Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Αγκαλίτσα? :D

Αυτη η αναρτηση ειναι αφιερωμενη στην κυρια Connie που με εμπνευσαι να γραψω για μια φραση που ειπα και σταθηκε σ'αυτην.:P
Για μια σκεψη μου μαλλον.

Λοιπον...παντα μου αρεσαν οι αγκαλιες.Ειναι ομορφες.:)Μεσα σε μια αγκαλια ενος φιλικου προσωπου νιωθεις προστατευμενα.:) Πως τιποτα δεν μπορει να σε πειραξει.:D

Θα ηθελες πολλα να πεις σε καποιο φιλικο σου προσωπο.

Αλλα ειναι καλυτερα μερικες φορες να μην λεμε κατι.
Τα λογια ειναι πολλα.
Η πραξη ομως μετραει πιο πολυ :).

Η αγκαλια βγαινει αυθορμητη για να δειξεις αυτο που νιωθεις.
Ειναι καλυτερο απο το να το λες.
Και ισως μεσα απο αυτη την αγκαλια να μην καταλαβει ο αλλος ολα οσο θα ηθελες να του πεις με λογια.

Αλλα δεν πειραζει:).


Θα ηθελες να πεις στο αλλον πολλα.Να του αναλυσεις πολλα.Να του εξηγησεις πολλα.
Τον κοιταζεις και χαμογελας.
Τα λογια δεν σου βγαινουν.

Τα πολλα λογια ειναι φτωχα,λενε εξαλλου.
Μονο μια αγκαλια.
Εσυ καταλαβαινεις.
Ο αλλος μπορει ναι αλλα μπορει και οχι.

Δεν εχει σημασια ομως...χαμογελας ξεροντας πως η αγκαλια σου τον εκανε και εκεινον να χαμογελασει. (:

Και θελεις τοσα να πεις,μα το μονο που σου βγαινει ειναι μια αυθορμητη αγκαλια. (:





ΥΓ1.Πραγματικα ομως δεν ξερω τι γινεται στην περιπτωση που ο αλλος δεν θελει ουτε την αγκαλια σου.:|Φανταζομαι πρεπει να ψαξεις για αλλα μεσα.:/
ΥΓ2.Αγκαλιτσα κανεις? :P

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Η αμφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα,χωρίς να σκοτώνει τίποτα


Η αμφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα, χωρίς να σκοτώνει τίποτα.

Ειναι αληθεια αυτο.
Αμφιβολιες.

Τι ειδους?
Πολλων ειδων.
Αλλα κυριως αμφιβολιες για την σχεση σου με καποια ατομα.
Ποιος σου εγγυαται οτι θα θελουν να ειναι παντα κοντα σου?
Οτι θα σ'αγαπανε παντα?
Οτι θα σε αποζητανε οπως και εσυ εκεινα?
Κανεις.

Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να αμφιβαλλεις.Να ζεις μεσα στην αγωνια.
Να σκεφτεσαι αν το μελλον θα ειναι ιδιο με τωρα.
Εσυ θες ενα ιδιο μελλον,και ακομα καλυτερο.
Οι περιστασεις ομως...τα ιδια τα προσωπα...θα βοηθησουν στο να επιτευχθει κατι τετοιο?
Μελαγχολεις.
Θα ηθελες μερικα πραγματα να κρατανε για παντα.
Ομως αν κραταγαν θα γινονταν βαρετα.
Αναμνησεις μενουν οι πιο γλυκες στιγμες εξαλλου.;)

Δεν αντεχεις να ζεις μεσα στην αβεβαιοτητα.
Θελεις να σου πουνε τα ιδια τα ατομα οτι θα ειναι παντα εκει για εσενα.
Μερικα ομως πραγματα δεν χρειαζεται να τα λεμε.Τα δειχνουν οι πραξεις μας...
Ουτε μπορουμε να προβλεψουμε το μελλον.
Εσυ θες απλα μια εγγυηση οτι θα ειναι παντα εκει.Οτι θα ειναι παντα ετσι.Κοιτας τα προσωπα τους και τα θες για παντα κοντα σου.
Κατι τετοιο ειναι εγωιστικο.;)

Το βιβλιο εξαλλου της "μιας θετικης σκεψης για καθε μερα" λεει το εξης.:Πιστευεται οτι χρειαζεστε μια εγγυηση οτι ολα θα πανε καλα?Ναι?Ωραια λοιπον,ιδου:Σας εγγυωμαι οτι ολα θα πανε καλα.Ευχαριστημενοι?Οχι?Τοτε ισως το προβλημα ειναι οτι πιστευεται οτι χρειαζεστε εγγυηση."

Χμ...
Και φυσικα ανυσηχεις για το μελλον.

Και εχει και το εξης πολυ σωστο"Αν πιστευεις οτι μπορεις να σταματησεις κατι ανησυχωντας γι'αυτο,πλανασαι και καταδικαζεις τον ευατο σου σε μια ζωη γεματη αγχος"
Εδω τι ακριβως ειναι αυτο που θες να σταματησες?
Α ναι...Την αμφιβολια.

Κοιτάς τα πρόσωπα που αγαπας.Χαμογελας:).Μερικα πραγματα τα ξερεις μονο εσυ.


Αλλα πρεπει να καταλαβουμε κατι.
Ας ζησουμε και ας χαρουμε το τωρα οσο καλυτερα μπορουμε.
Αν ανυσηχουμε για το μελλον και για το αν τα προσωπα που θελουμε θα ειναι μαζι μας στο μελλον,κινδυνευουμε να χασουμε την αισθηση του τωρα.
Και το τωρα ειναι πολυ πιο συμαντικο απο το μελλον.
Γιατι το τωρα το ζουμε τωρα.
Το νιωθουμε τωρα.
Ας απολαυσουμε λοιπον το τωρα γιατι δεν προκειτε να ξαναερθει.
Ας απολαυσουμε οσο μας το επιτρεπουν οι περιστασεις την παρεα των αγαπημενων μας προσωπων.
Το μελλον ειναι παντα απροβλεπτο εξαλλου.


Ας ζησουμε,ας αγαπησουμε,και ας νιωσουμε μαζι με τα αγαπημενα μας προσωπα το τωρα.
Ισως αργοτερα η απωλεια(δεν ειναι σιγουρο ομως πως θα υπαρξει απωλεια)πονεσει.
Αλλα αξιζει πιο πολυ να ζησεις κατι και μετα να πονεσεις.
Παρα να μην το ζησεις για να μην πονεσεις ποτε.

Η αμφιβολιες δεν οδηγουν πουθενα.

Γι'αυτο ας τις αποβαλουμε.:D

Στο χερι μας ειναι.:D

Γιορτές-Μαθήματα

Καλησπεεεεεεεεεερα.:)

Σημερα οι σκεψεις μου ειναι λιγο μπερδεμενες αποτε θα μεταπηδαω περιεργα απο το ενα θεμα στο αλλο.:P

Ειναι μονο η αρχη της σχολικης χρονιας και ηδη νιωθω πως ειμαι κουρασμενη.
Κοιμαμαι καθε μερα απο τις 11.O_O
Εγω που παντα κοιμομουν 3.:P

Αχ...ατιμο διαβασμα.

Νιωθω ωρες ωρες πως δεν προλαβαινω.
Οι μερες περνανε ευτηχως πολυ γρηγορα.

Χμ...εχω τουλαχιστον δυο εβδομαδες απο την τελευταια φορα που κοιμηθηκα αργα.
Βλεπετε εχω και τις 7 μερες τις εβδομαδας μαθημα.:P
Αυριο επιτελους θα κοιμηθω.:D Γιατι αποφασισα να παω να γραψω το διαγωνισμα της Ιστοριας Δευτερα απογευμα,παρα αυριο το πρωι.:P
Εξαλλου δεν εχω προλαβει να διαβασω...


Ουφ...μαθηματα.Θα το παλεψουμε και αυτο.:P
Παντως οι πρωτες παρενεργιες ηδη εμφανιζονται:
α)χαζογελαω χωρις λογο.:P
β)κοιμαμαι απο της 11
γ)Πορωθηκα με την Ιστορια.O_O
δ)Βλεπω πιο συνηθησμενα ονειρα.
ε)Αποζηταω καφε.(που καφε εχω να πιω απο περυσι :P)

χαχ...


Εχθες που ειχα γιορτουλα οι περισσοτεροι δεν το ηξεραν. χαχαχ :P
Ελεγα"Πειτε μου χρονια πολλα!" χαχαχα.:P
Γιορταζα μαζι με την Μ. απο το φροντ. :D Και μαζι με την μαμα μου.:D
Η κυρια της Εκθεσης μου<3,μου ευχηθηκε μια ζωη μαγικη σαν του Χαρι Ποτερ.:P :D <3


Στο γυρισμο σημερα απο τα ψωνια(πηρα ενα μαυρο κολλαν σαν αυτα που φωρανε στην ιππασια<3 και μια ριχτη μπλουζα<3) ειδα την παλια μου γειτονια.
Και ειπα WOW.

Ειχα να περασω τουλαχιστον 4 χρονια...Ολα μου φανηκαν διαφορετικα.Αλλιωτικα.
Ισως γιατι ολα εκει περα τα θυμαμαι μεσα απο τα παιδικα μου ματια.
Τωρα τα εβλεπα αλλιως ολα.

Παιδικες αναμνησεις παντου.
Αγαπημενα χρονια<3
Μμμμ....τι μυριζει?
Ααα...πευκο.<3
Μυρωδια πευκου απο την ρεματια διπλα στο παλιο σπιτι.
Και χαχ...αυτες δεν ειναι οι κουνιες που επαιζες? ναιιι<3
Και αυτη η σκεπη της εκλησσιας που πεταγες τα πρωτα σου δοντια λεγοντας"Παρε κουρουνα κοκκαλο και καντο σιδερενιο."
Και ο κηπος που περναγες τα καλοκαιρια...και ο δρομος που περναγες με το ποδηλατο.
Και ο παιδικος σταθμος.<3
Ολα ειναι εκει.
Τιποτα δεν εχει αλλαξει.
Σαν να μην περασε μια μερα...


Σημερα(ή μηπως εχθες γιατι εχει περασει 12? :P) ειχε γενελθια μια φιλη.
Μια ξεχωριστη φιλη.;)
Μια κοπελα η οποια αντιμετωπισε με τα ματια της το θανατο μικρη αλλα παλεψε και τον κερδισε και εχει περασει πραγματικα παρα πολλα που δεν φανταζεται κανεις.
Μια κοπελα που παντα προσπαθει για ολα.
Που προσπαθει ακομα και αν δεν μπορει σε αντιθεση με αυτους που μπορουν αλλα δεν προσπαθουν.
Μια κοπελα που παντα με θυμαται αλλα εγω πολλες φορες την ξεχναω.:$
Μια κοπελα που ειναι τοσο εγωιστριουλα και γεναιωδωρη ταυτοχρονα.:)
Μια κοπελα που της αξιζει πολυ αγαπη.:)
Χρονια πολλα Βιολετα.:)



Και μετα απο αυτο^...θελω να προσθεσω οτι πηγαμε στο παρτι της.^_^
Ωραια ηταν.
Και αααααααααααααααααα....ειδα τον παλιο μου κολλητο που ειχα να τον δω τουλαχιστον 6
χρονια<3.
Εγω περιμενα να ερθει αλλα εκεινος δεν μας περιμενε εκει.:P
Οποτε του ηρθε λιγο ξαφνικο και μολις ειδε εμενα και την αδερφη μου εμεινε πραγματικα με ανοιχτο το στομα.:P Αν δεν πλησιαζα εγω να τον φιλισω δεν ξερω αν θα κουνιοταν χαχα.:P
Τι καλο παιδι που ειναι*σνιφ* Το καμαρι μας.*σνιφ*Και ευγενικοτατος.;)

Ενα πραγμα μου την εσπασε σ'αυτο το παρτι.Οι ψευτομαγκες.Και δεν μιλαω μονο για αγορια αλλα κυριως για κοριτσια.Που ειπαν μονο ενα χρονια πολλα,πηραν οτι ποτο βρηκαν και καθισαν λες και ηταν σπιτι τους.Αυτο αντε παει στο καλο...αλλα το να κανεις πλακα εις βαρος καποιου ειναι πραγματικα ασχημο.Ειδικοτερα οταν αυτος ο αλλος δεν καταλαβαινει οτι κανεις πλακα εις βαρος του.
Βρες κατι αλλο κουκλα μου να ασχοληθεις...Γιατι πραγματικα δεν αξιζει τετοια συμπεριφορα στην εορταζομενη.

Αυτα απο εμενα.:P
Θα ακολουθησει αλλη μια αναρτηση που εχω στο μυαλο μου.
Φιλακια και καληνυχτα σ'ολους σας.:*

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

What a beautiful day!


Χαχ....τελικα καλα κανουν και πιστευουν μερικοι στο"Οσο ζω θα ελπιζω":D

Που λετε,πανω που ημουν χαλια ηρθε το ουρανιο τοξο.:D
Ή πηγα εγω σ'εκεινο? :P
Δεν ξερω.:P

Εκει λοιπον που Κυριακη ειχα φαει πολυ λιγο απο την στεναχωρια μου,και Δευτερα ειχα ενα συνεχομενο κλαμα και παλι ειχα φαει λιγο ηρθε το αναπαντεχο.:P

Με πηρε αρχικα η μαμα μου να παμε να δουμε δυο καινουργια φροντ. το βραδακι.Εγω ημουν χαλια...αλλα λεω μια ψυχη που ειναι να βγει ας βγει.:P

Στο πρωτο που πηγαμε η μαμα μου ηταν ετοιμη να με γραψει.:|
Αλλα με λιγη καλυ τυχη,(δεν ειχαν τμημα θεωριτικης...τι κριιιιιμαααα.:P),και μερικες φωνες δικες μου φυγαμε απο αυτο.:P

Και πηγαμε σ'ενα αλλο στο οποιο μας εποιασε μια ωρα την κουβεντα αυτος στην γραμματεια.
-.- Και ηθελα να γυρησω και να βοηθησω την Dream Girl σε μια μεταφραση.
Στις 10 και μιση φυγαμε απο εκει. -.-

Αυτος ηταν μεγαλο ψωνιο. :| Και μου ειπε να πω και στην φιλες μου να γραφτουν σ'αυτο ενω κατατ'αλλα δεν ηταν υπερ των χρηματων.:P
Μου ειπε να αποδειξω κιολας οτι ειμαι καλη και σ'εκεινους και στους γονεις μου.O_O
wtf? o.O
Δεν εχω να αποδειξω τιποτα και σε κανεναν.:P
Μου εδωσε και καραμελα να με καλοποιασει -.-.Μετα βεβαια την πεταξα στα σκουπιδια.:P

Οταν φυγαμε ημουν σιγουρη πως το φροντ. αρεσε στην μαμα μου αλλα μου ειπε πως και εκεινης της φανηκε ψωνιο αυτος.:P

Τι χαρα!
Θα μεινω σ'αυτο που πηγαινα <3 <3 <3

Παρα την ζαλαδα,τα πονεμενα ματια μου,και το στομαχι μου που γουργουριζε,δεν ξερω που βρηκα μετα την ενεργεια και χοροπηδαγα στην αυλη του σπιτιου,μεσα στο σπιτι,κουνοντας παραληλα τα χερια και τραγουδωντας.:P :P :P

Με λιγα λογια δεν μπορουσα να κρυψω το χαμογελο μου.
χαχχααχαχχα
τραλαλλαλαλλα
τουρουυυ τουρουυυ τουρουυυ...
Σας εχω πει οτι σας αγαπαω ολους? χαχα :P

Το προγραμμα μου λοιπον ειναι το εξης:
Τριτη:5-9 Λογοτεχνια-Ιστορια
Τεταρτη:5-8 Γνωστο-Βιολογια
Παρασκευη:5-7 Αγνωστο
Σαββατο:9-1 Εκθεση-Λατινικα
Κυριακες διαγωνισματα.

Ωραιο προγραμα ^_^

Χμ...να σας πω και κανενα νεο απο το σχολειο.
Ολο 5ωρα κανουμε.:P
Σημερα ψηφισαμε και για 15 μελες και καναμε 2ωρο.:P


Βεβαια την το κοψιμο του τηλεφωνου-νετ,το πουλημα του αυτοκινητου,και διπλα ωραριο του μπαμπα μου δεν ξερω αν θα το αποφυγουμε.:/ :(

Αλλα κατι ειναι και αυτο. :D

Και ευχαριστω που αυτες τις 5 μερες που ημουν χαλια με στηριξατε <333.




Τελικα δεν ειναι τοσο δυσκολο να δεις το ουρανιο τοξο.
Απλα πρεπει να ανοιξεις τα ματια σου καλα και να κοιταξεις προσεχτηκα...Το ουρανιο τοξο ηταν παντα εκει.Εσυ νομιζες πως ηταν μακρια.
Μια ψευδεσθηση ηταν.

Η ελπιδα πεθαινε παντα τελευταια σωστα? :D :P

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Μετά την μπόρα...


Η προηγουμενη αναρτηση ηταν για να ξεσπασω.
Οπως εχω πει προτιμω να ξεσπαω γραφοντας ή ζωγραφιζοντας(πρεπει να δειτε τις ζωγραφιες στα βιβλια μου :P) παρα σε ανθρωπους.:P
Για τα αντικειμενα μην το συζητησουμε...δεν μου αρεσει να σπαω πραγματα :P.


Παλι κλαμα? :(
great :|



Λενε πως μετα απο μια μπορα βγαινει παντα ενα ουρανιο τοξο.
Κοιτας εκει το γκρι ουρανο και περιμενεις.

Για ποσο θα μεινει ετσι μουντος γκρι? Δεν ξερεις.
Αλλα περιμενεις.

Ο αερας ειναι κρυος.Παγωμενος.
Τουρτουριζεις.

Βρεχει.Και Βρεχει...Ο ουρανος κλαει.
Που εισαι ηλιε μου?
Που ειναι η ζεστασια σου?

Περιμενεις.
Θα εμφανιστει?
Ετσι λενε...αρα καποια στιγμη θα εμφανιστει.
Αλλα ποτε?

Κοιτας ψηλα.Φυγετε συννεφα.Κρυβεται και τα ομορφα αστερια του ουρανου.
Η μπορα ειναι αγρια.Ταραζει την υσηχια της ημερας και της νυχτας.

Περιμενεις το βραδυ που ειναι ηρεμο,αλλα ακομα και τοτε βρεχει.Ουτε φεγγαρι δεν υπαρχει απο τα συννεφα.

Η ομπρελα σε βοηθαει να προτατευτεις.Για λιγο.

Τοτε εκει που περιμενεις τον ηλιο εμφανιζονται αστραπες.
Καθε "κρατς" σε κανει να πονας.
Θελεις παλι να γινεις μικρη...που σκεπαζοσουν με το παπλωμα,επαιρνες αγκαλια το αρκουδακι και τοτε δεν σε ενοιαζε πια αν εξω βρονταει ή οχι.Δεν σε ενοιαζε.Ησουν μικρη.
Ειναι ωραια η ξεγνοιασια ειναι αληθεια.

Η παιδικη αθωοτητα ειναι ακομα πιο ωραια.Τα παιδικα χρονια καλυτερα.

*Κρατς*

Η αστραπη σκιζει τον ουρανο.Σκιζει την καρδια.

Αν της πεις να σταματησει λες να σε ακουσει?

Οι αστραπες σταματανε.
Ψιχαλιζει.




Χαμογελας.
Ουρανιο τοξο ειναι αυτο?

Ναι ειναι!Μεσα στο γκρι ουρανο υπαρχουν χρωματα.
Μπλε,κιτρινο,γαλαζιο,κοκκινο και πρασινο.
Τι ομορφο...

Μα πρεπει να το φτασεις.Ειναι τοσο ομορφο για να στεκεσαι απλα να το κοιτας.
Αλλα τα ποδια σου δεν κινουνται.
Δεν σου επιτρεπουν να πας.
Μενεις απλα και το χαζευεις χωρις να μπορεις να το απολαυσεις.

Πρεπει να το φτασεις.Ξερεις οτι οταν θα το φτασεις η ζωη σου θα γεμησει χρωμα.
Αλλα δεν το φτανεις.

Μπορει αυτο τοτε να μετακινηθει?

Ελα καλο μου ουρανιο τοξο.

Ελα εδω.

Βγες επιτελους και φωτισε και εδω.
Τα παιδια σε περιμενουν.Θελουν την ζωντανια σου.

Σε περιμενουμε ουρανιο τοξο.

Ακομα και αν η μπορα ειναι δυνατη εσυ βγαινεις.

Ελα ομως εδω.
Εδω σε θελουμε.
Σε χρειαζομαστε.

Φωτισε με τα χρωματα σου και εδω ουρανιο τοξο...χωρις εσενα η μπορα θα ξαναερθει.Και αυτη την φορα θα ειναι πολυ πιο δυνατη.

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Όνειρα γλυκά σ'εναν τρομερό εφιάλτη

Οποιος θελει να διαβασει κατι χαρουμενο ας παει αλλου ;).

Χμ...πως πρεπει να ξεκηνισω?

Δεν εχω ιδεα.Γιατι αν αναλογιστω ποιος φταει δεν θα καταληξω πουθενα.
Ας πουμε οτι φταει η οικονομικη κριση.

Χμ..οχι δεν μου αρεσει ουτε αυτη η αρχη.

Θα ξεκινησω αλλιως.

Πεμπτη.Μεσημερι.

Γυρναω απο το σχολειο.
Δεν προλαβαινω ν'αφησω την τσαντα μου και ακουω το εξης:"Μαρια θα αλλαξετε φροντηστηριο.Πρεπει να βρουμε ενα πιο φτηνο"
Η αρνηση ξυπναει μεσα μου.
"Οχι...οχι.."
"Δεν γινεται αλλιως.Πηγα ηδη και μηλισα μ'ενα πιο φτηνο."
"Οχι..μην μου το κανετε αυτο."
Οσο και ν'αρνουμαι η αποφαση ειναι κατηγορηματικη.Και χωρις να το καταλαβω κλαιω.
Πεφτω στο κρεβατι και χαζευω στην τηλεοραση.Με περνει ο υπνος κλαιγοντας.
Ξαναξυπναω απο τις φωνες τις μαμας μου να σηκωθω να παω να δω το καινουργιο φροντηστηριο.
Δεν μπορω...
Δεν μπορω...
Θα βαλω τα κλαματα μπροστα σ'ολους.Και μονο που το σκεφτομαι ξαναρχιζω να κλαιω.
Ακολουθει ενα μονολογος απο την μαμα μου τον οποιο δεν θελω να ξανακουσω ποτε μου.
"Δεν γινεται να βρουμε αλλη λυση?"
"Ναι...θα κοψουμε και το ιντερνετ"
Οκ...μετα απο αυτο το κλαμα γινεται λυγμος.Λυγμοι πολλοι.
Μην με περνετε απ'οτι και οσα αγαπαω.Σας παρακαλω...




Μετα απο χιλια παρακαλια στην κυριολεξια,πιεζω τον εαυτο μου και σταματαει.
Πλενομαι,ντυνομαι και παω στο καινουργιο φροντ. με την μαμα.
Η ψυχικη πιεση που δεχομαι ειναι τεραστια για να μην βαλω τα κλαματα μπροστα σ'αυτο τον κυριο που με ρωταει ποση υλη εχουμε κανει.
*Σταματα Μαρια.Μην σκεφτεσαι τις αγαπημενες κυριες στο αλλο φροντ. Μην σκεφτεσαι τις φιλες σου εκει.Αχ ενα ξορκι με διαγραφη μνημης θα βοηθαγε πολυ τωρα*
Λεει αυτος οτι εκεινοι βρισκονται πιο μπροστα και πρεπει να καταβαλω μεγαλη προσπαθεια να τους προλαβω.Τελεια.
Φευγουμε και πριν καν μπουμε στο αυτοκινητο ξαναρχιζω το κλαμα.

Γυρναμε σπιτι...βαζω να φαω.Ακομα και οταν τρωω κλαιω.
Μετα απο κανενα μισαωρο ηρεμο.
Μια απο τις χειροτερες μερες της τελευταιας χρονιας.
Μια μερα που οτι και να κοιταγα,οπου και να κοιταγα δεν εβλεπα τιποτα χαρουμενο.Δεν μπορουσα να χαμογελασω.
Το βραδυ επιτελους τα καταφερα....Αστεριιιιιιιιιιιιιι...σ'ευχαριστω.:D :D




Παρασκευη βραδακι.
Γυρναω απο το φροντηστηριο και ακουω παλι τον ιδιο μονολογo.Ξανακλαιω.

Δεν μπορω...
Δεν αντεχω...

Θελω να κανω μαθημα με την Ε. την Κ. και την Μ.
Νομιζα πως το να πανε σ'αλλο τμημα την Μ. ηταν το χειροτερο που μας εκαναν γιατι μας χωριζαν.
Τι και αν φωναξαμε ? Τιποτα...δεν μας ξαναεβαλαν στο τμημα μαζι της.
Τουλαχιστον θα την βλεπουμε στα διαλειματα σκεφτηκα.
Η πιθατοτητα ομως να μην βλεπω καμια τους δεν την ειχα σκεφτει...
14 ωρες την εβδομαδα πανω απο ενα χρονο παρεα.
Φυσιολογικο δεν ειναι το κλαμα για αυτο?

Βραδιαζει εξω.
Στο λαιμο μου φοραω το αγαπημενο δελφινακι και το κρεμαστο του Αντρεα.
Ας φερουν λιγη τυχη στην ατυχια.
Κοιταζω στο θρανιο το βιβλιο που λεει:"Μια θετικη σκεψη για καθε μερα"
Τελευταια φορα το διαβασα την Κυριακη στο αστερι.Βεβαια δεν τον βοηθησε αλλα δεν πειραζει.
Θετικη σκεψη? χμμ...
Τωρα που το σκεφτομαι δεν λεει πουθενα εκει πως να περασει ο οποιοσδηποτε πονος.
Μιλαει μονο για ενοχες,ντροπη,αγχος...
Βασικα εχει το εξης που ισως να βοηθαει ισως και οχι:Μην σκεφτεστε τα προβληματα σας συνεχεια αν δεν υπαρχει εστω μια λυση.Αλλιως υπενθιμιζεται στον ευατο σας ποσο αβοηθητοι ειστε"

Σαββατο πρωι.
Ξυπναω ξαφνικα απο την φωνη της αδερφη μου.Μου λεει να βρω το κινητο μου.Ψαχνω στα τυφλα.
Τι στο καλο?
Δεν βρισκεται πουθενα.
Ουτε της Δαφνης.
Βλεπω το ρολοι μου.8 ΜΙΣΗ??? Εχουμε αργησει! 9 εχουμε μαθημα!

Σηκωνομαστε και τοτε αρχιζουν παλι οιφωνες.
Πως τολμησαν να μας παρουν τα κινητα για να μην ξυπνησουμε?
Αυτο ηταν υπουλο.Ανεντιμο.
Εγω θα παω σημερα ο κοσμος να χαλασει!Εχω μαθημα με την αγαπημενη κυρια <3333
Δεν το χανω!
Πιο γρηγορα δεν εχουμε ξαναετοιμαστει.
Πηραμε το λεωφορειο και πηγαμε.

Ανεβαινω τις σκαλες και προσπαθω να μην σκεφτομαι καθως στο σπιτι ειχα ξαναβουρκοσει.

Μπαινω στην ταξη και ακουω απο την αγαπημενη κυρια:"Μαρουλι τι κανεις? Μου ελειψες!"
"Ναι...εχω καιρο να σας δω"απανατω εγω και αναρωτιεμαι σε ποση ωρα θα καταλαβει οτι δεν ειμαι καλα.
Η Ε. με κοιταει εξεταστικα.
Δεν περνανε ουτε καν πεντε λεπτα.
"Μαρακι τι εχεις?"
"Τιποτα..." αχ...τι να της πω? Η μαμα ειπε να μην αναφερουμε σε κανεναν οτι θα φυγουμε απο το φροντ. μεχρι να βρουν αλλο.Και η κυρια της Εκθεσης μιλαει πολυ με την διευθυντρια.Φυσικα και την εμπιστευομαι την κυρια αλλα...:/
"Σιγουρα? Μα δεν σε βλεπω καλα...Εισαι ετοιμη να βαλεις τα κλαματα"
"Τιποτα..."
H E. τοτε αρχιζει να διηγητε κατι που εγινε προχθες στο μαθημα για να με κανει να γελασω..μαλλον...δεν ξερω.Παντως γελασα =D.

"Θα ερθεις αυριο να γραψεις?"την κοιταω και κουναω απλα το κεφαλι.Δεν αντεχω να της πω οτι μαλλον δεν θα παω.Δεν αντεχω να πω ψεμματα.Δεν αντεχω να μην την ξαναδω.Δεν αντεχω να ξερω οτι ισως δεν ξανακανουμε μαθημα μαζι.Δεν το αντεχω.

Ερχεται διπλα μου και μου γραφει σ'ενα φυλλαδιο"Συναισθηματικα φορτισμενος λογος".Και εγω ετσι αισθανομαι σκεφτομαι.Συναιθησματικα φορτισμενη. Μολις το σκεφτομαι αυτο βουρκωνω."Μαρακι τι εχεις?"..."Τιποτα"ξαναλεω.

Δεν περνανε τρια λεπτα και ξαναλεει η κυρια αφου εχει ερθει κοντα μου"Μαρακι τι εχεις?" σηκωνει με τα χερια της το προσωπο μου και με κοιταει στα εντονα στα ματια.Τα δικα της μαυρα ματια ψαχνουν να βρουν μεσα μου αυτο που με ποναει.Ωω,δεν θα ξεχασω ποτε αυτο το βλεμμα της.<3

Τι να της πω ?Που θα με αναγκασουν να παω αλλου?
Που δεν γινεται τιποτα?Που δεν θελω να σταματησω να βλεπω σε καθημερινη βαση τα κοριτσια και εσας ?

πφφ...Με διαβαζει σαν ανοιχτο βιβλιο πλεον
"Πες μου τι εχεις.Δεν μπορω να σε βλεπω ετσι,σου εχω και αδυναμια...Κατι με την αδερφη σου?"
"Οχι..."
"Με καμια φιλη σου?"
"Οχι.."
"Με τους γονεις σου?"
"Ναι..."
"αα...και με τους δυο?"
"Ναι..."
"Αυτο ειναι το χειροτερο οταν κανουν κομμα :P "
"χα...οντως..."
"Με τα μαθηματα?"
"Μπορειται να το πειτε και ετσι.."
"Ελα θα τα καταφερεις εσυ."Λεει και με αγκαλιαζει γλυκα.

Ακολουθει ενα ευχαριστο μαθημα χαρης της Ε. και την Κ. που παντα οταν βρισκονται αυτες στον ιδιο χωρο σπανε τρελη πλακα.Ποσο τις λατρευω.:D..Ποσο αγαπω και την κυρια της Εκθεσης :D.

Μετα απο τα αγαπημενα Λατινικα και την υπερχαρουμενη και ενεργιτητικη κυρια Ν.(πραγματικα δεν νομιζω να υπαρχει καλυτερη καθηγητρια στα Λατινικα) παω και περιμενω εξω απο την ταξη της αδερφης μου να τελειωσουν.

Μπαινω μολις βγαινουν τα υπολοιπα παιδια για να μου δωσει η κυρια της Εκθεσης το βιβλιο μου που το ειχε κρατησει.
"Παρε Μαρακι..Και μην εισαι ετσι."μου λεει και με κοιταει με μια γλυκια και παραπονεμενη εκφραση.
"Αχ κυρια..." της λεω και με αγκαλιαζει.
"Το καταλαβαινω οταν δεν εισαι καλα."
"χαχα..Εχετε σπουδασει ψυχολογια?"
"Οχι.Αλλα δεν καταλαβαινω ποτε δεν ειναι καλα τα παιδακια μου :)? Ειδα την θλιψη στα ματια σου...Βεβαια δεν εισαι και εσυ απο αυτες που κρυβονται.:P"
"χαχα...σωστα:)"




Την ακουω και χαμογεαλω.
Και φευγω ευχαριστημενη.
Χαρουμενη για λιγο.:) :)

Γυρναω σπιτι και παλι τα ιδια.
"Τουλαχιστον ασε με να πηγαινω σ'αυτο το φροντηστηριο μονο στο μαθημα της Εκθεσης.Σε παρακαλω..."λεω στην μαμα μου.
Η απαντηση ειναι κατηγορηματικη.

Ακουγεται υστερα και η σκεψη να πουλησουμε και το αυτοκινητο.

Τι αλλο θα μου παρετε πια?

Πφ-Εδω η Μαρσυ αλλαξε χωρα...και εγω για το φροντηστηριο κανω ετσι?
Ποσο εγωιστρια ειμαι? Ποσο ευαισθητη?

Δεν ειναι μονο αυτο...Ειναι το το νετ.
Θελω να επικοινωνω με ολους...μην μου περνετε οτι αγαπαω...:/ :/...θελω να μπαινω στο HW.

Αποφασισεις.
Ποσσες φορες επιλεγουμε εμεις για εμας και οχι οι αλλοι για εμας?
Πολυ λιγες.Σχεδον ελαχιστες.
Παντα καποιος αλλο αποφασιζει.Και πρεπει εμεις να ακολουθησουμε της αποφαση του.
Τοσο αδυναμοι να αντισταθουμε...τοσο απροστατευτοι μπροστα στο καινουργιο.
Μιλανε για ελευθερια?
Ποια ελευθερια οταν η ζωη σου καθοδηγητε απο αλλους οι οποιοι δεν δεχονται την αρνηση σου.Αυτος ειναι ο δρομος που σου δινουμε και πρεπει να τον ακολουθησεις.
Αν τον ακολουθησω ομως μην ρωτησετε μετα γιατι χαθηκα.

Αυτη η αφιερωση ειναι για εσενα αστεριιιιιιι...:D
Για εσενα αστερι,κολλητουληη,ψαακι,χαζεεε,γλυκε ανθρωπε με τα κοκκινα ματια,Αγλαια(ωχ ειχα πει οτι δεν θα σε πω ετσι :P),τριανταφυλενιε χαχ :P,φως του φωτος.:P
Εσυ που με εχει κανει να χαλασω και τα 1500 λεπτα και sms μου :P,που με επηρεαζεις...χμ..ποιος να ειναι αραγε ο κακος αυτος ανθρωπος? ααα..ναι ο Bel..ουπς δεν κανει να το πουμε αυτο εδω χαχα.:P...χαχα...Και μην τολμησεις να μου τον φερεις!
If you know what i mean :P.Σ'εσενα που με κανεις και γελαω :D :D...(Μην το παρεις και πανω σου :P).΄Σ'ενα που θες να μου κανεις τις 50 αγκαλιες 10 μονο.O_O τς τς.:P
Επειδη σου αρεσει το τραγουδι :



Και εμενα μου αρεσε.:P
Μην ξεχασεις την κρουαζιερα στην Ιταλια.:O
Πρεπει να παμε.:O
χαχαχαχ.

Και αυτο ετσι το βαζω:


Where is the moment we needed the most ?
You kick up the leaves and the magic is lost
You tell me your blue skies fade to grey
You tell me your passion's gone away and I don't need no carryin' on
You stand in the line just to hit a new low
You're faking a smile with the coffee to go
You tell me your life's been way off line
You're falling to pieces everytime and I don't need no carryin' on

Because you had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, the camera don't lie
You're coming back down and you really don't mind
You had a bad day, you had a bad day

Well, you need a blue sky holiday
The point is they laugh at what you say
And I don't need no carryin' on

You had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, the camera don't lie
You're coming back down and you really don't mind
You had a bad day, oh... Holiday...

Sometimes the system goes on the blink
And the whole thing turns out wrong
You might not make it back and you know
That you could be well oh that strong and I'm not wrong, ahhh...

So where is the passion when you need it the most ?
Oh, you and I, you kick up the leaves and the magic is lost

'Cause you had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, you've seen what you like
And how does it feel for one more time
You had a bad day, you had a bad day

(Oh, yeah, yeaaah, yeah) Had a bad day
(Oh, had a bad day) Had a bad day
(Oh, yeah, yeah, yeeeeah) Had a bad day
(Oh, had a bad day) Had a bad day, had a bad day...


Αυτα...απο μια θλιμμενη Μαρια η οποια ευχεται να γινει γρηγορα ξαναχαρουμενη.
Γιατι μου λειπει εκεινη η Μαρια που γελαγε παντα. :(

Φιλακια σ'ολους.:)

Only a favour.I want a hug.... :/ :(




ΥΓ1:Ανλιν μου με την πρωτη ευκαιρια θα σου στειλω την κουκουβαγια.Στο υποσχομαι.:)
ΥΓ2:Εβαλα μουσικουλαααααααα! <3
ΥΓ3:Δεν θελω να αλλαξω φροντηστηριο.Θελω τις αγαπημενες κυριες και φιλες.Θελω το HW.Πολλα ζηταω? :/

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Παιχνίδι

Εχω πολυ καιρό να κάνω μια ανάρτηση.
Ολο λέω θα κανω...αλλα συνέχεια δεν προλαβαινω.:P
Και εχω πολλα να γραψω :P.

Αλλα τωρα γραφω για να παιξω και εγω ενα παιχνίδι που με προσκαλεσαν οι Dream Girl,Marsy,Poisonous.

Λοιπον 10 πραγματα που αγαπω:

1.Το σπίτι μου!(sweet home<3)(αν και δεν ξερω αν θεωρειται ακριβως πραγμα αλλα τεσπα:P)
2.Το αρκουζακι μου-Τζο :D
3.To κρεβατι μου(υπνος :D ονειρα :D)
4.Το φροντηστηριο μου!
5.Τα αστερια-θαλασσα!
6.Το γραφειο μου(τι θα εκανα χωρις αυτο? :P)
7.Τα βιβλια <3
8.Μερικα κολιε μου που φαραω συχνα
9.Τα αλλ σταρ :P
10.Το HW ^_^

αυτα απο εμενα :P

Εγω προσκαλω Δικέφαλο κόσμο,Bigollo,katerinaki

Αλλους που ηθελα να προσκαλεσω νομιζω πως τους εχουν προσκαλεσει ηδη αλλοι :P ...

Αντε...ββ και καλη σχολικη χρονια σ'ολους οσους απο εμας ξεκηνισαμε σχολειο.:P

ΥΣ Δεν ξερω πως να βαζω λινκ αλλου μπλογκ.O_O :|