Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Όνειρα γλυκά σ'εναν τρομερό εφιάλτη

Οποιος θελει να διαβασει κατι χαρουμενο ας παει αλλου ;).

Χμ...πως πρεπει να ξεκηνισω?

Δεν εχω ιδεα.Γιατι αν αναλογιστω ποιος φταει δεν θα καταληξω πουθενα.
Ας πουμε οτι φταει η οικονομικη κριση.

Χμ..οχι δεν μου αρεσει ουτε αυτη η αρχη.

Θα ξεκινησω αλλιως.

Πεμπτη.Μεσημερι.

Γυρναω απο το σχολειο.
Δεν προλαβαινω ν'αφησω την τσαντα μου και ακουω το εξης:"Μαρια θα αλλαξετε φροντηστηριο.Πρεπει να βρουμε ενα πιο φτηνο"
Η αρνηση ξυπναει μεσα μου.
"Οχι...οχι.."
"Δεν γινεται αλλιως.Πηγα ηδη και μηλισα μ'ενα πιο φτηνο."
"Οχι..μην μου το κανετε αυτο."
Οσο και ν'αρνουμαι η αποφαση ειναι κατηγορηματικη.Και χωρις να το καταλαβω κλαιω.
Πεφτω στο κρεβατι και χαζευω στην τηλεοραση.Με περνει ο υπνος κλαιγοντας.
Ξαναξυπναω απο τις φωνες τις μαμας μου να σηκωθω να παω να δω το καινουργιο φροντηστηριο.
Δεν μπορω...
Δεν μπορω...
Θα βαλω τα κλαματα μπροστα σ'ολους.Και μονο που το σκεφτομαι ξαναρχιζω να κλαιω.
Ακολουθει ενα μονολογος απο την μαμα μου τον οποιο δεν θελω να ξανακουσω ποτε μου.
"Δεν γινεται να βρουμε αλλη λυση?"
"Ναι...θα κοψουμε και το ιντερνετ"
Οκ...μετα απο αυτο το κλαμα γινεται λυγμος.Λυγμοι πολλοι.
Μην με περνετε απ'οτι και οσα αγαπαω.Σας παρακαλω...




Μετα απο χιλια παρακαλια στην κυριολεξια,πιεζω τον εαυτο μου και σταματαει.
Πλενομαι,ντυνομαι και παω στο καινουργιο φροντ. με την μαμα.
Η ψυχικη πιεση που δεχομαι ειναι τεραστια για να μην βαλω τα κλαματα μπροστα σ'αυτο τον κυριο που με ρωταει ποση υλη εχουμε κανει.
*Σταματα Μαρια.Μην σκεφτεσαι τις αγαπημενες κυριες στο αλλο φροντ. Μην σκεφτεσαι τις φιλες σου εκει.Αχ ενα ξορκι με διαγραφη μνημης θα βοηθαγε πολυ τωρα*
Λεει αυτος οτι εκεινοι βρισκονται πιο μπροστα και πρεπει να καταβαλω μεγαλη προσπαθεια να τους προλαβω.Τελεια.
Φευγουμε και πριν καν μπουμε στο αυτοκινητο ξαναρχιζω το κλαμα.

Γυρναμε σπιτι...βαζω να φαω.Ακομα και οταν τρωω κλαιω.
Μετα απο κανενα μισαωρο ηρεμο.
Μια απο τις χειροτερες μερες της τελευταιας χρονιας.
Μια μερα που οτι και να κοιταγα,οπου και να κοιταγα δεν εβλεπα τιποτα χαρουμενο.Δεν μπορουσα να χαμογελασω.
Το βραδυ επιτελους τα καταφερα....Αστεριιιιιιιιιιιιιι...σ'ευχαριστω.:D :D




Παρασκευη βραδακι.
Γυρναω απο το φροντηστηριο και ακουω παλι τον ιδιο μονολογo.Ξανακλαιω.

Δεν μπορω...
Δεν αντεχω...

Θελω να κανω μαθημα με την Ε. την Κ. και την Μ.
Νομιζα πως το να πανε σ'αλλο τμημα την Μ. ηταν το χειροτερο που μας εκαναν γιατι μας χωριζαν.
Τι και αν φωναξαμε ? Τιποτα...δεν μας ξαναεβαλαν στο τμημα μαζι της.
Τουλαχιστον θα την βλεπουμε στα διαλειματα σκεφτηκα.
Η πιθατοτητα ομως να μην βλεπω καμια τους δεν την ειχα σκεφτει...
14 ωρες την εβδομαδα πανω απο ενα χρονο παρεα.
Φυσιολογικο δεν ειναι το κλαμα για αυτο?

Βραδιαζει εξω.
Στο λαιμο μου φοραω το αγαπημενο δελφινακι και το κρεμαστο του Αντρεα.
Ας φερουν λιγη τυχη στην ατυχια.
Κοιταζω στο θρανιο το βιβλιο που λεει:"Μια θετικη σκεψη για καθε μερα"
Τελευταια φορα το διαβασα την Κυριακη στο αστερι.Βεβαια δεν τον βοηθησε αλλα δεν πειραζει.
Θετικη σκεψη? χμμ...
Τωρα που το σκεφτομαι δεν λεει πουθενα εκει πως να περασει ο οποιοσδηποτε πονος.
Μιλαει μονο για ενοχες,ντροπη,αγχος...
Βασικα εχει το εξης που ισως να βοηθαει ισως και οχι:Μην σκεφτεστε τα προβληματα σας συνεχεια αν δεν υπαρχει εστω μια λυση.Αλλιως υπενθιμιζεται στον ευατο σας ποσο αβοηθητοι ειστε"

Σαββατο πρωι.
Ξυπναω ξαφνικα απο την φωνη της αδερφη μου.Μου λεει να βρω το κινητο μου.Ψαχνω στα τυφλα.
Τι στο καλο?
Δεν βρισκεται πουθενα.
Ουτε της Δαφνης.
Βλεπω το ρολοι μου.8 ΜΙΣΗ??? Εχουμε αργησει! 9 εχουμε μαθημα!

Σηκωνομαστε και τοτε αρχιζουν παλι οιφωνες.
Πως τολμησαν να μας παρουν τα κινητα για να μην ξυπνησουμε?
Αυτο ηταν υπουλο.Ανεντιμο.
Εγω θα παω σημερα ο κοσμος να χαλασει!Εχω μαθημα με την αγαπημενη κυρια <3333
Δεν το χανω!
Πιο γρηγορα δεν εχουμε ξαναετοιμαστει.
Πηραμε το λεωφορειο και πηγαμε.

Ανεβαινω τις σκαλες και προσπαθω να μην σκεφτομαι καθως στο σπιτι ειχα ξαναβουρκοσει.

Μπαινω στην ταξη και ακουω απο την αγαπημενη κυρια:"Μαρουλι τι κανεις? Μου ελειψες!"
"Ναι...εχω καιρο να σας δω"απανατω εγω και αναρωτιεμαι σε ποση ωρα θα καταλαβει οτι δεν ειμαι καλα.
Η Ε. με κοιταει εξεταστικα.
Δεν περνανε ουτε καν πεντε λεπτα.
"Μαρακι τι εχεις?"
"Τιποτα..." αχ...τι να της πω? Η μαμα ειπε να μην αναφερουμε σε κανεναν οτι θα φυγουμε απο το φροντ. μεχρι να βρουν αλλο.Και η κυρια της Εκθεσης μιλαει πολυ με την διευθυντρια.Φυσικα και την εμπιστευομαι την κυρια αλλα...:/
"Σιγουρα? Μα δεν σε βλεπω καλα...Εισαι ετοιμη να βαλεις τα κλαματα"
"Τιποτα..."
H E. τοτε αρχιζει να διηγητε κατι που εγινε προχθες στο μαθημα για να με κανει να γελασω..μαλλον...δεν ξερω.Παντως γελασα =D.

"Θα ερθεις αυριο να γραψεις?"την κοιταω και κουναω απλα το κεφαλι.Δεν αντεχω να της πω οτι μαλλον δεν θα παω.Δεν αντεχω να πω ψεμματα.Δεν αντεχω να μην την ξαναδω.Δεν αντεχω να ξερω οτι ισως δεν ξανακανουμε μαθημα μαζι.Δεν το αντεχω.

Ερχεται διπλα μου και μου γραφει σ'ενα φυλλαδιο"Συναισθηματικα φορτισμενος λογος".Και εγω ετσι αισθανομαι σκεφτομαι.Συναιθησματικα φορτισμενη. Μολις το σκεφτομαι αυτο βουρκωνω."Μαρακι τι εχεις?"..."Τιποτα"ξαναλεω.

Δεν περνανε τρια λεπτα και ξαναλεει η κυρια αφου εχει ερθει κοντα μου"Μαρακι τι εχεις?" σηκωνει με τα χερια της το προσωπο μου και με κοιταει στα εντονα στα ματια.Τα δικα της μαυρα ματια ψαχνουν να βρουν μεσα μου αυτο που με ποναει.Ωω,δεν θα ξεχασω ποτε αυτο το βλεμμα της.<3

Τι να της πω ?Που θα με αναγκασουν να παω αλλου?
Που δεν γινεται τιποτα?Που δεν θελω να σταματησω να βλεπω σε καθημερινη βαση τα κοριτσια και εσας ?

πφφ...Με διαβαζει σαν ανοιχτο βιβλιο πλεον
"Πες μου τι εχεις.Δεν μπορω να σε βλεπω ετσι,σου εχω και αδυναμια...Κατι με την αδερφη σου?"
"Οχι..."
"Με καμια φιλη σου?"
"Οχι.."
"Με τους γονεις σου?"
"Ναι..."
"αα...και με τους δυο?"
"Ναι..."
"Αυτο ειναι το χειροτερο οταν κανουν κομμα :P "
"χα...οντως..."
"Με τα μαθηματα?"
"Μπορειται να το πειτε και ετσι.."
"Ελα θα τα καταφερεις εσυ."Λεει και με αγκαλιαζει γλυκα.

Ακολουθει ενα ευχαριστο μαθημα χαρης της Ε. και την Κ. που παντα οταν βρισκονται αυτες στον ιδιο χωρο σπανε τρελη πλακα.Ποσο τις λατρευω.:D..Ποσο αγαπω και την κυρια της Εκθεσης :D.

Μετα απο τα αγαπημενα Λατινικα και την υπερχαρουμενη και ενεργιτητικη κυρια Ν.(πραγματικα δεν νομιζω να υπαρχει καλυτερη καθηγητρια στα Λατινικα) παω και περιμενω εξω απο την ταξη της αδερφης μου να τελειωσουν.

Μπαινω μολις βγαινουν τα υπολοιπα παιδια για να μου δωσει η κυρια της Εκθεσης το βιβλιο μου που το ειχε κρατησει.
"Παρε Μαρακι..Και μην εισαι ετσι."μου λεει και με κοιταει με μια γλυκια και παραπονεμενη εκφραση.
"Αχ κυρια..." της λεω και με αγκαλιαζει.
"Το καταλαβαινω οταν δεν εισαι καλα."
"χαχα..Εχετε σπουδασει ψυχολογια?"
"Οχι.Αλλα δεν καταλαβαινω ποτε δεν ειναι καλα τα παιδακια μου :)? Ειδα την θλιψη στα ματια σου...Βεβαια δεν εισαι και εσυ απο αυτες που κρυβονται.:P"
"χαχα...σωστα:)"




Την ακουω και χαμογεαλω.
Και φευγω ευχαριστημενη.
Χαρουμενη για λιγο.:) :)

Γυρναω σπιτι και παλι τα ιδια.
"Τουλαχιστον ασε με να πηγαινω σ'αυτο το φροντηστηριο μονο στο μαθημα της Εκθεσης.Σε παρακαλω..."λεω στην μαμα μου.
Η απαντηση ειναι κατηγορηματικη.

Ακουγεται υστερα και η σκεψη να πουλησουμε και το αυτοκινητο.

Τι αλλο θα μου παρετε πια?

Πφ-Εδω η Μαρσυ αλλαξε χωρα...και εγω για το φροντηστηριο κανω ετσι?
Ποσο εγωιστρια ειμαι? Ποσο ευαισθητη?

Δεν ειναι μονο αυτο...Ειναι το το νετ.
Θελω να επικοινωνω με ολους...μην μου περνετε οτι αγαπαω...:/ :/...θελω να μπαινω στο HW.

Αποφασισεις.
Ποσσες φορες επιλεγουμε εμεις για εμας και οχι οι αλλοι για εμας?
Πολυ λιγες.Σχεδον ελαχιστες.
Παντα καποιος αλλο αποφασιζει.Και πρεπει εμεις να ακολουθησουμε της αποφαση του.
Τοσο αδυναμοι να αντισταθουμε...τοσο απροστατευτοι μπροστα στο καινουργιο.
Μιλανε για ελευθερια?
Ποια ελευθερια οταν η ζωη σου καθοδηγητε απο αλλους οι οποιοι δεν δεχονται την αρνηση σου.Αυτος ειναι ο δρομος που σου δινουμε και πρεπει να τον ακολουθησεις.
Αν τον ακολουθησω ομως μην ρωτησετε μετα γιατι χαθηκα.

Αυτη η αφιερωση ειναι για εσενα αστεριιιιιιι...:D
Για εσενα αστερι,κολλητουληη,ψαακι,χαζεεε,γλυκε ανθρωπε με τα κοκκινα ματια,Αγλαια(ωχ ειχα πει οτι δεν θα σε πω ετσι :P),τριανταφυλενιε χαχ :P,φως του φωτος.:P
Εσυ που με εχει κανει να χαλασω και τα 1500 λεπτα και sms μου :P,που με επηρεαζεις...χμ..ποιος να ειναι αραγε ο κακος αυτος ανθρωπος? ααα..ναι ο Bel..ουπς δεν κανει να το πουμε αυτο εδω χαχα.:P...χαχα...Και μην τολμησεις να μου τον φερεις!
If you know what i mean :P.Σ'εσενα που με κανεις και γελαω :D :D...(Μην το παρεις και πανω σου :P).΄Σ'ενα που θες να μου κανεις τις 50 αγκαλιες 10 μονο.O_O τς τς.:P
Επειδη σου αρεσει το τραγουδι :



Και εμενα μου αρεσε.:P
Μην ξεχασεις την κρουαζιερα στην Ιταλια.:O
Πρεπει να παμε.:O
χαχαχαχ.

Και αυτο ετσι το βαζω:


Where is the moment we needed the most ?
You kick up the leaves and the magic is lost
You tell me your blue skies fade to grey
You tell me your passion's gone away and I don't need no carryin' on
You stand in the line just to hit a new low
You're faking a smile with the coffee to go
You tell me your life's been way off line
You're falling to pieces everytime and I don't need no carryin' on

Because you had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, the camera don't lie
You're coming back down and you really don't mind
You had a bad day, you had a bad day

Well, you need a blue sky holiday
The point is they laugh at what you say
And I don't need no carryin' on

You had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, the camera don't lie
You're coming back down and you really don't mind
You had a bad day, oh... Holiday...

Sometimes the system goes on the blink
And the whole thing turns out wrong
You might not make it back and you know
That you could be well oh that strong and I'm not wrong, ahhh...

So where is the passion when you need it the most ?
Oh, you and I, you kick up the leaves and the magic is lost

'Cause you had a bad day, you're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know, you tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day, you've seen what you like
And how does it feel for one more time
You had a bad day, you had a bad day

(Oh, yeah, yeaaah, yeah) Had a bad day
(Oh, had a bad day) Had a bad day
(Oh, yeah, yeah, yeeeeah) Had a bad day
(Oh, had a bad day) Had a bad day, had a bad day...


Αυτα...απο μια θλιμμενη Μαρια η οποια ευχεται να γινει γρηγορα ξαναχαρουμενη.
Γιατι μου λειπει εκεινη η Μαρια που γελαγε παντα. :(

Φιλακια σ'ολους.:)

Only a favour.I want a hug.... :/ :(




ΥΓ1:Ανλιν μου με την πρωτη ευκαιρια θα σου στειλω την κουκουβαγια.Στο υποσχομαι.:)
ΥΓ2:Εβαλα μουσικουλαααααααα! <3
ΥΓ3:Δεν θελω να αλλαξω φροντηστηριο.Θελω τις αγαπημενες κυριες και φιλες.Θελω το HW.Πολλα ζηταω? :/

18 σχόλια:

Art. είπε...

Ωωωωωχ :/

Βρε συ Μαράκι, όλα μαζί στα φορτώνουν; Κανονικά θα έπρεπε να πω ότι ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να έχεις γνώμη σε κάτι τέτοιο, μα δεν με αφορούν τα οικογενειακά σου ούτε μπορώ να αλλάξω κάτι.
Δύσκολο. Πόσο μάλλον επειδή είχες δεθεί τόσο πολύ με τις καθηγήτριες και τις συμμαθήτριές σου. Όσο για το ιντερνετ... Εντάξει, μπορείς να το δεις και ως αποτοξίνωση, αλλά πάλι δεν με αφορά πόσο θέλεις να επικοινωνείς μέσω αυτού και πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής σου είναι.

Στην θέση σου πάντως εγώ θα το συζητούσα, ήρεμα μεν, αλλά λίγο παραπάνω. Μήπως υπάρχει περίπτωση να μειωθούν τα έξοδά σου από αλλού, λίγο πιο ανώδυνα; Ηρεμία. Και είμαι σίγουρη ότι θα σε ακούσουν. :)

Φιλιάα! Και μια εικονική αγκαλιά από μενα. :)

Rohanne είπε...

Αχ βρε χαζούλι, με συγκίνησες :(
Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να πεις την άποψή σου σ' ένα σπίτι όπου δε στη ζητάνε, και που όταν τη λες με το ζόρι δε σ' ακούνε καν. Παρόλα αυτά, μια προσπάθεια δε βλάπτει :D
Το να κόψουν εντελώς το Ίντερνετ λόγω κόστους μου ακούγεται χαζό. Υπάρχουν πολλά φθηνά προγράμματα που μπορείτε να εκμεταλλευτείτε.
Στην τελική, απλώς κάνε υπομονή! Ένας χρόνος είναι. Τι λέω? 8 μήνες. Μετά θα είσαι ελεύθερη :D
*αγκαλίτσα*

Fleur είπε...

Αρτ μου εχεις δικιο.
Αλλα δεν μπορω ανα αλλαξω εγω τα οικονομικα οποτε δεν ξερω αν μπορω να εχω γνωμη.Βασικα την ειπα την γνωμη μου αλλα δεν γινεται τιποτα.:/

Θα προσπαθησω να το ξανασυζητησουμε.:)
Φιλια και θενξ για την αγκαλια.:D

Fleur είπε...

Rip μου <3
Ναι...αυτο με το ιντερνετ μου φαινεται και εμενα παραλογο.:|
Ευχαριστω παντως για την συμβουλες σου.:)
αχ...αντε να περασουν.

*αγκαλιτσααααα*
:)

κaterinaki είπε...

Βρε Μαράκι μου... δεν 8έλω να μου στεναχωριέσαι... πραγματικά δεν πρέπει... είσαι πολύ γλυκια και χαμογελαστή και αυτό δεν πρέπει να το χάσεις ό,τι και να γίνει...
Το ξέρω πως είναι δύσκολο να χάσεις κάτι τόσο ωραίο μέσα σε λίγες μόνο ώρες, αλλά δεν πρέπει να σε παίρνει από κάτω... νομίζω πως μπορείς να βρείς τρόπους να βλέπεις τις φίλες σου κά8ε τόσο... ένα Σάββατο, μια Κυριακή, έστω μια μέρα που σχολάς νωρίτερα από το σχολείο... Δεν πρέπει να αφήσεις τέτοιες αποφάσεις να χαλάνε την δια8εσή σου, και πόσο μάλλον την ψυχολογία σου, αφού αυτό που έγινε ήταν κάτι σημαντικό για σένα...
Παρόλα αυτά, ακόμη και για το ίντερνετ μπορείς να κάνεις κάτι... έστω και μια φορά την εβδομάδα, φύλαγε κάτι στην άκρη και πήγαινε για μια ωρίτσα σε ένα ιντερνετ καφέ!
Αγάπη μου λύσεις υπάρχουν, αρκεί να το σκεφτείς πιο ψύχραιμα... και την αγαπημένη σου κυρία μπορείς να βλέπεις. Μά8ε πότε σχολάει από το φροντηστήριο, μια μέρα που σε βολεύει και σένα, και πηγαίνετε για έναν καφέ...
Όλα είναι δυνατά, αρκεί να πιστεύεις στον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου...
Αν πιστέψεις πρώτα στον εαυτό σου, μπορείς να κάνεις το οτιδήποτε να συμβεί... Αυτό να το 8υμάσαι από μια Κατερίνα...
Μαράκι σ'αγαπάμε... γι'αυτο ψηλά το κεφάλι, και χαμόγελο πάντα στα χείλη... μην ξαναδώ 8λιμένη δημοσίευση... 8α σε πετάξω στον λύκο... ξέρεις εσύ... ;)

Fleur είπε...

Χχαχα...Κατερινα μου οι συμβουλες σου ειναι υπεροχες και μου εδωσαν θετικη ενεργεια,και ελπιδα. :D
Σ'ευχαριστω απο τα βαθη της καρδουλας μου αγαπη μου.^_^

ωχ στο λυκο?
Οχι,οχι :P
Θα χαμογελαω προσκοπακι μου <3

Μακιααα :)

Marsy είπε...

Δε θα κάνω κι εγω τεράστι σχόλιο. Σου μίλησα ήδη,. Μπορεί να είσαι απελπισμένη, μπορεί να στεναχωριέσαι. Επίσης μπορεί να είσαι αφάνταστα εξοργισμένη που δεν έχεις επιλογή. Ξέρεις πως έχουμε παρόμοιες εμπειρίες. Μην ξεχνάς να παλεύεις. Και από το άλλο φροντηστήριο. Όσο σκληρό κι αν ακουστεί, βγάλε από το μυαλό σου την κυρία της έκθεσης και πάλεψε για ΕΣΕΝΑ. Για να μπορείς μια μέρα να αποφασίζεις εσύ για τη ζωή σου. Για να μη στηρίζεσαι σε κανέναν. Και μόνο αυτό πρέπει να σου δίνει κουράγιο. Εμένα μου δίνει. Φιλάκια καλό μου.

Fleur είπε...

Για εμενα παλευω βεβαια :).
Αλλα χαιρομαι που με καταλαβαινεις.:)

Οντως μου δινει κουραγιο.:)(αλλα την κυρια θα την βλεπω ο κοσμος να χαλασει :| )

Φιλακια Μαρσυ μου <3

Maria Nefeli D είπε...

Μικρό Μαράκι πρώτη φορά απο εδώ και μόλις διάβασα το πόστ με πήραν τα κλάματα, που πολύ σπάνια κλαίω πια μιας και περνάω και εγώ δύσκολα.. έχεις δίκαιο κοριτσάκι μου εσύ αλλά και οι γονείς σου..(για οικονομικούς λόγους εννοώ, αφού κόβουμε απο εδώ, κόβουμε απο εκεί, τίποτα δεν θα κάνουμε πλέον όυτε και τα αυτονόητα...φταίνε άλλοι όχι οι γονείς).. αμα θέλεις μπορείς να βρείς τρόπους να μην χαθείς με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, θα συμφωνησω με το Κατερινάκι..

και κάτι ακόμα μικρόυλα να θυμάσαι πως υπάρχουν και χειρότερα και εκεί που έρθουν θα πρέπει να φανείς πιο δυνατή!!

αν και δεν σε γνωρίζω δέξου την αγκαλιά μου και ενα γλυκό φιλάκι στο μετωπάκι σου!!

μαρακι απο Κυπρο

Fleur είπε...

Αχ...οχι μην κλαις και εσυ. :(
Χαιρομαι που με καταλαβαινες και δικιο εχεις..οι γονεις μου κανουν οτι μπορουν.:/

Και οντως υπαρχουν και πολυ χειροτερα.:/

Δεχομαι με χαρα την αγκαλιτσα και στην ανταποδιδω μικρη μου <3

Φιλακια.:)

Ανώνυμος είπε...

τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ πολύ δύσκολες... ειδικά όταν γίνονται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. για μία οικονομική κρίση στερούμαστε και εμείς και οι οικογένειές μας πράγματα που θέλουμε τόσο πολύ να έχουμε.
το να πάει κάποιος σε ένα καλό φροντιστήριο, που θα του δώσει τα κατάλληλα εφόδια για τις πανελλήνιες και θα τον βοηθήσει είναι πάρα πολύ σημαντικό, ειδικά στη δευτέρα και στην τρίτη λυκείου. ωστόσο, μη χάνεις το κουράγιο σου. πάλι θα κανονίζεις συναντήσεις με τις φίλες σου, θα μπορείς να τηλεφωνείς στις αγαπημένες σου καθηγήτριες αν έχεις κάποιο πρόβλημα ή αν έχεις απλά ανάγκη μία συμβουλή... έτσι και αλλιώς, νοιάζονται για σένα, οπότε δεν θα τις χάσεις. ;) φυσικά και είναι πολύ πολύ δύσκολο όλο αυτό και, στην τελική, δεν φταίμε εμείς σε κάτι να πληρώνουμε τα σπασμένα των χρηματιστηρίων και των πολυεθνικών και του δντ...
όμως, μη σε παίρνει από κάτω.
προσπάθησε να είσαι δυνατή και όλα θα πάνε καλά.
τουλάχιστον οι γονείς σου κάνουν τα πάντα για να σου δώσουν τα εφόδια να πετύχεις στις εξετάσεις και να μπεις στη σχολή που θες. ;) να είσαι ευγνώμων για αυτό.
κουράγιο...όλα θα πάνε καλά! ;)

Δικέφαλος Κόσμος είπε...

Μαρακι μου με συγκινησες..
Τι στεναχωρια κρυβει αυτη η ομορφη καρδουλα!
Και ολα αυτα γινονται απο καποια λαμογια που εχουν καταστρεψει την Ελλαδα μας και αναγκαζονται μεροκαματιαρηδες ανθρωποι οπως οι δικοι μου και οι δικοι σου να κανουν θυσιες...
Υπομονη Μαρακι..
Τις αγαπημενες σου κυριες θα μπορεις να τις βλεπεις οποτε θες..Δεν σε εμποδιζει κανεις γι'αυτο..Ειναι ασχημο να σε περνουν απο καταστασεις και ατομα που αγαπας..Εμεις ειμαστε διπλα σου..Να το ξερεις φατσα..
Φιλακια απο τον ξαδερφουλη σου.:)

Fleur είπε...

Αγανακτισμενη εφηβη οντως στερουμαστε πραγματα που θελουμε να εχουμε.
Ωραια τα λες αλλα δεν ξερω αν θα ειναι οι αλλοι καθηγητες τοσο καλοι.:|
Και αφου ειναι πιο μπροστα,αν μεινω εγω πσιω στην υλη? :|
ουφ,δεν ξερω...:/
Σ'ευχαριστω παντως για τις συμβουλες σου.:)

Fleur είπε...

Ξερω οτι ειστε εδω και ευχαριστω.:)
Οντως εχουν καταστρεψει την χωρα μας...:|

Οντως ειναι ασχημο να με περνουν απο καταστασεις απο αγαπω.:(

Φιλακιαααα :*

Ανώνυμος είπε...

ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον. το μόνο σίγουρο είναι ότι αν το παλέψεις, φυσικά, και θα τους προλάβεις στην ύλη. ;) χαλάρωσε. εγώ στην τρίτη λυκείου έβγαλα όλη την ύλη των λατινικών σε 3 μήνες επειδή τον υπόλοιπο καιρό βαριόμουν να διαβάσω. ;p τα πάντα είναι δυνατά... μην ανησυχείς. απλά προσπάθησε να χαμογελάς. ;)

Fleur είπε...

ευχαριστω για τις συμβουλες. :)

Nathaniel είπε...

Τι να σου πω Μαρία... και μένα μου λείπει η Μαρία που γελούσε. Κι έτσι μέχρι να επιστρέψει, ΔΕΝ σου μιλάω ξανά.
Να μάθεις...

Ακούς εκεί Αγλαΐα... γκρρρρ....

Fleur είπε...

Ναι καλα που δεν θα μου ξαναμιλησεις :P
Και τωρα δεν εχεις παραπανο -.-
Μια χαρα ειμαι :P

αγλαια χαχαχχα :P