Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό.

Απαραίτητη η μουσική μελωδία



Είναι που μπλέκονται τα νήματα μεταξύ τους.
Είναι που παλεύεις με τα κύματα.

Μία γέφυρα που καταστράφηκε.
Περπατώντας ανάποδα την σκόνη φυσάω.
Δάχτυλα που γράφουν ονόματα στο χώμα.
Λέξεις ανορθόγραφες,πολύχρωμες.

Σκουριά στα ασημένια σίδερα.
Όλα πάλιωσαν.Όλα άλλαξαν.
Άδεια κουστούμια στην άδεια πόλη.



Το κλάμα που έμπηξες.
Τα δάκρυα που έχυσες.
Το γέλιο που έχασες.
Οι νύχτες που έψαξες.
Τα άτομα που αγάπησες.

Η ανάσα που σου κόπηκε.
Τα χέρια σου που έτρεμαν.
Η φθορά του άφθαρτου και η αλλοίωση του αλλοιωμένου.

Δεν φυσάει πια αέρας.
Σκόνη παντού.
Γυαλιά σπασμένα παντού.



Στις παλιές φωτογραφίες.
Στις όμορφες αναμνήσεις.
Στα ξεχασμένα ψέματα.
Και στις πικρές αλήθειες.

Το χέρι που σου λείπει.
Τα μάτια που ψάχνεις.
Η αγκαλιά που αποζητάς.



Η ανηφόρα που σε κούρασε.
Τα εμπόδια που στάθηκαν.
Η προσπάθεια που σε δίδαξε.

Και ήταν μόνο το παράπονο.Το γιατί.Το πως.
Οι φωνές που εξασθένησαν.Στην άδεια πόλη ένα κορίτσι.




Γλυκά ζαχαρωτά.Γλυκό άρωμα.Όνειρα μέσα στα όνειρα.Λουλούδια στις αυλές.Ουράνια τόξα στον ουρανό.

Μα είναι το παράπονο.Η αδικία.Ο πνιγμός.
Οι φωνές που δυνάμωσαν.Άνθρωποι μόνοι στα στενά.
Και όλα πνιγμένα στου βούρκου το αντίο.

Και αν θες ποτέ να μάθεις το γιατί,ψάξε στα μπλεγμένα νήματα.



Και αν βρεις το σωστό ρώτα το γιατί.
Και αν σου απαντήσει πες του σε τι αγάπη επένδυσες.
Και αν σου αντιμιλήσει δείξε του τι έχασες.
Και αν σε θεωρήσει αδύναμη αναφερέ του σε τι άντεξες.
Και αν αδιαφορήσει απόδειξέ του πως χαμογελάς.

Ηρεμία.Ησυχία.
Σσσς.Δες.Είσαι στο μέλλον.Είσαι στο παρελθόν.
Το δικό σου.Το όμορφο.Το αθώο.Το γλυκό.

Ξέμπλεξανε τα νήματα.Και σε κουράσανε.

Βήματα προς τις αγκαλιές.Προς τον ήλιο.Προς τον γαλάζιο ουρανό.



Βαρέθηκα το σκοτάδι.
Πάμε ξανά στο φως.Πάμε πάλι στον αέρα.

Ξανά στο φως.

Μονάκριβη μου ελπίδα.





I don't know you
But I want you
All the more for that
Words fall through me
And always fool me
And I can't react
And games that never amount
To more than they're meant
Will play themselves out

Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you have a choice
You'll make it now

Falling slowly, eyes that know me
And I can't go back
Moods that take me and erase me
And I'm painted black

You have suffered enough
And warred with yourself
It's time that you won

Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you have a choice

You've made it now
Falling slowly sing your melody
I'll sing it loud



ΥΓ1:Το παραπάνω ήταν μια έμπνευση το βράδυ της Κυριακής.;)
ΥΓ2:Καλά είμαι.Αντέχω ακόμα.:P Την Τρίτη ξανά πήγα στο Κάψε το Σενάριο και έριξα τόσο γέλιο!!Το αγαπώ απλά!
ΥΓ3:Καλό Πάσχα να έχετε,και καλή Ανάσταση σ'όλους.;)

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Aww!
Είναι ωραίο,έχεις έμπνευση τις Κυριακές,να την κρατήσεις.
Νομίζω φέτος είναι η χρονιά σου οπότε καλή επιτυχία στις πανελλήνιές(:
καλό Πάσχα!

Fleur είπε...

χαχ,ευχαριστώ πολύ.:*
Μακάρι,το εύχομαι!:)
Επίσης καλό Πάσχα.:)

Sinner είπε...

Πανέμορφη ανάρτηση Μαράκι μου. Και η αλήθεια είναι πως μου θύμισες λίγο εμένα σε αυτή την ανάρτηση. Έτσι μπερδεμένη, απ' την μια χαμένη, από την άλλη χαρούμενη, από την άλλη πάλι δυστυχισμένη κ οργισμένη κ μόνη κ ενθουσιασμένη και μαζί και κόκκινη κ μπλε.

Καλό Πάσχα να έχεις, με ηρεμία αδερφούλα.

Fleur είπε...

Ευχαριστώ πολύ Ανθούλα μου!<33
Ναι,νομίζω πως τελευταία καταλαβαίνουμε απόλυτα η μία την άλλη.:P

Καλό πάσχα και σ'εσένα και να ξεκουραστείς.:)

Katerinanina είπε...

δες το μελλον για να ζησεις το παρον! μονο ετσι δε ζεις το παρελθόν!
καλη ανασταση και ευχομαι το αναστασημο φως να φερει την ελπιδα που ολοι αναζητουμε :-)!

Fleur είπε...

Πολύ ωραίο αυτό που είπες.:)
Χρόνια πολλά και σ'εσένα.:)