Είδωλα

Θεωρείες της Ράνιας:107. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν το κυνηγητό. Κυνηγιόμαστε όλοι γύρω-γύρω. Κάποιον πιάνουμε, μετά μας ξεφεύγει, μετά μας πιάνει κάποιος άλλος εκεί που δεν το περιμένουμε κτλ. Κι εκεί που νομίζουμε ότι όλα έχουν τελειώσει, ξαφνικά ακούγεται μια φωνή που λέει φτου ξελευθερία και ξαναρχίζει το κυνηγητό απʼ την αρχή. Πότε τελειώνει το παιχνίδι; Κανείς δεν μπορεί να πει.


Εισαι σ'ενα αδειο δωματιο.
Κοιτας απεναντι σου και βλεπεις ενα καθρεφτη.
Το ειδωλο στον καθρεφτη δεν ειναι δικο σου ομως.Σου μοιαζει ελαχιστα...αλλα ανηκει σ'αλλον.

Το ειδωλο στον καθρεφτη σε χαιραιτα.
Το χαιραιτας και εσυ.

Ζηταει την βοηθεια σου να βγει απο εκει μεσα.
Το κοιτας με βλεμμα κενο.

Σου λεει οτι εισαι απα τα σημαντικοτερα πραγματα που εχει.
Το κοιτας αμφισβητοντας.

Το ειδωλο αρχιζει και κλαιει.
Συμπονας μας δεν κανεις τιποτα.

Το ειδωλο λυγιζει μπροστα σου.
Τοτε ακουμπας το χερι σου πανω στο τζαμι του καθρεφτη.Παγος.Ψυχρα.Δεν μπορεις να ζεστανεις αυτο το γυαλι.Δεν μπορεις να διαπερασεις και να μπεις μεσα.

Το ειδωλο σε παρακαλαει.
Υπακους.Εξαλλου ενδιαφερεσαι για τον αν το ειδωλο ειναι καλα.Παρολ'αυτα η επαφη σου με το τζαμι σου αφηνει ακομα την ιδια αισθηση.Κρυο.Ψυχρα.Παγος.

Το ειδωλο κανει προσπαθεια να σε αγκαλιασει.
Απομακρινεσαι ενστικτωδως χωρις να το πληγωσεις ομως.

Το ειδωλο κανει προσπαθεια να σ'ακουμπησει.
Δεχεσαι το αγγιγμα μα αποτραβιεσαι γρηγορα.

Το ειδωλο σε κοιταει.
Χαμογελας σαν να μην συμβαινει τιποτα.

Το ειδωλο χαμογελαει και εκεινο.
Στρεφεις το βλεμμα σου αλλου και πας να φυγεις.

Θα επρεπε να υπαρχει μια ζεστη αγαπη η οποια θα σε αναγκαζε να σπασεις το τζαμι και να βγαλεις απο μεσα το ειδωλο.Παρολ'αυτα αφηνεις το ψυχρο τζαμι να σας διαχωριζει.Το τζαμι ομως δεν το τοποθετησεις εσυ.Αλλα εκεινο.

Κοιτας πισω καθως φευγεις.Κριμα που δημιουργησε αυτο το ψυχρο τζαμι.Τωρα εσυ δεν μπορεις παρα να νιωθεις ψυχρα οταν το ακουμπας.Παρολ'αυτα θα κανεις προσπαθεια να το σπασεις.Αν σπαει...




Ξαφνικα βλεπεις αλλον καθρεφτη.Αλλο τζαμι.

Κοιτα στον καθρεφτη.Δεν εισαι εσυ.Ειναι αλλος.
Το ειδωλο σ'αυτον τον καθρεφτη ειναι τελειως διαφορετικο.Δεν σου μοιαζει καθολου.Δεν το ξερεις τοσο καλα οσο θα ηθελες.Ωστοσο χαιρεσαι βλεποντας το.

Το ειδωλο στο καθρεφτη σου χαμογελα.
Του ανταποδιδεις το χαμογελο μεγαλυτερο.

Το ειδωλο σε ρωταει πως εισαι.
Δινεις βαση στις λεξεις που χρησιμοποιει και ακους την δικια του απαντηση σαν κατι το πολυ σημαντικο.

Το ειδωλο ξαφνικα κλαει...
Δεν το αντεχεις αυτο.Νιωθεις να πεθαινει κατι μεσα σου.

Το ειδωλο σε κοιτα γλυκα.
Πρεπει να το αγκαλιασεις για να του δειξεις οτι εισαι κοντα του.

Πας κοντα στον καθρεφτη και τον ακουμπας.Το αγγιγμα σου ειναι ζεστο.Κανει το τζαμι να λιωνει...




Δεν υπαρχει πια κανενα ειδωλο.Μονο ενας ανθρωπος που σε κοιταζει γλυκα.Τον αγκαλιαζεις.Εκεινος ανταποκρινεται θερμα.
Το τζαμι σ'αυτη την περιπτωση τοποθετηθηκε αυτοματα.
Αλλα μετα απο λιγο εσπασε.
Πανευκολα.
Δεν προκειται να ξαναδημιουργηθει ποτε.
Υπηρξε μονο μια φορα εξαλλου και αυτο δεν ηταν ουτε φταιξιμο δικο σου ουτε του ειδωλου.Αλλα των περιστασεων.

Ο ανθρωπος σ'ευχαριστει και σου χαμογελα.
Υπαρχει μεγαλυτερη χαρα απο το να κανεις καποιον ευτυχισμενο με μια πραξη σου (: ?
Νιωθετε ψυχικα δεμενοι...

Φευγεις νιωθοντας ευτυχισμενη.
Αλλα γιατι στο πρωτο ειδωλο φερθηκες ετσι ενω στο δευτερο αλλιως?

Ενα ερωτημα μου μενει ακομα αναπαντιτο.Ισως να ξερεις την απαντηση.Αλλα δεν τολμας να την πεις.

Συνεχιζεις να περπατας.Ας αφησει καλυτερα τα πραγματα ετσι οπως ειναι.

Δυο ειδωλα.
Το ενα μεσα στο καθρεφτη μακρια σου.
Το ενα εξω απο τον καθρεφτη κοντα σου.




Το συγκεκριμενο κειμενο ειναι επειδη ειχα φιλοσοφικη-εμπνευση το πρωι.xD
Ασχετα αν τωρα που το δημοσιευω ειναι βραδυ...πρωι το εγραψα.:P

Και ενα τραγουδακι <3
Για τους ανθρωπους που ειναι αξω απο τον καθρεφτη,κοντα μου και εγω κοντα τους.^_^
Και για αυτους που προσπαθουν να κανουν τα ατομα που αγαπανε καθε στιγη χαρουμενα...απο την πιο μικρη μεχρι την πιο μεγαλη πραξη τους.^_^ Η κινηση ειναι που μετραει.;)



Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά
και πιάνω μες στα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω

Όταν έχω εσένα
μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
και πιάνω το μαχαίρι
το σκοτάδι να χαράξω

Κάνε ένα βήμα
να κάνω το επόμενο
αίμα μου και σχήμα
λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο

Όταν έχω εσένα
κοιμάμαι σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
δεν φοβού κανένα
Εγώ κι εσύ στον κόσμο
τον απάνθρωπο

Εσύ κι εγώ
Όταν έχω εσένα
μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
να πιάσω με τα χέρια μου
τους δράκους να σκοτώσω

Όταν έχω εσένα
αντέχω, πάω δίπλα στον γκρεμό
το ξέρω, έχω ένα χέρι να πιαστώ
κοντά μου έναν άνθρωπο
τα χρόνια μου να ενώσω


ΥΓ Αλλαξα και την playlist.<3
Νομιζω οτι παλι εβαλα πολλα και ασυνδετα τραγουδια μεταξυ τους αλλα δεν πειραζει.:P