Ευχαριστώ.:)

Σκέφτομαι και μελαγχολώ ...τις στιγμές που δεν θα ξανάρθουν.
Το γλυκό άρωμα ξανά έρχεται στην μνήμη...


Είναι το γέλιο μου που εξασθένησε.
Είναι τα μάτια μου που σας έψαξαν.


Δεν ξεχνώ...ποτέ και τίποτα.
Ένα άνθος ήταν στην καρδία.
Τα αγκάθια του δεν με άγγιξαν.
Απαλά σαν το πούπουλο τα πέταλα του.
Το γλυκό άρωμα ξανά έρχεται στην μνήμη...
Είναι άρωμα ζωντάνιας ,είναι άρωμα χαράς.
Είναι απογευματινό άρωμα.


Και είναι ζεστά εδώ.
Μέσα στις αναμνήσεις είναι ζεστά.
Και έλεγες πως μια αγκαλιά δεν φτάνει.
Είναι γλυκά εδώ.
Μέσα στην αγκαλιά σας είναι γλυκά.


Και έλεγες πως μια τρέλα δεν φτάνει.
Χαρούμενο ουρλιαχτό ακουγόταν.
Ήταν το άνθος εκείνο...
Κόκκινο σαν το αίμα...σαν την φωτιά.
Ήταν ο φόβος που κόχλαζε.
Επικiνδυνος σαν το ξυράφι.
Δελεαστικός ,τρομακτικός.
Και ήταν μόνο ο φόβος της απώλειας.Της έλλειψης.Του μέλλουν.
Τόσο απροστάτευτη μπροστά στο καινούργιο.
Τόσο αδύναμη να αντισταθείς.Ευαίσθητη.Εύθραυστη.


Για δες...τα δάκρυα δεν έχουν αλμυρή γεύση.Ούτε πικρή,ούτε γλυκιά.
Μια ξεχωριστή γεύση.
Και έλεγες πως τέτοια γεύση δεν υπάρχει,δεν χαρακτηρίζεται.
Και έλεγες πως αν μπορούσες να την γευτείς ήσουν ευτυχισμένος.
Ήσουν?


Το χαμόγελο δυναμώνει.Τελικά ήσουν ευτυχισμένη.
Τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο…
Άσπρα ανθισμένα τριαντάφυλλα...γλυκά σε αποχαιρετούν.


Μια αγκαλιά όσο ένας θησαυρός.
Μια ματιά όσο ένα διαμάντι.
Και έλεγες πως ο παράδεισος είναι στα μάτια.
Βαθιά σαν την θάλασσα.Λαμπερά σαν τον ήλιο.


Ένα ευχαριστώ ηχεί.Ευχαριστώ :).
Ψάχνεις κάτι για να σωθείς.
Σε σώζουν τα χέρια τους.
Σταμάτα τον χρόνο.Πάγωσε τον.
Αναμνήσεις γλυκές.Τα δάκρυα ξεσπούν.


Άρνηση.
Είναι γλυκά εδώ.Είναι γλυκά σας λέω...
Και έλεγες πως άλλη μια αγκαλιά θα σε βοήθαγε να συνεχίσεις.
Χέρια που σε κάνουν να νιώθεις προστασία.
Μάτια που σε κοιτούν γλυκά.
Αγκαλιά που δεν είναι προσποιητή.


Φιλιά που είναι αληθινά.
Λόγια που είναι ζεστά.
Βλέμματα που είναι καθαρά.
Συζητήσεις που είναι όμορφες.
Γέλια που πηγάζουν από την καρδιά.
Και ήρθε η ώρα να συνεχίσεις.Ευχαριστώ.
Αναμνήσεις...πολύτιμες.


Η ανάσα θολώνει το τζάμι.Το ρολόι χτυπά.
Ήρθε η ώρα για το καινούργιο.
Ευχαριστώ.




Για όλα :).

Σαν άνεμος στους δρόμους τριγυρνώ
ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω
τι αρώματα μαζί μου κουβαλώ
κι αν άξιζε να κάτσω να μυρίσω
Αν είχα έστω κάτι να μου πω
τότε γιατί φοβόμουν να μιλήσω
και αν αυτό το κάτι θα το βρω
μπροστά μου μοναχά όταν λυγίσω

Δώσε σημασία και ίσως να δεις
πως υπάρχουν πράγματα που αξίζει να ζεις

"Μη δίνεις σημασία" είπα εγώ
σε ανθρώπους που το χέρι μού απλώσαν
Δε πίστευα πως θα τους χρειαστώ
ποτέ δεν είδα πως με ξελασπώσαν
τα βήματά μου πέφταν στο κενό
φόρτωνα τους φόβους μου στη πλάκα
χιλιάδες τρύπες μέσα στο νερό
τζάμπα ζούσα τη ζωή μου, τζάμπα

Το τραγούδι αυτό είναι "ευχαριστώ"
σε καμιά των περιπτώσεων "συγνώμη"
το τραγούδι αυτό πως να στο πω;
λέει μέσα πως μου άλλαξες τη γνώμη
Της καληνύχτας τελευταία συμβουλή
λίγο πριν σβήσουμε τη λάμπα
Μπορεί να το πληρώσεις ακριβά
μα τα καλύτερα στη ζωή έρχονται τζάμπα

Δώσε σημασία και ίσως να δεις
πως υπάρχουν πράγματα που αξίζει να ζεις
ψάχνουμε ένα νόημα που δε βρίσκει κανείς
μα τελικά υπάρχει όπου το δώσουμε εμεις


ΥΓ1:Πέρασα στην 4η επιλογή μου.Αλλά θα ξαναδώσω.Μην ρωτήσετε το γιατί και το πως.:/ Είναι πολύ περίπλοκο.:/ Το μόνο που χρειάζομαι και έχω ανάγκη είναι λίγη από την δύναμη σας για να ξανακάνω όλο αυτό μια 2η φορά.
ΥΓ2:Πέρασα πολύ όμορφα στην διακοπές μου στα Καμένα Βούρλα μαζί με την Κ. και την Ε.<3 Δεν ήθελα να φύγω.:(
ΥΓ3:Θέλω να έρθει ο Νοέμβριος.Μισώ τον Σεπτέμβριο.
ΥΓ4:Το κειμενάκι αυτό το είχα γράψει τον Μάρτιο.
ΥΓ5:Δεν ξέρω τι έπαθα σήμερα με τα υστερόγραφα.O_O

Τα πεφταστέρια του Αυγούστου!

Εδώ και μια εβδομάδα ήθελα να κάνω αυτή την ανάρτηση αλλά συνέχεια νύσταζα.:P

Που λέτε,πριν μια εβδομάδα έπεφταν αστέρια.<3

12 Αυγούστου.
Γυρήσαμε με τον προαστιακό από την όμορφη Κόρινθο και πήγαμε κατευθείαν στην ταράτσα της φίλης μας.
Τα πράγματα ήταν όλα έτοιμα.
Ένα κρεβάτι για να ξαπλώσουμε και οι τέσσερις,πατάκια με κόκα κόλα,κουβερτούλες γιατί έκανε ψύχρα και καλή μουσική.
Όπως ήταν αναμενόμενο περάσαμε υπέροχα και σκάσαμε στα γέλια.:P



Πλάκα είχε όταν τραγουδάγαμε.
Όταν ουρλιάζαμε ενθουσιασμένες"ΝΑ ΤΟ!ΕΠΕΣΕ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ!ΤΟ ΕΙΔΑΤΕ?"
Όταν αναλύσαμε γιατί το κουνούπι του Νείλου ονομάστηκε έτσι.:P
Όταν τραβάγαμε τις κουβέρτες προσπαθώντας να σκεπαστούμε.(Ήμουν η πιο αδικημένη.Ήμουν στην άκρη και δεν έφτανε όλη η κουβέρτα με αποτέλεσμα το δεξί μου πόδι να κρυώνει.:P)
Όταν τρέχαμε κάτω στο σπίτι για κάλτσες.:P
Όταν προσπαθούσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες.




Γενικά ήταν ένα απίστευτο βράδυ.:D
Είδα γύρω στα 13 αστέρια,η αδερφή μου 11,η Ε. 17 και η Αν. 8.

Και να σημειωθεί πως είδα το πιο ΥΠΕΡΤΕΛΕΙΟ αστέρι.
Ήταν σαν μετεωρήτης.Τεράστιο!Και μεγάλο!Και λαμπερό!Με μεγάλη ουρά!
Το πιο αγαπημένο μου στα 3 χρόνια που έχω δει.:P <3
Να σαν και αυτό ήταν:



Σας έχω συνηθίσει στις μεγάλες αναρτήσεις αλλά αυτά ήθελα να πω.:P

Ελπίζω να είδατε και εσείς κανένα.:)




Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί


ΥΓ1:Την Τρίτη πάω στα Καμένα Βούρλα στην Κ. μου μαζί με την Ε.!<3 Και αν είμαι τυχερή μπορεί να είναι εκεί και η κυρία Μ.:D ΥΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΗ!:D
ΥΓ2:Ποιος είπε ότι το καλοκαίρι τελείωσε? :P
ΥΓ3:Καλή συνέχεια διακοπών σ'όλους.;)

Τις τελευταίες μέρες...

Τις τελευταίες μέρες νιώθω να με πνίγει το σπίτι.
Τις τελευταίες μέρες γκρινιάζω πιο πολύ από ποτέ.
Τις τελευταίες μέρες αποζητώ συνέχεια στιγμές γέλιου.
Τις τελευταίες μέρες έχω ένα κόμπο στον λαιμό.
Τις τελευταίες μέρες όλα μου φταίνε.

Ναι,τις τελευταίες μέρες πνίγομαι.



Γιατί ζω χωρίς αυτά που αγάπησα όλη την χρονιά.
Γιατί παίρνω βαθιές ανάσες για να συνέλθω.
Γιατί είναι τόσο εύκολο να βάλω τα κλάματα.Μόνο μια μικρή αφορμή χρειάζομαι.
Γιατί σκέψεις με βασανίζουν.
Γιατί εφιάλτες με στοιχιώνουν .
Γιατί βαριέμαι.
Γιατί τελικά είναι κουραστικό να μην έχεις πια έναν στόχο.Να είσαι στην αβεβαιότητα.
Γιατί είμαι πιο ανασφαλής από ποτέ.

«Κάποιοι έχουν ένα όνειρο και προσπαθούν να κάνουν τα πάντα γι’αυτό ώστε να το πετύχουν.Ενώ κάποιοι πάνε με ότι τους φέρει η ζωή»λέει ενώ κοιτάμε τα αστέρια,
«Εγώ ποτέ δεν είχα κάποιο μεγάλο όνειρο.Πάω όπως με πάει η ζωή.»
«Ναι ε? Ίσως να είναι καλύτερα έτσι.»
«Ίσως»συμφωνώ.

Γιατί στην τελική…φοβάμαι.

«Φοβάμαι…»
«Το ξέρω…»
«Και δεν μου αρέσει να φοβάμαι…»
«Ούτε εμένα…Να σου μάθω ένα κόλπο για να μην φοβάσαι?»
«Τι κόλπο?»
«Ένα κόλπο που το έμαθα όταν ήμουν μικρή.Όταν με κλείδωνε η μάνα μου για ώρες στην αποθήκη.»
«Και γιατί σε κλείδωνε?»
«εε…θα’χε τους λόγους της.Αλλά εγώ πάντα το έσκαγα.Πάντοτε.»
«Πως?»
«Κλείσε τα μάτια.Κλείστα.Σκέψου ένα μέρος που θα ήθελες να είσαι τώρα.Και σκέψου και πως θα ήθελες να’σαι.Και πάρε μαζί σου όποιον θες έσυ για παρέα.»
«Εσάς…»
«Εμάς!Μπράβο!Ξέχνα που είσαι στα αλήθεια.Και φτιάξε μια αστεία ιστορία.Με τον τόπο,τον χρόνο και τα πρόσωπα που διάλεξες.Μπορείς να το κάνεις?»

Παρά 5,επισόδειο 30.

Κλείνω τα μάτια.

Πρωινό Σαββάτου.
Ε"Η Μαριά τώρα τελευταία έχει αποσανθρυθεί τελείως.:P"
Κυρ"Η Μαρία :O?"
Ε-Κ*Θα έχουμε και την μετάφραση?*
M"Μια ερώτηση έκανα.-.-"
Κυρ"Θέλει να περάσει το κορίτσι :P!"
Κ"Και για να περάσει πρέπει να μας βγάλει εμάς την πίστη :P?"
Ε"Χμ...η Μαρία πίνει ρακόμελλα Β)"
Κυρ"Η Μαρία :O?"
Κ"Και μετά τρώει και χότ ντογκ!:P"
Ε"Εγω φταίω που σας αγαπάω.-.-"
Κυρ"Το καημένο το Μαράκι.Το πιο γλυκό παιδί είναι.:P"
E"ωωω,μωρέ και εμείς σ'αγαπάμε"
Με κοιτάνε και οι τρεις τους γλυκά και γελάνε.Χαμογελάω και εγώ.:)

Τυχεροί όσοι γνωρίσατε την Μαρία αυτής της χρονιάς.Ήταν μια Μαρία που πάντα χαμογέλαγε.


I think…I’m losing myself.

Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
Τίποτα να μην πάθεις

Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς
Με το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά
Θα βλέπω απ' το φως σου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις

Κάθε που πνίγομαι σκυφτός
στα τρύπια όνειρά μου
Πιστεύω σαν ηθοποιός
πως βρίσκεσαι κοντά μου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις
Να με θυμηθείς,να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ
μέσα μου θα ζεις

Πως να σου φτιάξει το κέφι.:P

Η συνταγή για να ανέβει η διάθεσή σου και το κέφι σου είναι απλή:
1.Πάρε μια πάστα
2.Φάε την μαζί με φίλους
3.Ακούστε μουσική

Σήμερα δεν ξέρω γιατί ξύπνησα στραβά.Και η αδερφή μου.
Δεν ξέρω,αλλά τα έβλεπα όλα αρνητικά"Μόνο μια εβδομάδα έχω κάνει διακοπές,μόνο 7 μπάνια,μου λείπει ο μπαμπάς,μου λείπουν γενικώς όσοι λείπουν διακοπές(γιατί πάνε όλοι διακοπές?:O),μισώ την τόση ζέστη,θέλω να πάω στα καμμένα αλλά δεν θα πάω,θέλω να γυρήσω τον χρόνο πίσω,βαριέμαι θέλω κάτι να διαβάσω,αυτές οι χαζοβάσεις πότε θα βγουν,έκανα σωστές επιλογές στο μηχανογραφικό?,ένα καλό φαι δεν έχουμε,βαρέθηκα το σουβλάκι.κλκλ":P

(Όπου Ε. εγώ,όπου Ειρ. η φίλη μας,όπου Χ. η αδερφή μου.:P)

Το απόγευμα λοιπόν βγήκαμε βόλτα με την φίλη μας την Ειρ.
Είχε και εκείνη νεύρα.O_O
Γενικά ήμασταν και οι τρεις με την μούρη στο πάτωμα.:P Περισσότερο εγώ και η Ειρ.
Η αδερφή μου ήταν σε καλύτερη κατάσταση.:P

"Τι να κάνουμε για να μας φτιάξει το κέφι?-.-"ρώτησα.
Ειρ."Δεν ξέρω.-.-"

Αλλά μετά,δεν θυμάμαι πια από της 3 μας,πέταξε την ιδέα να πάμε να αγοράσουμε πάστες!
Χ"Αυτό δεν κάνουν υποτίθεται όταν είναι χάλια?:P Πέρνουν γλυκά και τρώνε."
Ειρ"Ωραια να πάμε!Ήδη μου έφτιαξε το κέφι.:P"

Πήγαμε λοιπόν και πήραμε.Δυο ανάμικτες και μια ποντικάκι:



Κάτσαμε στην αυλή να της φάμε αλλά ακόμα δεν είχαμε κέφι.

Πέρνω λοιπόν να φάω το κερασάκι που είχε η πάστα μου,έχοντας ήδη ενθουσιαστεί που είχε σιρόπι φουντούκι.
Ειρ"Τι γεύση έχει το κεράσι?:|"
"Κεράσι:|"απαντάω.
Κοιταζόμαστε για ένα δευτερόλεπτο και μετά σκάμε στα γέλια.:P
Ειρ"Εννοούσα αν είναι ωραίο.χαχα Φαντάζεσαι?Έχει γεύση πεπόνι"χαχαχ.xD
χαχχα γέλια εμείς.:P
Ειρ"Να!Μόλις κάναμε και το πρώτο μας αστείο!:P"

Μετά από αυτό η διάθεση μας είχε ανέβει και ξεκινήσαμε να παίζουμε uno.Και στο uno γελάγαμε και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν το βαριόμαστε ποτέ.O_O
Το παίζουμε εδώ και 5 χρόνια τουλάχιστον.:P

Ύστερα αποφασίσαμε να ανεβούμε στην ταράτσα,να κάτσουμε στο κρεβάτι και να ακούσουμε μουσική.:P
Ακούγαμε όμορφα και ήρεμα μουσική,συζητώντας όταν ξαφνικά πέσαμε σε ρεμπέτικα.
Και εκεί ήρθε η κατρακίλα.B)

Αρχίσαμε να χτυπάμε παλαμάκια,και να κουνάμε τα πόδια μας με τον ρυθμό.
"Που να πηγαίναμε και σε ρεμπετάδικο!"λέω.
"Έλα να πεθάνει ο Χάρος!"φωνάζει η Ειρ.
"Να πεθάνει ο Βόλντι!xD"προσθέτω.
"Στον Χάρι.xD"λέει η αδερφή μου.




Ε"Δώσεεε!xD Δεν έχουμε και ποτήρια να σπάσουμε.Ή κανένα κρασί!"
Ειρ"Εχουμε ρούμι κάτω.:P"
Χ"Ναι και καμία ποικιλία.xD"
Ειρ"Εντάξει μην το παρακάνουμε.:P"

E"Ειρ. αυτό χρειάζεται να το χορέψουμε!"
Ειρ"Λες?:P"
Ε"Ναι ελάτε σηκωθείτε!"

Και έχοντας σκάσει στα γέλια σηκωθήκαμε και αρχίσαμε να χορεύουμε στην ταράτσα.Βέβαια γρήγορα σταματήσαμε γιατί συνειδητοποιήσαμε πως μας κοίταζαν από το απένταντι σπίτι.xD

Μετά δυστηχώς το ραδιόφωνο δεν έβαζε κανένα άλλο καλό ρεμπέτικο.-.-

Όμως ακούσαμε ένα κάπως κλαμπίστικο,και αρχίσαμε να χορεύουμε και αυτό.:P
Γενικώς ότι ξεσηκωτικό το χορεύαμε.:D
Ειρ"Τελικά κάτι είχαν οι πάστες μέσα":P

Τραγουδήσαμε επίσης αρκετά.:P
"Ohhh tonight, you killed me with your smile.So beautiful and wild, so beautiful."

Ακόμα μελετήσαμε τ'αστέρια.;) Έφερε η Ειρ. το βιβλίο της αστρονομίας της,της δευτέρας Λυκείου που μέσα είχε χάρτη αστεριών.
Επειδή είχε σκοτάδι,για να βλέπουμε είχα αναμένο το φλας του κινητού.
Καταφέραμε να εντοπίσουμε την μικρή άρκτο,τον όφυ και ίσως ένα μέρος του πήγασου και του υδροχόου.
Περιμένουμε με ανυπομονησία της 12,που είναι τα πεφταστέρια.:D



Και εκεί που χαζογελάγαμε ακούσαμε κάποιους να μιλάνε.
Ήταν κάποια αγόρια από το σχολείο μας τα οποία δεν συμπαθούμε και πολύ,στην πλατεία.Εμείς βέβαια χάρης την ταράτσα,το σκοτάδι και τα μεγάλα δέντρα που έχει το σπίτί της φίλης μας τους βλέπαμε χωρίς να μας βλέπουν.:P
Βέβαια σκύβαμε κιόλας γιατί υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να μας δουν.
Τι γέλιο.Το παίζαμε πράκτορες.B)
Κάποιος από αυτούς επιχείρησε να ανέβει και σε μία κολόνα.
Χ"Το πιθήκι,χαχχα"γελαγε η αδερφή μου.:P
"Τι?Κατσίκι άκουσα"να λέω εγώ.:P
Ειρ"ΑΑ,ωραία φεύγουν!Στα τσακίδια.:P"
Ε"Στο Βόλντι!"
Ειρ"χαχχα AΪ στον Βολντι!xD"




Μετά από αυτό εγώ και η αδερφή μου,προσπαθούσαμε να θυμηθούμε τα βήματα στο χασάπικο.
Η Χ. τα θυμόταν πολύ πιο καλά από εμένα γι'αυτό την είχαμε βάλει πρώτη,όταν προσπαθούσαμε να χορέψουμε.
Σε κάποια φάση η Χ. μπήκε στην μέση για να βλέπουμε καλύτερα τα βήματα της και βάλαμε την Ειρ. πρώτη.:P
Ειρ"Και τι? Εγώ θα οδηγώ?:O"
Ε"Δίπλωμα έχεις?:O"
χαχχαχα γέλια εκεί.:P Να μας έχει πιάσει σπαστικό.

Χ"Μας κοιτάει ο γείτονας.:P"
Ειρ"Άντε μωρέ και αυτός.:P"
Ε"Στον Βόντι όλοι.:D"
χαχχαχα
Χ"Καλά αν ήταν εδώ και η Αν. θα μας είχε ακούσει όλη η γειτονία.:P"
Ειρ"χαχαχ ναι όντως!"
Χ"Εντάξει τώρα μας άκουσε μόνο η μισή.:P"

Τέλος χοροπηδάγαμε ακούγωντας το:Wooooo Hooooooo! Wooooo Hooooooo! Wooooo Hooooooo!Wooooo Hooooooo!
I got my head checked
By a jumbo jet
It wasn't easy but nothing is
no




Μα πόσο υπέροχη μπορεί να γίνει μια βραδιά από το πουθενά?:)

Γιατί εμείς ξέρουμε να περνάμε καλά ακόμα και στην ταράτσα του σπιτιού μας.:D

Τελικά καλή παρέα να υπάρχει,και η διάθεση φτιάχνει αμέσως.:D

Και πρώτη φορά θα πρωτοτυπήσω και θα βάλω 4 τραγούδια αντί για ένα που βάζω κάθε φορά.:P
Αυτό για να ανέβουμε!:D Χοροπηδήστε μαζί μου!
Wooooo Hooooooo!!!
Wooooo Hooooooo!!!
Wooooo Hooooooo!!!
Wooooo Hooooooo!!!


Αυτό για να χορέψετε μαζί μας ένα χασάπικο :D:


Αυτό γιατί απλά μου έχει κολλήσει και το αγαπώ:


Και τέλος αυτό γιατί αγαπώ τους στίχους του και γιατί μου θυμίζει την περίοδο του Απριλίου που μου λείπει πολύ:


Uno, dos, tre, four.

Μια τεράστια του χρόνου σπατάλη,
κάτι τ’ αδύνατο
Να εφεύρεις το όνειρο μιας ζωής σε μια μέρα,
μια σκηνή πέρα από τη σελήνη
Ένας όμορφος κόσμος που απέχει ένα βήμα,
μην ανάβεις το φως, τράβα απλά την κουρτίνα
Πεταλούδες γυρνούν στην Αθήνα,
πάρκα στο Κέντρο, καλοκαίρι μυρίζει
Μια μητέρα, μια ερωμένη, μία κόρη περιμένει,
αλλάζουν όλα, αλλάζω κι εγώ
Ένας μαγνήτης στο ψυγείο, ένα σημείωμα, ένα αστείο,
ένα σπίτι, ένα φιλί, ένα αντίο

Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ’ ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Θέλω να’ μαι μαζί σου,
να κυνηγάω μαζί σου τα κύματα όλα της μοίρας

Ένα κορίτσι χορεύει στον ουρανό, στο δωμάτιο,
το δρόμο, τη δουλειά, το σχολείο
Μια ψυχή, κι άλλη μία, και μια συνομιλία,
μόνο μάτια και λέξη καμία
Ένα τέλειο λάθος, μια καινούργια αρχή,
ένα δάκρυ που δε μπορεί να κρυφτεί
Μια ανάσα βαθιά για να μην τρελαθώ,
μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό
Και Θεός κι αμαρτία κι άλλη μια ευκαιρία
για όσους δεν βρήκαν το χρόνο να ψάξουν
Είναι μέσα σου η λύση που θα τιμωρήσει
όσους δεν έχουν φτερά να πετάξουν

Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ’ ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Θέλω να ‘μαι μαζί σου,
να γεράσω μαζί σου το φεγγάρι να έχουμε στρώμα

Και τυχαίο και γραφτό,
το μεγάλο μωρό που παίζει με τόξο και βέλη
που χτυπάει και φεύγει όλα τα ανατρέπει,
μα ο χάρτης τον δρόμο σου δείχνει
Του κρυμμένου θησαυρού το ταξίδι τελειώνει,
εκεί που είναι αδύνατο να ‘μαστε μόνοι
Σε κοιτάζω στα μάτια σαν καθρέφτες γυαλίζουν,
τον πιο ωραίο εαυτό μας αντικατοπτρίζουν

Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ’ ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα…
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα…