Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Η παράσταση.

"Η παράσταση, όμως, πρέπει να συνεχίζεται. Ο κάθε μας ρόλος πρέπει να παίζεται άψογα. Γιατί παίζεται μόνο μια φορά. Κι αν πέσεις, πρέπει να σηκώνεσαι. Κι αν γελάς, πρέπει να γελάς με την καρδιά σου. Κι αν κλαις, να κλαις με την ψυχή σου. Να χορεύεις σα να 'ναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις. Να ονειρεύεσαι σα να γεννήθηκες τώρα. Γιατί η παράστασή μας, παίζεται μόνο μια φορά. Και τίποτα δεν μπορείς να διορθώσεις."


Μία παράσταση.

Πολλοί οι πρωταγωνιστές.
Οι βασικοί όμως είναι τέσσερις.

Και οι πρόβες ξεκινούν.
Πρωταγωνιστώ μου είπαν.Δεν ξέρω.Τους άκουσα.Τους πίστεψα.




Ένας ηθοποιός φεύγει από την παράσταση.Ή μάλλον δεν φεύγει.Έτσι λέει το έργο.Το σενάριο.Και φεύγοντας παίρνει μαζί σου κάτι από εσένα.Κάτι που το είχε πριν από εσένα.Το όνομα σου.
Πρωταγωνιστώ μου είπαν.Δεν ξέρω.Τους άκουσα.Τους πίστεψα.

1,2,3 βήματα μπροστά στην μεγάλη σκηνή.
4,5,6 και ήρθε η σκηνή της αποκάλυψης.

10,9,8,7 και τα δάκρυα κυλούν.


Οι δυο αρχικοί πρωταγωνιστές έρχονται μπροστά.
Ένας άντρας και μια γυναίκα.
Δεξιά πάει ο ένας.Αριστερά ο άλλος.
Λάθη κάνει ο ένας.Λάθη κάνει και ο άλλος.




Είμαι στην μέση.Στην κρύα σκηνή.Μπροστά στις άδειες καρέκλες.Τι να τους πω και τι να καταλάβουν?
Ποιον δρόμο? Δεξιά?Αριστερά? Ή στην μέση?
Στο πουθενά για το πουθενά.

Ψέμματα λέει το σενάριο,το έργο.Ψέμματα και οι ηθοποιοί.Γιατί αυτό είναι ηθοποιοί.Καταδικασμένοι να παίζουν αυτό που δεν είναι.Να δείχνουν αυτό που δεν νιώθουν.Να λένε λόγια που δεν ξέρουν.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Να ετεροκατευθύνονται από ένα απλό σκηνοθέτη...

Χαμογελάς.Είσαι ακόμα στην μέση.
Άξιοι της μοίρα τους και οι δύο οι ηθοποιοί.
Να άλλος ένας πρωταγωνιστής που σου μοιάζει.Ξέρεις ότι αν δεν είχες αυτόν θα είχες φύγει από την παράσταση.Από το θέατρο.

Όλα διαδραματίζονται σ'ένα σπίτι.Όσο σπίτι μπορεί να είναι ένα ψυχρό θέατρο.Το δικό μου σπίτι.

Πρωταγωνιστώ στο "Θέατρο του Παραλόγου".Έτσι μου είπαν.Δεν ξέρω.Τους άκουσα.Τους πίστεψα.

Στο βάθος η αίθουσα γεμίζει.Μπαίνουν οι θεατές.Χαμογελάς.Θα παίξεις για εκείνους.Επειδή σε βλέπουν εκείνοι.Ο στόχος είναι η μετατροπή τους δράματος σε κωμωδία.Ο στόχος είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.Καλοί μου θεατές,βοηθήστε εμένα μια πρωταγωνίστρια να το πετύχω.

Τώρα η αίθουσα είναι πιο ζεστή.
Μια ζεστή ανάσα.Ο ι φ ί λ ο ι σ ο υ. :)Είναι ακόμα εδώ.
Μια αγκαλιά όσο ένας θησαυρός.

Ξέρετε τι υπόθεση έχει το έργο που παρακολουθείτε?
Μια δεκαοκτάχρονη που προσπαθεί να θυμίσει στους γονείς της με τι την μεγάλωσαν:ΜΕ ΑΓΑΠΗ.




Δεν κατάλαβα τελικά τις αποφάσεις του σκηνοθέτη.
Γιατί πρέπει να υπάρχει ο θάνατος?
Γιατί πρέπει να υπάρχει η αρρώστια?

Μα πάνω απ'όλα γιατί πρέπει να υπάρχει ο χωρισμός?

Κύριε σκηνοθέτη,θέλω να αλλάξω παράσταση!Να πάω σ'άλλη.Οκ θα προσπαθήσω να κάνω τα αδύνατα δυνατά για αυτή αλλά μετά θα φύγω.
Η προδοσία,τα ψέμματα και οι φωνές δεν αντέχονται.

Κύριε σκηνοθέτη κοίτα: :D ΧΑ! ΧΑΜΟΓΕΛΩ!
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ!ΧΑ!

Οι κουρτίνες ανοίγουν.
Τα φώτα σβήνουν.
Ξεκινάει η παράσταση.


........
Βαθιά υπόκλιση.
Χειροκρότημα.


Κύριε σκηνοθέτη αλλάζω το σενάριο.
Όσο μπορώ.
Όσο έχω δύναμη ακόμα να αγαπώ.
Όσο ελπίζω.
Και όσο ονειρεύομαι.

Κύριε σκηνοθέτη,όσο και να θέλετε την μαγεία μου δεν την χάνω!Και θα δείτε που θα μαγεύσω και τους άλλους πρωταγωνιστές!

Η παράσταση από εδώ και πέρα θα παίζεται με τους δικούς μου όρους.
Γιατί η παράστασή μου παίζεται μόνο μια φορά.;)

~~~~~~~~~

Τον Οκτώβριο κατάλαβα όσο ποτέ άλλοτε πως υπάρχουν και χειρότερα πράγματα από το αν θα πάρω 18 σ'ένα διαγώνισμα,αν θα έχω λεφτά να βγω,αν χαθώ λιγάκι με κάποιον φίλο.
Δεν σας έχω συνηθίσει σε αναρτήσεις που δεν περιλαμβάνουν νέα μου.Αλλά αυτά ήθελα να γράψω σήμερα.Αυτά με εκφράζουν.
Απλά στιγμές σαν και αυτή θα ήθελα να γύριζα τόσο στο πέρυσι.Και τι δεν θα έδινα...

Βολευτείτε,και παρακολουθήστε την παράσταση του Οκτωβρίου στο θέατρο του παραλόγου.;)



Καληνύχτα.:)



Friend, you bring me down
Friend, there's so much around
Try communicating
Don't anticipate.

Cause I want to run with you,
Cause I want to run with you,
Cause I want to run with you.
And maybe then, we could walk together.

Friend, you're getting paranoid
Friend, you're becoming so destroyed
They all laugh at you
They're all dismissing you.

Cause I want to run with you
And I want to run with you
And I want to run with you
And maybe then we could walk together.

Cause I want to see no pain this time
Cause I wanna see you shine.
Blind me, blind me, blind me.

Cause I want to run with you
Cause I wanna run with you
Cause I wanna run with you
And maybe then, we could walk together...together....together....together
Together..
I'm coming to drag you out, to drag you out
and we can walk together.

We can walk together.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η παράσταση.
Ξέρεις, σαν τον κλόουν, τον πάντα χαμογελαστό που κλαίει μέσα του.
Έτσι είναι η ζωη πολλές φορές, πρέπει να μάθεις να χαμογελάς για τους άλλους κ ας σπαραζεις μέσα σου.

Το σημαντικό είναι όμως όταν πηγαίνεις στα καμαρινια να έχεις κάποιον ή κάποιους που θα είναι εκει να σε δούνε να σπαραζεις ή να γελάς αληθινά. Υπάρχουν;
Πάντα υπάρχουν.

Creepy Dreamer είπε...

Xμ...πραγματικα με έβαλαν σε σκέψη αυτά που είπες....
Θα συμφωνήσω με την[?] *Douli*...Eλπίζω το έργο στο οποίο πρωταγωνιστείς να έχει χαπι εντ....
Φιλια...

Isabelle είπε...

η πιο ομορφη αναρτηση σου <3

Fleur είπε...

*Douli* ακριβώς.Πρέπει απλά να μάθεις να παίζεις.
Και ναι,όντως.Πάντα υπάρχουν κάποιοι στα καμαρίνια.:)

Fleur είπε...

Creepy μου,μακάρι να έχει χάπι εντ αν και πραγματικά δεν ξέρω.:/

Isabelle μου,αλήθεια? :O Ευχαριστώ!<3

Rohanne είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση <3
Έχω διαβάσει και τα ποστ σου στο ΧΓ πάνω σ' αυτό το θέμα, υπομονή καλό μου :( Ελπίζω να πάνε όλα καλά...
Φιλάκια κι αγκαλίτσες <3

Fleur είπε...

Virgilla μου,ευχαριστώ.:)
Ναι δυστηχώς κάπου θέλω να ξεσπάω,και το ΧΓ και το μπλογκ μου είναι τα κατάλληλα μέρη.
Και εγώ το ελπίζω.
Φιλάκια πολλά!:) <3

Vangel Greko είπε...

Σου είχα πει καιρό τώρα πως έρχονται στιγμές που θα νιώθεις κάτι να σου λείπει...

πάντα η 2η φορά είναι διαφορετική από την πρώτη!!


κοίτα να χαμογελάσεις και να είσαι αισιόδοξη!!

τα σέβη μου!!

-άσχετο- Τι εστί ΧΓ παρακαλώ; :Ρ

Fleur είπε...

Vangel Grego,πάντα δεν είναι ότι λείπει κάτι.Αλλά ότι χάθηκε κάτι.;)

Φιλιά και να περνάς και εσύ όμορφα.:)

-Εστί αγαπημένο-επιτυχημένο-υπερτέλειο φόρουμ για τον Χάρι Πότερ.:P

Ανώνυμος είπε...

Βασικά πολύ ωραία η ανάρτησή σου! Και ειδικά το πρώτο κείμενο :)
"και τίποτα δεν μπορείς να διορθώσεις.."

Fleur είπε...

Ευχαριστώ πολύ να'σαι καλά.:)

Μάγια είπε...

Έτσι πάει...άλλοτε αγαπάς το σενάριο κι άλλοτε θέλεις να ΄τ'αλλάξεις...ναι μόνο μια παράσταση έχουμε και πρέπει να την απογειώσουμε! Αλλά...αυτό που ζούμε είναι εναλλαγή κωμωδίας και δράματος.

Fleur είπε...

Μάγια μου,θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου!:)
Ευχαριστώ για το σχόλιο σου!