Safe...:)

Και μετά βρίσκεσαι να κάνεις βόλτα στα στολισμένα μαγαζιά.

Και μετά σε φυσάει ο κρύος αέρας.

Και μετά χαμογελάς με χαμόγελα.

Και μετά βλέπεις δικά σου πρόσωπα.

Και μετά σε περιποιούνται.

Και μετά σου χαρίζουν μια ζωγραφιά.

Και μετά σε αγκαλιάζουν τρυφερά.

Και μετά σου κρατάνε το χέρι σφιχτά.

And then...you feel safe.

Τους ανθρώπους της ζωής μου

κάθισα να μετρήσω

τους παρόντες,τους απόντες

κάνα δυο περαστικούς.

Όσους ήρθαν για να μείνουν

όσους έφυγαν πριν γίνουν,

τους κοινόχρηστους,τους ξένους,

τους πολύ προσωπικούς.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι

ή μου βγαίνουνε πολλοί

κι είναι η μοναξιά που επείγει

ό,τι με μελαγχολεί.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι

ή μου βγαίνουνε πολλοί

σ'ένα μέτρημα που ανοίγει

την παλιά μου την πληγή.

Τους ανθρώπους της ζωή μου
θα'θελα να τους κρατήσω...
Τα αγρίμια,τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι,
τους εκείνους,τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι

ή μου βγαίνουνε πολλοί

κι είναι η μοναξιά που επείγει

ό,τι με μελαγχολεί.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι

ή μου βγαίνουνε πολλοί

σ'ένα μέτρημα που ανοίγει

την παλιά μου την πληγή.

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη

φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι

κλεμμένοι,κρυμμένοι,κρυφά δανεισμένοι

τυχαίοι,γενναίοι,δειλοί,φοβισμένοι

δικοί μου και ξένοι,λαμπροί και θλιμμένοι

σε σχέσεις,σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.

Χαρούμενοι,άσχετοι,συνεπιβάτες

Μποεμ καλλιτέχνες,παιδιά με γραβάτες

Εχθροί μου και φίλοι,μικροί και μεγάλοι

που δίνουν με μέτρο,που κάνουν σπατάλη.

Αγάπες που έμοιαζαν να'χουν αξία

και άλλες που ξέμειναν στην χειραψία

Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα

οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.

Οι λογικοί κι όσο ζουν με το αίσθημα.

Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα...

Όσοι ζουν με το αίσθημα...

Φοβάμαι πως χάνω το μάτρημα

ΥΓ:Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη  σ'αυτή την όμορφη Παρασκευή που μας πέρασε.;)