Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Τις τελευταίες μέρες...

Τις τελευταίες μέρες νιώθω να με πνίγει το σπίτι.
Τις τελευταίες μέρες γκρινιάζω πιο πολύ από ποτέ.
Τις τελευταίες μέρες αποζητώ συνέχεια στιγμές γέλιου.
Τις τελευταίες μέρες έχω ένα κόμπο στον λαιμό.
Τις τελευταίες μέρες όλα μου φταίνε.

Ναι,τις τελευταίες μέρες πνίγομαι.



Γιατί ζω χωρίς αυτά που αγάπησα όλη την χρονιά.
Γιατί παίρνω βαθιές ανάσες για να συνέλθω.
Γιατί είναι τόσο εύκολο να βάλω τα κλάματα.Μόνο μια μικρή αφορμή χρειάζομαι.
Γιατί σκέψεις με βασανίζουν.
Γιατί εφιάλτες με στοιχιώνουν .
Γιατί βαριέμαι.
Γιατί τελικά είναι κουραστικό να μην έχεις πια έναν στόχο.Να είσαι στην αβεβαιότητα.
Γιατί είμαι πιο ανασφαλής από ποτέ.



«Κάποιοι έχουν ένα όνειρο και προσπαθούν να κάνουν τα πάντα γι’αυτό ώστε να το πετύχουν.Ενώ κάποιοι πάνε με ότι τους φέρει η ζωή»λέει ενώ κοιτάμε τα αστέρια,
«Εγώ ποτέ δεν είχα κάποιο μεγάλο όνειρο.Πάω όπως με πάει η ζωή.»
«Ναι ε? Ίσως να είναι καλύτερα έτσι.»
«Ίσως»συμφωνώ.



Γιατί στην τελική…φοβάμαι.





«Φοβάμαι…»
«Το ξέρω…»
«Και δεν μου αρέσει να φοβάμαι…»
«Ούτε εμένα…Να σου μάθω ένα κόλπο για να μην φοβάσαι?»
«Τι κόλπο?»
«Ένα κόλπο που το έμαθα όταν ήμουν μικρή.Όταν με κλείδωνε η μάνα μου για ώρες στην αποθήκη.»
«Και γιατί σε κλείδωνε?»
«εε…θα’χε τους λόγους της.Αλλά εγώ πάντα το έσκαγα.Πάντοτε.»
«Πως?»
«Κλείσε τα μάτια.Κλείστα.Σκέψου ένα μέρος που θα ήθελες να είσαι τώρα.Και σκέψου και πως θα ήθελες να’σαι.Και πάρε μαζί σου όποιον θες έσυ για παρέα.»
«Εσάς…»
«Εμάς!Μπράβο!Ξέχνα που είσαι στα αλήθεια.Και φτιάξε μια αστεία ιστορία.Με τον τόπο,τον χρόνο και τα πρόσωπα που διάλεξες.Μπορείς να το κάνεις?»


Παρά 5,επισόδειο 30.

Κλείνω τα μάτια.


Πρωινό Σαββάτου.
Ε"Η Μαριά τώρα τελευταία έχει αποσανθρυθεί τελείως.:P"
Κυρ"Η Μαρία :O?"
Ε-Κ*Θα έχουμε και την μετάφραση?*
M"Μια ερώτηση έκανα.-.-"
Κυρ"Θέλει να περάσει το κορίτσι :P!"
Κ"Και για να περάσει πρέπει να μας βγάλει εμάς την πίστη :P?"
Ε"Χμ...η Μαρία πίνει ρακόμελλα Β)"
Κυρ"Η Μαρία :O?"
Κ"Και μετά τρώει και χότ ντογκ!:P"
Ε"Εγω φταίω που σας αγαπάω.-.-"
Κυρ"Το καημένο το Μαράκι.Το πιο γλυκό παιδί είναι.:P"
E"ωωω,μωρέ και εμείς σ'αγαπάμε"
Με κοιτάνε και οι τρεις τους γλυκά και γελάνε.Χαμογελάω και εγώ.:)




Τυχεροί όσοι γνωρίσατε την Μαρία αυτής της χρονιάς.Ήταν μια Μαρία που πάντα χαμογέλαγε.


I think…I’m losing myself.








Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
Τίποτα να μην πάθεις

Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς
Με το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά
Θα βλέπω απ' το φως σου


Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις

Κάθε που πνίγομαι σκυφτός
στα τρύπια όνειρά μου
Πιστεύω σαν ηθοποιός
πως βρίσκεσαι κοντά μου


Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις

16 σχόλια:

next_day είπε...

Μην ακούω βλακείες.. δεν χάνεις τον εαυτό σου... λείπω καιρό και έχω χάσει επεισόδεια και δεν ξέρω τί συμβαίνει, όμως έχω να σου πώ, ότι τελικά ποτέ δεν χάνουμε τον εαυτό μας! Κι εγώ έτσι νόμιζα, αλλά πίστεψε με δεν είναι έτσι! Είσαι μέσα σου! Πάρε τον χρόνο σου και ψάξου με την ησυχία σου! Θα σε βρείς και θα είσαι δυνατότερη και καλύτερη απο ποτέ!

Φιλί Διαμαντένιο!

Ανώνυμος είπε...

Εεε λοιπόν το ίδιο νιώθω και εγώ.. Φοβησμένη...πνιγμένη μέσα στο σπιτι..νιώθω μελαγχολία και...δεν ξέρω τι θέλω:|
Που θα βρώ μια σωσίμβια λέμβο?

Mαρίνα είπε...

«Φοβάμαι να σε συναντήσω...Είσαι άγνωστος δρόμος για μένα»
Κάποιες φορές φοβάμαι τη ζωή!Παίζει περίεργα παιχνίδια, σε μας...στους γύρω μας...Ακόμα και οι γύρω σου, σου παίζουν άσχημα παιχνίδια που σε πληγώνουν. Όμως συνεχίζω και δεν σταματάω αυτά πολεμάω ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ που μπορώ να σκεφτώ και δεν σταματάω να σκέφτομαι το όνειρο που θέλω να πραγματοποιήσω...
Φιλία !
Από τη νέα σου αναγνώστρια... που σε βρήκα τυχαία από το google.
Marina

Fleur είπε...

next_day μου τι κάνεις?:D
Αισιόδοξο το σχόλιο σου και μου άρεσε.:D Απλά τελευταία όλα μου φταίνε,και δεν καταλαβαίνω γιατί.Ενώ όλη την χρονιά μπορεί να είχα τόσο διάβασμα και όμως ποτέ δεν γκρίνιαζα.:P
Φιλάκια.:D

Fleur είπε...

Mix Mix,συμπάσχουμε.:D
Που θα την βρούμε οεο?:P

Fleur είπε...

Μαρί Να,εγώ δεν φοβάμαι την ζωή.:/
Φοβάμαι μην χάσω ότι αγαπάω.:/
Φιλιά!
Καλώς ήρθες στο μπλογκ μου.:D

Ανώνυμος είπε...

νομίζω ότι όλοι έχουμε βρεθεί σε μία τέτοια φάση στη ζωή μας... ειδικά μετά την 3η λυκείου οι περισσότεροι νομίζω αισθάνονται έτσι!
εγώ θα σου πρότεινα να αναμένεις το μέλλον! τα καλύτερα έρχονται, συχνά όταν δεν το περιμένεις! ;)

Fleur είπε...

Αγανακτισμένη Έφηβη,πιστεύω με νιώθεις.:P
Θα έπρεπε να καταργηθούν οι Πανελλήνιες.Τραιλένουν τους ανθρώπους.:P :P

Περιμένω τα καλύτερα.:/

ββ.:)

the writer είπε...

Ωχ, έτσι θα είμαι κι εγώ όταν θα περιμένω τα σποτελέσματα των Πανελληνιών; :s

Ανώνυμος είπε...

πάντα συμβαίνει αυτό μετά τις πανελλήνιες.. θα το ξεπεράσεις και θα είσαι μια χαρά! :)

Vangel Greko είπε...

Έλα μη βλέπω χαζά!!

είναι κάποιες στιγμές που νιώθουμε να μην είμαστε "εμείς"

τα πάντα είναι μέσα μας και οι φίλοι μας είναι η καλύτερη θεραπεία!!

πάντα είναι καλό να θέτεις νέους στόχους!!

Amélie Melon είπε...

Δεν νομίζω ότι είναι έτσι ακριβώς... Απλά βρίσκεσαι μπροστά σε μία καινούργια αρχή και μάλιστα δεν ξέρεις ακόμα πως θα είναι αυτή... Μην ανησυχείς και θα δείς πως όλα θα πάνε καλά!!

Φιλιά!!

Fleur είπε...

the writer,βασικά έχω δει τα αποτελέσματα.:P Απλά τώρα είμαι στο δίλημα να πάω εκεί που θα περάσω ή να ξαναδώσω?:P

Fleur είπε...

Faery,το εύχομαι.;)

Fleur είπε...

Vangel,έλα άσε με και εμένα μια φορά να μην είμαι καλά.:P χαχα

Όντως οι φίλοι είναι η καλύτερη θεραπεία.
Φιλιά.:*

Fleur είπε...

Amelie,για να δούμε θα την κάνω αυτή την νέα αρχή ή όχι.:P
Φιλάκια.;)