Όνειρα γλυκά σ'εναν τρομερό εφιάλτη

Οποιος θελει να διαβασει κατι χαρουμενο ας παει αλλου ;).

Χμ...πως πρεπει να ξεκηνισω?

Δεν εχω ιδεα.Γιατι αν αναλογιστω ποιος φταει δεν θα καταληξω πουθενα.
Ας πουμε οτι φταει η οικονομικη κριση.

Χμ..οχι δεν μου αρεσει ουτε αυτη η αρχη.

Θα ξεκινησω αλλιως.

Πεμπτη.Μεσημερι.

Γυρναω απο το σχολειο.
Δεν προλαβαινω ν'αφησω την τσαντα μου και ακουω το εξης:"Μαρια θα αλλαξετε φροντηστηριο.Πρεπει να βρουμε ενα πιο φτηνο"
Η αρνηση ξυπναει μεσα μου.
"Οχι...οχι.."
"Δεν γινεται αλλιως.Πηγα ηδη και μηλισα μ'ενα πιο φτηνο."
"Οχι..μην μου το κανετε αυτο."
Οσο και ν'αρνουμαι η αποφαση ειναι κατηγορηματικη.Και χωρις να το καταλαβω κλαιω.
Πεφτω στο κρεβατι και χαζευω στην τηλεοραση.Με περνει ο υπνος κλαιγοντας.
Ξαναξυπναω απο τις φωνες τις μαμας μου να σηκωθω να παω να δω το καινουργιο φροντηστηριο.
Δεν μπορω...
Δεν μπορω...
Θα βαλω τα κλαματα μπροστα σ'ολους.Και μονο που το σκεφτομαι ξαναρχιζω να κλαιω.
Ακολουθει ενα μονολογος απο την μαμα μου τον οποιο δεν θελω να ξανακουσω ποτε μου.
"Δεν γινεται να βρουμε αλλη λυση?"
"Ναι...θα κοψουμε και το ιντερνετ"
Οκ...μετα απο αυτο το κλαμα γινεται λυγμος.Λυγμοι πολλοι.
Μην με περνετε απ'οτι και οσα αγαπαω.Σας παρακαλω...




Μετα απο χιλια παρακαλια στην κυριολεξια,πιεζω τον εαυτο μου και σταματαει.
Πλενομαι,ντυνομαι και παω στο καινουργιο φροντ. με την μαμα.
Η ψυχικη πιεση που δεχομαι ειναι τεραστια για να μην βαλω τα κλαματα μπροστα σ'αυτο τον κυριο που με ρωταει ποση υλη εχουμε κανει.
*Σταματα Μαρια.Μην σκεφτεσαι τις αγαπημενες κυριες στο αλλο φροντ. Μην σκεφτεσαι τις φιλες σου εκει.Αχ ενα ξορκι με διαγραφη μνημης θα βοηθαγε πολυ τωρα*
Λεει αυτος οτι εκεινοι βρισκονται πιο μπροστα και πρεπει να καταβαλω μεγαλη προσπαθεια να τους προλαβω.Τελεια.
Φευγουμε και πριν καν μπουμε στο αυτοκινητο ξαναρχιζω το κλαμα.

Γυρναμε σπιτι...βαζω να φαω.Ακομα και οταν τρωω κλαιω.
Μετα απο κανενα μισαωρο ηρεμο.
Μια απο τις χειροτερες μερες της τελευταιας χρονιας.
Μια μερα που οτι και να κοιταγα,οπου και να κοιταγα δεν εβλεπα τιποτα χαρουμενο.Δεν μπορουσα να χαμογελασω.
Το βραδυ επιτελους τα καταφερα....Αστεριιιιιιιιιιιιιι...σ'ευχαριστω.:D :D




Παρασκευη βραδακι.
Γυρναω απο το φροντηστηριο και ακουω παλι τον ιδιο μονολογo.Ξανακλαιω.

Δεν μπορω...
Δεν αντεχω...

Θελω να κανω μαθημα με την Ε. την Κ. και την Μ.
Νομιζα πως το να πανε σ'αλλο τμημα την Μ. ηταν το χειροτερο που μας εκαναν γιατι μας χωριζαν.
Τι και αν φωναξαμε ? Τιποτα...δεν μας ξαναεβαλαν στο τμημα μαζι της.
Τουλαχιστον θα την βλεπουμε στα διαλειματα σκεφτηκα.
Η πιθατοτητα ομως να μην βλεπω καμια τους δεν την ειχα σκεφτει...
14 ωρες την εβδομαδα πανω απο ενα χρονο παρεα.
Φυσιολογικο δεν ειναι το κλαμα για αυτο?

Βραδιαζει εξω.
Στο λαιμο μου φοραω το αγαπημενο δελφινακι και το κρεμαστο του Αντρεα.
Ας φερουν λιγη τυχη στην ατυχια.
Κοιταζω στο θρανιο το βιβλιο που λεει:"Μια θετικη σκεψη για καθε μερα"
Τελευταια φορα το διαβασα την Κυριακη στο αστερι.Βεβαια δεν τον βοηθησε αλλα δεν πειραζει.
Θετικη σκεψη? χμμ...
Τωρα που το σκεφτομαι δεν λεει πουθενα εκει πως να περασει ο οποιοσδηποτε πονος.
Μιλαει μονο για ενοχες,ντροπη,αγχος...
Βασικα εχει το εξης που ισως να βοηθαει ισως και οχι:Μην σκεφτεστε τα προβληματα σας συνεχεια αν δεν υπαρχει εστω μια λυση.Αλλιως υπενθιμιζεται στον ευατο σας ποσο αβοηθητοι ειστε"

Σαββατο πρωι.
Ξυπναω ξαφνικα απο την φωνη της αδερφη μου.Μου λεει να βρω το κινητο μου.Ψαχνω στα τυφλα.
Τι στο καλο?
Δεν βρισκεται πουθενα.
Ουτε της Δαφνης.
Βλεπω το ρολοι μου.8 ΜΙΣΗ??? Εχουμε αργησει! 9 εχουμε μαθημα!

Σηκωνομαστε και τοτε αρχιζουν παλι οιφωνες.
Πως τολμησαν να μας παρουν τα κινητα για να μην ξυπνησουμε?
Αυτο ηταν υπουλο.Ανεντιμο.
Εγω θα παω σημερα ο κοσμος να χαλασει!Εχω μαθημα με την αγαπημενη κυρια <3333
Δεν το χανω!
Πιο γρηγορα δεν εχουμε ξαναετοιμαστει.
Πηραμε το λεωφορειο και πηγαμε.

Ανεβαινω τις σκαλες και προσπαθω να μην σκεφτομαι καθως στο σπιτι ειχα ξαναβουρκοσει.

Μπαινω στην ταξη και ακουω απο την αγαπημενη κυρια:"Μαρουλι τι κανεις? Μου ελειψες!"
"Ναι...εχω καιρο να σας δω"απανατω εγω και αναρωτιεμαι σε ποση ωρα θα καταλαβει οτι δεν ειμαι καλα.
Η Ε. με κοιταει εξεταστικα.
Δεν περνανε ουτε καν πεντε λεπτα.
"Μαρακι τι εχεις?"
"Τιποτα..." αχ...τι να της πω? Η μαμα ειπε να μην αναφερουμε σε κανεναν οτι θα φυγουμε απο το φροντ. μεχρι να βρουν αλλο.Και η κυρια της Εκθεσης μιλαει πολυ με την διευθυντρια.Φυσικα και την εμπιστευομαι την κυρια αλλα...:/
"Σιγουρα? Μα δεν σε βλεπω καλα...Εισαι ετοιμη να βαλεις τα κλαματα"
"Τιποτα..."
H E. τοτε αρχιζει να διηγητε κατι που εγινε προχθες στο μαθημα για να με κανει να γελασω..μαλλον...δεν ξερω.Παντως γελασα =D.

"Θα ερθεις αυριο να γραψεις?"την κοιταω και κουναω απλα το κεφαλι.Δεν αντεχω να της πω οτι μαλλον δεν θα παω.Δεν αντεχω να πω ψεμματα.Δεν αντεχω να μην την ξαναδω.Δεν αντεχω να ξερω οτι ισως δεν ξανακανουμε μαθημα μαζι.Δεν το αντεχω.

Ερχεται διπλα μου και μου γραφει σ'ενα φυλλαδιο"Συναισθηματικα φορτισμενος λογος".Και εγω ετσι αισθανομαι σκεφτομαι.Συναιθησματικα φορτισμενη. Μολις το σκεφτομαι αυτο βουρκωνω."Μαρακι τι εχεις?"..."Τιποτα"ξαναλεω.

Δεν περνανε τρια λεπτα και ξαναλεει η κυρια αφου εχει ερθει κοντα μου"Μαρακι τι εχεις?" σηκωνει με τα χερια της το προσωπο μου και με κοιταει στα εντονα στα ματια.Τα δικα της μαυρα ματια ψαχνουν να βρουν μεσα μου αυτο που με ποναει.Ωω,δεν θα ξεχασω ποτε αυτο το βλεμμα της.<3

Τι να της πω ?Που θα με αναγκασουν να παω αλλου?
Που δεν γινεται τιποτα?Που δεν θελω να σταματησω να βλεπω σε καθημερινη βαση τα κοριτσια και εσας ?

πφφ...Με διαβαζει σαν ανοιχτο βιβλιο πλεον
"Πες μου τι εχεις.Δεν μπορω να σε βλεπω ετσι,σου εχω και αδυναμια...Κατι με την αδερφη σου?"
"Οχι..."
"Με καμια φιλη σου?"
"Οχι.."
"Με τους γονεις σου?"
"Ναι..."
"αα...και με τους δυο?"
"Ναι..."
"Αυτο ειναι το χειροτερο οταν κανουν κομμα :P "
"χα...οντως..."
"Με τα μαθηματα?"
"Μπορειται να το πειτε και ετσι.."
"Ελα θα τα καταφερεις εσυ."Λεει και με αγκαλιαζει γλυκα.

Ακολουθει ενα ευχαριστο μαθημα χαρης της Ε. και την Κ. που παντα οταν βρισκονται αυτες στον ιδιο χωρο σπανε τρελη πλακα.Ποσο τις λατρευω.:D..Ποσο αγαπω και την κυρια της Εκθεσης :D.

Μετα απο τα αγαπημενα Λατινικα και την υπερχαρουμενη και ενεργιτητικη κυρια Ν.(πραγματικα δεν νομιζω να υπαρχει καλυτερη καθηγητρια στα Λατινικα) παω και περιμενω εξω απο την ταξη της αδερφης μου να τελειωσουν.

Μπαινω μολις βγαινουν τα υπολοιπα παιδια για να μου δωσει η κυρια της Εκθεσης το βιβλιο μου που το ειχε κρατησει.
"Παρε Μαρακι..Και μην εισαι ετσι."μου λεει και με κοιταει με μια γλυκια και παραπονεμενη εκφραση.
"Αχ κυρια..." της λεω και με αγκαλιαζει.
"Το καταλαβαινω οταν δεν εισαι καλα."
"χαχα..Εχετε σπουδασει ψυχολογια?"
"Οχι.Αλλα δεν καταλαβαινω ποτε δεν ειναι καλα τα παιδακια μου :)? Ειδα την θλιψη στα ματια σου...Βεβαια δεν εισαι και εσυ απο αυτες που κρυβονται.:P"
"χαχα...σωστα:)"




Την ακουω και χαμογεαλω.
Και φευγω ευχαριστημενη.
Χαρουμενη για λιγο.:) :)

Γυρναω σπιτι και παλι τα ιδια.
"Τουλαχιστον ασε με να πηγαινω σ'αυτο το φροντηστηριο μονο στο μαθημα της Εκθεσης.Σε παρακαλω..."λεω στην μαμα μου.
Η απαντηση ειναι κατηγορηματικη.

Ακουγεται υστερα και η σκεψη να πουλησουμε και το αυτοκινητο.

Τι αλλο θα μου παρετε πια?

Πφ-Εδω η Μαρσυ αλλαξε χωρα...και εγω για το φροντηστηριο κανω ετσι?
Ποσο εγωιστρια ειμαι? Ποσο ευαισθητη?

Δεν ειναι μονο αυτο...Ειναι το το νετ.
Θελω να επικοινωνω με ολους...μην μου περνετε οτι αγαπαω...:/ :/...θελω να μπαινω στο HW.

Αποφασισεις.
Ποσσες φορες επιλεγουμε εμεις για εμας και οχι οι αλλοι για εμας?
Πολυ λιγες.Σχεδον ελαχιστες.
Παντα καποιος αλλο αποφασιζει.Και πρεπει εμεις να ακολουθησουμε της αποφαση του.
Τοσο αδυναμοι να αντισταθουμε...τοσο απροστατευτοι μπροστα στο καινουργιο.
Μιλανε για ελευθερια?
Ποια ελευθερια οταν η ζωη σου καθοδηγητε απο αλλους οι οποιοι δεν δεχονται την αρνηση σου.Αυτος ειναι ο δρομος που σου δινουμε και πρεπει να τον ακολουθησεις.
Αν τον ακολουθησω ομως μην ρωτησετε μετα γιατι χαθηκα.

Αυτη η αφιερωση ειναι για εσενα αστεριιιιιιι...:D
Για εσενα αστερι,κολλητουληη,ψαακι,χαζεεε,γλυκε ανθρωπε με τα κοκκινα ματια,Αγλαια(ωχ ειχα πει οτι δεν θα σε πω ετσι :P),τριανταφυλενιε χαχ :P,φως του φωτος.:P
Εσυ που με εχει κανει να χαλασω και τα 1500 λεπτα και sms μου :P,που με επηρεαζεις...χμ..ποιος να ειναι αραγε ο κακος αυτος ανθρωπος? ααα..ναι ο Bel..ουπς δεν κανει να το πουμε αυτο εδω χαχα.:P...χαχα...Και μην τολμησεις να μου τον φερεις!
If you know what i mean :P.Σ'εσενα που με κανεις και γελαω :D :D...(Μην το παρεις και πανω σου :P).΄Σ'ενα που θες να μου κανεις τις 50 αγκαλιες 10 μονο.O_O τς τς.:P
Επειδη σου αρεσει το τραγουδι :



Και εμενα μου αρεσε.:P
Μην ξεχασεις την κρουαζιερα στην Ιταλια.:O
Πρεπει να παμε.:O
χαχαχαχ.

Και αυτο ετσι το βαζω:


Where is the moment we needed the most ?
You kick up the leaves and the magic is lost
You tell me your blue skies fade to grey
You tell me your passion's gone away and I don't need no carryin' on
You stand in the line just to hit a new low
You're faking a smile with the coffee to go
You tell me your life's been way off line
You're falling to pieces everytime and I don't need no carryin' on

Because you had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, the camera don't lie
You're coming back down and you really don't mind
You had a bad day, you had a bad day

Well, you need a blue sky holiday
The point is they laugh at what you say
And I don't need no carryin' on

You had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, the camera don't lie
You're coming back down and you really don't mind
You had a bad day, oh... Holiday...

Sometimes the system goes on the blink
And the whole thing turns out wrong
You might not make it back and you know
That you could be well oh that strong and I'm not wrong, ahhh...

So where is the passion when you need it the most ?
Oh, you and I, you kick up the leaves and the magic is lost

'Cause you had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, you've seen what you like
And how does it feel for one more time
You had a bad day, you had a bad day

(Oh, yeah, yeaaah, yeah) Had a bad day
(Oh, had a bad day) Had a bad day
(Oh, yeah, yeah, yeeeeah) Had a bad day
(Oh, had a bad day) Had a bad day, had a bad day...

Αυτα...απο μια θλιμμενη Μαρια η οποια ευχεται να γινει γρηγορα ξαναχαρουμενη.
Γιατι μου λειπει εκεινη η Μαρια που γελαγε παντα. :(

Φιλακια σ'ολους.:)

Only a favour.I want a hug.... :/ :(




ΥΓ1:Ανλιν μου με την πρωτη ευκαιρια θα σου στειλω την κουκουβαγια.Στο υποσχομαι.:)
ΥΓ2:Εβαλα μουσικουλαααααααα! <3
ΥΓ3:Δεν θελω να αλλαξω φροντηστηριο.Θελω τις αγαπημενες κυριες και φιλες.Θελω το HW.Πολλα ζηταω? :/