Ανοίγοντας την πόρτα του παρελθόντος

Καταρχην:ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Σ'ΟΛΟΥΣ.:)
Με υγεια,χαρα και οτι αλλο επιθυμειτε!!<3

Αυτη η αναρτηση δεν εχει καμια σχεση με τα Χριστουγεννα,παρολο που μου ηρθε να την κανω τωρα.:P
Βασικα εδω και μια εβδομαδα ελεγα οτι θα κανω αυτη την αναρτηση αλλα η νυστα με νικαγε,επεφτα νωρις για υπνο και δεν ειχα αλλο χρονο.

Το προηγουνο Σαββατο ηταν μια υπεροχη ημερα.
Απο το τρελο γελιο που ριξαμε το πρωι στην Εκθεση <3 μεχρι το γελιο που εριξα το βραδυ μπροστα στην οθονη του υπολογιστη καθως μιλαγα με δυο φιλες μου απο το φροντ.

Αλλα θα επικεντρωθω σ'ενα αλλο γεγονος.
Το απογευμα εγω και η αδερφη μου,συναντηθηκαμε με μια παιδικη μας φιλη.
Αυτη την φιλη ειχα να την δω πανω απο χρονο.
Χαρηκα πολυ οταν την ειδα.:D
Αυτο που μου αρεσει περισσοτερο ειναι να την ακουω...η φωνη της εχει μεινει ΟΛΟΙΔΙΑ απο τοτε που ημασταν μικρες.<3

Θυμηθηκαμε λοιπον τα παλια.
Γελασαμε,συζητησαμε.
Μετα απο ενα ζεστο καφε προτεινα εγω να μπουμε μεσα στα στενακια της περιοχης.
Να παμε εκει που μεναμε παλια!
Να παμε στο παλιο μας σχολειο!
Στην παιδικη χαρα που παιζαμε...

Ενθουσιαστηκαμε στην ιδεα και αφου ποιαστηκαμε αγκαζε περπατησαμε με γοργο βημα προς την παλια μας γειτονια.

Ο δρομος προς την παιδικη χαρα μου ηταν τοσο γνωριμος.
Τοσο οικειος.
Ειχα βεβαια να περπατησω αυτη την διαδρομη χρονια.Ηταν και νυχτα και δεν μπορουσα να διακρινω οσες λεπτομερειες θα ηθελα.
Ωστοσο οταν ειδα απο μακρια τα ψηλα πευκα της ρεματιας ενθουσιαστηκα!
Απεναντι απο την ρεματια βρισκοταν το εκλησσακι και ακριβως διπλα η παιδικη χαρα.
Το βημα μας εγινε ξαφνικα πιο αργο.
Μμμμ...μυριζει πευκο.<3
"Ουαου!! Το θυμαστε αυτο?"ρωτησε η αδερφη μου δειχνοντας μια ταμπελα που ελεγε οτι απαγορευονται τα ζωα στον προαυλιο χωρο της μικρης εκλησσιας.
"Ποσα χρονια βρισκεται αυτη η ταμπελα εδω?:P"αναρωτηθηκα.




Υστερα βηματισα προς τις κουνιες.Τι συγκηνηση.
Αγγιξα το παγωμενο σιδερο να δω πως πραγματι ειναι αληθινες.
Σ'αυτες τις κουνιες εχω περασει ατελειωτες ωρες παιζοντας.
Εδω μεγαλωσα...
7 χρονια...
7 ολοκληρα χρονια ειχα να βρεθω εκει...

Γυρναω το κεφαλι μου αλλο και βλεπω μια βρυσουλα!"Ουαου!!Αυτη την βρυση την ειχα ξεχασει"λεω.
Κοιταω γυρω.Η τσουληθρα,τα χαλικια,η καμπανα,το μονοζικο...Δεν ειχαν αλλαξει ουτε ενα παιχνιδι τοσο χρονια.
Ολα ηταν ιδια.

"Δεν παμε σιγα σιγα...?Ειναι λιγο αργρειευτικα εδω...ειναι διπλα και η ρεματια."ειπε η φιλη μου.
Ειχε οντως δικιο.:P
Τρια κοριτσια βραδυ στις κουνιες-εκλησσια μονα τους,δεν ηταν και το καλυτερο.:P

Αρχισαμε παλι να περπαταμε αγκαζε στο δρομο που οδηγουσε στο παλιο μας σχολειο.
"Εδω μενει ο ταδε..."
"Και εδω ο ταδε!"
Λεγαμε καθως περπαταγαμε.Χμ...ενα στενο πιο κατω ηταν και το παλιο μας σπιτι.<3

"ΑΑ,το σχολειο μας!"αναφωνησε η αδερφη μου.
Βηματισαμε παλι πιο αργα.
Το προαυλιο...<3

Ολες ξαφνικα οι αναμνησεις απο τα παιδικα μας χρονια βρεθηκαν μπροστα μας.Ολες μας ολες.
Τα γελια μας,το κυνηγιτο μας,οι πλακες μας,τα παιχνιδια μας,τα τραγουδια μας,οι χοροι μας,οι φωνες μας...

"Παμε μεσα?"προτεινε η φιλη μου."Ακουγεται μουσικη..."
"Θα εχουν καμια γιορτη."της ειπα.
"Παμε τοτε!"
"Μα...ελα εδω.Που πας?:P"
"Μεσα!Παμε!"




Η φιλη μου ετρεξε τρεχοντας απο την ανοιχτη πορτα στο προαυλιο και υστερα εσπρωξε δυνατα την πρωτη πορτα του σχολειου,η οποια ομως δεν ανοιξε.
"Τι κανεις? Που πας?:P"της ειπα πανικοβλητη,καθως εγω ντρεπομουν να εμφανιστω ξαφνικα μπροστα σε γονεις και μικρα παιδια που διασκεδαζαν.
"Τι με νοιαζει?Σχολειο μου ηταν!"μου απαντησε η φιλη μου.
Την ακολουθησαμε στην δευτερη πορτα την οποια εσπρωξε με ακομα μεγαλυτερη δυναμη.
Αυτη την φορα ανοιξε.

Αλλα δεν ανοιξε απλως μια πορτα.
Ανοιξε την πορτα του παρελθοντος μας.
Για αλλη μια φορα οι αναμνησεις μας περιεβαλλαν.
Το μικρο συρταρακι του μυαλου μας το οποιο τις ειχε φυλαγμενες,ανοιχτικε και τι αφησε να κατακλεισουν το μυαλο μας.
7 χρονια...
7 ολοκληρα χρονια ειχα να πατησω σ'ενα μερος που καποτε βρισκομουν καθημερινα.
Τι συγκηνηση.

Αριστερα μας βρισκονταν οι τουαλετες.Δεξια μας παιδακια και γονεις οι οποιος ομως ουτε καν μας προσεξαν.Ευθεια μπροστα μας οι σκαλες που οδηγουσαν στις ταξεις.
Χωρις να το πολυσκεφτουμε τρεξαμε ταυτοχρονα και μηχανικα και οι τρεις προς τα πανω αναιβενοντας τις σκαλες.
Καθως ανεβαιναμε παρατηρησαμε τον ζωγραφισμενο με λουλουδια τοιχο.Και αυτο το ειχα ξεχασει...
Παρατηρησαμε επισης και ενα καρδρο που μεσα ειχε ζωγραφισμενα ανθρωπακια.Και αυτο το ειχα ξεχασει...Ποσα χρονια βρισκοταν αυτο το καρδρο εκει?

"Δειτεεε!!Οι ταξεις μας!!"ειπε η φιλη μου!
"Αχχχ...ναιιι!Να εκει καναμε μαθημα στην τριτη δημοτικου,και εκει στην τεταρτη."ειπα εγω.
"Εμεις καναμε εκει κατακορυφο!"ειπε η φιλη μου."Παμε και στις πιο πανω!"παρολο που ηταν σκοτεινα περπατησαμε τις σκαλες να παμε προς τα πανω.
Μας σταματησε ομως μια πολυ γλυκια καθαριστρια λεγοντας μας οτι ειχε σφουγγαρισει πανω και καλυτερα να μην παμε.
Ενω εγω γυρησα για να φυγω η αδερφη μου και η φιλη μου παρεμειναν κοιτωντας την καθαριστρια.Τελικα αποδειχθηκε οτι ηταν η μαμα ενος παλιου μας συμμαθητη.
Αφου τις ειπαμε τα βασικα νεα μας και μας ειπε οτι αλλαξαμε πολυ, της ειπαμε να δωσει χαιρετισματα στον Δ. και κατεβηκαμε στο μεγαλο διαδρομο.
"ααα,εδω καναμε μουσικηη"ειπε η φιλη μου.
"ααα,και εδω ηταν τα γραφεια των καθηγητων."

Κατεβηκαμε απο την αλλη πλευρα και βρεθηκαμε μπροστα σ'ενα φωτογραφο που εβγαζε φωτογραφιες τα παιδακια με τα χριστουγεννιατικα σκουφακια.

"αχ...εδω καποτε τρεχαμε προσπαθωντας να βγαλει ο ενας το χριστουγεννιατικο σκουφι του αλλου."σκεφτηκα καθως τα ειδα.

"ααα,εκει ηταν το κιληκιο ε?"παρατηρησε η αδερφη μου.

Περασαμε μπροστα απο γονεις και παιδακια που χορευαν και βγηκαμε στην πισω εισοδο.
Εκει συναντησαμε και μια αλλη κυρια,μαμα μιας κοπελα που ξεραμε.

Υστερα καναμε βολτα γυρω γυρω ολο το σχολειο.

"Εδω πεταγαμε στον αερα τα τσαντακια μας.xD"
"Εδω παιζαμε <παππουλη>"
"Εδω παιζαμε <πατιτο>"
"Το θυμαστε αυτο το δεντρο?"
"Πωω...οι βρυσες!<3"
"αα,σ'εκεινα τα παγκακια ειχαμε γραψει καποτε κατι για τα αγορια και ειχαν θυμωσει και τον ειχαν πει στον διευθυντη"
"Εδω παιζαμε βολευ!"
"Θυμαστε που εκει καναμε πως ειχαμε μυστικο φρουριο?"
"ααα,το σκαμα!"
"ααα,οι κυκλοι που γυρω τους παιζαμε αλατι χοντρο,αλατι ψιλο!"
"Θυμαστε που εδω παιζαμε γερακια και πουλια?"
"ααα,και το <μαντιλακι>?"
"Εδω παιζαμε στρουμφακια!"
"Μα ποτε κοντιναν τοσο πολυ οι κερκιδες?""Πιστεψε με...δεν κοντιναν αυτες.Εσυ ψηλωσες."

Ολο κατι τετοια λεγαμε.:)

"Θυμαστε που σ'αυτον τον κυκλο χορευαμε για τις γυμναστικες επιδειξεις?"
"ααα,ναι και τραγουδαγαμε εκεινο το τραγουδι...<3"

Μολις ξεστομισαμε αυτα τα λογια αρχισαμε να τραγουδαμε στο αδειο σκοτεινο προαυλιο και φωναζοντας ταυτοχρονα"Αν ολα τα παιδια της γης ποιανανε γερα τα χερια,κοριτσια αγορια στην σειρα και στεινανε χωρο.Ο κυκλος θα γινοτανε ακομα πιο μεγαλος και ολοκληρη την γη θα αγκαλιαζε θαρρω!"

Υστερα απο αυτα φυγαμε περπατωντας και συνεχιζοντας να λεμε"Εκει εμενα ο ταδε".

Σκεφτηκαμε να χτυπησουμε το κουδουνι κανενος παλιου μας συμμαθητη αλλα υποθεσαμε οτι θα ειχαν βγει και εκεινοι καμια βολτα.

Ποσο τυχερες παιζει να ημασταν που το σχολειο ηταν ανοιχτο την ιδια ημερα και ωρα που διαλεξαμε να περασουμε απο εκει? :D

Δεν μπορω δυστηχως να σας εξηγησω ακριβως το αισθημα που ενιωθα.
Ηταν λες και βιωνα ξανα κατι "γλυκο".

Τα παιδικα μου χρονια βρισκονται εκει.
Οι παιδικες μου αναμνησεις φυλαγμενες μεσα σ'εκεινο το σχολειο.Τις κουνιες.Τους δρομους.
Ενιωθα λες και γυριζα στο "τοτε".
Λες και ολα αυτα ηταν μοναχα ενα ονειρο που ομως εκεινο το βραδυ μου δοθηκε η ευκαιρια να το ξαναζησω.

Ειναι αλλιως να βλεπεις κατι με τα παιδικα σου ματια και αλλιως με τα εφηβικα.

Καλα Χριστουγεννα και παλι σ'ολους.:)
Οτι επιθυμειτε.:)

Σας παραθετω και εδω το τραγουδι των παιδικων μου χρονων<3:



Χαχ...το ειχαμε χορεψει και στις εκδηλωσεις της πρωτης δημοτικου και της τριτης.<3


ΥΓ. Στην πρωτο φωτογραφια μπορειτε να διακρινεται το εκλησσακι.Σ'αυτο το εκλησσακι βαφτιστηκα κιολας.^_^ Επισης φαινονται τα πευκα,η βρυσουλα και καπου στο βαθος αριστερα η τσουληθρα.
Στην δευρετη φωτογραφια βλεπεται αριστερα το σχολειο και μπροστα ενα μερος του προαυλιου.<3