Στιγμές με άγχος και γλύκα.

Σε γενικές γραμμες ποτε δεν ειχα προβλημα με το αγχος.Ποτε δεν αγχωνομουν ιδιαιτερα.Εκτος ισως από καποια διαγωνισματα στα οποια απλως κουναγα νευρικα το ποδι μου. Μονο 3 φορες θυμαμαι να εχω αγχωθει πολύ στην ζωη μου.

Η πρωτη ηταν σ’ένα διαγωνισμα Γεωγραφιας,στην δευτερα γυμνασιου,που πραγματικα δεν ξερω γιατι αλλα με ειχε πιασει πολύ αγχος.Οταν τελειωσα να γραφω βγηκα εξω από την ταξη,και ζαλιζομουν παρα πολύ.Μονο που δεν λυποθημησα.Τελικα 14 ειχα παρει.Τσαμπα το αγχος.:P

Η δευτερη ηταν όταν πηγα να δωσω για πρωτη φορα αγγλικα το lower.Οκ,από το αγχος μου δεν προλαβα καποια,τα εβαλα στην τυχη,και δεν το πηρα.

Και η τριτη φορα ηταν,η δευτερη φορα που εδωσα το lower.Απο την προηγουμενη το βραδυ μεχρι την επομενη που τελειωσα να γραφω η καρδια μου χτυπουσε σε ρυθμους ξεφρενους.:P Τι ανασες επερνα και ξανα επερνα,τι προσπαθουσε να με ηρεμησει η κυρια των αγγλικων μου την προηγουμενη που ειχα μαθημα μαζι της,τιποτα.Το αγχος αγχος.Παλι καλα,αυτή την φορα βγηκε σε καλο και το πηρα το lower.:P

Οποτε συμφωνα με τα παραπανω το αγχος δεν με βοηθαει. Αλλα πως σταματει καποιος να αγνωνεται? Γιατι πραγματικα δεν το θελω…μου βγαινει από μονο του.:P

Και ερχομαστε στην τεταρτη φορα που ηταν το Σαββατο.
"Όλα καλα,Μαρακι?" μου ψυθιρισε η κυρια Μ. αφου ηρθε διπλα μου και όπως παντα αντιληφθηκε αμεσως ότι δεν ημουν καλα.
"Αγχωμενη αλλα καλα"απαντησα εγω.:P

"Κουραγιο"μας ειπε στο τελος του μαθηματος."Και εγω πολυ αγχος.Δηλαδη δεν ειμαι το καταλληλο ατομο για να σας στηριξω ψυχολογικα."

"Οντως,ειστε πολυ αγχωμονη.:/"

"Ναι.Δεν την παλευω."

Ωστοσο σ'εμενα το αγχος ειχε προκληθει γιατι την επομενη εγραφα Ιστορια. Ειπια λοιπον ένα καφε,και αρχισα να διαβαζω κατά της 4 το μεσημερακι την Ιστορα.Τελειωσα στις 2 το βραδυ.Αλλα βεβαια επρεπε να παμε και μια ωρα μπροστα τα ρολογια,οποτε ας πουμε ότι κοιμηθηκα 3.:P
Ε,από της 9 το βραδυ εως της 3,ενιωθα να ανακατεβομαι κατι παραπανω από πολύ.Πως αντεξα δεν ξερω…Κοιμηθηκα…αλλα υπνος ηταν αυτος που εβλεπα ακομα και στο ονειρο μου Ιστορια?xD Ετσι ξυπνησα 7 μιση και 10 πηγα να γραψω.Πολυ καλα πηγα πιστευω.Θα μαθω τον βαθμο την Κυριακη.xD

Την επομενη,Δευτερα,με ξανα επιασε το ιδιο πραγμα.Ενιωθα να ανακατεβομαι πολύ.Μεχρι τωρα το αγχος μου προκαλουσε απλα μια συγχηση στο μυαλο μου,και ισως καποια ελαφρια ταχυπαλμια.Αλλα να τωρα ειχα και το ανακατεμα.Εε,το βραδυ δεν αντεξα και εβαλα τα κλαματα.xD

Δεν με καταλαβαινω βασικα…την μια ειμαι ΤΟΣΟ αισιοδοξη και την άλλη ΤΟΣΟ απαισιοδοξη.

Εχθες και σημερα παρολ’αυτά ημουν μια χαρα.Χαζοχαρουμενη ακομα και αν δεν ειχα προλαβει να διαβασω κατι,αισιοδοξη ακομα και αν πηρα σ’ένα τεστ 13…:P
Δεν με καταλαβαινω…
Φοβαμαι μην με πιασει κατι τετοιο και όταν θα δινουμε.:/ Πραγματικα όμως δεν μπορω να το ελενξω.:/

Ωστοσο αποφασισα ότι αν ξανα εχω παρομοιο συμπτωμα από το αγχος δεν θα το πω στο γονεις μου.:P
Την Δευτερα μπηκαν μεσα σε 5’ λεπτα,συνολικα 5 φορες στο δωματιο μου.:P
Την μια η μαμα να ρωτησει αν θελω τσαι,χαμομιλι,κλ.
Την άλλη ο μπαμπας για να μου πει να παω να φαω μπιφτεκια.
Την άλλη και οι δυο μαζι φερνοντας παρεα το πιατο με τις πατατες και τα μπιφτεκια. Την άλλη ο μπαμπας για να μου πει να σταματησω να διαβαζω για σημερα μην του παθω και τιποτα.
Την άλλη παλι η μαμα για να μου πει ότι θα μου φυλαξει το φαγητο μου. Γονεις.:) :P

Δεν ειχα φανταστει και τι καταστασεις δημιουργει το αγχος,Επικρατουσαν αρκετα νευρα στο φροντ. την προηγουμενη εβδομαδα:P Ησυχια…Ακομα και η Κ. ενα ολοκληρο 4ωρο δεν εβγαλε μιλια ουτε τραγουδησε.Δηλαδη ουαου.:P Με εξαιρεση φυσικα ηταν υπερχαρουμενη και υπερενεργητικη παντα κυρια Ν.:D


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τεταρτη,απογευμα γυρω στις 8.

Βγαινουμε από την ταξη μετα από ένα διαγωνισμα και ένα τεστ.Παιζει να ημουν η μονη που δεν παραπονιομουν που γραψαμε απανωτα.:P Παρολο που γενικα ειμαι λιγο γκρινιαρα.:P
Η Κ. διπλα μου παραπονιεται για το τεστ.Δεν την ακουω και τρεχω και αγκαλιαζω την Α.
"Ειμαι αρρωστη."μου λεει απομακρυνοντας με.
"Δεν πειραζει.:P"απανταω και την ξανα αγκαλιαζω.

Υστερα στρεφομαι στην Φ. και στην Μ. που ζηταγαν να τους που πουμε τι πανω κατω ειχε το τεστ της Βιολογιας.
Ακουω όμως την φωνη της Α.Μ. στον διπλανο διαδρομο και τρεχοντας αγκαλιαζω και αυτην.:P Η αδερφη μου με κοιτα.:P
"Παλι καλα σε προλαβα.Ηθελα να σε χαιρετησω πριν φυγεις.:P"Λεω στην Α.Μ.,και υστερα ζηταω από την αδερφη μου να μου φερει ένα εισητηριο λεοφωρειου.
"Χαχα,ετρεχες να με προλαβεις?:P Όπως στις ταινιες…χαχαχ και θα ανεμιζαν μετα πισω τα μαλλια σου χαχα.":P
Υστερα ξανα γυρναμε στ'αλλα κοριτσια παρολο που υποτιθεται ότι η Α.Μ. θα εφευγε.:P
"Νααααα δειτε από το δωρο σας πηρα αυτό το κολιε και αυτό το μπρελοκ"λεει η Κ.
"Τι ωραιο μπλε <3 Όπως του ουρανου!"απανταει η Α.

"ΑΑ,θυμασαι τις Σειλορμοον?Με την δυναμη του φεγγαριου!"λεει γελωντας η αδερφη μου.
"Το μπρελοκ αγελαδα είναι?:P"ρωταω κοιταντας το περιεργα.

"Όχι γουρουνακι,αλλα χαλασε."μου απανταει η Κ.

"Βασικα το χαλασες.Θα ηταν σαν να ετρωγε ετσι αλλα…xD"της λεει η Κατ. και προσπαθει να το φτιαξει.

"ααα,εγω ξυπνηγα από της 8 για να δω Σειλορμουν!"φωναζω με ενθουσιασμο.

"Και εγωωωω!"Λεει η Α.

"ΑΑ,Α.Μ η αδερφη μου λεει ότι μοιαζω με βατραχι:P.Γιατι εχω μεγαλα ματια."γυρναω και λεω ξαφνικα στην Α.Μ.

ΑΜ"χαχχαχαχα"

Δ"Ναι αλλα για καλο της το πα.Μα δεν μοιαζει?Οταν δεν φοραει μολυβι βεβαια :P."

Α"Παντως οντως ετσι είναι κοπλιμεντο.:P."

Η αδερφη μου ξαφνικα σηκωνει το φρυδι.Η Α.Μ. γελαει και τα πρασινα ομορφα ματια της Α γουρλωνουν.

"Πως το κανεις? Ποτε δεν μπορουσα!"λεει παραπονιαρικα η Α.

"Ουτε εγωωω.:("λεω απογοτευμενα ενώ παραλληλα προσπαθω μαζι με την Α. να σηκωσουμε το φρυδι μας.Οι προσπαθειες μας βεβαια ηταν αποτυχημενες.xD

"Χαα,δεν ξερω.Μου βγαινει!"απανταει η αδερφη μου.

"Εμενα ένα δαχτυλο μου είναι στραβο."λεω κοιτωντας τα δαχτυλα μου.

"Και εμενα!Ολα!Δειτε!"φωναζει η Κ. και κοιταμε ολες τα δαχτυλα της.

Α"Εγω σχιστικα εδώ και μου εσπασε και ένα νυχι".

Δ"ΑΑ,και εμενα μου εσπασε ενα!Εντωμεταξυ εχετε παρατηρησει ότι οποτε περναει η κορη της Ταμτα τρεχει? O_O"

Α"Ναιιι…O_O Δεν μοιαζει πολύ συμπαθητικια.:P"

Ακουμε ξαφνικα την χαρακτηριστικη φωνη της κυριας Μ. <33.

"Γειαααα σααας!"λεμε.:P Γυρναει η κυρια ξαφνικα προς το μερος μου και με χαιδευει λεγοντας "ουυυ,γουυτσουυ".Υστερα φιλιομαστε σταυρωτα και ξεπροβαλει η αδερφη μου λεγοντας "ΩΩΩ,κυριααα! Πως από εδώ?:D"

"ΩΩ,και εσυ εδώ?:P ΩΩ!!Τι συμπτωση xD!!"λεει η κυρια Μ. και φιλαει σταυρωτα και την αδερφη μου. Υστερα την κοιταμε ολες χαμογελωντας.Η κυρια Μ. μας κοιταει γλυκα,λεγοντας:
"Πλησιαζουμε στο τελος.Στεναχωριεμαι…Δεν θελω να τελειωσουμε."

"Αααχ,ναι ουτε εμεις…"ακουγομαστε ολες μαζι.

"Αυτή ηταν η αγαπημενη μου χρονια.Δεν θελω να χαθουμε.:("μας λεει παραπονιαρικα.

"Ουτε εμεις.:("απανταει η αδερφη μου.

"Όχι δεν θα χαθουμε!"λεω εγω πεισματικα.

"Δεν θελω.:("ξαναλεει η κυρια και τα μαυρα ματια της δειχνουν στεναχωρημενα.

"Μην μας τα λετε τωρα αυτά και μας πιασουν τα κλαματα.:P"της λεω κοιτωνας την.
"Ωχ,μπηκαμεε!Εχω μαθημα!Γεια σας!"λεει χαρουμενα η αδερφη μου και φευγει τρεχωντας.
"Κυρια το Σαββατο ηθελα να σας χωσω μια μπουνια.:P"της λεει η Κ.

Η κυρια Μ. γουρλωνει τα ματια χαμογελωντας και υστερα απανταει "Εχω αγχος.Θελω να πατε καλα".

Κ"Ναι αλλα αγχωνεται και εμας ετσι."

ΑΜ"Εμενα δεν με αγχωνεται.:P"

"Ουτε εμενα."Λεω εγω.:P

"Εχω πολύ αγχος…θελω να πατε καλα".ξαναλεει και τοτε διακρινω πως τα χαρουμενα μαυρα ματια της μελαγχολησαν.Απλωνω το χερι μου και την χαιδευω.Εκεινη πιανει το χερι μου και το κραταει σφιχτα...

"Μην ανησυχητε.Καλα θα παμε.:D"της λεω προσπαθωντας να την κανω να νιωσει καλυτερα.
"Ναιιι!και εγω θα γραψω παραπανω απ’ότι σας εγραψα!"λεει η Α. χαμογελαστα.

Κ"Και εγω σε μια εκθεση στο σχολειο πηρα 16!"

"Γειααα σααας :D!"ξαναλεει η αδερφη μου περνωντας τρεχοντας.

"Τι χαρουμενο μωρε!"λεει η κυρια Μ. κοιτωντας την αδερφη μου.

"Ναι,οντως ολο χαμογελαει σημερα"παρατηρω.:P

Η κυρια Μ. μας κοιταει παλι γλυκα χαμογελωντας.

Μετα από αυτό φιλαω την Α. καθως θα εφευγε.

"Παντως αν κολησεις,εγω δεν φερω ευθυνη.:P"

"Μην ανυσηχεις!Εχω αντισωματα.:P"

Υστερα από αυτό παμε μαζι με την Κ. στο γραφειο και λεμε ορισμενες χαζομαρες μαζι με την Τσ :P.

Αποχαιρεταω την Κ. αλλα μετα την ξαναπερνω τηλεφωνο για να εχω παρεα καθως περιμενω το λεωφορειο.

"Κοιτα απεναντι".Μου λεει στο τηλεφωνο και την βλεπω να περπαταει απεναντι.

Την χαιραιταω και με χαιρεταει.

"ΑΑΑ,μια κοπελα απενταντι με χαιρετα xD"μου λεει στο κινητο.

"ααα,ελαα!! Τι συμπτωση,και εμενα με χαιρετα μια!xD"της απαντω.

Χαχχαχ.<3

Χαμογελαω καθως περπαταω στον δρομο.Ετσι είναι.Ετσι ηταν.Ολη την χρονια ετσι ηταν αυτές οι στιγμες.Ομορφες,γλυκες με τα ακυρα τους. Πως γινεται να μην αγαπαω τετοιες στιγμες?:)


Πφ-νομιζω πως εχω καταντησει γραφικια.:P Βεβαια οσοι βαριεστε να διαβασετε μπορειτε παντα τα πατησετε το κουμπι Χ δεξια στην σελιδα.:P :P Αλλα σε δυο μηνες σχεδον δινω.Οποτε λογικο να ερχονται στο μυαλο μου μονο τετοιες σκεψεις.Και εξαλλου η ιδια μου η ζωη τους τελευταιους μηνες ετσι είναι.;)




Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα Ξημέρωσε πάλι

Ξυπνάω στο φως
τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου

Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου εκεί ζυγώνεις
κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια
κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ