Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Σεπτέμβριος.(Πάλι από την αρχή)

"Η ζωή είναι σαν να παίζεις τάβλι με το πεπρωμένο σου.Ρίχνεις τα ζάρια σου και προχωράς.Αλλά όταν σου χτυπάει το πούλι και σε στέλνει στην αφετηρία έχεις πάντα την δύναμη να ξαναρχίσεις από την αρχή?"
SiNgLeS


(Αυτή την ανάρτηση την είχα προγραμματήσει να την δημοσιεύσω 30 Σεπτεμβρίου.Αλλά δυστηχώς χάλασε το νετ και βάλαμε εχθες.:P )

Wake me up when September ends...
Ευτυχώς ο Σεπτέμβριος τελειώνει!

Ξέρετε κάτι?
Πάντα τον μισούσα.
Ξέρετε γιατί?
Γιατί πάντα τον Σεπτέμβριο όλα αλλάζουν.
Είμαι άτομο που δεν του αρέσουν οι αλλαγές.:P Και ξέρετε τι παθαίνω κάθε Σεπτέμβριο?:P
Παθαίνω"Μανία του πέρυσι".Δηλαδή θέλω να γυρήσω απεγνωσμένα στο πέρυσι.:P
Από μικρή το πάθαινα αυτό.Από πάντα.
Αλλά γύρω στον Μάρτιο συνειδητοποιούσα ότι κάθε χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη.
Λοιπόν εδώ είμαι και εδώ είστε,να δούμε αν θα το πω αυτό τον Μάρτιο του 2012.:P
Αλλά προς το παρόν:Ναι,μακάρι να γυρνούσα στο πέρυσι!Τι όμορφα που ήταν.<3 br="">
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή



Σεπτέμβριος...ίσως ένα μήνας που συνέβησαν πολλά.

3 Σεπτεμβρίου και πήγαμε να κοιμηθούμε στην Κ.Ωραίο βράδυ!




Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου.
Ήταν απλά μια τόσο όμορφη Δευτέρα.Δεν ξέρω γιατί αλλά ήμουν εξαιρετικά ήρεμη και θετική.Το μεσημέρι εγώ και η αδερφή είχαμε πάει στο σπίτι της φίλης μου της Κ. και είχαμε χλαπακιάσει κάτι πίτσες.:P Το απόγευμα πήγαμε και είδαμε ένα καινούργιο φροντ. και το βραδάκι βγήκαμε παρέα με την Μ. από το παλιό φροντ.Τι καλά,είχα να την δω από τις Πανελλήνιες.:P

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου.
Την επόμενη μαζευτήκαμε στο πολυαγαπημένο μας play για να παίξουμε τίτσου.:D(Το πρωί βέβαια τρέχαμε για τα χαρτιά που πρέπει να καταθέσουμε στο Πανεπιστήμιο).Η Ε.Κ. εγώ και η αδερφή μου.Όμως μου τα χάλασε ένα τηλεφώνημα της μαμάς μου.Άρχισα να κλαίω...ύστερα πιάσαμε και συζήτηση για τις σχολές και τις επιλογές μου.Εεε,δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος για να νιώσει χάλια.xD Ευτυχώς μετά είχαμε συνάντησει με τα παιδιά από το φόρουμ και ένιωσα καλύτερα.:)

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου και βλέπουμε στο σπίτι ταινία παρέα με την Κ.Ύστερα πάμε για κρέπα στην Αγία.Από πίσω μας καθόταν μια κοπέλα που ζούσε σε άλλον πλανήτη.:| Την άκουγα να λεει"Ναι και θα ξοδέψω 500 ευρω σε ρούχα και 200 σ'ενα ipod!Επίσης του χρόνου θα περάσω έξω και θα πάρω και ένα σκυλάκι που θα τον λένε Λετο."-.- Μα 500 ευρώ σε ρούχα?:O Μετά πήγαμε και χαζέψαμε λίγο το κτίριο του παλιου μας φροντ.Αφού πάθαμε μια μικρή κατάθλιψη γυρήσαμε σπίτια μας.:P




Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου και τα σχολεία άνοιξαν χωρίς εμάς.Δεν ξέρω πως ακριβώς ένιωσα.Από την μια μου έλειψε.Βασικά μου έλειψε να έχω μια καθημερινότητα,ένα πρόγραμμα και να βλέπω και ένα άλλο χώρο καθημερινά εκτός από το σπίτι μου.:P Από την άλλη νιώθω μια υπέροχη και μοναδική ελευθερία που δεν την αλλάζω με τίποτα.:P




Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου και μια μοναδική ξαφνική συνάντηση.:D Περπατάγαμε στο πανυγήρι χαζεύοντας διάφορα αντικείμενα.Ξαφνικά περνάει από δίπλα μια κοπέλα με καστανοπράσινα μάτια και μπούκλες.Εγώ δεν συνειδητοποιώ ποιος περνάει δίπλα μου,αλλά η αδερφή μου φωνάζει άξαφνα"Κατ.!"πιάνοντας την από το χέρι για να μην φύγει.Κοιταζόμαστε για ένα δευτερόλεπτο σοκαρισμένες και ύστερα φιλίομαστε.Την Κατ. που λέτε από το φροντ. είχαμε να την δούμε από τέλη Μαίου.Αλλά σε αντίθεση με την Μ. δεν είχαμε καμία επικοινωνία μαζί της καθώς είχε γίνει κάποιο μπέρδεμα με τα κινητά.Είχαμε πειστεί ότι ίσως δεν θα την ξαναβλέπαμε.:P Οπότε το σοκ εκείνης της στιγμής ήταν μεγάλο.Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάρηκα όταν την είδα.Και μόλις την αγκάλιασα θυμήθηκα όλες τις χαζοχαρούμενες στιγμές που είχαμε περάσει φέτος στο φροντ.Είχα ξεχάσει πόσο θετική είναι.Μου έδωσε πολύ δύναμη για να ξανακάνω αυτή την προσπάθεια με τις Πανελλήνιες.:D Όταν μετά πήρα να πω στην Κ. ότι την συνάντησα τυχαία μίλαγα τόσο γρήγορα από την χαρά μου που νόμιζε η Κ. πως θα πάθω καμία συγκοπή.xD :P




Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου και ξημερώνει μια πολύ ωραία μέρα.Πήρα το λεωφορείο για να πάω στην Αγία ώστε να ρωτήσω για ένα φροντιστήριο.Καθώς ήμουν μέσα στο λεωφορείο σκεφτόμουν"Μακάρι να πετύχω πάλι κάποιον.:P."Αφού κατέβηκα,κοίταξα για λίγο τον γαλάζιο ουρανό και ξαφνικά είδα μπροστά μου πάλι την Κατ. και αυτή την φορά μαζί με αδερφή της Α. Χάρηκα πάρα πολύ πάλι που της ξαναείδα.:D Μετά από αυτό πήγα και ρώτησα και σ'εκείνο το φροντ.Αλλά εκτός από εξαιρετικά ψώνια ήταν και πανάκριβοι.-.- Φεύγω από εκεί και πετυχαίνω την Θ. από το φροντ. Πάω να της μιλήσω αλλά δηστυχώς μπήκε στην τράπεζα.xD Ανεβαίνω το πεζοδρόμιο πηγαίνοντας στην πλατεία και βλέπω σε μια καφετέρεια την Δ. την συμμαθητριά μου από το σχολείο.Με αυτή την κοπέλα διάβαζα πάντα Ιστορία.ΩΩ,λάτρευα να διαβάζουμε μαζί Ιστορία.Και γενικά τον πιο πολύ χρόνο φέτος στο σχολείο μαζί της τον περνούσα.^_^ "Αχ,μου έλειψες!"μου είπε αφού με αγκάλιασε δυο φορες! Και αυτά είναι μια απόδειξη ότι τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις.:P Το απόγευμα βγήκαμε μαζί με την Κ.,την Κατ. και την Α.Μ.!Τι καλά που περάσαμε!^_^

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου και πάω δοκιμαστηκά σ'ένα φροντ. κάτω στην Αθήνα.Δεν ήταν και άσχημα.Αλλά είμασταν πολλά παιδιά,9!Μόλις μπήκα να κάνω μάθημα μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.Με έπιασε το παράπονο.:/ Το βράδυ πλάνταξα στο κλάμα.xD Αλλά με την Ειρ. το βράδυ παρέα και ένα σουβλάκι όλα ήταν οκ :P




Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου και σ'άλλο φροντ.Σ'αυτό κάτω στην Αθήνα δεν βόλευε και η διαδρομή.Καλά και τώρα βέβαια 2 λεωφορεία αλλάζω αλλά τέσπα.:P Αποφάσισα να μείνω σ'αυτό.Συμπάθησα πολυ την κοπέλα με την οποία είμαστε μαζί και επιπλέον η κυρία που μας κάνει άγνωστο είναι φοβερή στην δουλεία της!Αυτή την φορά θα το βγάλω το χαζόάγνωστο!:P Το απόγευμα μια ευχάριστη βόλτα με τις φίλες από το σχολείο.:P(αγαπώ το μιλκ σεικ καραμέλα!:D)




Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου και μαζευόμαστε πάλι στο play για τίτσου.Σημείωση:το τίτσου είναι παιχνίδι με χαρτιά και είναι πωροτικό.:P)
Ήταν πραγματικά ίσως η καλύτερη παρτίδα που παίξαμε ποτέ.Εγώ και η αδερφή μου κερδίσαμε.:D Μα είχα τόσο φοβερό χαρτί.B)




Σάββατο24 Σεπτεμβρίου και γιορτάζω εγώ και η μαμά μου.:P Πφφ,το πρωί πάλι έκλαιγα και σκεφτόμουν ότι θα ήθελα τόσο πολύ να γύριζα στο πέρυσι εκείνης την μέρας.Που μπήκαμε μαζί με την Κ. στο τμήμα της Μ. λέγοντας της "Χρόνια Πολλά!",που γελάσαμε,που μου είπε η κυρία Μ. πως μου εύχεται μια ζωή μαγική σαν τον Χάρι Πότερ.Το βράδυ γύρησε επιτέλους μετά από δυο μήνες δουλειάς ο μπαμπας.Μου έφερε δώρο ένα κολιέ με αληθινό λουλούδι πάνω και ένα κόκκινο κομποσκίνι από την Τήνο.Επίσης έσκασα στο φαί.:P




Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου και έχω μια φανταστική ιδέα!Μάζωξη σπίτι μου με τα κορίτσια για να φάμε ότι γλυκό και φαγητό είχε μείνει.Μα τι υπέροχο βράδυ.Τι γέλιο που ρίξαμε!Τι φοβερές ατάκες που ειπώθηκαν!Και μετά από καιρό είπα το αγαπημένο μου χαζοχαρούμενο"Αγκαλίτσα?"και η Κατ. με έκανε μια ωραία αγκαλιά.:P ;) Δεν ξέρω για εσάς,πάντως ο πιο κρύος καιρός με εμπνέει για αγκαλιές.:D :P

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου και αρχίζω και μπαίνω σ'ένα πρόγραμμα.Τα μαθήματα μπαίνουν σε μια τάξη.Όλα μπαίνουν σε μια ισσοροπία.




Έτσι όπως διαβάζω την ανάρτηση μου και αυτά που έγραψα φαίνεται να είμαι καλά.
Βασικά για μία περίοδο γύρω στης 2 με 8 Οκτωβρίου ένιωθα τόσο χάλια.Πιο χάλια από ποτέ.Άγγιξα σχεδόν τον πάτο.
Δεν φτάει το διάβασμα.Απλά έχουν συμβεί κάποια άσχημα πράγματα...Ίσως σας πω κάποια στιγμή.Απλά πέρυσι ένιωθα πως τα είχα όλα.Φίλους που αγαπούσα,καθηγητές που είχα δεθεί και αγαπημένους γονείς.Τώρα νιώθω πως δεν έχω τίποτα.Οι περισσότεροι φίλοι μου πέρασαν σ'άλλες πόλεις,το παλιό μου φροντ. έκλεισε,και όσο για τους γονείς...μην τα ρωτάτε.Εκεί το θέμα πονάει πιο πολύ απ'ολα.



"Οι Πανελλήνιες είναι το λιγότερο πράγμα που μπορείτε να πάθετε.Να εύχεστε όλα σας τα προβλήματα τα ήταν σαν τις Πανελλήνιες."είχε πει η κυρία Μ. στο τελευταίο μας μάθημα κλαίγοντας.Την είχα κοιτάξει με βουρκουμένα μάτια και δεν είχα καταλάβει.Είχα άγχος.Τότε δεν είχα καταλάβει.Τώρα όμως καταλαβαίνω...Απόλυτα.Δυστηχώς.

Πλέον προσπαθώ να αντέξω μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να κλάψω καθόλου.Από τις αρχές Αυγούστου το προσπαθώ αλλά ακόμα τίποτα.

Η Ε. πήγε Θεσσαλονίκη.
Η Κατ. Καλαμάτα.
Η Μ. Κρήτη.
Εμείς και η Α.Μ ξανά πρόσπάθεια η οποία έχει ως στόχο αυτό που μας αρέσει στην Αθήνα.
Δεν αποχαιρετιστήκαμε.Ίσως έτσι να είναι καλύτερα.:)

Ευτηχώς η Κ. μου είναι εδώ.:)

Θα περάσω μια βόλτα από τα μπλογκ σας να δω πως είστε.
Φιλάκια σ'όλους.:)





When you try your best, but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need
When you feel so tired, but you can't sleep

Stuck in reverse

And the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone, but it goes to waste
Could it be worse?

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

And high up above or down below
When you're too in love to let it go
But if you never try you'll never know
Just what you're worth


Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

Tears stream down on your face
When you lose something you cannot replace
Tears stream down on your face
And I...

Tears stream down on your face
I promise you I will learn from my mistakes
Tears stream down on your face
And I...

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

2 σχόλια:

Vangel Greko είπε...

Πω πω συναίσθημα και κακό...

Ο χρόνος κυλάει και εσύ γίνεσαι καλύτερη!!

(με την ορθογραφία έχουμε ένα θέμα αλλά εντάξει) :Ρ

Μην αφήνεις το δάκρυ να σε κάνει αδύναμη γιατί δε σου αξίζει!!

Προχώρα γιατί σου αξίζει το καλύτερο!!

τα σέβη μου!!

Fleur είπε...

χαχχα όντως ο χρόνος κυλάει.:P

(καλά αυτό άστο...όταν κάθομαι στο πσ κάνω αρκετά ορθογραφικά.:P)

Θα προσπαθήσω!:)

Φιλάκια!:)