις από τα παιδιά,δεν μπορώ πλέον να γράφω,σας νιώθω όλους φίλους μου πλέον, και όχι απλές γνωριμίες."

Minerva McGonagall"Θα θελα να έχω την πιο μεγάλη αγκαλιά του κόσμου για να σας χωράει μέσα όλους.Σας ευχαριστώ για το υπέροχο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και όλη τη μέρα."

elliza"Ήταν πραγματικά το πιο οικογενειακό μίτινγκ που έγινε ποτέ!
Μετά από δύο χρόνια στο φόρουμ πιστεύω πραγματικά πως ισχύει ότι και για το Χόγκουαρτς,το ΗW θα είναι πάντα εκεί να μας καλωσορίζει σπίτι"

Berenice"Ήταν πολύ homey και δεν πιστεύω πως έχει πραγματοποιηθεί τέτοια συνάντηση σε οποιοδήποτε άλλο φόρουμ.Ήταν τέλεια και όμορφα και σας ευχαριστώ για όλα."

Amycus"Θα πω μόνο πως οταν με ρωτήσουν για τα πιό ωραία Χριστούγεννα να είστε σίγουροι πως δεν θα χρειαστεί να ψάξω πολύ στις αναμνήσεις μου.Θα είστε εκεί,πάνω-πάνω"

Όπως είπε και η Μάρσυ"Έχουμε μαγεία μέσα μας!"

loveee yaaaa!:* :* :*

Απλά πατήστε play και κινηθείτε μαζί μας στον μαγικό μας κόσμο.Εκεί που υπάρχουν μόνοι αληθινοί μάγοι και μάγισσες:

ΥΓ:Και ναι,είναι η πρώτη φορά που σας αφιερώνω ολόκληρη ανάρτηση.:P Να είστε περήφανοι!B) χαχαχ Σας αγαπώ!

Λίγα λόγια για την όμορφη Θεσσαλονίκη! :)

Λοιπόν γεγονός είναι πως στης 24 με 29 Νοεμβρίου βρέθηκα στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
Ως πόλη είναι πραγματικά πανέμορφη.

Ήταν τόσο υπέροχο συναίσθημα να ξυπνάς 5 το πρωί,να παίρνεις μια βαλιτσούλα και να πηγαίνεις επιτέλους να ζήσεις λίγες στιγμές γέλιου με τις φίλες σου,λίγες στιγμές τρέλας,και λίγες ηρεμίας.




Μέσα στο τρένο ρίξαμε πολύ γέλιο.Ένα θα σας πω:Αθήνα-Θεσσαλονίκη με το γρήγορο τρένο μόνο 18 ευρώ.B) Γιατί πετύχαμε προσφορά στο νετ!:D

Πετύχαμε ελενκτές και μας έγραψαν στο λεοφωρείο γιατί είχαμε περάσει το όριο για ένα τέταρτο.Την ίδια εβδομάδα ξανά είχα πετύχει ελεκτές στην Αθήνας άλλες 2 φορές.Τους τραβάω,πραγματικά!

Η Ε. μου,μας πήγε στο περιβόητο λολ και παίξαμε,μα τι άλλο,τίτσου!Το ίδιο βράδυ το ρίξαμε έξω στο λεγόμενο στέκι της minibar.Γυρήσαμε 6 το πρωί στο σπίτι.Μα τι ΥΠΕΡΟΧΗ βραδιά.Με πολύ χορό και μετά μια νόστιμη μπουγάτσα στους δρόμους της πρωινής Θεσσαλονίκης.(σημείωσα για πρώτη φορά 26 ώρες άυπνη :P )




Ψαάκι σε ευχαριστώ για την βόλτα εκείνη την Παρασκευή.Και την ζεστή σοκολάτα,και τα ποπ κορν.^_^




Μα τι ΓΛΥΚΟ κρασί που ήπιαμε εκείνο το βράδυ της Παρασκευής.Κάναμε και μία μικρή επιδρομή στα λαδάδικα σ'ένα μαγαζί που είχε ντίσκο ναιτ,και ύστερα πήγαμε σ'ένα άλλο στο μαρκιζ.:P Εντάξει,εκείνο το βράδυ νύσταζα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.Αφού με το που μπήκαμε στο λεοφωρείο κατά της 5 μιση με πήρε ο ύπνος.Πάλι καλά που είχε μείνει ξύπνια η Κ. αλλιώς δεν ξέρω που θα είχαμε βρεθεί.:P




Χαλαρό ξύπνημα κατά της 3 το μεσημέρι το Σάββατο.Πρωινό και ύστερα στο υπέροχο Χαρις Σποτ για τίτσου!Είχα τόσο ΤΕΛΕΙΟ φύλλο εκείνη την φορά που ένας τυπάς στο δίπλα τραπέζι είχε πάθει σοκ και μου φώναζε να πω τίτσου.Τελικά ο τυπάς ήρθε μετά και με βοήθαγε τι να παίξω,μας συστήθηκε(φοιτητής και αυτός!) και την επόμενη κανονήσαμε ραντεβού για τιτσου.
Ύστερα βόλτα στο Λευκό Πύργο και πίτσα!Στην επιστροφή είχα πραγματικά ΔΑΚΡΥΣΕΙ από τα γέλια.Να είσαι καλά τρελιάρα Κ. μου!Βέβαια ξέχασα να σας πω,αρρώστησα -.-.Ναι, και έτσι έμεινα μέσα στο Σάββατο το βράδυ παρέα με το λαπτοπ της φίλης μου.:P




Με πήρε ο ύπνος κατά της 3 και στης 7 το πρωί της Κυριακής βρήκα της δύο φίλες μου και την αδερφή μου να έχουν λιώσει στα γέλια έχοντας τελειώσει έναν γύρο μονόπολης τον οποίο ξεκίνησαν 5 το πρωί!O_O :P Γέλαγαν τόσο πολύ που αρχικά τις ρώτησα τι είπιαν-ήταν νηφάλιες-και μετά άρχισα να πιστεύω ότι με έχουν ζωγραφίσει στο πρόσωπο.Τελικά πήγα στο μπάνιο και κοιτάχτηκα αλλά δεν είχα τίποτα.:P Με τα χίλια ζόρια είπια 2 χαπάκια για το κρυωλόγημα και ξανά έπεσα για ύπνο.

Ξυπνήσαμε κατά της 1(φυσικά εγώ πρώτη.:P)Λοιπόν εκείνη την Κυριακή ξύπνησα τόσο στραβά λόγω του κρυολογήματος μου και ενός ονείρου.Το απόγευμα συναντηθήκαμε και με τον φοιτητή για τίτσου.Φόραγα 2 μαύρες κοντομάνικες μπλούζες,1 πουλόβερ,1 φούτερ,και 1 μπουφάν και κρύωνα.Δεν συμμετείχα στο παιχνίδι και το χειρότερο κανείς δεν καταλάβαινε την καημένη την άρρωστη την Μαρία.:( :P Πάλι καλά μετά είχε μύτινγκ με τα παιδιά από το φόρουμ που μένουν Σαλλόνικα και η ώρα 9μιση με 11μιση πέρασε τόσο γρήγορα και όμορφα!:D




Σπίτι στήσαμε πάλι τιτσάκι.:P Κατά της 3 με πήρε πάλι ο ύπνος εμένα,ενώ οι άλλες έβγαζαν ένα βίντεο μέχρι της 5 χαζογελώντας.:P

Δευτέρα πρωί σηκωθήκαμε κατά της 8 για να πάμε στο ΑΤΕΙ της φίλης μας.Τι ζεστά που ήταν μέσα οι αίθουσες!Τι όμορφα που ήταν με γύρω γύρω πράσινο!Τι γέλιο ρίξαμε μέσα στο μάθημα με την Κ.(Αρχίσαμε να μιλάμε γαλλικά xD)

Ύστερα όταν πήγαμε κέντρο κάναμε βόλτα στον Λευκό πύργο.Και μετά στο Χάρις Σποτ για τίτσου.Ύστερα βόλτα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης για να βρούμε τρίγωνα πανοράματος και τέλος στο μαγαζί κοράλι για λίγη χαλάρωση.12 το βράδυ ήμασταν σπίτι μετά από μια λαχταριστή κρέπα.Παίξαμε μονόπολη πίνοντας μαλαματίνα.Μας είχε πιάσει τέτοιο γέλιο...:D




Αφού κοιμηθήκαμε 4 ξυπνήσαμε 2 για να φάμε παστίτσιο και να ετοιμάσουμε βαλίτσες.5μιση ήμασταν στο σταθμό για να πούμε το αντίο στην όμορφη Θεσσαλονίκη.Η Ε. συνειδητοποίησε ότι μας έκλεισε κουπέ!O_O Τρελαθήκαμε από την χαρά μας,είχε πολύ πλάκα.:P Στο γυρισμό είχαμε σβήσει και τα φώτα,είχαμε κλείσει και την κουρτινούλα και ήμασταν τέλεια.χαχ


Γενικότερες εντυπώσεις:Τι ΤΕΛΕΙΟ που είναι να έχει μηχάνημα μέσα στο λεοφωρείο για να βγάλεις εισητήριο.Να λέει τις στάσεις.Να λέει σε πίνακα σε πόσα λεπτά θα έρθει το επόμενο!

Στην Θεσσαλονίκη δεν φοβόμουν.Ένιωθα πιο ασφάλεια από την Αθήνα.Έβλεπα ΠΟΛΛΟΥΣ φοιτητές,κόσμο να κυκλοφορεί,να διασκεδάζει κλ.Γνωρήσαμε συνολικά μαζί με τους φίλους της φίλης μου σίγουρα στα 15 άτομα μέσα σε 5 μόνος μέρες!Έπιανες τόσο εύκολα κουβέντα με κάποιον άγνωστο.




Δεν ξέρετε τι τέλειο που ήταν να μην βλέπω για 5 μέρες τους γονείς μου.Να μην ακούω την γκρίνια τους.Να μην βλέπω την απαισιοδοξία τους και τα θλιμμένα προσωπά τους.Να φεύγω χωρίς να ακούω το"αα,βγαίνεις?".Να μην ψυχοπλακώνομαι για χάρη τους.Αυτές της 5 μέρες ήμουν τόσο ξέγνοιαστη που δεν θα πάψω να ευχαριστώ γι'αυτό την Ε. που μας φιλοξένησε! ;) Επίσης 5 μέρες χωρίς μαθήματα και άγχος.

Όσο και αν αγαπώ τις φίλες μου δεν θα μπορούσα να ζήσω καθημερινά στο ίδιο σπίτι μαζί τους πάνω από 5 μέρες.:P Τους αρέσει πολύ να με πειράζουν.Αλλά άμα κάποιος μου κάνει πλάκα συνέχεια εκνευρίζομαι και στεναχωριέμαι.:P Επίσης η Ε. είναι ακατάστατη.:P Εγώ τα θέλω όλα συμμαζεμένα!:P

Μου άρεσε τόσο πολύ που θέλω να πάω και εγώ στην Θεσσαλονίκη φοιτήτρια αλλά δεν το βλέπω.Τι τυχεροί οι φοιτητες που ζουν εκεί!
Απλά αγαπώ Θεσσαλονίκη!

~~~~~~~~~~~~~~~
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου,γύρω στις 10 και δέκα το βράδυ.

Τελειώνοντας το μάθημα της Λογοτεχνίας.

"Μαρία,δεν σε έχω ρωτήσει,αλήθεια σου λείπουν οι παλιοί σου καθηγητές?"
Η κυρία της Λογοτεχνίας με κοιτάει με τα μεγάλα καστανά της μάτια.
"Ναι...Πολύ."




"Μα ναι,το πιστεύω.Και από την στιγμή μάλιστα που ήσουν τόσο ευχαριστημένη το θεωρώ παρακινδυνευμένο που άλλαξες φροντ."
"Μα σας είπα,δεν άλλαξα.Έκλεισε."της απαντάω.
"Αχ,ναι."
"Ναι αφού να φανταστείτε στα τελευταία μαθήματα κλαίγαμε.Και δεν ήταν μόνο αυτό.Ήταν ότι τους είχα δύο χρόνια,ήμουν πού δεμένη μαζί τους."
"Μα φυσικά το φαντάζομαι.Περνούσες σίγουρα και περισσότερη ώρα μαζί τους."
"Ναι.Και βέβαια άλλο είναι να είσαι απόφοιτος και άλλο τελειόφοιτος.Σαν τελειόφοιτη θα έδινα πρώτη φορά,ήταν αλλιώς το κλίμα...το γεγονός ότι κάτι τελειώνει...Ένω τώρα...Και χωρίς να το θέλω σας συγκρίνω καμιά φορά με τους παλιούς μου"της λέω.
"Μα ναι εννοείται.Το βρίσκω τελείως φυσιολογικό."μου λέει και χαμογελάει.



Και για όσους αναρωτιούνται θα σας πω κάτι.Είμαστε δυο δίδυμα σε διαφορετική κατεύθυνση η κάθε μια.Άλλα μόρια έβγαλε η μια,άλλα η άλλη(όχι βέβαια αρκετά γι'αυτό που μας αρέσει στην Αθήνα.)Και συνειδητοποιούμε ότι Ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕ.Ναι αγαπητοί μου αναγνώστες,το ένα παιδί δεν τραβάει το άλλο.Πρέπει να έχουν διαφορά έναν χρόνο.Και αν εγώ πήγαινα πχ Καλαμάτα και η αδερφή μου Πάτρα ΒΡΕΣ ΜΑΣ ΕΣΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΤΡΙΧΟΤΟΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.-.- Γι'αυτό και ξανά δίνουμε.Προσπαθήσαμε να διασταυρώσουμε σχολές.Δεν πέτυχε.Να υπολογίσουμε πόσο θα πέσουν οι βάσεις.Δύσκολο.ΠΦ,αυτά για να μην αναρωτιέστε γιατί ξανά δίνω.:P

~~~~~~~~~
Τα οικονομικά πάνε από το κακό στο χειρότερο.Οι τσακωμοί τους επίσης.Τις τελευταίες μέρες λέω τόσο συχνά"Θέλω να φύγω από αυτό το σπίτι!"



~~~~~~~~

Άνοιξα ευχάριστα,έκλεισα δυσάρεστα.
Αυτά έχεις όμως η ζωή.
Όλα ένας κύκλος είναι.;)




Ώ! όμορφη Θεσσαλονίκη
ώ! τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ

Είσαι το καμάρι της καρδιάς μου
Θεσσαλονίκη όμορφη γλυκειά
κι' αν ζω στην ξελογιάστρα την Αθήνα
για σένα τραγουδώ κάθε βραδιά

Ώ! όμορφη Θεσσαλονίκη
ώ! τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ

Μέσα στα στενά σου τα σοκάκια
έζησα τις πιο γλυκές στιγμές
καντάδες χίλιες νύχτες έχω κάνει
για όλες τις μποέμικες καρδιές

Ώ! όμορφη Θεσσαλονίκη
ώ! τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ

Πάντα με κρατάς στην αγκαλιά σου
πάντα σε θυμάμαι και πονώ
κι αν είμαι τώρα λίγο μακριά σου
με τον καιρό κοντά σου θα βρεθώ

Ώ! όμορφη Θεσσαλονίκη
ώ! τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ

Και αυτό το τραγούδι:


Μην ρωτάς πως περνάω
ούτε ξέρω που πάω στους δρόμους περπατάω

Τώρα ρωτάς πως περνάω
τώρα που πάω από το καλό στο καλύτερο

^Και όχι ΔΕΝ μου αρέσει καθόλου το συγκεκριμένο.Απλά τώρα χωρίς να το θέλω μου θυμίζει θεσσαλονίκη και τις φίλες μου.:P


Και τέλος αυτό:



Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω
πόσο μόνη νιώθω
στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ
με μεγάλο πόθο

Δεν τη βρίσκω την άκρη
πουθενά και πες μου τι να κάνω
έχω γεμίσει ασφυχτικά
με καπνό το δωμάτιο ως απάνω
και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό

Πού να γείρω το κορμί μου
όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ
κι απ’ τα ξενύχτια

Πού να βρω ένα φιλαράκι
να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια
αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί

Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να ’ναι ερεθιστική
σαν την αμαρτία
μα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστική
με χτυπά με βία

Δεν τη βρίσκω την άκρη...

Ούτε εσύ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω
τη λύση που ζητάω
μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια
που για μέρες τραγουδάω

Δεν τη βρίσκω την άκρη..

Aφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί...
Χρόνια πολλά μπαμπά.Να τα εκατοστήσεις.Μου λείπει ο παλιός σου εαυτός πιο πολύ από ποτέ...:/


Αυτά από μια Fleur που τις λείψατε όλοι πολύ.:P :*
:) :)

Μια φλόγα ζωντάνιας :)

Πέμπτη βράδυ γύρω στης 9.

Ώρες πριν προσπαθούσα να θυμηθώ πως ακριβώς ένιωθα όταν ήμουν πέρυσι γεμάτη.Να ξανά θυμηθώ εκείνη την ελαφρά φλόγα που ένιωθα και με γέμιζε ζωντάνια.
Όταν...

Μ"Με πήρες εσύ τηλέφωνο?"
Κ"Όχι γιατί?"
Μ"αα,τίποτα.Είδα ότι με πήρε ένας αριθμός και έλεγα μήπως ήσουν εσύ."
Κ"αα.Που είστε?"
Μ"Εδώ μωρέ κοντά στην στάση του 421...Πάμε προς τα Hondo Cender."
K"Τι??Ποια στάση του 421?Στην πλατεία?"
Μ"Ναι!Γιατί εσείς που είστε?"
Κ"Έξω από τα Hondo!"
Μ"αα!!Μείνετε εκεί!Ερχόμαστε."

Πότε βροχή, πότε αέρας, μια προσευχή, λόγια μητέρας
Φωνές που ακούγαμε παιδιά. Για μια στιγμή θέλω...



Πιάνω αγκαζέ την αδερφή μου και μια φίλη μου και αρχίζουμε να περπατάμε.Όσο πλησιάζουμε τόσο πιο πολύ ανυπομονώ.
Μ"Που είστε?"
Κ"Μέσα στα berska"

Ψάχνω με το βλέμμα μου μέσα το μαγαζί.Ψάχνω για δυο κοπέλες με όμορφες μπούκλες.

Είναι νωρίς, ζωή χαράζει, σαν μολυβιά στ' όνειρο στάζει
Ο αέρας παίρνει τα μαλλιά. Για μια στιγμή θέλω να...

Επιτέλους!
Χαμογελάω βλέποντας τα καστανοπράσινα μάτια της Κατ. και τις μπούκλες της.Μου χαμογελάει.Τρέχω.Τρέχει.Την αγκαλιάζω σφιχτά.

Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά




Από πίσω μου με ακολουθεί η αδερφή μου η οποία αγκαλιάζει και εκείνη την Κατ.
Μετά από ένα δευτερόλεπτο εμφανίζεται και η Κ. μου!
"Κατ. μου τι κάνεις?"την ρωτάω
"Καλααα!:D Εσείς πως είστε?Ήρθαμε εδώ να χαζέψουμε,έχει κάτι ωραία μποτάκια εκεί."
"αα,ναι όντως είναι ωραία!"απαντάω.

μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να

"Γουτσούνι μου!"φωνάζει η Κ.
Χαζογελάω πονηρά.
"Καλά θα δεις.Μαζί δεν θα είμαστε 5 μέρες Θεσσαλονίκη?"
"Ωχ,ναι!χαχα"απαντάω.

την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά

"Πες μου,πως περνάς στην Καλαμάτα?Πως πάει η σχολή?"ρωτάω την Κατ.
"Μια χαρά όλα!Εσάς πως πάνε τα μαθήματα?"
"Καλά,πήρα στην Ιστορία 18.1"της λέω.
"Αχ,μου έλειψε το φροντ.Εσας δεν σας έλειψε?"ρωτάει η Κατ.
"ΩΩ,ναι."λέει η αδερφή μου παραπονιάρικα και συμφωνώ.
"Και να θέλουμε να πάμε να πούμε ένα γεια έκλεισαν -.- Λέμε γεια στους τοίχους."παραπονιέται η Κατ.

μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

"Κατ. τα Χριστούγεννα λέγαμε να πάμε μπουζούκια όπως πέρυσι"λέω και γελάω.
"Αααχ,ναι εγώ θέλω!"
"Ωραία!"
Ξαφνικά η αδελφή μου ξανά αγκαλιάζει την Κατ."Να κάνουμε αγκαλίτσα την Κααααατ!"φωνάζει.
"Ναιιιι!"λέω και εγώ και τρέχω να την ξανά αγκαλιάσω.
"Ελάτε να κάνουμε όλοι μια ομαδική αγκαλιά"προτείνει η αδερφή μου.
Αγκαλιαζόμαστε όλες γελώντας.

Είναι αργά, λόγια δεν βρίσκω, όση ομορφιά κι αν σου χαρίσω

"Λοιπόν πάμε τώρα εμείς.Να φάμε κανένα σουβλάκι και θα τα πούμε"λέει η Κατ.
"Αχ,μωρέ δεν έχω συνηθίσει να τις βλέπω για λίγο"απαντάει η Κ.
"Χαχα,μην ανησυχείς.Θα με χορτάσεις στην Θεσσαλονίκη."απαντάω χαμογελαστά.

πίσω απ' τα φώτα της ζωής. Για μια στιγμή θέλω να...




Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να

Τις χαιρετάμε και μετά φεύγουν.
Και ξαφνικά συνειδητοποίησα.
Πριν λίγα μόλις δευτερόλεπτα ένιωθα γεμάτη.Χαμογέλαγα με την καρδιά μου.Αγκάλιασα με την ψυχή μου.Μίλαγα με μια φλόγα ζωντάνιας...;)

την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

Ξέρετε κάτι?
Όταν βρείτε τέτοιους φίλους,που σας κάνουν να νιώθετε ζωντανοί μην τους αφήσετε να φύγουν.Και αν δεν έχετε βρει ακόμα τέτοιους φίλους,αλήθεια μην βιαστείτε.Θα έρθουν εκείνοι από μόνοι τους.Και όταν θα είστε μαζί τους θα πλυμμηρίζεται από ζωντάνια.
Θα νιώθετε γεμάτοι.;)





Πότε βροχή, πότε αέρας, μια προσευχή, λόγια μητέρας
Φωνές που ακούγαμε παιδιά. Για μια στιγμή θέλω...

Είναι νωρίς, ζωή χαράζει, σαν μολυβιά στ' όνειρο στάζει
Ο αέρας παίρνει τα μαλλιά. Για μια στιγμή θέλω να...

Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

Είναι αργά, λόγια δεν βρίσκω, όση ομορφιά κι αν σου χαρίσω
πίσω απ' τα φώτα της ζωής. Για μια στιγμή θέλω να...

Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

Μια ζαριά είναι η ζωή.Και θες να βλέπεις αυτούς που αγαπάς να χαμογελούν.Μια ζαριά είναι η ζωή.Και αν σου κάτσει? ;) :P

ΥΓ:Έχω βρει τα πρόσωπα τα οποία άμα τα σκεφτόμουν ο προστάτης μου θα έβγαινε τόσο δυνατός που θα έδιωχνε όλους τους Παράφρονες!:D
ΥΓ2:Ναι,πάμε για 5 μέρες στην Θεσσαλονίκη στην Ε.!
ΥΓ3:Μου λείπει ο περσινός Νοέμβριος.
ΥΓ4:Αγαπώ τα ρακόμελα!

Καληνύχτα!:)

Και εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ...;)

Ξέρετε?Είναι μεγάλο πράγμα η καθημερινότητα σου.
Κάθε χρόνο έρχονται,μένουν ή φεύγουν στην καθημέρινότητα μου διαφορετικοί άνθρωποι.

Το πιο δύσκολο είναι όταν φεύγουν.




Μου αρέσει όταν είμαι μέρος της καθημερινότητας κάποιου και είναι μέρος και δικό μου.Είναι σαν να έχετε δώσει ένα αόρατο ραντεβού.Πάντα.Κάθε εβδομάδα.Κάθε μήνα.Κάτι μόνιμο που προσφέρει ασφάλεια.Αλήθεια,αγαπώ να είμαι στην καθημερινότητα αυτών που αγαπώ.Να ξέρω πως αποτελώ ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους,και κατά συνέπεια της ζωή τους.




Μα πάνω απ'όλα βρήκα τι αγαπώ.Αγαπώ να τους ζω!
Μέσα από την καθημερινότητα μαθαίνεις να ζεις με τους άλλους.Βλέπεις τις συνήθειες τους.Τις ατάκες τους.Μαθαίνεις τον τρόπο που αντιδρούν στα γεγονότα.Τον τρόπο που μιλάνε.Τον τρόπο που θα πουν πάντα "Καλημέρα"ή "Καλό Βράδυ".Βλέπεις τον αληθινό τους χαρακτήρα με λίγα λόγια.Συνειδητοποιείς αν μπορείς πραγματικά να συμβιώσεις μαζί τους.Μαθαίνεις τι τους ανησυχεί.Τι τους πονάει.Μαθαίνεις πότε θα σου χαμογελάσουν.Πότε θα σε αγκαλιάσουν.Τους ζεις.Βλέποντας τους να μιλάνε,να σε ρωτάνε,να σου απαντάνε.Να είναι απλά ένα κομμάτι της ζωής σου.




Μην αγνοείται αυτούς που βρίσκονται γύρω σας.Ίσως κάποτε να μην έχετε ξανά την δυνατότητα να τους ζήσετε καθημερινά.




Και πιστέψτε με πονάει να τους ζεις μόνο 3 ώρες το Σάββατο,ή κάπου 2 ώρες μιας Κυριακής.Σου λένε τα νέα τους.Αλλά δεν βλέπεις απευθείας τις αντιδράσεις τους.Χάνεις να βλέπεις τις συνηθειες τους.Ξεχνάς πως είναι να βλέπεις κάθε μέρα το πρόσωπο τους.Γιατί πολύ απλά δεν τους ζεις πια.Και δεν σε ζουν.

Μακάρι να έμεναν για πάντα στην καθημερινότητα μου αυτοί που αγαπώ...
Τελικά Ο-Λ-Α είναι μία συνήθεια.Είτε ευχάρηστη είτε δυσάρεστη.

Αυτό γιατί αγαπώ την μουσική του:


Αυτό γιατί μου είχε κολλήσει:



Και τέλος αυτό γιατί αγαπώ τους στίχους του:



Εκείνο που θυμάμαι πιο πολύ
στα μάτια σου να λάμπει ένα φως
να ταξιδεύει σαν ανήλικος θεός
στο πρόσωπό σου

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
να μην ξεχάσεις την δική μας επαφή
τώρα που βρήκες σε μιαν άλλη διαδρομή
τον εαυτό σου

Μα είσαι εδώ πάντα εδώ
απ' όλα τα χαμόγελα εσύ πιο φωτεινό

Όπου κι αν πάω
κάθε μέρα πιο πολύ θα σ' αγαπάω
και την ελπίδα που ξυπνάει στην καρδιά μου σου χρωστάω
όπου κι αν πάω

Όπου κι αν πάω
τον ήλιο μες τα μάτια θα κοιτάω
ο ουρανός θα χει για μας την ίδια θέα
και θα ναι πάντα το χαμόγελό σου εκεί Αντρέα

Εκείνα που δεν πρόλαβες να πεις
τώρα κοιμούνται σε μια διάφανη σιωπή
στο μαξιλάρι σου κεντάω μιαν ευχή
να μην φοβάσαι

Εκείνα που δεν πρόλαβες να δεις
τώρα θα γίνουν εικόνα μαγική
ένα τραγούδι που θα μοιάζει προσευχή
να με θυμάσαι

Μα είσαι εδώ πάντα εδώ
απ' όλα τα χαμόγελα εσύ πιο φωτεινό

Όπου κι αν πάω
κάθε μέρα πιο πολύ θα σ' αγαπάω
και την ελπίδα που ξυπνάει στην καρδιά μου σου χρωστάω
όπου κι αν πάω

Όπου κι αν πάω
τον ήλιο μες τα μάτια θα κοιτάω
ο ουρανός θα χει για μας την ίδια θέα
και θα ναι πάντα το χαμόγελό σου εκεί Αντρέα

Είστε ακόμα εδώ,σωστά? :)

Η παράσταση.

"Η παράσταση, όμως, πρέπει να συνεχίζεται. Ο κάθε μας ρόλος πρέπει να παίζεται άψογα. Γιατί παίζεται μόνο μια φορά. Κι αν πέσεις, πρέπει να σηκώνεσαι. Κι αν γελάς, πρέπει να γελάς με την καρδιά σου. Κι αν κλαις, να κλαις με την ψυχή σου. Να χορεύεις σα να 'ναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις. Να ονειρεύεσαι σα να γεννήθηκες τώρα. Γιατί η παράστασή μας, παίζεται μόνο μια φορά. Και τίποτα δεν μπορείς να διορθώσεις."


Μία παράσταση.

Πολλοί οι πρωταγωνιστές.
Οι βασικοί όμως είναι τέσσερις.

Και οι πρόβες ξεκινούν.
Πρωταγωνιστώ μου είπαν.Δεν ξέρω.Τους άκουσα.Τους πίστεψα.




Ένας ηθοποιός φεύγει από την παράσταση.Ή μάλλον δεν φεύγει.Έτσι λέει το έργο.Το σενάριο.Και φεύγοντας παίρνει μαζί σου κάτι από εσένα.Κάτι που το είχε πριν από εσένα.Το όνομα σου.
Πρωταγωνιστώ μου είπαν.Δεν ξέρω.Τους άκουσα.Τους πίστεψα.

1,2,3 βήματα μπροστά στην μεγάλη σκηνή.
4,5,6 και ήρθε η σκηνή της αποκάλυψης.

10,9,8,7 και τα δάκρυα κυλούν.

Οι δυο αρχικοί πρωταγωνιστές έρχονται μπροστά.
Ένας άντρας και μια γυναίκα.
Δεξιά πάει ο ένας.Αριστερά ο άλλος.
Λάθη κάνει ο ένας.Λάθη κάνει και ο άλλος.




Είμαι στην μέση.Στην κρύα σκηνή.Μπροστά στις άδειες καρέκλες.Τι να τους πω και τι να καταλάβουν?
Ποιον δρόμο? Δεξιά?Αριστερά? Ή στην μέση?
Στο πουθενά για το πουθενά.

Ψέμματα λέει το σενάριο,το έργο.Ψέμματα και οι ηθοποιοί.Γιατί αυτό είναι ηθοποιοί.Καταδικασμένοι να παίζουν αυτό που δεν είναι.Να δείχνουν αυτό που δεν νιώθουν.Να λένε λόγια που δεν ξέρουν.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Να ετεροκατευθύνονται από ένα απλό σκηνοθέτη...

Χαμογελάς.Είσαι ακόμα στην μέση.
Άξιοι της μοίρα τους και οι δύο οι ηθοποιοί.
Να άλλος ένας πρωταγωνιστής που σου μοιάζει.Ξέρεις ότι αν δεν είχες αυτόν θα είχες φύγει από την παράσταση.Από το θέατρο.

Όλα διαδραματίζονται σ'ένα σπίτι.Όσο σπίτι μπορεί να είναι ένα ψυχρό θέατρο.Το δικό μου σπίτι.

Πρωταγωνιστώ στο "Θέατρο του Παραλόγου".Έτσι μου είπαν.Δεν ξέρω.Τους άκουσα.Τους πίστεψα.

Στο βάθος η αίθουσα γεμίζει.Μπαίνουν οι θεατές.Χαμογελάς.Θα παίξεις για εκείνους.Επειδή σε βλέπουν εκείνοι.Ο στόχος είναι η μετατροπή τους δράματος σε κωμωδία.Ο στόχος είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.Καλοί μου θεατές,βοηθήστε εμένα μια πρωταγωνίστρια να το πετύχω.

Τώρα η αίθουσα είναι πιο ζεστή.
Μια ζεστή ανάσα.Ο ι φ ί λ ο ι σ ο υ. :)Είναι ακόμα εδώ.
Μια αγκαλιά όσο ένας θησαυρός.

Ξέρετε τι υπόθεση έχει το έργο που παρακολουθείτε?
Μια δεκαοκτάχρονη που προσπαθεί να θυμίσει στους γονείς της με τι την μεγάλωσαν:ΜΕ ΑΓΑΠΗ.




Δεν κατάλαβα τελικά τις αποφάσεις του σκηνοθέτη.
Γιατί πρέπει να υπάρχει ο θάνατος?
Γιατί πρέπει να υπάρχει η αρρώστια?

Μα πάνω απ'όλα γιατί πρέπει να υπάρχει ο χωρισμός?

Κύριε σκηνοθέτη,θέλω να αλλάξω παράσταση!Να πάω σ'άλλη.Οκ θα προσπαθήσω να κάνω τα αδύνατα δυνατά για αυτή αλλά μετά θα φύγω.
Η προδοσία,τα ψέμματα και οι φωνές δεν αντέχονται.

Κύριε σκηνοθέτη κοίτα: :D ΧΑ! ΧΑΜΟΓΕΛΩ!
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ!ΧΑ!

Οι κουρτίνες ανοίγουν.
Τα φώτα σβήνουν.
Ξεκινάει η παράσταση.

........
Βαθιά υπόκλιση.
Χειροκρότημα.

Κύριε σκηνοθέτη αλλάζω το σενάριο.
Όσο μπορώ.
Όσο έχω δύναμη ακόμα να αγαπώ.
Όσο ελπίζω.
Και όσο ονειρεύομαι.

Κύριε σκηνοθέτη,όσο και να θέλετε την μαγεία μου δεν την χάνω!Και θα δείτε που θα μαγεύσω και τους άλλους πρωταγωνιστές!

Η παράσταση από εδώ και πέρα θα παίζεται με τους δικούς μου όρους.
Γιατί η παράστασή μου παίζεται μόνο μια φορά.;)

~~~~~~~~~

Τον Οκτώβριο κατάλαβα όσο ποτέ άλλοτε πως υπάρχουν και χειρότερα πράγματα από το αν θα πάρω 18 σ'ένα διαγώνισμα,αν θα έχω λεφτά να βγω,αν χαθώ λιγάκι με κάποιον φίλο.
Δεν σας έχω συνηθίσει σε αναρτήσεις που δεν περιλαμβάνουν νέα μου.Αλλά αυτά ήθελα να γράψω σήμερα.Αυτά με εκφράζουν.
Απλά στιγμές σαν και αυτή θα ήθελα να γύριζα τόσο στο πέρυσι.Και τι δεν θα έδινα...

Βολευτείτε,και παρακολουθήστε την παράσταση του Οκτωβρίου στο θέατρο του παραλόγου.;)



Καληνύχτα.:)



Friend, you bring me down
Friend, there's so much around
Try communicating
Don't anticipate.
Cause I want to run with you,
Cause I want to run with you,
Cause I want to run with you.
And maybe then, we could walk together.

Friend, you're getting paranoid
Friend, you're becoming so destroyed
They all laugh at you
They're all dismissing you.

Cause I want to run with you
And I want to run with you
And I want to run with you
And maybe then we could walk together.

Cause I want to see no pain this time
Cause I wanna see you shine.
Blind me, blind me, blind me.

Cause I want to run with you
Cause I wanna run with you
Cause I wanna run with you
And maybe then, we could walk together...together....together....together
Together..
I'm coming to drag you out, to drag you out
and we can walk together.

We can walk together.

Απόγευμα Σαββάτου.;)

"Θα έρθετε από εδώ να μου φτιάξετε το κέφι?Το πρωί ήταν η κηδεία και δεν είμαι καλά..."
Κοιτάω τα μισοτελιωμένα αρχαία που έχω μπροστά μου.
"Μμ...Ναι αμέ.Εννοείται!Και το ρωτάς?"

Ένα ζεστό σπίτι.




Ένας ζεστός καφές.




Μια γλυκιά παρέα.




Παιχνίδι με χαρτιά.




Γέλιο μέχρι δακρύων.




Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να κάνεις για τους φίλους σου.
Για να χαμογελούν.
Για να συνεχίζουν.
Για να νιώθουν ασφάλεια και αγάπη.

Να είσαι εκεί όταν σε χρειάζονται.

"Θα τα πούμε σ'ένα μήνα.Σας περιμένω ε?"
"Τα λέμε στην Θεσσαλονίκη.;)"
"Τα λέμε στην Θεσσαλονίκη.;)"



I'm here for you baby!(:

H κατηφόρα έχει αρχίσει
να δω ως που θα με οδηγήσει
Η Μαίρη μου είπε το πρωί
δεν θέλει να με ξαναδεί.
Κοπέλα σπίτι και δουλειά
δεν πάει τίποτα καλά
μαζεύτηκαν προβλήματα σωρό
και λύση δεν νομίζω πως θα βρω.

Μα δε πειράζει, δε πειράζει
καινούργια μέρα πιο καλή, αύριο πάντα θα χαράζει
δε πειράζει, δε πειράζει
έχει τα πάνω και τα κάτω η ζωή!

Δε ξέρω αν θα δουλέψω ή θα σπουδάσω,
δε ξέρω γενικά ως που θα φτάσω.
Ο υπολογιστής μου τα'χει παίξει
στο facebook τα μπούτια μου έχω μπλέξει.
Της μάνας μου της κάνανε μειώσεις
να δω πως θα πληρώσουμε τις δόσεις.
Επτώχευσεν κι η θεία μας η Σίσσυ
Αυτό το Δ.Ν.Τ. μας έχει σκίσει!

Μα δε πειράζει, δε πειράζει
καινούργια μέρα πιο καλή, αύριο πάντα θα χαράζει
δε πειράζει, δε πειράζει
έχει τα πάνω και τα κάτω η ζωή!

Τα φιλαράκια μου όλα τα καλά
Νέα παιδιά με όνειρα πολλά
Τους διώξανε απ τη δουλειά τους
Νεόπτωχοι με τα διπλώματα τους.
Δε μείνανε λεφτά και για βενζίνη
Και το σαραβαλάκι μου θα μείνει
Σε λίγο ούτε για μπύρα δεν θα έχω,
Και για 600 ευρώ σα πούστης τρέχω.

Μα δε πειράζει, δε πειράζει
καινούργια μέρα πιο καλή, αύριο πάντα θα χαράζει
δε πειράζει, δε πειράζει
έχει τα πάνω και τα κάτω η ζωή!


ΥΓ Ένα απλό απόγευμα μπορεί να γίνει πολύ όμορφο ξαφνικά.Τελικά έχει τα πάνω και τα κάτω η ζωή.(:

Σεπτέμβριος.(Πάλι από την αρχή)

"Η ζωή είναι σαν να παίζεις τάβλι με το πεπρωμένο σου.Ρίχνεις τα ζάρια σου και προχωράς.Αλλά όταν σου χτυπάει το πούλι και σε στέλνει στην αφετηρία έχεις πάντα την δύναμη να ξαναρχίσεις από την αρχή?"
SiNgLeS

(Αυτή την ανάρτηση την είχα προγραμματήσει να την δημοσιεύσω 30 Σεπτεμβρίου.Αλλά δυστηχώς χάλασε το νετ και βάλαμε εχθες.:P )

Wake me up when September ends...
Ευτυχώς ο Σεπτέμβριος τελειώνει!

Ξέρετε κάτι?
Πάντα τον μισούσα.
Ξέρετε γιατί?
Γιατί πάντα τον Σεπτέμβριο όλα αλλάζουν.
Είμαι άτομο που δεν του αρέσουν οι αλλαγές.:P Και ξέρετε τι παθαίνω κάθε Σεπτέμβριο?:P
Παθαίνω"Μανία του πέρυσι".Δηλαδή θέλω να γυρήσω απεγνωσμένα στο πέρυσι.:P
Από μικρή το πάθαινα αυτό.Από πάντα.
Αλλά γύρω στον Μάρτιο συνειδητοποιούσα ότι κάθε χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη.
Λοιπόν εδώ είμαι και εδώ είστε,να δούμε αν θα το πω αυτό τον Μάρτιο του 2012.:P
Αλλά προς το παρόν:Ναι,μακάρι να γυρνούσα στο πέρυσι!Τι όμορφα που ήταν.<3 br="">
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή


Σεπτέμβριος...ίσως ένα μήνας που συνέβησαν πολλά.

3 Σεπτεμβρίου και πήγαμε να κοιμηθούμε στην Κ.Ωραίο βράδυ!




Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου.
Ήταν απλά μια τόσο όμορφη Δευτέρα.Δεν ξέρω γιατί αλλά ήμουν εξαιρετικά ήρεμη και θετική.Το μεσημέρι εγώ και η αδερφή είχαμε πάει στο σπίτι της φίλης μου της Κ. και είχαμε χλαπακιάσει κάτι πίτσες.:P Το απόγευμα πήγαμε και είδαμε ένα καινούργιο φροντ. και το βραδάκι βγήκαμε παρέα με την Μ. από το παλιό φροντ.Τι καλά,είχα να την δω από τις Πανελλήνιες.:P

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου.
Την επόμενη μαζευτήκαμε στο πολυαγαπημένο μας play για να παίξουμε τίτσου.:D(Το πρωί βέβαια τρέχαμε για τα χαρτιά που πρέπει να καταθέσουμε στο Πανεπιστήμιο).Η Ε.,η Κ. εγώ και η αδερφή μου.Όμως μου τα χάλασε ένα τηλεφώνημα της μαμάς μου.Άρχισα να κλαίω...ύστερα πιάσαμε και συζήτηση για τις σχολές και τις επιλογές μου.Εεε,δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος για να νιώσει χάλια.xD Ευτυχώς μετά είχαμε συνάντησει με τα παιδιά από το φόρουμ και ένιωσα καλύτερα.:)

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου και βλέπουμε στο σπίτι ταινία παρέα με την Κ.Ύστερα πάμε για κρέπα στην Αγία.Από πίσω μας καθόταν μια κοπέλα που ζούσε σε άλλον πλανήτη.:| Την άκουγα να λεει"Ναι και θα ξοδέψω 500 ευρω σε ρούχα και 200 σ'ενα ipod!Επίσης του χρόνου θα περάσω έξω και θα πάρω και ένα σκυλάκι που θα τον λένε Λετο."-.- Μα 500 ευρώ σε ρούχα?:O Μετά πήγαμε και χαζέψαμε λίγο το κτίριο του παλιου μας φροντ.Αφού πάθαμε μια μικρή κατάθλιψη γυρήσαμε σπίτια μας.:P




Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου και τα σχολεία άνοιξαν χωρίς εμάς.Δεν ξέρω πως ακριβώς ένιωσα.Από την μια μου έλειψε.Βασικά μου έλειψε να έχω μια καθημερινότητα,ένα πρόγραμμα και να βλέπω και ένα άλλο χώρο καθημερινά εκτός από το σπίτι μου.:P Από την άλλη νιώθω μια υπέροχη και μοναδική ελευθερία που δεν την αλλάζω με τίποτα.:P




Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου και μια μοναδική ξαφνική συνάντηση.:D Περπατάγαμε στο πανυγήρι χαζεύοντας διάφορα αντικείμενα.Ξαφνικά περνάει από δίπλα μια κοπέλα με καστανοπράσινα μάτια και μπούκλες.Εγώ δεν συνειδητοποιώ ποιος περνάει δίπλα μου,αλλά η αδερφή μου φωνάζει άξαφνα"Κατ.!"πιάνοντας την από το χέρι για να μην φύγει.Κοιταζόμαστε για ένα δευτερόλεπτο σοκαρισμένες και ύστερα φιλίομαστε.Την Κατ. που λέτε από το φροντ. είχαμε να την δούμε από τέλη Μαίου.Αλλά σε αντίθεση με την Μ. δεν είχαμε καμία επικοινωνία μαζί της καθώς είχε γίνει κάποιο μπέρδεμα με τα κινητά.Είχαμε πειστεί ότι ίσως δεν θα την ξαναβλέπαμε.:P Οπότε το σοκ εκείνης της στιγμής ήταν μεγάλο.Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάρηκα όταν την είδα.Και μόλις την αγκάλιασα θυμήθηκα όλες τις χαζοχαρούμενες στιγμές που είχαμε περάσει φέτος στο φροντ.Είχα ξεχάσει πόσο θετική είναι.Μου έδωσε πολύ δύναμη για να ξανακάνω αυτή την προσπάθεια με τις Πανελλήνιες.:D Όταν μετά πήρα να πω στην Κ. ότι την συνάντησα τυχαία μίλαγα τόσο γρήγορα από την χαρά μου που νόμιζε η Κ. πως θα πάθω καμία συγκοπή.xD :P




Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου και ξημερώνει μια πολύ ωραία μέρα.Πήρα το λεωφορείο για να πάω στην Αγία ώστε να ρωτήσω για ένα φροντιστήριο.Καθώς ήμουν μέσα στο λεωφορείο σκεφτόμουν"Μακάρι να πετύχω πάλι κάποιον.:P."Αφού κατέβηκα,κοίταξα για λίγο τον γαλάζιο ουρανό και ξαφνικά είδα μπροστά μου πάλι την Κατ. και αυτή την φορά μαζί με αδερφή της Α. Χάρηκα πάρα πολύ πάλι που της ξαναείδα.:D Μετά από αυτό πήγα και ρώτησα και σ'εκείνο το φροντ.Αλλά εκτός από εξαιρετικά ψώνια ήταν και πανάκριβοι.-.- Φεύγω από εκεί και πετυχαίνω την Θ. από το φροντ. Πάω να της μιλήσω αλλά δηστυχώς μπήκε στην τράπεζα.xD Ανεβαίνω το πεζοδρόμιο πηγαίνοντας στην πλατεία και βλέπω σε μια καφετέρεια την Δ. την συμμαθητριά μου από το σχολείο.Με αυτή την κοπέλα διάβαζα πάντα Ιστορία.ΩΩ,λάτρευα να διαβάζουμε μαζί Ιστορία.Και γενικά τον πιο πολύ χρόνο φέτος στο σχολείο μαζί της τον περνούσα.^_^ "Αχ,μου έλειψες!"μου είπε αφού με αγκάλιασε δυο φορες! Και αυτά είναι μια απόδειξη ότι τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις.:P Το απόγευμα βγήκαμε μαζί με την Κ.,την Κατ. και την Α.Μ.!Τι καλά που περάσαμε!^_^

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου και πάω δοκιμαστηκά σ'ένα φροντ. κάτω στην Αθήνα.Δεν ήταν και άσχημα.Αλλά είμασταν πολλά παιδιά,9!Μόλις μπήκα να κάνω μάθημα μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.Με έπιασε το παράπονο.:/ Το βράδυ πλάνταξα στο κλάμα.xD Αλλά με την Ειρ. το βράδυ παρέα και ένα σουβλάκι όλα ήταν οκ :P




Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου και σ'άλλο φροντ.Σ'αυτό κάτω στην Αθήνα δεν βόλευε και η διαδρομή.Καλά και τώρα βέβαια 2 λεωφορεία αλλάζω αλλά τέσπα.:P Αποφάσισα να μείνω σ'αυτό.Συμπάθησα πολυ την κοπέλα με την οποία είμαστε μαζί και επιπλέον η κυρία που μας κάνει άγνωστο είναι φοβερή στην δουλεία της!Αυτή την φορά θα το βγάλω το χαζόάγνωστο!:P Το απόγευμα μια ευχάριστη βόλτα με τις φίλες από το σχολείο.:P(αγαπώ το μιλκ σεικ καραμέλα!:D)




Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου και μαζευόμαστε πάλι στο play για τίτσου.Σημείωση:το τίτσου είναι παιχνίδι με χαρτιά και είναι πωροτικό.:P)
Ήταν πραγματικά ίσως η καλύτερη παρτίδα που παίξαμε ποτέ.Εγώ και η αδερφή μου κερδίσαμε.:D Μα είχα τόσο φοβερό χαρτί.B)




Σάββατο24 Σεπτεμβρίου και γιορτάζω εγώ και η μαμά μου.:P Πφφ,το πρωί πάλι έκλαιγα και σκεφτόμουν ότι θα ήθελα τόσο πολύ να γύριζα στο πέρυσι εκείνης την μέρας.Που μπήκαμε μαζί με την Κ. στο τμήμα της Μ. λέγοντας της "Χρόνια Πολλά!",που γελάσαμε,που μου είπε η κυρία Μ. πως μου εύχεται μια ζωή μαγική σαν τον Χάρι Πότερ.Το βράδυ γύρησε επιτέλους μετά από δυο μήνες δουλειάς ο μπαμπας.Μου έφερε δώρο ένα κολιέ με αληθινό λουλούδι πάνω και ένα κόκκινο κομποσκίνι από την Τήνο.Επίσης έσκασα στο φαί.:P




Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου και έχω μια φανταστική ιδέα!Μάζωξη σπίτι μου με τα κορίτσια για να φάμε ότι γλυκό και φαγητό είχε μείνει.Μα τι υπέροχο βράδυ.Τι γέλιο που ρίξαμε!Τι φοβερές ατάκες που ειπώθηκαν!Και μετά από καιρό είπα το αγαπημένο μου χαζοχαρούμενο"Αγκαλίτσα?"και η Κατ. με έκανε μια ωραία αγκαλιά.:P ;) Δεν ξέρω για εσάς,πάντως ο πιο κρύος καιρός με εμπνέει για αγκαλιές.:D :P

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου και αρχίζω και μπαίνω σ'ένα πρόγραμμα.Τα μαθήματα μπαίνουν σε μια τάξη.Όλα μπαίνουν σε μια ισσοροπία.




Έτσι όπως διαβάζω την ανάρτηση μου και αυτά που έγραψα φαίνεται να είμαι καλά.
Βασικά για μία περίοδο γύρω στης 2 με 8 Οκτωβρίου ένιωθα τόσο χάλια.Πιο χάλια από ποτέ.Άγγιξα σχεδόν τον πάτο.
Δεν φτάει το διάβασμα.Απλά έχουν συμβεί κάποια άσχημα πράγματα...Ίσως σας πω κάποια στιγμή.Απλά πέρυσι ένιωθα πως τα είχα όλα.Φίλους που αγαπούσα,καθηγητές που είχα δεθεί και αγαπημένους γονείς.Τώρα νιώθω πως δεν έχω τίποτα.Οι περισσότεροι φίλοι μου πέρασαν σ'άλλες πόλεις,το παλιό μου φροντ. έκλεισε,και όσο για τους γονείς...μην τα ρωτάτε.Εκεί το θέμα πονάει πιο πολύ απ'ολα.



"Οι Πανελλήνιες είναι το λιγότερο πράγμα που μπορείτε να πάθετε.Να εύχεστε όλα σας τα προβλήματα τα ήταν σαν τις Πανελλήνιες."είχε πει η κυρία Μ. στο τελευταίο μας μάθημα κλαίγοντας.Την είχα κοιτάξει με βουρκουμένα μάτια και δεν είχα καταλάβει.Είχα άγχος.Τότε δεν είχα καταλάβει.Τώρα όμως καταλαβαίνω...Απόλυτα.Δυστηχώς.

Πλέον προσπαθώ να αντέξω μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να κλάψω καθόλου.Από τις αρχές Αυγούστου το προσπαθώ αλλά ακόμα τίποτα.

Η Ε. πήγε Θεσσαλονίκη.
Η Κατ. Καλαμάτα.
Η Μ. Κρήτη.
Εμείς και η Α.Μ ξανά πρόσπάθεια η οποία έχει ως στόχο αυτό που μας αρέσει στην Αθήνα.
Δεν αποχαιρετιστήκαμε.Ίσως έτσι να είναι καλύτερα.:)

Ευτηχώς η Κ. μου είναι εδώ.:)

Θα περάσω μια βόλτα από τα μπλογκ σας να δω πως είστε.
Φιλάκια σ'όλους.:)





When you try your best, but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need
When you feel so tired, but you can't sleep
Stuck in reverse

And the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone, but it goes to waste
Could it be worse?

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

And high up above or down below
When you're too in love to let it go
But if you never try you'll never know
Just what you're worth

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

Tears stream down on your face
When you lose something you cannot replace
Tears stream down on your face
And I...

Tears stream down on your face
I promise you I will learn from my mistakes
Tears stream down on your face
And I...

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you