Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Χαμογελάω...

Φεβρουάριος

Είναι κάτι τέτοιες μέρες που νομίζω ότι για πάντα θα έχει κρύο.:P
Ότι δεν πρόκειται να ξαναδώ ήλιο και γαλάζιο ουρανό.Πως πάντα θα υπάρχουν σύννεφα,θα βρέχει και ο καιρός θα είναι μουντός.Τι ειρωνεία...Πέρσι λάτρευα αυτό τον καιρό.



Χαμογελάω λοιπόν.:)
Χωρίς ιδιαίτερο γιατί και πως.
Καιρός ήταν.
Και μόνο το γεγονός ότι έχω να κλάψω πάνω από 1,5 μήνα νομίζω πρέπει να με κάνει ευτυχισμένη.


Χαμογελάω λοιπόν μπαίνοντας μέσα στο μικρό άσπρο μας αυτοκίνητο,παρόλο που ξέρω ότι μόλις μπω το ραδιόφωνο θα παίζει πάλι σ'αυτούς που μιλάνε για τα νέα μέτρα.

Χαμογελάω φτιάχνοντας έναν ζεστό καφέ,παρόλο που ξέρω ότι αυτό σημαίνει πως θα αργήσω να κοιμηθώ άρα την επόμενη θα είμαι σαν ζόμπι.



Χαμογελάω χαιρετώντας την Ρ. και την Α. Παρόλο που δεν είμαι πολύ δεμένες μαζί τους.

Χαμογελάω κάνοντας Λατινικά και Έκθεση καθώς μου έρχονται αστεία περιστατικά από πέρυσι,παρόλο που τίποτα δεν είναι πια ίδιο.




Χαμογελάω χαιδεύοντας την σκυλίτσα μου την Έμυ,παρόλο που ξέρω ότι σε λίγο θα γκρινιάξω για να βγει έξω από το δωματιό μου.

Χαμογελάω μιλώντας και παράλληλα χασκογελώντας στο τηλ. μαζί με την Κ. παρόλο που έχω να την δω 3 εβδομάδες.(Πω,όταν έχεις ένα άτομο το οποίο έπι ένα χρόνο σε παίρνει Κ-Α-Θ-Ε μέρα τηλ. δεν μπορείς παρά να χαμογελας!:D)



Χαμογελάω παίζοντας τίτσου στο νετ πάλι μαζί με την Κ.Παρόλο που ανυπομονώ υπερβολικά πολύ για το άλλο Σάββατο ώστε να μαζευτούμε η κλασσική τετράδα και να εγκαινιάσουμε την καινούργια τράπουλα με την Ε.!

Χαμογελάω ακούγοντας στο τηλ. την φωνή της κυρίας Μ. Παρόλο που δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να βρεθούμε.

Χαμογελάω βάζοντας με την αδερφή μου ένα επισόδειο Singles να δούμε.Παρόλο που ξέρουμε ότι δεν γίνεται να βάλουμε και 2ο γιατί την επόμενη δεν θα ξυπνάμε.

Χαμογελάω τρώγοντας μανταρίνια.Παρόλο που ξέρω ότι τα χέρια μου για τις επόμενες 3 ώρες θα μυρίζουν μανταρίνι.



Χαμογελάω κολλώντας χαρτάκια με αρχικούς χρόνους ρημάτων στο γραφείο μου.Παρόλο που ξέρω ότι ούτε φέτος θα γράψω πάνω από 16 αρχαία.

Χαμογελάω καθώς σκεπάζομαι με δυο παπλώματα και μια κουβέρτα.:P Παρόλο που τα 5' πρώτα λεπτά τουρτουρίζω.



Χαμογελάω κοιτώντας απέξω από το παράθυρο το σπίτι της φίλης μου.Παρόλο που έχω να την δω και να μιλήσουμε ένα μήνα.-.- :O

Χαμογελάω ψήνοντας ένα τοστ με μέσα μερέντα.Παρόλο που νομίζει η κυρία της Λογοτεχνάς πως δεν τρώω τίποτα xD :P.

Χαμογελάω βλέποντας τις σβησμένες μέρες στο ημερολόγιο,παρόλο που αργεί ακόμα η 1 Ιουνίου-τέλος Πανελληνίων.(ΠΑΡΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΤΑΝ ΜΠΕΙ Ο ΙΟΥΝΙΟΣ ΑΑΑΧ!!)



Χαμογελάω μπαίνοντας στο HW.Παρόλο που δεν βρίσκω τόσο χρόνο όσο θα ήθελα για να μπω.

Χαμογελάω κάθε φορά που γράφω ένα διαγώνισμα,γιατί σημαίνει ένα βήμα ακόμα πιο κοντά στην καλυτερευσή μου.Παρόλο που κάθε διαγώνισμα στην αρχή μου μοιάζει βουνό.

Χαμογελάω ξέροντας ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα.Παρόλο που ξέρω ότι το μόνο που κάνω είναι να τον σπρώχνω.Σε σπάνιες περιπτώσεις τον απολαμβάνω.



Χαμογελάω γιατί σήμερα είχε γενέλθια μια αγαπημένη φίλη.Παρόλο που δεν ξέρω αν θα μπορέσω να της δώσω αύριο το δώρο της.

Χαμογελάω ανυπομονώντας για την επόμενη βόλτα με την Ελ. και την αγαπημένη Δ. :D :P Παρόλο που τις βλέπω 1 φορά το μήνα και αν.



Χαμογελάω όσο μπορώ να κάνω ακόμα όνειρα.Παρόλο που έχω καταφέρει να υλοποιήσω λίγα.

Χαμογελάω όσο μπορώ ακόμα.Όσο αγαπώ ακόμα άτομα που βρίσκονται γύρω μου και με αγαπάνε.Παρόλο που μου λείπουν κάθε μέρα.


Αλλά ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ.




Και νομίζω πως τις τελευταίες εβδομάδες είμαι η Μαρία που πάντα αγαπούσα.Η Μαρία που χαμογελάει ότι και αν συμβαίνει γύρω της.Η Μαρία και ο χαζοχαρούμενος εαυτός της.


Παρολ'αυτά ναι δεν με πειράζει που ξανά κάνω όλο αυτό από την αρχή.
Δεν με πειράζει που ξανά διαβάζω εισαγωγές,γράφω ασκήσεις,διαγωνίσματα,ξενυχτάω,πιέζομαι,τρέχω στο φροντ.
Δεν με πειράζει που ξανά λέω για 11244687 φορά την Ιστορία απέξω.
Δεν με πειράζει που όλα είναι αλλιώς.

Αλλά με πειράζει γαμώτο που δεν έχω ένα χέρι να σφίξει το δικό μου όταν αγχώνομαι ΟΠΩΣ ΠΕΡΣΙ.

Και δεν σας κρύβω πως ανησυχώ πιο πολύ από ποτέ.Πρέπει οπωσδήποτε ένας από τους δυο γονείς μου να βρει δουλεία.Αλλιώς δεν μας βλέπω καλά...

Μια αγκαλίτσα θέλω τώρα...

Αλλά ξέρετε τι?
Είμαι η Μαρία.



Και χαμογελάω ακόμα.
Γιατί έτσι αρμόζει σε μια Γκρίφιντορ.Σε μια κοπέλα που το βασικό πράγμα που θυμούνται πάνω της είναι το χαμόγελό της.Σε μια δεκαωχτάχρονη που αγαπάνε να την φωνάζουν Μαράκι και να την πειράζουν.;)

ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ!




Χαμογελάω. Όσο ακόμα δεν χρεώνεται και αυτό.


Πάρτε και δυο αγαπημένα τραγουδάκια που μου έχουν κολλήσει εδώ και μέρες:






Βράδυ Σαββάτου κι εσύ ‘σαι κάπου
άραγε πού να βρίσκεσαι για τι να λες
περνάει ο χρόνος βαρύς και μόνος

κι όλες τις σκέψεις μου για σένα δεν τις θες

Βράδυ Σαββάτου ζω στη σκιά του
και ξενυχτάω στα λιμάνια στους σταθμούς
βράδυ Σαββάτου στην ερημιά του
σου τραγουδάω πού να είσαι δεν ακούς


Άδεια η πόλη πού πήγαν όλοι
κι όλοι ‘σαι εσύ που έφυγες χωρίς να φταις

άδεια η πόλη τι γίναν όλοι
αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες

Βράδυ Σαββάτου κι η μοναξιά του
να με γυρίζει σαν σκυλί στις γειτονιές
βράδυ Σαββάτου κι η συννεφιά του
να με τυλίγει από παντού χωρίς να φταις


Καληνύχτα.:)



ΥΓ:Πρέπει κάποια στιγμή να περάσω να δω την κυρία των αγγλικών μου.Έχω να την δω από 17 Νοεμβρίου όταν είχαμε πάει για καφέ.:O :P

16 σχόλια:

Kirous είπε...

Μαρακι να ξέρεις ότι πάντα θα υπάρχουν πολλά άτομα πρόθυμα να σου δώσουν αυτη την αγκαλίτσα κι εγώ είμαι ένα απο αυτά! *αγκαλίτσα*

Fleur είπε...

αααα, Kirous μου,αγκαλίτσααααα :D :D

Isabelle είπε...

αγκαλίτσες έρχονται να σε κατακλύσουυυυν :*

Κάνεις τόσο καλά που χαμογελάς, και σκέφτεσαι θετικά. Ξέρεις, πάντα σε θαύμαζα που δεν γκρινιάζεις και συνεχίζεις να χαμογελάς!

Φιλάκιααα! <3

Ιρις♥ είπε...

Σε θαυμάζω που είσαι τόσο αισιόδοξη!:) Λίγοι το καταφέρνουν αυτο..Ολα θα πανε καλα αρκει να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που αξίζουν και ένα χαμόγελο!
Λατρεύω το μπλόγκ σουυ<3

Ανώνυμος είπε...

Μ'αρέσει που είσαι τόσο θετική και να συνεχίσεις να είσαι!Όταν είσαι θετική όλα θα πάνε καλά!:)
Και πιστεύω πως πάντα,κάπου υπάρχει κάποιος που θα σου κάνει μια μεγάλη αγκαλιά! ;)

Fleur είπε...

Isabelle μου,αγκαλίτσες <3!!

Ξέρεις βέβαια υπάρχουν και στιγμές που γκρινιάζω και εγώ.Και στεναχωριέμαι κλ.Αλλά αν δεν είναι και ένας άνθρωπος χαμογελαστός μέσα σ'αυτό το σπίτι θα καταλήξουμε όλοι με ψυχοφάρμακα.:P

Φιλάκια!

Fleur είπε...

Iρις,προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη για δικό μου καλό.:P
Αχ,ευχαριστώ!<3

Fleur είπε...

Magic dream,και εγώ εύχομαι να πάνε όλα καλά.;)
Υπάρχουν άνθρωποι σίγουρα,αλλά κρίμα που δεν είναι καθημερινά κοντά μου.:/

Dreams come true είπε...

Σου ευχομαι να εισαι ΠΑΝΤΑ τοσο αισιοδοξη οσο εισαι και τωρα.... :)και φυσικα να συνεχιζεις να χαμογελας!!!Καληνυχτα :-*

Ανώνυμος είπε...

Χαμογελάω κι εγώ τώρα με την όμορφη ανάρτησή σου:)!
Στο διάβασμα της λέξης "πανελλήνιες" μ' έποιασε βέβαια ένας κόμπος στο στομάχι αλλά εντάξει εγώ τουλάχιστον έχω ακόμα ένα χρόνο.Θεωρητική κι εσύ?μια απ' τα ίδια κι εγώ!
Να χαμογελάς και να τα αντιμετωπίζεις πάντα όλα με χαμόγελο,αυτό είναι που σε κρατά άλλωστε:D
Να γράψεις όσο πιο καλά μπορείς και να μην αγχώνεσαι.
Ααα και τέλος να απολαμβάνεις την κάθε μικρή σου στιγμή,ξέρεις αυτές είναι οι πιο όμορφες!

Υ.Γ:έχεις να κλάψεις πάνω από 1.5 μήνα.wow:O πως τα κατάφερες...

πολύχρωμο φιλάκι*!

ΕναΧαμόγελοΑρκεί είπε...

συνονοματη, η αναρτηση σου ειναι πανεμορφη. χαμογελα, ναι. :)

Fleur είπε...

Dreams come true,το προσπαθώ.:* :D
Καληνύχτα.:P

Fleur είπε...

Κάποια,χαμογέλα λοιπόν και εσύ.:D
Ναι Πανελλήνιες...:/
Θεωριτική και εγώ!
Μην αγχώνεσαι έχεις ακόμα καιρό.:D
Συγκέντρωση και μέθοδο χρειάζεται μόνο.:D
Ευχαριστώ,προσπαθώ να μην αγχώνομαι αλλά δεν είναι πολύ εύκολο.;)
Και εσύ ότι ποθείς!

ΥΓ:Ναι 1,5 μηνα!!Με την καθημερινότητα και την ρουτίνα ξεχνιούνται τα προβλήματα.Καιρός ήταν,μιας και μέχρι τον Νοέμβρη έκλαιγα κάθε εβδομάδα.

Φιλιά!:*

Fleur είπε...

ΈναΧαμόγελοΑρκεί,ευχαριστώ πολύ!Επίσης χαμογέλα.:D

Weird Fairy είπε...

Χαμογέλα Μαράκι μου!
Όλα θα πάνε καλά, αν το πιστεύεις!
Δε χρειάζεται να αγχώνεσαι, γιατί όλα θα πάνε καλά, αν το πιστεύεις!
Ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις!
Πολλά φιλάκια και χαμόγελα!

Fleur είπε...

Weird Fairy μου,αυτό κάνω.;)
Πολλά φιλάκια και σ'ευχαριστώ.:*